در 11 آوریل 2019 ، احمد عود بن عوف وزیر دفاع سودان ، اعلام کرد
که رئیس جمهور عمر البشیر از ریاست جمهوری بر کنار و همراه با
تعدادی از اعضا حلقه داخلی خود تحت بازداشت خانگی قرار دارد .
ژنرال بن عوف پیشنهاد کرد که یک نهاد نظامی و تکنسین ها به مدت
دوسال کشور را اداره کنند و بعد از آن انتخابات برای ریاست جمهوری
برگزار شود . برخی ها رخ داد ها را " کودتای باز یافتی" خواندند.
در
کنار خواست عدالت اجتماعی و آزادی‌های دموکراتیک، باید خواستِ «حفظ
صلح» در متن جامعه را نیز به شعاری محوری تبدیل کرد و سیاست‌های
نابخردانه و ماجراجویانهٔ رژیم در منطقه را به چالش کشید. باید هر
نوع تهدید به رودررویی ولاف‌زنی‌های ماجراجویانه در ارتباط با
امکان رویارویی نظامی مستقیم یا نیابتیِ ایران با آمریکا،
اسرائیل، یا عربستان سعودی را متوقف کرد
اقدام به کودتای نظامی نسخه سیاهی بود از آن چه در مصر رخ داد تا
انقلاب ژانویه 2011 را ساقط کند. حزب کمونیست سودان و تمام نیروهای
اپوزیسیون در اراده خود برای ادامه نبرد تا استقرار دولت غیر نظامی
که نماینده توده ها است و برنامه بدیل دموکراتیک مورد قبول همه
نیروها ، از جمله نیروهای اجماع ملی ، فراخوان سودان ، اتحاد حرفه
ای ها و گروه های مسلح را اجرا می کند مصمم هستند.
خظر تبدیل سودان به یک نقطه داغ جدید ، زمین بازی جدیدی برای رقابت
امپریالیستی نباید نادیده گرفته شود . ستیزه بین بلوک روسیه و چین
که به سرمایه گذاری های نظامی و تجاری در سودان ادامه می دهد و
امپریالیسم غربی که بر برخی از نهاد ها و بازیگران در کشور نفوذ
دارد مجاز به خفه کردن مبارزه مردم علیه دیکتاتوری بشیر و برای حق
حیات بشر نخواهد بود .
این نمایش را باید بیانی ساده اما سخت تاثیرگذار و گیرا در باره‌ی
مادران داغداری که فرزندان خویش را با فرمان اعدام دادگاهای جمهوری
اسلامی از دست داده‌اند، دانست. نمایشی که جا جای آن نه به اعدام
را فریاد می‌کشد! نمایشی که از زبان خانم پاکروان، مادر ریحانه
جباری، رنج همه‌ی مادران ستم‌دیده‌ی این سرزمین بازگویی می‌شود.
ما
معتقدیم که بدون توجه به عامل خارجی و بدون درنظر گرفتن
کنش‌و‌واکنش آن با عامل و خطر اصلی داخلی یعنی دیکتاتوری ولایی،
به درکی همه‌جانبه از برآیند کل فرایندهایی که تعیین‌کنندهٔ آینده
کشورمان خواهد بود نمی‌توان رسید. مبارزه به‌منظور گذار از مرحلهٔ
دیکتاتوری به مرحله ملی- دموکراتیک بدون در نظر داشتن توازن
نیروهای اصلی در جهان و مناسبات آنها با رژیم ولایی نمی‌تواند
به‌پیش برده شود.
ماهیت
فمینیسم کاذب سرمایه‌داری باید افشا شود. روز جهانی زن در ابتدای
قرن گذشته به کوشش زنان سوسیالیست، به‌ویژه "کلارا زتکین"، مبارزی
کمونیست، به‌منظور برجسته کردن و گرامی‌داشتن مبارزات زنان کارگر
با ستم و بهره‌کشی مضاعف بنیانگذاری شد: ستم و استثماری که در قرن
بیست‌ویکم بی‌وقفه رواج دارند.
این تفاوت در چگونگی پاسخ به مصایب ناشی از توفان‌های دریایی اخیر،
نمونه برجسته و عریانی است از یک دمکراسی واقعاً مردمی حاکم بر
کوبا، در برابر دمکراسی ادعایی خون‌آشام امپریالیستی در همان
همسایگی! این دو نوع پاسخ، نمونه انکارناپذیری است از احترام
راستین و عملی دولت کوبا به حقوقِ بشر و جایگاه انسانیت، در برابر
مدعیان دروغین آن با چنگال‌های خونبار بر گلوی مردمِ از هستی
ساقط‌شده‌ی پورتوریکو زیر پای ایالات متحده آمریکا.
تغییر محیط زیست پدیده‌ی پیچیده‌ای‌ست و می‌تواند تاثیرات
پیش‌بینی‌ناپذیر بسیاری به‌جا بگذارد. علاوه بر افزایش درجه حرارت،
نابودی یخچال‌های قطبی، بالا آمدن آب دریاها، ایجاد توفان‌ها و
سیل‌های خانمان‌برانداز، مشکل عمده‌ی دیگری که از اهمیت به‌سزایی
برخوردار است تاثیر بر سلامت موجودات زنده بخصوص انسان است.
بی‌تردید، قبل از همه، در اثر سلطه سرمایه بر جهان و بهره‌کشی
بی‌بند و بار آن نه تنها از انسان، حتی از طبیعت، تا جائیکه برای
کسب سود نامشروع هر چه بیشتر حتی به سهم نسلهای آینده از ثروتهای
طبیعی نیز دست‌اندازی می‌کند، برف و سرمای زمستان برای فقرا،
بی‌سرپناهان و محروم شدگان از زندگی شایسته انسانی نفرت‌انگیز شده
و گرما و هوای آلوده تابستان به شکنجه‌گر و قاتل آنها تبدیل
گردیده است!
در
کنار خواست عدالت اجتماعی و آزادی‌های دموکراتیک، باید خواستِ «حفظ
صلح» در متن جامعه را نیز به شعاری محوری تبدیل کرد و سیاست‌های
نابخردانه و ماجراجویانهٔ رژیم در منطقه را به چالش کشید. باید هر
نوع تهدید به رودررویی ولاف‌زنی‌های ماجراجویانه در ارتباط با
امکان رویارویی نظامی مستقیم یا نیابتیِ ایران با آمریکا،
اسرائیل، یا عربستان سعودی را متوقف کرد 
ماهیت
فمینیسم کاذب سرمایه‌داری باید افشا شود. روز جهانی زن در ابتدای
قرن گذشته به کوشش زنان سوسیالیست، به‌ویژه "کلارا زتکین"، مبارزی
کمونیست، به‌منظور برجسته کردن و گرامی‌داشتن مبارزات زنان کارگر
با ستم و بهره‌کشی مضاعف بنیانگذاری شد: ستم و استثماری که در قرن
بیست‌ویکم بی‌وقفه رواج دارند. 
