نویدنو

نویدنو - کتاب - رحمان هاتفی - درباره ما - آرشیو

از همین قلم

2019-05-03

با ادامه و گسترشِ اعتصاب در گروه صنعتی ملی فولاد اهواز و پایداری دلیرانهٌ کارگران این واحد تولیدی، خواستِ توقف خصوصی سازی، خلع ید از بخش خصوصی، اِعمالِ کنترل و نظارت کارگری بر تولید، و مخالفت قاطع با ابلاغیه اصل ۴۴ ولی فقیه به مطالبهٌ سراسریِ کارگران و دیگر زحمتکشان فکری و یدی کشور فراروییده است

از ویژگی های این تجمع حضور بازنشستگان لشکری و سر دادن شعار «کشوری،لشکری، تامین اجتماعی اتحاد اتحاد »از سوی جمعیت بود. همچنین حضور بازنشستگان علوم پزشکی و پرستاری و گروه پارک شهرو پیشکسوتان و همچنین جمعی از بازنشسته های شهرستانی دراین تجمع چشمگیر بود.

محمد خلیلی
به مناسبت یلدا - شبِ شب ها

کانون متحد کارگری

در هر برهه از فراز و نشیب نبرد طبقاتی شاهد اوج گرفتن تبلیغات در اطراف یکی از رهبران کارگری می شویم. تبلیغاتی که به گونه ای سازمان دهی می گردد که با کمی دقت می توان چهره پلید سرمایه را در آن روند مشاهده کرد. واقعیت مبارزات جنبش کارگری در ایران و جهان مبارزه ای جمعی است، نه مبارزه فردی یک کارگر.

حوزه های انتخاباتی ، تجارب و درس هایی از یونان وحزب کمونیست یونان

گیورگوس ماریوس - برگردان : هاتف رحمانی

26 آذر- تلاش حزب در تمام عرصه های مبارزه طبقاتی با راهبرد حزب و خط مربوط به نیروهای شرکت کننده هدایت می شود . به همین ترتیب ، کمونیست ها در جنبش اتحادیه های کارگری ، در کار پارلمانی ، در دولت محلی ، در تمام جبهه هایی که به مسائل طبقه کارگر، لایه های مردمی و جوانان ربط دارد مداخله می کنند.

الیوت اسپربر- هاتف رحمانی

26 آذر- از این رو ، زرد صرفا رنگ ضد نئو لیبرالیسم نیست بلکه (بر خلاف نارنجی و سیز) رنگ یک ضد نئو لیبرالیسم به شدت برابری خواه ، به شدت دموکراتیک است - رنگی که به نظر می رسد رنگ خورشید و رنگ یک روز جدید هم باشد .

با اتحاد عمل و تشدید مبارزه می‌توان به سمت تحقق خواست های مردم جان به لب رسیده حرکت کرد. تحولات یکساله اخیر نشانگر تولد فصلی نو در پیکار جنبش کارگری و جنبش همگانی ضد استبدادی است. هر مبارزه‌ای فراز و فرود، پیش‌رَوی و پس‌رَوی داشته و دارد، اما آنچه اصل شمرده می‌شود، ادامه دادن به مبارزه است. پیش به سوی تشدید مبارزه به‌هدف پیوند اعتراض‌های پراکنده به یکدیگر برای درهم شکستن استبداد مذهبی و طرد رژیم ولایت فقیه.

امروز یک موضوع مانند خورشیدی در تاریخ معاصر ایران می درخشد: هیچ دولت و حکومتی هنوز نتوانسته است دستاوردهای یک ساله حکومت خود مختار آذربایجان را تکرار کند.

رخ دادن دوباره رویدادهایی مشابه در اقتصادهای کهن سرمایه‌داری که همتایان امروزی صنعتگران سده نوزدهم را همچون اسلافشان هراسان ساخته است، احتمال دارد. ازاین‌روی، باید ماهیت تهاجم تبلیغاتی "ضد پوپولیسم" در رسانه‌های پرتیراژ سرمایه‌داری را دقیقاً رصد کرد و شناخت. واقعیت امر این است که این بلندگوهای سرمایه‌داری نولیبرال ضد پوپولیسم نیستند، بلکه با بهره‌گیری از این واژه، از اینکه مبارزه برای سوسیالیسم بار دیگر محبوبیت پیدا کند، هراس‌شان را به‌نمایش می‌گذارند.

نویسنده: کریس هِجِز- برگردان: احسان صالحی

نئولیبرالیسم آزادی برای اکثریت را به آزادی برای اقلیت منتقل می کند. نتیجه منطقی آن نئوفاشیسم است. نئوفاشیسم آزادی‌های مدنی را به نام امنیت ملی از بین می‌برد و به تمام گروه‌ها انگِ خیانتکار، وطن فروش و دشمنان ملت می زند. این همان ابزار نظامی شده است که طیقه حاکم به کار می‌گیرد تا کنترل را حفظ کرده، جامعه را از هم جدا و تکه‌تکه کند و غارت و نابرابری اجتماعی را بیش از پیش تسریع کند