یک بار و برای همیشه

این جنگ علیه ترور نیست ، خود جنگ اقدامی تروریستی است

یوری آونری - هاتف رحمانی

 

 

در این جنگ ، هردو طرف هدف همانندی دارند : پایان دادن به وضعیتی که قبل از آغاز جنگ وجود داشت .

یک بار وبرای همیشه !

پایان دادن به پرتاب راکت ها به داخل اسرائیل از نوار غزه ، یک بار وبرای همیشه !

پایان دادن به محاصره غزه از سوی اسرائیل ومصر ، یکبار وبرای همیشه !

پس چرا هر دو طرف بدون دخالت خارجی کنار هم نمی نشینند وبراین به آن در موافقت نمی کنند ؟

آن ها نمی توانند ، چون با یک دیگر صحبت نمی کنند. آن ها می توانند یک دیگر را بکشند ، اما نمی توانند با هم گفتگو کنند . پناه بر خدا

این جنگی علیه ترور نیست . خود جنگ اقدامی تروریستی است .

هیچ یک از طرفین راهبردی جز ارعاب جمعیت غیر نظامی طرف دیگر ندارند .

سازمان های رزمنده فلسطینی در غزه تلاش می کنند خواسته خود را با پرتاب راکت ها به شهر ها وروستاهای اسرائیل تحمیل کنند ، با این امید که این خواسته روحیه جمعیت را خواهد شکست و به پایان دادن به محاصره ای که نوار غزه را به " زندانی در هوای آزاد " تبدیل کرده است وادار خواهد کرد .

ارتش اسرائیل جمعیت نوارغزه را بمباران و تمام محله ها را ویران می کند ، با این امید که ساکنان آن ( آنهایی که باقی مانده اند) رهبری حماس را به لرزه خواهند آورد. 

البته ، هر دو امید احمقانه اند. تاریخ بارها وبارها نشان داده است که ارعاب یک جمعیت سبب اتحاد آن پشت رهبرهای آن ها و نفرت بیشتر از دشمن می شود . این امر اکنون در هر دو طرف درحال وقوع است .

صحبت از دو طرف در یک جنگ ، به دشواری می تواند از ایجاد احساس تقارن (بین طرفین) جلو گیری کند. اما این جنگ بسیار از تقارن دور است .

اسرائیل یکی از بزرگترین و کارآمد ترین ماشین های جنگی دنیا را دارد . حماس و متحد های محلی آن به چند هزار رزمنده بالغ می شوند ، اگر بشوند. 

شبیه ترین قیاسی که فرد می تواند بین این دو بیابد  داستان اسطوره ای داود وجالوت است . اما این بار ما جالوتیم و آن ها داود .

داستان عموما بد تعبیر شده است . در حقیقت ، جالوت یک غول بود وداود یک چوپان کوچک ، اما جالوت به سلاح های روز آمد مسلح بود- زره سنگین ، شمشیر وسپر- و به سختی قادر به حرکت بود، در حالی که داود یک اسلحه من در آوردی ( نو ظهور) ، قلاب سنگ (فلاخن) داشت ، که با آن می توانست از فاصله دور بکشد .

حماس امید وار بود با راکت هایش به همان پیروزی دست یابد ، که دست یابی به آن یک غافلگیری بود . همچنین با تعداد وکارآمدی تونل هایشان ، که به داخل اسرائیل می رسند .

هر چند این بار جالوت هم مبتکر بود، وباطری های گنبد آهنی عملا جلو تمام راکت هایی را که می توانستند به مرکز های جمعیتی ، از جمله محله من در تل آویو آسیب رسانند می گرفت .

تا کنون در یافته ایم که هیچ یک از طرف ها نمی توانند طرف دیگر را وادار به تسلیم کنند . (حاصل) یک مساوی است . پس چرا به کشتار و نابودی ادامه می دهند؟

 آه ، اصطکاک وجود دارد . ما نمی توانیم با هم گفتگو کنیم . ما به میانجی نیاز داریم . کارتونی در هاارتز این هفته جنگ حماس و اسرائیل را نشان می دهد و دسته ای از میانجی ها را که در اطراف آن ها می رقصند .

همه آن ها می خواهند میانجی گری کنند. آن ها با یک دیگر می جنگند چون هر یک از آن ها می خواهند در صورت امکان به تنهایی میانجی گری کنند. مصر ، قطر، امریکا ، سازمان ملل ، ترکیه ، محمود عباس ، تونی بلر و چندتای دیگر. میانجی های بسیار. هر کدام می خواهند چیزی از بد بختی جنگ به دست آورند. 

مایه تاسف است . بسیاری از آن ها رقت انگیزند ، برخی از آن ها کاملا منزجر کننده اند .

مصر را بگیریم ، که تحت حاکمیت دیکتاتور نظامی آلوده به خون اداره می شود.  او هم دست تمام وقت اسرائیل است ، همان طور که حسنی مبارک پیش از او بود ، تنها کار آمدتر. چون اسرائیل  اداره تمام مرزهای زمینی ودریایی نوار غزه را در اختیار دارد ، مرز مصر تنها روزنه غزه به جهان است .

اما مصر ، رهبرپیشین جهان عرب ، اکنون پیمانکار دست دوم اسرائیل است ، برای گرسنگی دادن به نوارغزه وکشتن حماس مصمم تر ازخود اسرائیل است .  تلویزیون مصر پر از " روزنامه نگار" هایی است که فلسطینی ها را با  عوامانه ترین عبارت ها نفرین می کنند و در مقابل فرعون جدید خود کرنش می کنند. اما مصر اکنون اصرار دارد تنها دلال آتش بس باشد. 

دبیر کل سازمان ملل در حال سرکشی به اطراف است . او از سوی امریکا برای شغل خود انتخاب شده بود چون به صورت برجسته ای با هوش نیست . اکنون او رقت انگیز به نظر می رسد .

اما نه رقت انگیز تر از جان کری ، شخص رقت انگیزی که به اینجا وآن جا پرواز می کند و برای  متقاعد کردن هرکس تلاش می کند که امریکا هنوز یک قدرت جهانی است. روزهایی که هنری کیسینجر به رهبرهای اسرائیل و کشورهای عرب دستور می داد که چه بکنند و چه نکنند ( به ویژه گفتن آن که نباید با یک دیگر گفتگو کنند ، بلکه تنها با او سخن بگویند) گذشته است .

واقعا نقش محمود عباس چیست ؟ ظاهرا او رئیس نوار غزه هم هست . اما او حس تلاش برای  میانجی گری بین دولت غیر رسمی غزه و جهان را القا می کند. او به تل آویو بسیار نزدیک تر از غزه است . و این فهرست ادامه دارد . تصویر مضحک تونی بلر . وزیرهای خارجه اروپایی که برای گرفتن فرصت عکس با همکارهای اسرائیلی نئو فاشیست خود تلاش می کنند. روی هم رفته نمایشی منزجر کننده است.

من می خواهم بر سر دولت خود و رهبر های حماس فریاد بزنم : به خاطر خدا ، همه آن چه را که مایه تاسف است فراموش کنید ، با یک دیگر حرف بزنید !

توانایی رزم فلسطینی ها برای همه ، به ویژه برای ارتش اسرائیل شگفت انگیز است. تا کنون به جای آغاز یک آتش بس ، حماس مادامی که خواسته های  آن بر آورده نشود از آتش بس خود داری می کند ، در حالی که به نظر می رسد بنیامین ناتانیاهو مشتاق توقف پیش از فرو رفتن حتی عمیق تر به مرداب غزه – کابوسی برای ارتش – است.

آخرین جنگ با ترور فرمانده نظامی حماس ، احمد جبرائیل آغاز شد . جانشین او آشنایی قدیمی است  ، محمد دئیف ، کسی که اسرائیل بارها برای ترور او تلاش کرده است ،و سبب زخم های جدی او شد . اکنون به نظر می رسد که او بسیار توانمند تر از سلف خود است – شبکه تونل ها ، تولید راکت های بسیار موثرتر، رزمنده هایی بهتر آموزش دیده – همه این ها گواه رهبری شایسته اوست .

( این امر پیش از این هم رخ داده است . ما یک رهبر حزب الله  ، عباس موسوی را ترور کردیم و حسن نصرالله بسیار با قریحه تر را تحویل گرفتیم .)

در نهایت نوعی آتش بس بر قرار خواهد شد . آن آتش بس یک بار وبرای همیشه پایان نخواهد بود . هرگز هم نیست .  

چه چیزی باقی خواهد ماند؟

نفرت بین دو طرف رشد کرده است. باقی خواهد ماند.

نفرت بسیاری از اسرائیلی ها از شهروند های عرب اسرائیلی به طور قابل ملاحظه ای رشد کرده است ، ونمی تواند تا مدت طولانی ترمیم شود . دموکراسی اسرائیل به شدت ضربه خورده است . گروه های نئو فاشیست سابقا حاشیه نشین ، اکنون در جریان اصلی پذیرفته شده اند . برخی از وزیر های کابینه وعضو های مجلس ( کنست) کاملا فاشیست هستند.

آن ها اکنون تقریبا از سوی تمام رهبرهای جهان تحسین می شوند وطوطی وارشعارهای تبلیغاتی نخ نمای ناتانیاهو را تکرار می کنند . اما میلیون ها نفر در سراسر جهان  روز به روز شاهد تصویر های وحشتناک انهدام و مرگ در نوار غزه بوده اند. این تصویر ها  با آتش بس از مغز آن ها محو نخواهد شد . جایگاه پیش از این عاریه ای اسرائیل در جهان حتی پایین تر خواهد رفت . 

در داخل خود اسرائیل ، افراد معقول احساس ناراحتی بیشتر وبیشتری می کنند. من گفته های بسیاری از افراد عادی شنیده ام که به طور ناگهان در باره مهاجرت صحبت می کنند.با فضای بسته در داخل کشور ،با انطباق ترسناک تمام رسانه های ما ( با استثنای درخشان هاآرتز) قطعی است که برای همیشه جنگی به دنبال جنگ دیگر دنبال خواهد شد – همه این ها جوان ها را ناچار به رویا در باره زندگی آرام همراه با خانواده در لس آنجلس یا برلین می سازد .

در جهان عرب پی آمد ها حتی بدتر خواهد بود .

برای اولین بار ، تقریبا تمام دولت های عربی آشکارا اسرائیل  را در برابر حماس در آغوش گرفته اند . برای جوان های عرب همه جا ، این یک اقدام احساس حقارت  شرم آور است .

بهار عربی قیامی علیه فساد ، ستم پیشگی و بی شرمی نخبه های عرب بود . هویت همراه با تعهد به حمایت از مردم فلسطین بخش مهمی از قیام بود .

آن چه اکنون رخ داده است ، از نقطه نظر جوان های عرب امروز ، بد ، بسیار بد است . ژنرال های مصری ، شاهزاده های سعودی ، امیرهای کویتی و همانند های آن ها در سراسر منطقه در برابر نسل جوان خود برهنه و قابل تحقیرایستاد ه اند ، در حالی که رزمنده های حماس هم چون نمونه های درخشانی ظاهر می شوند. شور بختانه ، این واکنش  ممکن است حتی به اسلام گرایی رادیکال تر منجر شود .

در حین شرکت در یک تظاهرات ضد جنگ در تل آویو ، از سوی مرد جوان خوبی مورد پرسش قرار گرفتم : " بسیار خوب ، فرض کنیم که این جنگ بد است ، شما 6 ساعت پس از جنگ چه کاری می توانید انجام دهید؟

" ( اشاره به نام فیلم معروف شوروی  در باره جنگ جهانی دوم )   

خوب ، در آغاز من می توانم تمام میانجی ها را کنار بگذارم و گفتگوی مستقیم با رزمنده های طرف دیگر را آغاز کنم .

من می توانم با پایان دادن فوری به محاصره زمینی ، دریایی نوار غزه موافقت کنم و به غزه ای ها اجازه می دهم بندری آراسته و فرودگاه بسازند.  در تمام مسیرها ، کنترل های موثری باید تضمین کند که اجازه ورود هیچ اسلحه ای داده نمی شود .

من می توانم از حماس بخواهم ، پس از دریافت تضمین های بین المللی ، در گام های منطقی تمام راکت ها را از بین ببرد و تمام تونل های زیر مرز را نابود نماید .

من قطعا یک باره تمام زندانی های تبادل شالیت را که دو باره در آغاز بحران کنونی دستگیر شدند آزاد می کنم. یک تعهد به عهده گرفته شده زیر فشار باز هم تعهد است ، و تقلب از سوی یک دولت بازهم زشت است .

من می توانم دولت وحدت ملی فلسطین را به رسمیت بشناسم وجهان را به رسمیت شناختن آن فرا بخوانم وکاری برای جلوگیری از انتخابات ریاست جمهوری وپارلمانی فلسطینی ها ،تحت نظارت بین المللی انجام نمی دهم . من می توانم  به احترام به نتیجه انتخابات ، صرف نظر از آن که به هر نتیجه ای که ممکن است منجر شود متعهد باشم .

من می توانم به سرعت گفتگوهای صلح صادقانه با رهبری متحد فلسطینی ها را ، بر مبنای ابتکار صلح اعراب آغاز کنم . اکنون که دولت های عربی بسیاری اسرائیل را در آغوش می گیرند ، به نظر می رسد یگانه شانس برای یک توافق صلح باشد.

به طور مختصر ، پایان دادن به جنگ یکباره وبرای همیشه .

 

مطلب را به بالاترین بفرستید: مطلب را به آزادگی بفرستید:  

     بازگشت به صفحه نخست