به‌درستی
می‌توان گفت زیر پوست جامعه تحول‌هایی مهم و مشخص در درک واقعیت‌ها
و شناخت هویت مسببانِ وضعیت بسیار دشوار کشور در جریان است. پویایی
فرایند دگرگونی در ذهنیتِ جامعه و پدیدهٔ حرکت‌های مدنی و
اعتراض‌هایی صنفی در جهت خواست آزادی و عدالت اجتماعی، در قیاس با
توان اصحاب قدرت حاکمیت برای حل بحران‌ها بسیار سریع‌تر و عمیق‌تر
عمل می‌کند.
زنان مبارز و پیشرو می دانند که مبارزه در
شرایط فعلی که فقر اقتصادی و تحریم‌های ناشی از سیاست‌های ضد مردمی
رژیم- علاوه بر تبعیض و نابرابری – مشکلات فراوانی را به زنان
محروم و اقشار متوسط جامعه تحمیل کرده است، در نتیجه اولویت دادن
به کار در بین زنان طبقات محروم جامعه و تشکل یابی آنان، با تمام
دشواری‌ها و پیدا کردن تاکتیک‌های مناسب در این رابطه، اهمیت ویژه
دارد
جنبش زنان ایران، به‌رغم همهٔ سرکوب‌ها و همهٔ
تلاش‌های مرتجعان حاکم، همچنان در پیکار خود پیگیر است و خواهد
بود، و دیر نیست آن روزی که راه برای تحقق حقوق برحق زنان میهن ما
و استقرار آزادی و عدالت اجتماعی گشوده شود. مبارزهٔ مشترک و
سازمان‌یافتهٔ همهٔ گردان‌های اجتماعی و نیروهای مدافع آزادی گامی
اساسی در راه پیشبُرد این مهم تاریخی است.
در
چهل سال اخیر، زنانِ هنرمند، نویسنده و شاعر نیز، مانند دیگر زنان
این سرزمین، رنجی مضاعف را تحمل کرده
اند و همزمان در تغییر وضعیت نابرابر موجود کوشیده
اند. سایه
ی تبعیض
ها و سیاست
گذاری
های حکومت همواره بر روند خلق و ارائه
ی آثار آنان سنگینی کرده است.
14
اسفند-آن چه که نویسنده یا نویسندگان راه توده نا دیده می گیرند،
ترکیب طبقاتی بلوک حاکمیت و ارتباط ماشین دولت با آن بلوک است.
ماشین دولت فارغ از آن که چه فرد یا جناحی هدایت آن را به عهده
دارد، باید منافع بلوک حاکمیت را تضمین کند و سیاست های نئولیبرالی
اتخاذ شده از سوی جمهوری اسلامی، در واقع نوعی از سیاست برای تامین
سلطه طبقاتی است.
14 اسفند -در چنین اوضاعی وظیفه اصلی فعالان
سندیکایی و جنبش سندیکایی موجود کشور تشدید مبارزه با برنامه‌های
اقتصادی– اجتماعی رژیم و پیوند دادن آن با خواست‌هایی است مانند:
افزایش دستمزدها، پرداخت به‌موقع دستمزدها، حل بنیادین پدیده
دستمزد معوقه، توقف خصوصی‌سازی، خواست آزادی بدون قیدوشرط فعالان
کارگری از زندان و روشن شدن وضعیت همه فعالان کارگری زندانی بدون
استثنا، و احیای حقوق سندیکایی
14 اسفند -شکل‌گیریِ تهاجمِ نولیبرالی در سطح
منطقه‌یی و جهانی به نظر می رسد که تأکیدی است بر رابطهٔ نزدیک
میان تمرکز ثروت و زوال و تباهی کیفیت زندگیِ اکثریت بزرگِ
آرژانتینی‌ها. این امر همچنین تأکیدی است بر زوال دموکراسی و
قوانین لیبرال و گرایش به سوی حکومت اقتدارگرایانه، به سوی
رژیم‌های نظامی و از لحاظ اجتماعی خشن.
حزب توده ایران از مبارزهٌ قهرمانانه فرهنگیان و
خواسته‌های به‌حق آنها حمایت کرده و کارزارِ تحصن سراسری سه روزه
را اقدامی درست در راستای تحقق حقوق فرهنگیان و همه زحمتکشانِ فکری
و یدی کشور ارزیابی می‌کند.
معلمان سراسر کشور در روزهای ۱۲، ۱۳ و ۱۴ اسفند ماه
۹۷ با حضور در دفتر مدارس از رفتن به کلاس درس خودداری نموده، به
روشهای ممکن، دانش‌آموزان و اولیای آنها را از اهداف این اقدام
آگاه می‌نمایند.
ما رانندگان و کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران،
در راستای تحقق مزد بالای خط فقر و زندگی شایسته، ساعت ده صبح روز
دوشنبه ۱۳ اسفند در مقابل وزارت کار حضور خواهیم یافت.
در
چهل سال اخیر، زنانِ هنرمند، نویسنده و شاعر نیز، مانند دیگر زنان
این سرزمین، رنجی مضاعف را تحمل کرده
14
اسفند-آن چه که نویسنده یا نویسندگان راه توده نا دیده می گیرند،
ترکیب طبقاتی بلوک حاکمیت و ارتباط ماشین دولت با آن بلوک است.
ماشین دولت فارغ از آن که چه فرد یا جناحی هدایت آن را به عهده
دارد، باید منافع بلوک حاکمیت را تضمین کند و سیاست های نئولیبرالی
اتخاذ شده از سوی جمهوری اسلامی، در واقع نوعی از سیاست برای تامین
سلطه طبقاتی است.
