2024-01-10

 ارژنگ، دوماه‌نامۀ ادبی، هنری و اجتماعی نویدنو، شمارۀ

33 آذر و دی 1402

دوماه‌نامۀ ادبی، هنری و اجتماعی ارژنگ ، دورۀ اوّل، سالِ پنجم، شمارۀ 33، آذر و دی 1402 منتشر شد.

با آثاری از: ت.آراز/ ه.ابونادا/ ا.اشراقی/ ر.العرعیر/ اُمید/ ا.بهرام‌پورعِمران/ ع.بهزادی/ ا.پ.پویان/ ک.م.پیوند/ ع.توده/ س.جدیری/ د.جلیلی/ ج.جهانبخش/ ح.حسین‌پورتبریزی/ ش.حَکَمی/ م.خانلو/ م.خرّمشاهی/ م.درویشیان/ ع.ا.راشدان/ م.رامون/ آ.زیس/ س.ساوُجی/ س.سلطانی‌طارمی/ م.شهبازی/ ر.صابر/ س.ع.صالحی/ ا.طبری/ آ.طبیب‌زاده/ ک.عابدی/ م.عاطف‌راد/ م.عزیزی(هارای)/ ج.فارل/ ر.فلّاحی/ م.فیروزیان/ ا.قضایی/ م.کاشف/ ز.کوردستانی/ آ.گرامشی/ م.لشکربلوکی/ ر.ماریاریلکه/ م.مجلسی/ آ.مجیدآبادی/ م.مُستَجیر/ ب.مطلّب‌زاده/ م.معمارنژاد/ ن.مقدّسیان/ ح.موسوی/ ر.موسوی‌طبری/ ه.مهاجر/ م.مهرآور/ ف.میزانی(جوانشیر)/ ه.میلر/ پ.نیک‌جو/ نیمایوشیج/ ک.هِجِز/ ح.یوسفیان/ و دیگران...

لینک دانلود ارژنگ شمارۀ 33، آذر و دی 1402:

  /https://www.mahnameh-arzhang.com/arzhang33/files/downloads/attachments/arzhang33.pdf

لینک دانلود شماره‌های پیشین ارژنگ:

https://www.mahnameh-arzhang.com

 ارژنگ، دوماه‌نامۀ ادبی، هنری و اجتماعی نویدنو، شمارۀ 32

مهر و آبان 1402

دوماه‌نامۀ ادبی، هنری و اجتماعی ارژنگ ، دورۀ اوّل، سالِ چهارم، شمارۀ 32، مهر و آبان 1402 منتشر شد.

با آثاری از: ت.آراز/ ا.ه.ابتهاج(سایه)/ م.ابوالحیات/ ش.اقبال‌زاده/ اُمید/ /ایرج/ ا.بهرام‌پورعِمران/ ک.م.پیوند/ د.جلیلی/ ط.م.حجاج/ ن.حسینی‌مهر/ ن.حکمت/ م.خرّمشاهی/ ا.خطیبی/ م.خلیلی/ ر.خندان(مهابادی)/ م.درویشیان/ ص.رادیان/ ه.رحمانی/ ی.زاوادسکی/ آ.زیس/ س.ساوُجی/ س.سلطانی‌طارمی/ ع.شِبلی/ م.شهبازی/ س.ع.صالحی/ ژ.صمدی/ ا.طبری/ ک.قربان‌زاده/ ع.قربانی/ م.مجلسی/ م.مُستَجیر/ ن.مقدّسیان/ خ.مقدّم/ ف.مسعودی/ ب.مطلّب‌زاده/ د.مطلّب‌زاده/ س.منتظری/ ح.منزوی/ م.م.موج/ ح.موسوی/ م.مهرآور/ ن.نادرپور/ م.نیکبخت/ ش.نیگام/ ح.یوسفیان/ و دیگران... منتشر شد.  

لینک دانلود ارژنگ شمارۀ 32، مهر و آبان 1402:

https://www.mahnameh-arzhang.com/arzhang32/files/downloads/attachments/Navidenou-Arzhang%20no%2032.pdf

لینک دانلود شماره‌های پیشین ارژنگ:

https://www.mahnameh-arzhang.com

ارژنگ، دوماه‌نامۀ ادبی، هنری و اجتماعی نویدنو، شمارۀ 31

مرداد و شهریور 1402

با آثاری از: ع.ابراهیم‌نژاد/ آ.ابتهاج/ م.ابوالحیات/ ارژنگ/ ص.الهی/ اُمید/ ایراندخت/ خ.باقری / خ.بنایی/ ا.بهرام‌پورعِمران/ ا.پ.پویان/ ج.خ.جِبران/ د.جلیلی/ ش.چهارده‌چریک/ خ.خلیلی/ ع.خواجه/ م.درویشیان/ م.دلیجانی/ آ.ذاکری/ خ.رومان/ ح.راسخ‌قاضیانی/ آ.زیس/ ص.سَرمَد/ س.سلطانی‌طارمی/ شبنم/ م.ر.شفیعی‌کدکنی/ ر.شهابی/ م.شهبازی/ خ.صادقی‌بروجنی/ ع.صبوری/ ا.طبری/ ل.طیّبی(رها)/ ع.ا.فرداد/ ر .فلّاحی/ س.فلّاحی(ز.کوردستانی)/ ع.قیصری/ س.کاظمی/ ج.گابِر/ م.گورکی/ و.لیدین/ ا.لیدینا/ م.مُستَجیر/ ب.مطلّب‌زاده/ ع.معظّمی/ پ.موسوی/ ح.موسوی/ م.موثّقی/ م.مهرآور/ ا.ناظمی/ آ.نوری/ ج.ب.ویلسون/ ح.یوسفیان/ ن.یوشیج و دیگران...   

لینک دانلود ارژنگ شمارۀ 31، مرداد و شهریور 1402:

https://www.mahnameh-arzhang.com/arzhang31/

لینک دانلود شماره‌های پیشین ارژنگ:

https://www.mahnameh-arzhang.com

ارژنگ، دوماه‌نامۀ ادبی، هنری و اجتماعی نویدنو، شمارۀ 30

خرداد و تیر 1402

با آثاری از:  م.ابوالحیات/ پ.اسماعیل‌‍زاده/ م.اشک/ ژ.اصفهانی/ ش.اقبال‌زاده/ اُمید/ ن.بادی/ خ.باقرپور/ ر.بُداقی/ م.بصییر/ ک.بوسه/ ش.بیکس/ س.پشتیوان/ ک.م.پیوند/ ف.تنکابنی/ د.جلیلی/ ش.چهارده‌چریک/ ر.حلبچه‌ای/ م.خلیلی/ ر.خندان(مهابادی)/ م.درویشیان/ دنیا/ ب.دهقانی/ آ.زیس/ ط.سربلند/ س.سلطانی‌طارمی/ س.سلگی/ م.ر.شفیعی‌کدکنی/ م.شهبازی/ س.ع.صالحی/ ا.طبری/ ل.طیّبی(رها)/ م.عاطف‌راد/ ا.عزّتی/ م.فرجامی/ س.فلّاحی(ز.کوردستانی)/ ک.گُردی/س.گنج‌بخش‌زمانی/ م.گورکی/ ا.لاهوتی/ ح.محمّدی/ م.مُستَجیر/ ب.مطلّب‌زاده/ م.مهرآور/ ن.میر/ ش.نخعی‌اشتر/ م.نوید/ ت.واحید/ و دیگران...  منتشر شد.

لینکِ دانلود فایل ارژنگ شمارۀ 30، خرداد و تیر 1402:

https://www.mahnameh-arzhang.com/arzhang30/files/downloads/attachments/Navidenou-Arzhang%20No30.pdf

لینکِ دانلود همۀ شماره‌های پیشین از سایتِ ارژنگ:

https://www.mahnameh-arzhang.com

ارژنگ، دوماه‌نامۀ ادبی، هنری و اجتماعی نویدنو، شمارۀ 29

فروردین و اردیبهشت1402

با آثاری از:

 ا.آلنده/ ژ.اصفهانی/ ا.لنکرانیان‌(به‌آذین)/ ز.اکبرزاده/ م.اُمیدی/ اُمید/ ا.باقرزاده/ خ.باقری/ ع.برجعلی / ک.م.پیوند/ د.تامسون/ ع.جعفری(ساوی)/ د.جلیلی/ ا.حمید/ ب.حسن‌زاده/ م.خلیلی/ م.درویشیان/ م.راد / آ.ذکری/ م.رامون/ آ.زیس/ س.سلطانی‌طارمی/ ف.شریفی/ م.شهبازی/ ا.طبری/ م.طبری / س.عاطفی/ آ.عمیدی/ ح.فراهانی/ ر.فلّاحی/ م.ک.کاظمی/ م.کریمی/ ز.کوردستانی/ م.کیوان(گرایش)/ م.گورکی/ ج.مرزوقی (ب.آذرمهر)/ م.مزدا/ م.مُستجیر/ ب.مطلّب‌زاده/ م.مهرآور/ ف.میثمی/ ص.نجفی/ س.نفیسی/ و دیگران… منتشر شد.

لینکِ دانلود ارژنگ شمارۀ ۲۹، فروردین و اردیبهشت ۱۴۰۲

https://www.mahnameh-arzhang.com/arzhang29

لینکِ دانلود همۀ شماره‌های پیشین از سایتِ ارژنگ

https://www.mahnameh-arzhang.com

ارژنگ، دوماه‌نامۀ ادبی، هنری و اجتماعی نویدنو، شمارۀ  

28بهمن واسفند 1401

با آثاری از: ا.آلنده/ ارژنگ/ ش.اقبال‌زاده/ اُمید/ خ.باقری/ ب.برِشت/ ه.بُل/ خ.ثابت‌مقدّم/ ع.جعفری/ د.جلیلی/ آ.سیمون‌جوزف/ ب.حسن‌زاده/ م.حکیمی/ م.خلیلی/ م.درویشیان/ م.راد/ ا.راستان/ م.رامون/ آ.زیس/ م.سازور/ ا.سالاریان/ س.سلطانی‌طارمی/ م.شهبازی/ ا.طبری/ لیلا طیّبی/ م.عاطف‌راد/ آ.عمیدی/ ح.فراهانی/ ف.فرشته‌هوش/ پ.فروهر/ م.کریمی/ زانا کوردستانی/ س.کومار/ ن.مقدّسیان/ س.منتظری/ م.م.موج/ ف.نوروزی/ وارطان/ ن.یوشیج/ و دیگران...  

لینک دانلود ارژنگ شمارۀ 28:

https://www.mahnameh-arzhang.com/arzhang28/

لینک دانلود شماره‌های پیشین ارژنگ:

https://www.mahnameh-arzhang.com

ارژنگ، دوماه‌نامۀ ادبی، هنری و اجتماعی نویدنو، شمارۀ 26

مهروآبان ۱۴۰۱

 با آثاری از:

ع.آهنین/ ارژنگ/ ا.فرادی/ اُمید/ خ.باقرپور/ خ.باقری/ ش.بیکس/ م.باستانی‌پاریزی/ س.پرهام/ ع.پژمان/ ع.جعفری(ساوی)/ د.جلیلی/ م.خلیلی/ م.درویشیان/ م.ربوبی/ م.ح.رخشانی/ خ.رسول‌پور/ م.رضایی/ ی.رضوانی/ آ.زیس/ ف.شریفی/ م.ر.شفیعی‌کدکنی/ م.شهبازی/ ب.صادقی/ ا.طبری/ ه.عبّاسی/ ف.عطّار/ م.فرمانفرماییان(فیروز)/ ک.قربان‌زاده/ ک.کاشانی/ ن.کرمی/ ک.کلهر/ ز.کوردستانی/ س.مختاری/ م.مختاری/ ج.مرزوقی(برزین‌آذرمهر)/ م.مستجیر/ ب.مطلّب‌زاده/ س.منتظری/ م.م.موج/ ح.موسوی/ م.مهرآور/ ا.یونسی و دیگران... منتشر شد.

لینک دریافت فایل پی‌دی‌اف ارژنگ شمارۀ 26، مهر و آبان 1401:

https://www.mahnameh-arzhang.com/arzhang26/

لینک دریافت شماره‌های پیشین ارژنگ:

 https://www.mahnameh-arzhang.com/

ارژنگ، دوماه‌نامۀ ادبی، هنری و اجتماعی نویدنو، شمارۀ 25

مرداد و شهریور ۱۴۰۱

با آثاری از:

ا.ح.آریان‌پور/ ا.ه.ابتهاج(سایه)/ ج.ابراهیمی/ ارژنگ/ م.استرآبادی/ ژ.اصفهانی/ م.اعتمادزاده(به‌آذین)/ ا.البرز/ امید/ ه.بُل/ ع.توده/ ع.جعفری(ساوی)/ د.جلیلی/ ع.حاجی/ ب.حسن‌زاده / ه.حسینی/ ن.حکمت / م.خلیلی/ م.درویشیان / ن.رحمانی‌نژاد / آ.زیس / س.سلطانی‌طارمی/ ز.شریفی / م.شهبازی/ م.عاصمی/ ج.علیزاده/ م.فرازی‌کسمایی / م.فرّخی‌یزدی / س.فرضی‌پور / م.فلکی/ س.کسرایی / ز.کوردستانی/ ل.لیونی / م.مستجیر/ ب.مطلّب‌زاده / م.مهرآور/ ن.میر / م.میرعبداللّهی/ پ.نادری / ی.نوروزی / ر.هاتفی / و دیگران…   منتشر شد.

لینک دریافت فایل پی.دی.اف ارژنگ، شمارۀ 25، مرداد وشهریور ۱۴۰۱

https://www.mahnameh-arzhang.com/arzhang25/files/downloads/attachments/arzhang25.pdf

لینک دریافت فایل پی.دی.اف شماره های پیشین ارژنگ  
https://mahnameh-arzhang.com

جلد روی مجله

جلد باعطف

ارژنگ، دوماه‌نامۀ ادبی، هنری و اجتماعی نویدنو، شمارۀ 24

خرداد و تیر ۱۴۰۱

 با آثاری از:

ع.اردلان/ ارژنگ/ ق.اصغری/ ه.الخاص/ اُمید/ ک.امین‌آوه/ ا.اورامانی/ خ.باقرپور/ م.ت.بهار(ملک‌الشّعراء)/ ک.م.پیوند/ م.تاج‌دولتی/ ع.توده/ د.جلیلی/ ر.جلیلی(لطفی)/ ا.دارابی/ م.درویشیان/ ع.ا.راشدان/ آ.زیس/ ع.جعفری(ساوی)/ ج.سرفراز/ م.سعدالدّین/ س.سلطانی‌طارمی/ م.ر.شفیعی‌کدکنی/ م.شهبازی/ م.ضیایی/ ا.طبری/ ل.طیّبی/ ر.فتحی/ س.فلاحی(زاناکوردستانی)/ ر.فلّاحی/ ک.قربان‌زاده/ ح.قزلجی/ ن.کیانی/ و.ای.لنین/ ع.مجتهدجابری/ م.مجدفر/ م.مستجیر/ ب.مطلّب‌زاده/ س.منتظری/ ح.موسوی/ م.مهرآور/ پ.نِرودا/ ه.هاینه/ ف.یوسفی/ و دیگران...  

لینک دریافت فایل پی.دی.اف ارژنگ، شمارۀ ۲۴، خرداد و تیر ۱۴۰۱

https://mahnameh-arzhang.com/arzhang24/mobile/index.html

لینک دریافت فایل پی.دی.اف شماره های پیشین ارژنگ  
https://mahnameh-arzhang.com

ارژنگ، دوماه‌نامۀ ادبی، هنری و اجتماعی نویدنو، شمارۀ ۲۳

فروردین و اردیبهشت ۱۴۰۱

 با آثاری از:

ع.آهنین/ ع.اردلان/ ح.الموسوی/ ک.امین‌آوه/ ر.براهنی/ ب.برشت/ ا.بهار/ ا.پوتیه/ ک.م.پیوند/ س.جاوید/ ع.جعفری(ساوی)/ د.جلیلی/ ک.جمالی/ ب.حسن‌زاده/ ر.خندان‌مهابادی/ م.دلیجانی/ ا.راستان/ ع.ا.راشدان/ م.رستگارفَسایی/ ن.رئیسی/ آ.زیس/ ش.سپنتا/ ج.سَرفَراز/ ل.س.سنگور/ ا.شاملو/ پ.شهریاری/ ع.شیخ‌پورقاسمی‌نیا/ ف.شیللر/ و.صمدی/ ا.طبری/ ک.عابدی/ ج.فارل/ م.فلکی/ س.کسرایی/ ا.کهرُم/ و.ای.لنین/ ا.محصّص/ ب.مطلب‌زاده/ ب.مقصودلو/ ه.موراکامی/ س.م.موسوی‌اهری/ ف.مومنی/ م.مهرآور/ ن.میر/ ناکو/ ن.هزاره‌مقدم و دیگران… منتشر شد.

لینک دریافت فایل پی.دی.اف ارژنگ، شمارۀ ۲۳ فروردین و اردیبهشت ۱۴۰۱

https://www.mahnameh-arzhang.com/arzhang23/mobile/index.html
لینک دریافت فایل پی.دی.اف شماره های پیشین ارژنگ  

https://mahnameh-arzhang.co

نویدنو 13/10/1400              چاپ مطلب

نویدنو 18/08/1400              چاپ مطلب

ارژنگ دو ماه نامه ادبی، هنری و اجتماعی نوید نو شماره 20

مهروآبان 1400 منتشر شد

برای مشاهده تصویر بزرگتر کلیک کنید

با آثاری از:

م.آتشی/ ج.آروین/ ا.ه.ابتهاج(سایه)/ ع.اردلان/ ا.اردوخانی/ ک.اشکوری/ ا.البرز/ ر.بابایی/ خ.باقرپور/ خ.باقری/ ب.برشت/ ک.پالناک/ ر.تای‌نور/ ع.توده/ ع.م.جابری/ د.جلیلی/ ف.حاجی‌زاده/ ب.حسن‌زاده/ ر.خندان(مهابادی)/ ن.داوران/ ح.ریاضی/ آ.زیس/ ج.سرفراز/ م.شبیر/ گ.ع.صباحی/ ا.طبری/ ه.عبّاسی/ م.ح.عمرانی/ ن.غیاثی/ س.م.فَرغانی/ م.فلکی/ ب.کمالی/ م.ماهور/ ف.مشیری/ ب.مطلّب‌زاده/ س.منتظری/ ح.منزوی/ ن.مقدّسیان/ ح.موسوی/ ش.موسوی‌زاده/ ن.میر/ ن.یوشیج/ ن.هزاره‌مقدّم/ و دیگران...

نویدنو 12/06/1400              چاپ مطلب

با آثاری از:ا.ح.آریان‌پور/ ع.اردلان/ امید/ خ.باقرپور/ خ.باقری/ ر.بیگدلی/ ر.پویان/ ک.ترابی/ ع.توده/ ع.م.جابری/ م.چاکراوارتی/ ه.حسینی/ ب.حسن‌زاده/ ش. دادگستر/ د.جلیلی/ م.خلیلی/ م.درویش/ آ.راستکار(روزبه)/ ع.ا.راشدان/ رحمان/ ه.رحمانی/ آ.زیس/ ب.زمانی/ پ.شهریاری/ س.ع.صالحی/ ع.صبوری/ م.ح.صنعتی/ س.س.طارمی/  ا.طبری/ ح.فاطمی/ م.ت.فرامرزی/ ک.قربان‌زاده/ پ.کردوانی/ ص.کریمی/ کوهیار/ ا.کهرُم/ ل.لازارُف/ ب.مطلب‌زاده/ س.منتظری/ ح.موسوی/ ش.موسوی‌زاده/ ن.میر/ س.ناصری/ ن.هزاره‌مقدم/ ع.یزدانی/ و دیگران... / همراه با ویژه‌نامه‌های افغانستان و جیمز بالدوین 

ارژنگ دو ماه نامه ادبی، هنری و اجتماعی نوید نو شماره 19

مرداد-شهریور1400 منتشر شد

با آثاری از:

ا.ح.آریان‌پور/ ع.اردلان/ امید/ خ.باقرپور/ خ.باقری/ ر.بیگدلی/ ر.پویان/ ک.ترابی/ ع.توده/ ع.م.جابری/ م.چاکراوارتی/ ه.حسینی/ ب.حسن‌زاده/ ش. دادگستر/ د.جلیلی/ م.خلیلی/ م.درویش/ آ.راستکار(روزبه)/ ع.ا.راشدان/ رحمان/ ه.رحمانی/ آ.زیس/ ب.زمانی/ پ.شهریاری/ س.ع.صالحی/ ع.صبوری/ م.ح.صنعتی/ س.س.طارمی/  ا.طبری/ ح.فاطمی/ م.ت.فرامرزی/ ک.قربان‌زاده/ پ.کردوانی/ ص.کریمی/ کوهیار/ ا.کهرُم/ ل.لازارُف/ ب.مطلب‌زاده/ س.منتظری/ ح.موسوی/ ش.موسوی‌زاده/ ن.میر/ س.ناصری/ ن.هزاره‌مقدم/ ع.یزدانی/ و دیگران... / همراه با ویژه‌نامه‌های افغانستان و جیمز بالدوین 

برای بزرگ‌نمایی نمایه کلیک کنید

سخن روز!

ارژنگ 19

برای دریافت فایل کلیک کنید

وهمچنین دریافت مجله از این‌جا

تارنگاشت ارژنگ برای دریافت تمام شماره ها :
https://mahnameh-arzhang.com/

نویدنو   12/04/1400              چاپ مطلب

• با آثاری از: م.ع.آتش‌سودا/ ا.ه.ابتهاج/ ا.افرادی/ امید/ م.امیدی/ ر.بابایی/ م.بارگاس‌بوسا/ ج.بیژنی/ ف.پادیاب فومنی/ ا.پارسی‌نژاد/ م.پورصفری/ ع.پیروز/ ن.تقوی‌طلب/ ع.توده/ م.چاکراوارتی/ ح.حسینی‌فرد/ م.خلیلی/ آ.حضرت/ ا.رهبر/ آ.زیس/ ش.زیبا/ ح.سربندی/ ی.سرید/ ا.طبری/ پ.عابدی/ ک.فرهادی/ ع.کوثری/ ر.واتس/ و دیگران... منتشر شد.

ارژنگ ماه نامه ادبی، هنری و اجتماعی نوید نو شماره 18

خرداد-تیر1400 منتشر شد

با آثاری از: م.ع.آتش‌سودا/ ا.ه.ابتهاج/ ا.افرادی/ امید/ م.امیدی/ ر.بابایی/ م.بارگاس‌بوسا/ ج.بیژنی/ ف.پادیاب فومنی/ ا.پارسی‌نژاد/ م.پورصفری/ ع.پیروز/ ن.تقوی‌طلب/ ع.توده/ م.چاکراوارتی/ ح.حسینی‌فرد/ م.خلیلی/ آ.حضرت/ ا.رهبر/ آ.زیس/ ش.زیبا/ ح.سربندی/ ی.سرید/ ا.طبری/ پ.عابدی/ ک.فرهادی/ ع.کوثری/ ر.واتس/ و دیگران... منتشر شد.

سرسخن

 ما به خردادِ پُر از حادثه عادت داریم

ماهِ خرداد در جامعۀ ایرانِ پس از انقلاب سال 57 دست کم به دلیل برگزاری سیزده دورۀ انتخابات ریاست جمهوری پیاپی به‌درستی "ماهِ پُرحادثه" لقب گرفته است امّا در این دوره از عوام تا خواصِ جامعه، بر کسی پوشیده نماند که انتخاباتِ خرداد 1400 از هر منظر که بنگریم، از جنسی دیگر بود. قهرِ گستردۀ مردم با صندوقِ رای به گواهی پایین‌ترین آمار رسمی میزان مشارکت واجدین شرایط(48درصد) و بالاترین آمار آرای باطله در چهاردهۀ اخیر(13درصد)، نشانه‎های بارزی از بی‌اثر شدن صندوقِ رای مردم در تعیین مسیری است که جامعه در چهارسال پیشِ‌رو طی خواهد نمود. اگر آن 13درصد کسانی که در این دوره نارضایتی خود را با ریختن آرای باطله نشان دادند از آن 48 درصد آرای ریخته شده در صندوق کسرکنیم، به واقع 35درصد از واجدین شرایط برای برگزیدن یکی از پنج کاندیدای چیده شده توسط شورای نگهبانِ همه‌کاره در ویترین رغبت نشان داده‌اند و این اتفاقا مطلوبِ جریانات مردم‌ستیزی بود که رسما اعلام کردند "ما به شورِ انتخاباتی نیازی نداریم!" مغایرت بی‌سابقه در آمار اعلامی وزیر کشور در رسانۀ ملی پس از انتخابات هم به تعداد 440158 رای ناشی از آرای مفقودشده نسبت به مجموع آرای اخذ شده نیز حاکی از آن بود که در پشتِ پردۀ سیاست خبرهایی است که طبقِ معمول باید از دیدِ نامحرمان -یعنی جمهورِ مردم ایران- پنهان بماند. در این دوره، مناظره‌های کم‌رمق و وعده‌های کاذب و بعضا مضحک و غیرعلمی کاندیداها هم نتوانست تنورِ سردِ انتخابات را گرم‌ کند و آمار رسمی اعلام شده، خود نقطۀ پایان پُررنگی بر عمر تز "انتخاب بین بد و بدتر" نهاد.

یکی از کاندیداهای پوششی انتخابات ریاست جمهوری در مناظره‌های تلویزیونی این دوره که کمترین آراء را کسب کرد، وعده داد "نظامِ مالیاتی را جوری اصلاح می‌کنیم که در روستاها مالیات کمتری داده شود!" یعنی او نمی‌داند که به‌موجب مادۀ 81 قانون مالیاتهای مستقیم "درآمد حاصل از کلیه فعالیت‌های کشاوزی، دامپروری، دامداری، صیادی، ماهیگیری، پرورش ماهی و... صنایع روستایی" کلا از پرداخت مالیات معاف هستند؟ و اگر می‌داند، چرا با عوامفریبی وعدۀ اصلاح نظامِ مالیاتی و کاهش مالیاتِ روستائیان آنرا می‌دهد؟

برای اکثریت مردم ایران شامل توده‌های چندده میلیونی کارگران و زحمتکشان و خانواده‌های آن‌ها که با هیولای گرانی و تورم و نداری و ویروس مرگبار کرونا دست به گریبانند، چیزی که دیگر اهمیتی ندارد، چهرۀ "خندان" یا "عبوس" و یا قدرت سخنوری یا الکن بودن آن یا این رییس جمهورِ منتخب است. مردم ایران نه بر اساس وعده‌های دوران انتخابات، که با کارنامه و عملکرد آن‌ها قضاوت خواهند کرد. اولین پیامدِ بی‌اثر شدن صندوق رای را به تدریج در فعال‎ترشدن و پاگیری جنبش‌های اجتماعی و به‌ویژه به میدان‌آمدن بخش‌هایی از طبقۀ کارگرِ آگاه و رزمنده با اعتصابات سراسری، به رغم ادامۀ جوّ فشار و سرکوب در این روزها شاهدیم که طبعا با اشکالِ پیشین مبارزۀ صنفی نظیر تجمعاتِ اعتراضی پراکنده متفاوت است.

در دوهفتۀ اخیر دهها هزار کارگر شاغلِ عمدتا پیمانی در بخش‌های مرتبط با نفت و گاز و پتروشیمی و نیروگاهی برای نخستین بار پس از 42 سال با شعار "نفت و گاز آسان تولید نمی شود؛ بهایش زندگیِ ماست" و طرح خواسته‌های صنفی نظیر افزایشِ حقوق، بهبود شرایطِ بهداشتی و ایمنی محیط کار، حذف قوانین ویژۀ مناطق آزاد تجاری، کوتاه کردن دستِ پیمانکارانِ زالوصفت و لغو فضای پادگانی در محیط‌های کار دست از کار کشیدند که با حمایت گسترده طیف های مختلف صنفی و سیاسی و حتی تعطیلی بازارهای چند شهر روبرو شده است.

در عرصۀ جهانی، دبیرکل اتحادیۀ جهانی اینداستریال (IndustriALL Global Union) که یک اتحادیۀ کارگری جهانی با بیش از ۵۰ میلیون کارگر عضو در ۱۴۰ کشور جهان است، ضمن پشتیبانی از اعتصاب سراسری کارگران ایرانی با ارسال نامه‌ای از مقامات جمهوری اسلامی خواست بدونِ تعلّل به مطالباتِ آن‌ها رسیدگی کند. در این مسیر، یگانه ضامنِ موفقیتِ چنین خیزشی  دو عنصرِ "استمرار" و "یک‌پارچگی" است که نمونۀ موفق آن را در مبارزات کارگران هفت‌تپۀ شاهد بودیم و چه زیباست وقتی پای هنرمندان و نویسندگان نیز به‌تدریج به صحنۀ حمایت از جنبش کارگری کشورمان باز می‌شود. کیهان کلهر، موسیقی‌دان متعهد و مردمی نیز با انتشار پستی در اینستاگرام با هشتگ "کارگران صنعت نفت را تنها نگذاریم!"، از اعتصاباتِ سراسری کارگران و زحمتکشان حمایت کرد و این شاید تلنگری باشد برای جامعۀ هنری و ادبی ایران تا با یادآوری وظیفه که همانا ایستادن در کنار مردم و دفاع از مطالبات روشن آنها در مقابل ظلم و بی‌دادِ سرمایه است، صف خود را از مبلغانِ تئوری "هنر برای هنر" و پیروان مکتب بورژوایی "هنرِ ناب" جدا کنند؛ که به مصداق این بیت از شاعرِ ناشناس "غیر از هنر که تاجِ سرِ آفرینش است/ بنیادِ هیچ منزلتی پایدار نیست."

و امّا این ویروسِ بلاگرفتۀ کرونا...  

در شرایطی که بسیاری از کشورهای جهان به سمت برداشتن محدودیت‌های کرونایی حرکت می کنند، در ایران به رغم آغاز "موج پنجم" همه‌گیری، آن‌هم سویۀ جدیدی از ویروس کرونا -موسوم به "دلتای هندی"- متاسفانه بحث تولید واکسن و واکسیناسیون مردم به‌دلیل تداوم سیاست پنهان‌کاری ودروغ‌پراکنی مسئولین به‌کُندی پیش ‌می‌رود. وقتی بزرگ‌ترین غول‌های داروسازی جهان ساکت هستند، ولی در ایران هر هفته از یک واکسن‌ ساخت داخل رونمایی می‌شود؛ وقتی رییس‌جمهور ادّعا می‌کند که "همه‌گیری کرونا در ایران در حالِ اتمام است!"،امّا کارشناسان نسبت به فاجعه سرایت‌پذیری بیش‌تر سویۀ جدید ویروس هشدار می‌دهند؛ وقتی وزیر شارلاتان بهداشت به دروغ اعلام می‌کند که "مجوز استفاده از واکسن کوو- برکت صادر شده!" و بلافاصله ستاد مقابله با کرونا می‌گوید "هیچ مجوزی برای تولید واکسن ساخت داخل صادر نشده است!"؛ وقتی واکسن مزبور هنوز فاز دوم و سوم کارآزمایی بالینی خود را طی نکرده و اطلاعات آن منتشر نشده، به‌شکلی عجولانه نمایشِ تزریقِ آن به بالاترین مقامِ کشور را ترتیب می‌د‌هند؛ وقتی در آن قراردادِ عجیب، بهای فروش هر دوز واکسن مزبور به 200 هزار تومان قیمت‎گذاری می‌شود؛ وقتی جهانپور، معاون فاسد وزیر بهداشت منتقدان به شیوۀ واکسیناسیون را "پُفیوز" خطاب می‌کند؛ و بالاخره در روزهایی که بیش از 100 شهر بزرگ کشور در وضعیت قرمز و 200 شهر در وضعیت نارنجی به سر می‌برند، آمار روزانه قربانیان هنوز سه‌رقمی است و شاهد میتینگ‌های انتخاباتی و برگزاری کنکور سراسری بدون رعایت حداقلی پروتکل‌های بهداشتی و ازدحام جمعیتِ افراد مسن برای واکسیناسیون بی‌برنامه هستیم، معنی و مفهوم همۀ این‌ گزاره‌ها این است که یک جای کارِ حکمرانیِ حاکمانِ خواب‌آلوده و نالایق در میهن عزیزمان می‌لنگد و این مشکل تنها و تنها با اراده و عملِ جمعیِ آگاهانۀ مردمِ ایران برطرف خواهد شد.   

بنابراین برای مردمِ انقلاب57، تیر78، خرداد76، خرداد88، دی96، آبان98 و کارگران اعتصابی امروز،کارنامه و برنامه و عملکرد رییس جمهورِ انتخاب یا منصوب‌شده اهمیت دارد و نه عبوس یا خندان بودن و وعده‌هایی که تا امروز داده‌اند. صدای پای پابرهنه‌ها و سلبِ مالکیت‌شدگان را بشنویم که از "خوابِ گران" برمی‌خیزند و با اتحاد و هم‌بستگی و جنبشِ نیرومندِ خود، دیر یا زود بساطِ دروغ و تبعیض و فساد و ستمِ طبقاتی سرمایه‌داری نئولیبرال ایران و همۀ ژاژخایان و پااندازان‌شان را از صحنۀ میهنِ خود برخواهند چید...

مردم ایران بی‌شک لایق زندگی بهتری هستند، امّا اگر طالب برپا داشتن یک زندگی بدون تبعیض و صلح‌آمیز در سایۀ نظامی عادلانه، ملی و دمکراتیک هستند، کار نسبتا دشواری در پیش دارند؛ دشوار، امّا با آینده‌ای تابناک...

آدمی را طلب وُ شوقِ "شناخت"/ سخت اندر شَعَف وُ شور انداخت/ وآنکه بیدار شد از خوابِ گران:/ دشت را دید، کران تا به کران/ ژاژها بود - که تا مُرد دروغ،/ نسل ها سوخت - که تا زاد فروغ/ راهسنگِ خِرَدَم، گام به گام/ می‌بَرَد از رَهِ پیکار به کام. (ا.ط)

                                                                                                 شورای دبیران ارژنگ

برای دریافت فایل کلیک کنید

تارنگاشت ارژنگ برای دریافت تمام شماره ها :
https://mahnameh-arzhang.com/

نویدنو   8/02/1400                چاپ مطلب

• با آثاری از:

  ن.ابراهیمیان/ خ.استفانیا/ م.ا.ثالث/ ا.ه.افتخاری‌راد/ ش.اقبال‌زاده/ امید/ م.اوجی/ ب.برشت/ ف.پادیاب‌فومنی/ ع.م.جابری/ ش.حسنی/ د.جلیلی/ س.م.حسینی/ ب.حمیدی/ م.خلجی/ م.خلیلی/ خ.درمنکی/ ع.دستغیب/ م.رشیدی/ آ.زیس/ پ.شهریاری/ س.ع.صالحی/ ا.طبری/ ه.عباسی/ ب.فراهانی/ م.فیروزیان/ ا.کابلی/ م.گل‌آرا/ م.ر.لطفی/ ب.مطلب‌زاده/ س.منتظری/ پ.موسوی/ ش.موسوی‌زاده/ م.مهرآور/ ن.میر/ س.ع.میرافضلی/ ب.نجدی/ م.یاقوتی/ ع.یزدانی/ م.یزدانی و دیگران... منتشر شد.

   

ارژنگ ماه نامه ادبی، هنری و اجتماعی نوید نو شماره 17

فروردین-اردیبهشت1400 منتشر شد

دوماه‌نامۀ ادبی، هنری و اجتماعی ارژنگ، شمارۀ ۱۷ فروردین و اردیبهشت ۱۴۰۰

با آثاری از:

ن.ابراهیمیان/ خ.استفانیا/ م.ا.ثالث/ ا.ه.افتخاری‌راد/ ش.اقبال‌زاده/ امید/ م.اوجی/ ب.برشت/ ف.پادیاب‌فومنی/ ع.م.جابری/ ش.حسنی/ د.جلیلی/ س.م.حسینی/ ب.حمیدی/ م.خلجی/ م.خلیلی/ خ.درمنکی/ ع.دستغیب/ م.رشیدی/ آ.زیس/ پ.شهریاری/ س.ع.صالحی/ ا.طبری/ ه.عباسی/ ب.فراهانی/ م.فیروزیان/ ا.کابلی/ م.گل‌آرا/ م.ر.لطفی/ ب.مطلب‌زاده/ س.منتظری/ پ.موسوی/ ش.موسوی‌زاده/ م.مهرآور/ ن.میر/ س.ع.میرافضلی/ ب.نجدی/ م.یاقوتی/ ع.یزدانی/ م.یزدانی و دیگران... منتشر شد.

سرسخن

مردمِ ایران خواهان آغازِ واکسیناسیونِ فوری، عمومی و رایگان هستند!

یکی ارژنگِ رَنگارنگ بُگشوده است وُ در دفتر

نوشته نامِ نامیِ تکامُل را به خطّ ِ زَر

- احسان طبری/ بیتی از شعر بلند "تاریخ" -

پس از انتشارِ بی‌وقفۀ شانزده شماره ما‌ه‌نامۀ ارژنگ از آبان 1398 تا اسفند 1399؛ چنان‌که در شمارۀ پیش وعده دادیم، اینک نخستین شماره از این "ارژنگِ رنگارنگ" را در قالبِ دوماه‌نامه در سال نوی شمسی می‌گُشاییم و آن‌چه در پیشِ‌رو دارید، مطالبی ادبی، هنری و اجتماعی است که با تلاش جمعی از یاران برای این شماره فراهم آمده است. دوماه‌نامۀ ارژنگ ازین پس در هفتۀ نخست از ماه‌های زوج سال شمسی در دسترس خوانندگان خواهد بود و خواهیم کوشید در سرسخن به سیاقِ شماره‌های پیش حتما اشاره‌ای هرچند گذرا به عمده‌ترین مشکلات جاری که جامعۀ ایران با آن‌ها دست به گریبان است، داشته باشیم. کم‌ترین هودۀ این اشارات در این است که اگر روزی افرادی از نسل‌های آیندۀ میهن شماره‌ای از ارژنگ را ورق می‌زنند، بدانند در زمان انتشار نشریۀ ارژنگ، جامعۀ ایران در چه شرایطی می‌زیسته و با کدام دشواری‌های تاریخی، اقتصادی و اجتماعی روبرو بوده است.

وقتی از "جامعه" صحبت می‌کنیم یعنی به مجموعه‌ای شامل "حکومت" و "مردم" اشاره داریم، چنان‌که وقتی سخن از نظام یا فرماسیون اقتصادی و اجتماعی است، دربارۀ مجموعه‌ای شامل شیوه‌ تولیدی، نیروهای مولّده و مناسبات اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و حقوقی افراد جامعه حرف می‌زنیم نه از دولت، رژیم یا حاکمیت که هریک مفهومی جدا و متفاوت از نظام یا حکومت دارند. دو نموداری که می‌بینیم حکایت از دو معضلِ مهمی دارد که هم‌اکنون جامعۀ سرمایه‌داری ایران را به خود مشغول داشته و دارد. بدیهی است که در این میان بیشترین فشارها و بزرگ‌ترین آسیب‌ها به اقشار وطبقات میلیونی کارگران و زحمتکشان وارد می‌شود، امّا در لاینحل ماندن و یا تشدید اوج‌گیری انتشار ویروس کرونا که به شاخص "هر سه دقیقه یک قربانی!" و آمار سه رقمی  بازگشته‌ایم، هم حکومت در قبال تصمیماتِ نابخردانه و تعلّل در اجرای وظایفِ قانون اساسی خود مقصر است و هم آن اقشاری از مردم که در نوروز1400 با انجام 123 میلیون سفر نوروزی رکورد آمار چهل ساله اخیر را شکستند و ما در سرسخن شمارۀ قبل پیش‌بینی کردیم که "با در پیش‌بودن سفرهای نوروزی اقشارِ "چوخ‌بختیار"، باید منتظر افزایش آمار مرگ و میر هموطنان بود." گرچه می‌دانیم این رفتار محصول بی‌اعتمادی مدلّلِ مردم به حکومت است. به دو نمودار فوق و حوزۀ مسئولیت حکومت برگردیم.

1- در زمینۀ مقابله با ویروس کرونا به ویژه گونه‌های جهش یافته با سرعت انتشار ده برابری، این واقعیتی تلخ است که در بین مقامات و مسئولین از ابتدا ارادۀ جدی وجود نداشت و هم اکنون نیز ندارد. در بدترین حالت اظهارات سال گذشته امام جمعه مشهد است که گفت "شیوع ویروس کرونا هرچند مشکلاتی به بار آورده، اما برای ایران یک نعمتِ فوق‌العادۀ خداست !" (که خودش نیز هم‌اکنون مبتلا شده)، و در بهترین حالت، توجه نیم‌بندِ دولت به برخی از توصیه‌های کارشناسان است که ضمن مقصّر معرفی‌کردن مردم!، فرمانِ تعطیلی شهرهای سیاه و قرمز را صادر می‌کند، در حالی‌که می‌دانیم صِرفِ اعلامِ تعطیلی و قرنطینۀ شهرها بدون افزایشِ تستِ بیماریابی و آغاز واکسیناسیون فوری، عمومی و رایگان دردی را دوا نخواهد کرد و آزموده را آزمودن خطاست! همۀ این‌ها یعنی این‌که جامعۀ ایران (نه حاکمیت و نه مردم) هنوز عمقِ خطر و فاجعه را درک نکرده‌اند و یا اطلاع ندارند که از بیش از سه میلیون نفر قربانی کرونا در جهان، دو میلیون نفر متعلق به سال اول و یک میلیون قربانی مربوط به سه ماهه اخیر بوده و در حال حاضر ده درصد از بستری شدگان فوت می‌کنند. در این میانه نیز گویا یک نفر هم به سعید نمکی، وزیر بهداشت بی‌نمک دولت مستعجل به‌شوخی گفته که "فقط شما شایستۀ پست ریاست‌جمهوری هستی!" چون این روزها در رسانه‌ها به‌جای دغدغۀ سلامت مردم ایران، بیش‌تر "غصّه" یک نفر! را می‌خورد و به‌شکل تهوّع‌آوری مَجیز‌ می‌گوید و مُغازله می ورزد...  

2- در مورد واکسیناسیون اعم از واردات یا ساخت واکسن، به دلیل عدم شفافیتِ مسئولان که به بی‌اعتمادی عمومی دامن زده، حرف و حدیث فراوان است. از قیمت هر دوز واکسن فایزر در بازار سیاه تا سی‌میلیون تومان گرفته تا این سخن رییس خانۀ‌پرستار که می‌گوید: "اگر ریگی در کفش مسئولان نبود، آمار واکسیناسیون را شفاف اعلام می‌کردند!". و اما "واکسن رایگان نخواهد بود!": این محتوای پیام آشکار تصمیم نابخردانۀ روحانی مبنی بر اجازۀ واردات واکسن به بخش خصوصی بود که ضمن غیرعملی ومغایر بودن آن با مقررات سیستم توزیع جهانی واکسن میان دولت‌ها موسوم به "کواکس"، واکنش محمود صادقی، نمایندۀ پیشین مجلس را برانگیخت تا با صراحت بگوید: "آقای روحانی! خجالت بکشید! واکسن کرونا در نئولیبرال‌ترین اقتصادهای دنیا [هم] به سوداگری بخشِ خصوصی واگذار نشده است!"...   

3- در ماه‌های پیشِ‌رو، اگر برآیند تصمیمات مقامات و مسئولین و رفتار مردم مثبت نباشد، با توجه به تورّمِ نزدیک به پنجاه درصدی که در نمودار مقایسه‌ای فوق می‌بینیم و ادامۀ تحریم‌های ظالمانۀ آمریکا، جامعۀ ایران با وضعیتِ دشوارتری روبرو خواهد بود و ضمن افزایش مرگ و میرها، شاهد پرتاب‌شدن جمعیتِ بیش‌تری از اقشار مزدبگیر به دایرۀ فقرِ مطلق خواهیم بود. از قرار اطلاع، تشکل‌های کارگری و دانشجویی و انجمن های صنفی فرهنگیان و بازنشستگان اعلام کرده‌اند که در روز جشن اوّلِ ماهِ مه، روز همبستگی‌جهانی‌کارگران وزحمتکشان با مطالبۀ "واکسیانسیون فوری، عمومی و رایگان" به میدان خواهند آمد.

به‌هر حال در نیم‌قرنِ اخیر شاید هیچ پدیده‌ای جز همه‌گیری پاندمیک ویروسِ کرونا در عصر حاضر نمی‌توانست این‌چنین نقاب از چهرۀ کریه نظامِ بربریت سرمایه‌داری و نئولیبرالیسمِ بورژوایی از هر نوع‌اش در ایران و جهان برگیرد و ماهیتِ پلید و ضدبشری آن‌را برملا سازد.

                                                                                              شورای دبیران ارژنگ

برای دریافت فایل کلیک کنید

تارنگاشت ارژنگ برای دریافت تمام شماره ها :
https://mahnameh-arzhang.com/

نویدنو   26 /12/1399                چاپ مطلب

• با آثاری از:

  م.آریاپاد/ ع.آهنین/ ل.احمدی افضلی/ ش.اقبال‌زاده/ س.اقتصادی‌نیا/ ک.باژن/ ه.بنی‌طُرفی/ خ.پارسا/ ع.توده/ ع.جعفری(ساوی)/ ه.حسینی/ ا.دهقان/ س.م.راستگو/ ف.رییس‌دانا/ آ.زیس/ م.ع.سپانلو/ ک.سیمونوف/ ه.عبّاسی/ س.ع.صالحی/ ا.طبری/ ر.علامه‌زاده/ ک.فرج‌اللهی/ ع.مجتهدجابری/ ب.مطلّب‌زاده/ ش.موسوی‌زاده/ م.مهرآور/ ن.میر/ ب.نجدی/ ا.واحدی/ ع.یزدانی و دیگران...

   

ارژنگ ماه نامه ادبی، هنری و اجتماعی نوید نو شماره 16 اسفند ماه 99 منتشر شد

با آثاری از:

م.آریاپاد/ ع.آهنین/ ل.احمدی افضلی/ ش.اقبال‌زاده/ س.اقتصادی‌نیا/ ک.باژن/ ه.بنی‌طُرفی/ خ.پارسا/ ع.توده/ ع.جعفری(ساوی)/ ه.حسینی/ ا.دهقان/ س.م.راستگو/ ف.رییس‌دانا/ آ.زیس/ م.ع.سپانلو/ ک.سیمونوف/ ه.عبّاسی/ س.ع.صالحی/ ا.طبری/ ر.علامه‌زاده/ ک.فرج‌اللهی/ ع.مجتهدجابری/ ب.مطلّب‌زاده/ ش.موسوی‌زاده/ م.مهرآور/ ن.میر/ ب.نجدی/ ا.واحدی/ ع.یزدانی و دیگران...

برای دریافت فایل کلیک کنید

تارنگاشت ارژنگ برای دریافت تمام شماره ها :
https://mahnameh-arzhang.com/

نویدنو26/11/1399                چاپ مطلب

• با آثاری از:

   آ.عثمانی/ ف.ارژنگ/ س.ع.اصغرزاده/ ک.اعتمادزاده/ امید/ م.امیدی/ ر.ایولت/ ع.توده/ د.جلیلی/ د.جین/ م.چارکراوارتی/ آ.حضرت/ ش.دادگستر/ م.دلیجانی/ آ.زیس/ ش.زیبا/ ع.ج.ساوی/ س.ع.صالحی/ ا.طبری/ پ.فروهر/ م.ع.فیروزآبادی/ ا.کنوفل/ ف.مسعودی/ ب.مطلب‌زاده/ ش.موسوی‌زاده/ ن.میر/ ع.نسین/ ر.نوشمند/ ر.هاتفی/ ر.همراه و دیگران...

   

ارژنگ ماه نامه ادبی، هنری و اجتماعی نوید نو شماره 15 بهمن ماه 99 منتشر شد

با آثاری از:

 آ.عثمانی/ ف.ارژنگ/ س.ع.اصغرزاده/ ک.اعتمادزاده/ امید/ م.امیدی/ ر.ایولت/ ع.توده/ د.جلیلی/ د.جین/ م.چارکراوارتی/ آ.حضرت/ ش.دادگستر/ م.دلیجانی/ آ.زیس/ ش.زیبا/ ع.ج.ساوی/ س.ع.صالحی/ ا.طبری/ پ.فروهر/ م.ع.فیروزآبادی/ ا.کنوفل/ ف.مسعودی/ ب.مطلب‌زاده/ ش.موسوی‌زاده/ ن.میر/ ع.نسین/ ر.نوشمند/ ر.هاتفی/ ر.همراه و دیگران...

سرسخن

در ایران ما به همه فعالیت های ادبی، فرهنگی و هنری، مانند سایر فعالیت های اجتماعی دو کلمه و یا به عبارتی یک عبارت به پسوند اصلی توصیف این فعالیت ها تبدیل شده است: سیاسی- امنیتی!

این شعر مشکل "سیاسی – امنیتی " دارد و قابل انتشار نیست. این داستان، این مقاله، این کتاب تحقیقی و..مشکل "سیاسی – امنیتی " دارند و قابل انتشار نیستند. جالب است در جایی که رسوایی دزدان و غارتگران به اصطلاح بیت المال با شمارگان میلیونی از طریق رسانه های جمعی و اجتماعی و اغلب رسمی در بین مردم منتشر می شوند هیچ مشکل "سیاسی – امنیتی" وجود ندارد، اما کتابی با تیراژ 500 نسخه، مقاله ای با خوانندگانی حداکثر 1000 نفر ، نشریه ای با شمارگان 500 تا2000 نسخه خطر"سیاسی – امنیتی" دارند.

نتیجه این برخورد ها در وحله اول خودسانسوری، در وحله بعد سانسور سردبیران و در مرحله نهایی سانسور رسمی وزارتی است. نتیجه آن دل کندن از نوشتن، دوری از کار هنری، جدایی از فعالیت های پیوسته ادبی، هنری، فرهنگی است که روز به روز فرهنگ کشور را نحیف تر، نسل جوان را از فرهنگ و ادب بیگانه  تر می کند و میدان را برای ایلغار شبه فرهنگ های غیر مردمی مانند لمپنیسم، فرصت طلبی، کتاب سازی و اشاعه ادبیات "جعلی" ودر بهترین حالت گسترش فرهنگ های غیر بومی مانند سبک زندگی "رویای امریکایی" از طریق انواع سریال های ترکی و هندی و امریکایی از پربیننده ترین رسانه، تلویزین های ماهواره ای  باز می گذارد.

در حاکمیت چنین ضوابطی بر فرهنگ کشور است که فیلم ها از نمایش باز می مانند، کتاب ها از انتشار محروم می شوند، روزنامه ها از ارائه مقالات در خور اجتماعی خود داری می کنند و انتشاراتی های پیشرو دست از کار می کشند، و نویسنده و هنرمند و ادیب در خلوت زندان ها از هستی پویای اجتماعی محروم می گردند.

متولیان فرهنگی کشور در طی 42 سال گذشته هیچگاه حتی از زاویه هزینه - سود هم به ارزیابی رفتار خود نپرداخته اند که واقعا به کجا می روند؟ از چه ارزش هایی دفاع می کنند؟ و در دراز مدت چه تاوانی را بر فرهنگ وادب کشور تحمیل می کنند.

***

  مردم و به ویژه اکثریت آن ها که حلقه پر تعداد زحمتکشان را تشکیل می دهند، در این وادی فرهنگی هم از محروم ترین های جامعه اند. به سبب نقصان فزاینده سبد خانوار و افزایش تحمل ناپذیر قیمت ها و ناتوانی از کفاف معیشت، کالای فرهنگی کمترین جایی در سبد خانوار ندارد. اگر تا همین چند سال پیش خرید کتاب برای کودکان و تشویق آن ها به کتاب خوانی و به طور کلی جذب آن ها به سوی "فرهنگ" رایج و امکان پذیر بود، و خانواده ها سهمی را در این مسیر به کودکان اختصاص می دادند، امروز با گرانی وحشتناک و غیر قابل تحمل، حتی این خرده سهم فرهنگ هم نا پدید شده و در این ایام حاکمیت کرونا و تعطیلی مدارس، اغلب اوقات کودکان و نوجوانان در فضای مجازی می گذرد که عملا بار چندانی برای کودک فارسی زبان در آن نمی توان یافت. خانواده ها هم با عواقب آن در گیرند و از"پرخاشگری"، انضیاط ناپذیری" ،"گستاخی" و "روحیه تهاجمی" کودکان  و نوجوانان دادشان به آسمان است. اکثر کتابخانه ها تعطیل‌اند و خانواده هایی که ناتوانی خرید خود را با گرفتن کتاب از کتابخانه های عمومی جبران می کردند عملا از این امکان هم محروم شده و کودکان و نوجوانان هم از این  منبع حداقلی تامین کتاب دستشان کوتاه شده است. 

***

بهمن، ماهِ انسان های هنرمند و نویسنده بسیاری است. این ماه با زادروز و سالمرگ بسیاری از نویسندگان مصادف بود که برخی از آن ها عبارتند از: درگذشت لنین نویسنده و نظریه پرداز و بنیانگذار شوروی، درگذشت آنتونیوگرامشی نویسنده و اندیشه پرداز ایتالیایی، درگذشت عارف قزوینی، درگذشت دکتر تقی ارانی، زادروز احسان طبری، درگذشت سیاوش کسرایی، سالمرگ فروغ فرخزاد، خسرو گلسرخی، ویرجینیا ولف نویسنده معروف، خوزه مارتی اندیشه پرداز کوبایی، زادروز چخوف و سالمرگ پوشکین، درگذشت برتراند راسل، درگذشت عبدالرحمان منیف نویسنده برجسته سوری، درگذشت داستایوفسکی، تولد صادق هدایت، درگذشت اونوره دو بالزاک، و بسیاری دیگر . این ماه همچنین با ، توقیف شماری از اعضای تحریریه های روزنامه های شرق، اعتماد، آرمان، بهار، مجله آسمان و خبرگزاری ایلنا با حکم قضایی در محل کارشان در بهمن 91 نیز مصادف بود که خود نشانگر حاکمیت همان عبارت "سیاسی- امنیتی" در تمام حوزه های زیست امروز ماست.

برای دریافت فایل کلیک کنید

تارنگاشت ارژنگ برای دریافت تمام شماره ها :
https://mahnameh-arzhang.com/

نویدنو 13/10/1399                چاپ مطلب

•  با آثاری از:
  ب.بابایی/ خ.باقری/ ب.بیبالک/ ا.پدارم‌نیا/ ع.توده/ د.جلیلی/ ج.جهانبخش/ آ.چاکراوارتی/ ه.حسینی/ ک.خسروی/ ن.رحمانی‌نژاد/ ن.زراعتی/ آ.زیس/ ک.سیمونف/ س.ع.صالحی/ ر.علّامه‌زاده/ م.فلّاح‌زاده/ ر.لوکزامبورگ/ ع.مجتهدجابری/ ا.محمود/ ش.مسکوب/ ب.مطلّب‌زاده/ ن.میر/ م.نظام‌آبادی/ ع.یزدانی و دیگران... منتشر شد

   

ارژنگ ماه نامه ادبی، هنری و اجتماعی نوید نو شماره 14 دی ماه 99 منتشر شد

 با آثاری از:
ب.بابایی/ خ.باقری/ ب.بیبالک/ ا.پدارم‌نیا/ ع.توده/ د.جلیلی/ ج.جهانبخش/ آ.چاکراوارتی/ ه.حسینی/ ک.خسروی/ ن.رحمانی‌نژاد/ ن.زراعتی/ آ.زیس/ ک.سیمونف/ س.ع.صالحی/ ر.علّامه‌زاده/ م.فلّاح‌زاده/ ر.لوکزامبورگ/ ع.مجتهدجابری/ ا.محمود/ ش.مسکوب/ ب.مطلّب‌زاده/ ن.میر/ م.نظام‌آبادی/ ع.یزدانی و دیگران... منتشر شد

سرسخن

پشتِ پردۀ معرکۀ ساخت واکسن در ایران و جهان

پیتر دزاک (Peter Daszak)، جانورشناس و رییس "اتحادیۀ اِکو هلث"  (EcoHealth Alliance) در نیویورک که درکشور چین در بارۀ مبادلۀ ویروس‌ها در بین موجودات تحقیق می‌کند، در سال ۲۰۱۳ گفته بود که «ویروس‌ها بسیار سریع تکامل می‌یابند [و] به نحو بدیعی تکامل یافته‌اند که از یک موجود به موجود دیگر منتقل شوند.» او در بارۀ اپیدمی ویروس کرونای «سارس»، ۱۰ سال پیش از آن سخن می‌گفت و طرحی را پیشنهاد کرد که اگر به آن عمل شده بود، می‌توانست مانع اپیدمی کووید-۱۹ شود. دزاک تخمین زد که «هزینۀ کشفِ همۀ ویروس‌ها در پستانداران 5/1 میلیارد دلار است» و گفت: «من فکر می‌کنم این یک سرمایه‌گذاری عالی خواهد بود، زیرا پس از انجامِ آن، شما می‌توانید واکسن‌ها را تولید کنید و با وسايلِ تشخیص برای یافتنِ نخستین ظهورِ ویروس و متوقف نمودن آن آماده باشید.» (منبع: سایت M.L.Today).

اکنون یک سال است که اخبار مربوط به پاندمی مرگبار ویروسِ کرونا نه با 5/1میلیارد که با تریلیون‌ها دلار خسارت مالی و نزدیک به 2میلیون نفر قربانی و 100میلیون مبتلاء در صدر اخبار ایران و جهان قرار گرفته و رقابت و جنجال بر سر کشف و ساخت واکسن حجم بالایی از صفحات رسانه‌ها را به خود اختصاص داده است. ملت‌های جهان از ناحیه این همه‌گیری با توجه به آمارهای فزاینده ابتلاء و مرگ، با ورود به سال نوی 2021 میلادی مرگبارترین روزها را در فصل سرما تجربه می‌کنند. گرچه به مددِ رشد چشمگیر علم پزشکی و پیشرفت امکانات تکنولوژیک، زمان لازم برای ساخت واکسن از یک دهه به حدود دوسال کاهش یافته و هنوز هیچ دارویی برای درمان قطعی این بیماری کشف نشده، اما تایید پرسش برانگیز واکسن های ساخته شده توسط دولت ها و کمپانی‌های بزرگ در این روزها توسط مراجع معتبر نظیر سازمان بهداشت جهانی، کمیسیون اتحادیۀ اروپا و سازمانهای غذا و داروی آمریکا و بریتانیا، نگرانی‌های به‌جا و فراوانی را در مورد عوارض این عجلۀ قابلِ درک پدیدآورده است. در این کارزار تبلیغاتی، ایران هم عقب نماند و وزیر بهداشت و درمان درحالیکه تا چندی پیش بر حدود دوسال زمان لازم برای رسیدن به مرحله تولید واکسن تاکید می‌شد، ادعای ساختِ واکسن ایرانی (از نوع ویروس ضعیف‌شده و غیرفعال) و آغاز تستِ انسانی آنرا اعلام کرد، اقدامی که بلافاصله با انتقاد صریح "جامعۀ داروسازان ایران" مواجه شد که آنرا نوعی "شوخی" و "توهین به شعور داروسازان و جامعه" ارزیابی کردند. از جنبۀ علمی، کارآزمایی بالینی و آزمایش نمونه هر واکسن بر روی گونۀ انسان مرحلۀ مهمی است که نباید ملعبۀ دست بازیگران کانون‌های قدرت و ثروت و رقابت جناح‌های سیاسی در آستانۀ انتخابات سال آینده قرار گیرد. درپشتِ این پروژۀ ساخت واکسن و پروپاگاندای عوام‌فریبانه مسئولینی که در پنهان‌کاری، ضد و نقیض‌گویی و دروغگویی به مردم ایران یدِ طولایی دارند و هنوز حاضر به اعلام آمار واقعی قربانیان و مجروحان و بازداشتی‌های سرکوب خونین معترضان در آبان 98 نیستند، آیا چیزی جز تامین منافع کلان و وسوسه‌انگیز سرمایه‌داران زالوصفت و سودجویی کاسبانِ تحریم و کرونا می‌تواند نهفته باشد؟ مضحک‌تر از این بازی تبلیغاتی، ادّعای همزمان یکی دیگر از مسئولین مبنی بر "توانایی غلبه بر ویروس کرونا بدون واکسن!"بعداز اختراع "بشقابِ کرونایاب" است که خود می‌تواند موجبات بی اعتمادی جامعه به دستاورد تلاش‌متخصصان (به فرضِ صحت ادّعای ساختِ واکسن) را فراهم آورد و "دردا و دریغا که در این بازیِ خونین"، بازهم ظاهرا قرار است دل و جان و مال زحمتکشان بازیچۀ طمعِ سیری‌ناپذیر و سودجوییِ مطلق‌العنانِ سرمایه‌داران حاکم شود.

شب آبستن است روز را...

در آستانه شبِ یلدا، این سیه‌مویِ بُلندگیسو، دریافت پیامِ شورانگیز خسرو صادقی بروجنی، زندانی سیاسی به بهانۀ "یلدای 1399" آن‌هم در "شب‌کده‌ای" که در آن "موش‌ها پَرسه می‌زنند، گُرگ‌ها آدم می‌دَرَند، کرکس‌ها آدم ‌خورند، جُغدها ادای بُلبل، و خفاش‌ها ادای قناری در می‌آورند"؛ پیامی اُمیدآفرین بود برای همۀ ما و نیز، یادآوری وظیفۀ جمعی همۀ ما برای رهایی فرزندانمان از زندان پاسداران ظلمت و تاریکی. در یادداشت این زندانی با مطلعِ "شب آّبستن است روز را" و مقطعِ "اُمید به اینکه همه چیز تغییر خواهد کرد" می‌خوانیم:

 ‎"شبِ یلدا، آن‌چنان که پیشینیان به ما گفتند و علم برای ما اثبات کرده، بلندترین شبِ سال است و حتما این بلندترین شبِ سال، مجالِ مناسبی است برای جشن و سرور و شب‌نشینی [و] گپ و گفت و تناولِ خوردنی‌ها و نوشیدنی‌هایی که محفل را گرم می‌کند. ‎اما ساده‌اندیشیِ محض است اگر تمامِ فلسفۀ این شب را در طولانی بودن آن بدانیم و اصلا طولانی بودنِ شب و ظلماتش چه جای سُرور و پایکوبی دارد؟

‎همچنان که هر کنشِ انسانی هدفی را دنبال می کند و دارای دو مجموعۀ اهداف و وسائل و ابزار های رسیدن به این اهداف است، مناسک‌گرایان نیز کسانی هستند که مجموعۀ "اهدافِ" عمل را فراموش کرده و خود را درگیر "وسائل" می‌کنند. ‎شبِ یلدا فرصتی است برای شادی و شادکامی امّا، این همه نه هدفی در خود، بل‌که جشنی است به پاسداشتِ دیالکتیکِ طبیعت که زاده شدنِ روز را از دل طولانی‌ترین شبِ سال نوید می‌دهد.

‎از این رو است که در پَس [و] پُشت مناسکِ شادی‌بخشِ یلدا، می‌توان میانِ طبیعت و زندگیِ اجتماعی انسان به عنوان یک موجود ذی‌حق و ذی‌شعور، پیوندی درس‌آموز برقرار کرد.

‎یلدا یادآورِ پیامِ طبیعت به انسان است. این پیام که ظلمات موقّتی است و این اُمید که در طولانی‌ترین شب که روز را مجالی نیست، روشنایی زاده می‌شود، رشد می‌کند، بالنده می‌شود، و روزها و ماه‌های پیشِ‌رو، گرمای خود را نه تنها بر شب، که بر پیکرِ سرد و بی‌جانِ طبیعت چیره می‌کند. این اُمید برای محبوسی در بند دو چندان است. ‎چرا که هر روز و هر شب را به اُمید زنده است. اُمید به اینکه همه چیز تغییر خواهد کرد."

 کدام قطره، فنجانِ صبرِ توده‌ها را لبریز خواهد کرد؟

آری، جای انسان‌های فرزانه و بی‌گناهی چون خسرو صادقی بروجنی، کیوان صمیمی، نسرین ستوده، نرگس محمدی، رضا خندان مهابادی، بکتاش آبتین، کیوان باژن، آرش گنجی، و دهها و صدها روزنامه نگار و نویسنده و هنرمند و کارگر و فعال مدنی و فرهنگی و محیط زیستی "زندان و سیاهچال" نیست! جامعۀ ما در لحظۀ تاریخی کنونی نیازمند تغییراتی دمکراتیک است و با سانسور و سرکوب اعتراضات و یا با ایجاد رُعب و وحشت و اعمال فشار بر فعالین سیاسی و مدنی نمی‌توان مانع از انجام تحوّلات ضروری جامعه شد که اگر می‌شد، انقلابِ بهمن 1357 رخ نمی‌داد! می‌گویند آن رویدادی که جرقۀ انقلاب سال1357را برافروخت، تخریبِ خانه‌های حلبی‌آباد توسط ماموران شهرداری در منطقۀ خاک سفید تهرانپارس بود و از آنجا بود که آتشِ خشمِ مردم شعله‌ور شد و به بزرگ‌ترین انقلاب اجتماعی در قرن بیستم منتهی شد. هانا آرِنت، فیلسوف و مورخ آلمانی می‌گفت: "در نظام‌های دیکتاتوری تا 15دقیقه پیش‌از فروپاشی همه چیز خوب به نظر می‌رسد"! براین پایه کسی نمی‌داند و قابل پیش‌بینی هم نیست؛ ولی هر یک از اقدامات امروزین حاکمان تاریک‌اندیش ما نظیر بازداشت‌ها و بگیر وببندها، اعدام معترضانی چون نوید افکاری و روح‌الله زم در فرآیندهای مبهم قضایی، تخریب خانۀ آن پیرزن روستایی در بندرعباس که چندروز بعدتر در اثر خودسوزی جان سپرد، خودکشی14دانش‌آموز فاقد گوشی هوشمند در مناطقِ محرم، موارد متعدّد خودکشی و خودسوزی و حلق‌آویز کارگران معدن و نفت و ساختمانی و اخیرا خودسوزی رضا آلِ‌کثیر، کارگر اخراجی نیشکر هفت تپه و غیره در ماه‌های اخیر... به تنهایی می‌تواند در حکم آن آخرین قطره‌ای باشد که فنجانِ صبرِ توده‌ها را لبریز کند و "این بایای تاریخ است". نمونه‌های این تمثیل را در کشورهای دیگر نظیر: خودسوزی یک دستفروش در تونس، افزایش جزیی قیمت بلیطِ مترو در شیلی(زایش‌گاه نئولیبرالیسم)، بستن مالیاتِ جزیی بر اپلیکیشن واتس‌اپ در لبنان و یا قطع یارانه سوخت در کشورهای آمریکای لاتین و غیره... که منجر به سقوطِ دیکتاتورها یا تغییرات بنیادین در قرن بیستم شد، دیده و تجربه کرده‌ایم و عقلِ سلیمِ انسانی حکم می‌کند که "آزموده را آزمودن خطاست!"

برای دریافت فایل کلیک کنید

تارنگاشت ارژنگ برای دریافت تمام شماره ها :
https://mahnameh-arzhang.com/

نویدنو 13/09/1399                چاپ مطلب

• با آثاری از:

  ک.آهنگر/ ژ.اصفهانی/ ش.اقبال‌زاده/ خ.باقرپور/ م.ت.برومند/ ه.بنی‌طُرفی/ ع.تسلیمی/ ع.توده/ ج.جهانبخش/ ف.حاجی‌زاده/ ع.حسنی/ آ.حضرت/ ا.خوری/ م.دلیجانی/ آ.رسولی/ آ.زیس/ ط.سلیمانی/ ب.شیدا/ و.صمد/ ر.فخاری/ م.ماه/ ع.مجتهدجابری/ ح.مسجدی/ ب.مطلب‌زاده/ ح.موسوی/ ن.میر/ ا.نجم‌آبادی و دیگران... 

   

ارژنگ ماه نامه ادبی، هنری و اجتماعی نوید نو شماره 13 آذر ماه 99 منتشر شد

با آثاری از:

ک.آهنگر/ ژ.اصفهانی/ ش.اقبال‌زاده/ خ.باقرپور/ م.ت.برومند/ ه.بنی‌طُرفی/ ع.تسلیمی/ ع.توده/ ج.جهانبخش/ ف.حاجی‌زاده/ ع.حسنی/ آ.حضرت/ ا.خوری/ م.دلیجانی/ آ.رسولی/ آ.زیس/ ط.سلیمانی/ ب.شیدا/ و.صمد/ ر.فخاری/ م.ماه/ ع.مجتهدجابری/ ح.مسجدی/ ب.مطلب‌زاده/ ح.موسوی/ ن.میر/ ا.نجم‌آبادی و دیگران... 

بیدادِ ویروس کرونا و استبدادِ سرمایه‌داری

با پشت سر گذاشتن فصلِ پاییز و شبِ یلدا -این طولانی‌ترین شبِ سال- و آغاز زمستان، پیش بینی‌ها و آمارهای رسمی حاکی از اوج‌گیری ابتلاء و مرگ و میرهای ناشی از ویروس مرگبار کرونا در سراسر این کرۀ خاکی است. در ایران آمار مبتلایان از مرز یک میلیون و 100هزار نفر و در جهان از مرز  70 میلیون نفر فراتر رفته است. آمار قربانیان نیز در ایران به 52 هزار نفر و در جهان به یک میلیون و 600 هزار نفر رسیده که همگی از اقشار ضعیف و طبقاتِ فرودستِ جوامع هستند. برخلاف وضعیت در اکثر کشورهای جهان که گفته می‌شود اکنون با موج دوم وسوم همه‌گیری این ویروس روبرو شده‌اند، آمارهای رسمی در ایران حکایت از آن دارند که از ابتدای شیوع ویروس تا امروز، منحنی رشد ابتلاء و تلفات انسانی همواره بالارونده بوده و اطلاقِ موج دوم و سوم اگر به قصد عوامفریبی نباشد، هیچ‌گونه پایۀ علمی و عینی ندارد. برخلاف مسئولینی که در پنهان‌کاری و دروغ‌پردازی زلفشان را با زلفِ "گوبلز" گره زده‌اند و در این روزها نرسیدن به مرز مرگ و میر روزانه 1000 نفر و بالاتر را موفقیتِ بزرگی برای خود و سیستم درمانی کشور در مهار کرونا معرفی کرده و مرتبا در رسانه‌ها برای هم نوشابه باز می‌کنند‌، عده‌ای از مسئولین صادق‌تر امّا آمارهای واقعی ابتلاء، بستری و مرگ هموطنان را دو تا سه و حتی تا 10 برابر آمارهای اعلام شده دانسته و به درستی بر عمقِ فاجعه و خطر "عادی‌نماییِ" مسئولان دستۀ اول و "عادی‌انگاریِ" مرگِ روزانه چند صد نفر در میان افکار عمومی تاکید دارند. بحران و رویارویی‌های اخیر در وزارت بهداشت و درمان و ستاد فرماندهی مقابله با کرونا که به رسانه‌ها کشیده شد، تنها جلوه‌ای کوچک از ماجراهایی است که روزانه در پشت پردۀ سیاست اتفاق می‌افتد و مردم ایران چون "نامحرم" هستند و از حق اطلاع‌رسانی شفاف و پاسخ‌گویی مسئولان "محروم"، باید روزی 400 نفر قربانی بدهند و صدایشان هم در نیاید تا متهم به سیاه‌نمایی و مشمول پیگرد نهادهای مسئول حفظ "نظمِ سرمایه" نشوند.    

همه‌گیری ویروس کرونا به مثابهِ آن توفانِ شنی که هر دَم تغییر مسیر می‌دهد و سیستم درمانی کشورها را به چالش بی‌سابقه‌ای کشیده، بلای بزرگ و خانماسوزی است که گریبان جامعۀ جهانی را گرفته، امّا به دلیل همین جنبۀ پاندمیک (Pandemic)، توانسته چشمان مردم ایران و جهان را بر ماهیتِ پلید و کارکرد جهانی مجموعۀ نظامِ سرمایه‎داری بگشاید. هاروکی موراکامی در کتاب "کافکا در ساحل" می نویسد: "توفان که فرو نشست، یادت نمی‌آید چه بر سرت آمد و چطور زنده مانده‌ای، امّا یک چیز مشخص است: از توفان که بیرون آمدی، دیگر همان آدمی نخواهی بود که به توفان پا نهاده بودی". برای مردم ایران و جهان نیز در جریان توفان مهلک کرونا، کسبِ شناخت از چهرۀ بی‌نقاب وماهیت ضدبشری و ضدّطبیعت نظامِ سرمایه‌داری شاید تا این اندازه ممکن و عملی نبوده است. به عنوان نمونه ماه‌ها پیش از رقابت و تبلیغاتی که این روزها در بین دولت‌ها و کمپانی‌های بزرگ داروسازی بر سر تولید و فروش جهانی واکسن کرونا به راه افتاده،"شرکت ‌آمریکایی- انگلیسی تنباکو" که غول دخانیات آمریکاست اعلام کرده بود که موفق به کشف واکسن کووید 19 از پروتئین موجود در برگ تنباکو شده و به زودی نسخه اولیه واکسن خود را آزمایش خواهد کرد! در کشور خودمان نیز بازار داروهای موسوم به "طب اسلامی" نظیر روغن بنفشه و نیش زنبور و غیره... بدون تایید مراجع ذیصلاح یکی پس از دیگری مجوز تولید و فروش می‌گیرند تا سرمایه‌داران زالوصفت وطنی از بازاری که به یُمنِ اپیدمی ویروس کرونا شکل گرفته، از شرکای بین المللی خود برای تجارت با خونِ مردم عقب نمانند. نحوۀ توزیع واکسن کرونا هم که در خوش بینانه‌ترین حالت از نیمه سال آینده به مرحلۀ تولید انبوه خواهد رسید، خود موضوع مهم دیگری است که میتواند برای اکثریت ساکنان کرۀ زمین فاجعه‌آفرین باشد. در خبرها آمده بود که دولت کانادا از هم‌اکنون پنج برابر نیاز جمعیتی خود، این واکسن‌ها را پیش خرید یا احتکار کرده تا بیش از نیمی از جمعیت فقیر جهان در کشورهای پرجمعیت آسیا و آفریقا که در آستانۀ فاجعۀ بزرگِ انسانی قرار دارند، از دسترسی به آن محروم بمانند. این در واقع همان معادلۀ ظالمانۀ "ترجیحِ سودِ سرمایه بر جانِ مردم" است و مصداقی برای این تعبیر دقیق کارل مارکس که گفت: "سرمایه‌داری درختی که سایه‌اش را نتواند بفروشد، قطع می‌کند" و مضحک این‌که در ایران نام این فرآیند را "کارآفرینی" می‌گذارند! برای سرمایه‌دار، مصرفِ بیشتر توسط انسان‌ها یعنی سودِ بیشتر برای آن‌ها و برای مصرفِ بیشتر، باید نیازها بیشتر باشد و اگر نبود، باید آن را خلق کرد تا درهر حال سودِ سرمایه تضمین شود. حال تولید ماسک و مواد شوینده در شرایط کرونایی باشد، یا شیرخشک و پوشک بچه و گوشت و روغن و تیرآهن و سوالات کنکور در شرایط غیر کرونایی؛ برای "سرمایه‌دارِ کارآفرینِ و خلّاق و مبتکرِ ایرانی" تفاوتی ندارد.

و امّا در این روزهای دشوار از حیات جامعه که کارگران و زحمتکشان و اکثریت مردم با تورم و فقر فزاینده ناشی از فساد و دزدی های نجومی از یک‌سو، و بی آبی و سیل و تهدید و سرکوب داخلی و تحریم و فشارها و تهدید خارجی دست به گریبان‌اند، ویروس کرونا و ویروس استبداد، هر دو دست در دستِ هم، بزرگانی از خیلِ نویسندگان و هنرمندان را از یک سو، و آزادی‌خواهان و عدالت‌جویان را از سویی دیگر به کامِ مرگ یا حبس‌های طولانی مدت در سیاهچال‌های قرون وسطایی خود می کِشند. زنده‌یاد فریبرز رییس‌دانا که با دو ویروس‌کرونا واستبداد می‎جنگید، اولین نفر نبود که از پا درآمد. با ادامۀ وضعیت موجود که به تعبیر زیبای سایه "امیدِ هیچ معجزی ز مُرده نیست"، بزرگانی مانند دکتر محمد ملکی و علیرضا جباری (آذرنگ) هم آخرین نفرات صفِ این قربانیان نخواهند بود. در چنین شرایطِ خطیری، تشدیدِ موجِ جلب و احضار فعالینِ صنفی و سیاسی، به زندان افکندن اعضای کانون نویسندگان ایران و روزنامه نگاران، ادامۀ بازداشتِ غیرقانونی فرزندانِ زحمتکشانِ معترض در خیزش عمومی آبان 1398 و همچنین بازگرداندن کیوان صمیمی و نسرین ستوده، -این بانوی شجاع و وکیلِ آگاه- به زندان و عدم توجه مقاماتِ قضایی به نامۀ جمعی خسرو صادقی بروجنی و حدود 50 اسیرِ دیگر در بند 8 زندان اوین برای اعطای مرخصی در شرایطی که به تعبیر امضاءکنندگان، "سونامیِ مرگ" جان زندانیان سراسر کشور را تهدید می‌کند...، همگی مایۀ تاسف عمیق و خشم و نگرانی خانواده‌ها و ناامیدی و بی اعتمادی هرچه بیشتر مردم ایران نسبت به مسئولین حکومتی شده است. و چه زیبا گفت استادِ جاودانۀ سخن، سعدی که "صبحِ صادق ندمد تا شبِ یلدا نرود"!

ارژنگ با لوگو و قالب جدید در راه است

در پی انتشار دوازدهمین شمارۀ ماه‌نامۀ ارژنگ و پشت سر گذاشتن یک‌سالگی آن، دست اندرکاران و اعضای تحریریه و شوری دبیران ماه‌نامه در روزهای گذشته تمام تلاش خود را به کار بستند تا بر اساس پیشنهاد ارزندۀ برخی خوانندگان، اولین شماره ارژنگ در سال دوم انتشار ماه‌نامه با تغییراتی کلی از جمله لوگو و قالب و صفحه بندی تحت نرم افزاری جدید با قابلیت‌های گرافیکی بالا برخوردار شود که متاسفانه به این شماره نرسید. همین امر تاخیری چند روزه را در انتشار این شماره موجب شد که از این بابت صمیمانه پوزش می طلبیم. موضوع دیگری که جا دارد با خوانندگان در میان بگذاریم برخی پیشنهادات رسیده در بارۀ نحوۀ انتشار ارژنگ است. برخی از خوانندگان از زیاد بودن تعداد صفحات گله و اظهار داشته اند فرصت مطالعه حدود 200 صفحه در هر ماه را ندارند و لذا خواهان کاهش 50 درصدی تعداد صفحات هستند. برخی نیز پیشنهاد تبدیل ماهنامه به دوماه‎نامه را با حجم فعلی مطرح نموده‌اند. این دوستان تبدیل اکثر ماهنامه‌ها اعم از چاپی یا اینترنتی به دو ماهنامه یا فصلنامه در سال‌های اخیر را به عنوان دلیلِ درستی نظر خود ذکر می‌کنند. با این‌حال ما از دیدگاهِ طیف وسیعی از خوانندگان در این باره که ارتباطی با ارژنگ ندارند، آگاه نیستیم.

واقعیت این است که ارژنگ متعلق به خوانندگان است و اگر بخواهد تاثیرگذار باشد و خوانده شود، نمی‌تواند نسبت به نظرات و خواسته‌ مخاطبانی که یک سال یار و همراهِ وفادار آن بوده‌اند، بی تفاوت باشد. بنابراین از همۀ عزیزانی که در بارۀ نحوۀ انتشار ارژنگ و یا فرم و محتوای ماه‌نامه نظر یا پیشنهادی دارند، با کمال فروتنی تقاضا داریم در روزهای پس از انتشار این شماره، آن‌را از طریق پست الکترونیک (majalleharzhang@gmail.com) با ما درمیان بگذارند. بدیهی است که برای دست اندرکاران و تحریریه و شورای دبیران ارژنگ، نحوۀ انتشار ارژنگ اعمّ از تغییر در حجمِ مطالب یا زمان انتشار هر شماره چندان تفاوتی ندارد. آنچه ما در هر صورتی بر آن تاکید داریم، حفظ و ارتقای کیفیتِ مطالبِ عرضه شده و تامینِ نظرِ شما خوانندگانِ فرهیخته است و ما به داشتن این سرمایۀ پُر بها به خود می بالیم.       

شورای دبیران ارژنگ

برای دریافت فایل کلیک کنید

تارنگاشت ارژنگ برای دریافت تمام شماره ها :
https://mahnameh-arzhang.com/

نویدنو 15/08/1399                چاپ مطلب

• با آثاری از: و.ابراهیم،ح.اقبال طالقانی، س.اوزتورک، ت.ایگلتون، خ.باقری، ع.توده، د.جلیلی، ع.جعفری(ساوی)، ب.حمیدی، م.خلیلی، آ.زیس، ش.دادگستر، ا.دهقان، م.راوندی، ه.سلطان زاده، م.ر.شفیعی کدکنی، ا.عمادی، س.کسرایی، ک.کلهر، م.کیوان، ت.گیلانی، ع.صلاحی، ب.طاهری، ا.طبری، م.لشکربلوکی، ب.مطلب زاده، س.منتظری، ن.میر،  ف.مسعودی، ع.مجتهد جابری، ا.نبی زاده، ع.نظرآهاری، ک.ولی پور، ع.یزدانی

ارژنگ ماه نامه ادبی، هنری و اجتماعی نوید نو شماره 12 آبان ماه 99 منتشر شد

با آثاری از: و.ابراهیم،ح.اقبال طالقانی، س.اوزتورک، ت.ایگلتون، خ.باقری، ع.توده، د.جلیلی، ع.جعفری(ساوی)، ب.حمیدی، م.خلیلی، آ.زیس، ش.دادگستر، ا.دهقان، م.راوندی، ه.سلطان زاده، م.ر.شفیعی کدکنی، ا.عمادی، س.کسرایی، ک.کلهر، م.کیوان، ت.گیلانی، ع.صلاحی، ب.طاهری، ا.طبری، م.لشکربلوکی، ب.مطلب زاده، س.منتظری، ن.میر،  ف.مسعودی، ع.مجتهد جابری، ا.نبی زاده، ع.نظرآهاری، ک.ولی پور، ع.یزدانی

***

سرسخن

ا

برای مشاهدۀ کلیپ یک‌سالگی ارژنگ بر روی تصویر کلیک/ لمس کنید

ارژنگ چگونه ماند و یک‌ساله شد؟

دوازدهمین شمارۀ ارژنگ پیش روی شماست. حکایتِ یک‌سال تلاشِ بی وقفه برای تدارک و انتشار ماهیانۀ ارژنگ؛ صدها ساعت کارِ گروهی، با بضاعتِ اندک از لحاظِ فنّی، گرافیک و فرم ارائه کار. اما خشنودکننده، نه از آن رو که در آیینه به خود امتیاز داده باشیم، بل از آن رو که کارِ "دل" به ثمر نشسته است و "دل‌های" بسیاری را به تشویق و اعلامِ همدلی کشانده است. پاداشی که راهِ فردایمان را روشن‌تر می‌کند و اُمید به همراهی‌ها را افزون‌تر. شاید شمارگانِ ارژنگ قابل توجه نباشد، اما می‌دانیم که در طول یک‌سال انتشار منظم از "تیراژ" قابل توجهی برخوردار شده است و یارانِ همدل، در انتقالِ آن به مخاطبان فرهیختۀ اهلِ فرهنگ و هنر کوتاهی نمی‌کنند. در همین‌جا، مراتبِ سپاسِ قلبی گردانندگان ارژنگ را به مدیران محترم سایت‌های وزین آرشیو اسناد اپوزیسیون ایران، عصرِ نو، اخبارِ روز، کتاب‌های رایگان فارسی و کانال‌های تلگرامی و گروه‌های اجتماعی متعددی که رسانندۀ حضورِ ارژنگ به خوانندگان بوده‌اند، و نیز، نویسندگان و شاعران و هنرمندانی که با رضای "دل" آثارشان را در اختیار ارژنگ قرار دادند تقدیم می کنیم. بقای ما حاصلِ پذیرش، پشتیبانی و یاری همه خوانندگان ارژنگ است. یاری به نشریۀ خود را در دستور کار خود قرار دهید و به تمامِ جنبه‌های محتوایی و شکلی که فکر می‌کنید در بهتر شدنِ کار کمک می کند، بپردازید.

هر 3 دقیقه یک قربانی!

نتیجۀ عدم اولویت جان مردم بر پول و سودِ سرمایه در ماه‌های اخیر، خود را در تشدید گسترش آلودگی به ویروس کرونا با رکورد هر 3 دقیقه یک قربانی و 10 مبتلاء متجلّی کرد و میهن ما را در صدر کشورهای جهان قرار داده است. این البته امری صرفا بومی و منحصر به ایران نیست و با شدت و ضعف، در همۀ گیتیِ گرفتار در سازوکارِ سرمایه که شاه‌بیتِ زیستِ آن "سود مقدم بر مردم" است و تمام پهنه‌های فرهنگی را بر همین اساس سازمان می‌دهد، جریان دارد.

همین منطق متاسفانه درمیان بخشی قابل توجه از مردم هم جاری است. با وجود تبدیل شدن کلمۀ "پروتکل" به واژه‌ای چندش‌آور از فرطِ تکرار، عملا نه از جانبِ مسئولینِ اجرایی و نه از سوی اکثریت مردم، اجرای پروتکل‌ها محلّی از اِعراب ندارد و حاصلِ کوتاه‌مدتِ آن، افزایشِ بیش از پیش و خوف‌انگیز آمار همه‌گیری و تعداد قربانی‌ها و از سوی دیگر خستگی، ابتلاء، مرگ و تشدید ناکارآمدی توانِ خدمتی کادرِ درمانی کشور است که در ماه‌های اخیر با تمامِ نیرو و جانِ شیرین برکف، به گرفتاران کرونایی خدمت کرده‌اند. در اثر همین نا کارآمدی و عدم مسئولیت مقامات و خستگی و فقدان امکانات، شگفت‌آور نیست که نرخ مرگ و میر کرونا در کشور ما 6.3 درصد مبتلایان است، در حالی که میانگین نرخ مرگ و میر جهانی 2.54 درصد است. نرخ بالای مرگ و میر در میان بی چیزان و زحمتکشان از نابرابری طبقاتی حاکم بر جامعۀ ما حکایت می‌کند. همین نابرابری طبقاتی و نرخ بالاتر مرگ ومیر در سطح جهانی هم مشاهده می‌شود. تاسف‌بارتر آن‌که بیش از 51 درصد از معدود واکسن‌هایی که ظاهرا از شرایط آزمایشگاهی گذشته و وارد چرخه تولید شده‌اند، از سوی 15 کشورِ دارا با 13درصد جمعیت جهانی پیش خرید شده و جهانِ محروم، توسعه نیافته و محلِ غارتِ سرمایه جهانی با جمعیتی بالغ بر 7 میلیارد نفر، عملا از واکسن‌های احتمالی، هم به دلیل فقرِ مالی و هم توزیعِ نابرابر محروم خواهند بود و بیماریِ همه‌گیر همچنان به تاراجِ زندگی زحمتکشان جهان ادامه خواهد داد.

فشار زانوی غارتگران بر گلوی زحمتکشان

پیرو اجرای حکم زندان سه عضو نویسنده کانون نویسندگان ایران، بکتاش آبتین، رضا خندان (مهابادی) و کیوان باژن، و همچنین کیوان صمیمی و سپس روزنامه نگار و پژوهشگر جوان اقتصادی، خسرو صادقی بروجنی، شاهد دستگیری نویسندگان آگاهنامه، -نشریه‌ای که به کارگران و دفاع از حقوق آنان می پرداخت- و تشدید فشارها بر روزنامه نگارانِ مستقل بودیم. با وجود بیکاری و گرانی و فقر فزایندۀ حاکم بر زندگی زحمتکشان، تحمیل چنین باری بر گُردۀ فعالان حوزۀ فرهنگی که تلاشی جز برای "نقشِ دردهای مردمِ بی لبخند" نداشته‌اند؛ با بهانه‌ها و اتهاماتِ واهی، کاری ناعادلانه و غیرانسانی است، آن هم در شرایطی که غارتگرانِ "بیت المال" و به "شیشه کنندگان خونِ مردم" آزادانه می‌گردند و از بحرانِ فراز آمده در اثرِ بی‌لیاقتی و اهمال و چشم پوشی حاکمانِ مدافعِ "مستضعفین"، جیب‌ها و حساب‌های بانکی‌شان را فربه‌تر می‌سازند و اسبابِ درماندگی و نابودی میلیون‌ها خانواده بیشتری را با احتکار و گردشِ آزادِ سرمایه فراهم می آورند. ارژنگ با اشتیاقِ تامّ، چشم انتظارِ آزادی زندانیان فرهنگی و تحققِ آزادی بیان در گسترۀ جامعۀ ایرانی است.

شب است و چهرۀ میهن سیاهه...

در همین فاصله، چشمان استاد محمدرضا شجریان هم که عمری را سر بر آسمانِ هنر سایید، بر این جهانِ چرکین از بی‌عدالتی و ستمِ سرمایه بسته شد و هوادارانش را در اندوهِ عمیقی فرو برد. به رغمِ محدودیت‌های کرونایی، همراهی مردمی که با صدای خسروِ موسیقی و آواز ایّامِ پُرمخاطره‌ و خاطره‌ای را گذرانده بودند، نشان داد که عشق و سپاس‌گذاری اقشار و طبقات فرودست از خادمان فرهنگ مردمی پایان‌ناپذیر است. این همان نیروی عظیمی است که در صورت وجود آزادی‌های مشروع اجتماعی می‌تواند به نقطۀ قوّتِ هنرِ مردمی تبدیل شود و جریانِ "عرضه و تقاضا"ی آن‌را سازمان دهد و با گشودن فضای نقد و بررسی، به رشد هنری و فرهنگی هرچه بیشتر جامعه یاری رساند. مناسبت‌های مختلفی هم در فاصله دو شمارۀ ارژنگ وجود داشت که برای جلوگیری از طولانی شدن سخن، با گرامی‌داشت یادشان در می‌گذریم و چشم‌انتظارِ یاریِ سبزتان هستیم.

شورای دبیران ارژنگ

برای دریافت فایل کلیک کنید

تارنگاشت ارژنگ برای دریافت تمام شماره ها :
https://mahnameh-arzhang.com/

نویدنو  14/07/1399                چاپ مطلب

• ماه‌نامۀ ارژنگ، شماره ۱۱ مهرماه ۱۳۹۹ با آثاری از:
  ع.آبیز/ د .آخوندزاده/ ا.ح.آریان‌پور/ ا.ه.ابتهاج(سایه)/ م.اخوان‌ثالث/ م.اسدی/ ا.امینی/ خ.باقری/ م.حسینی/ پ.حیدرقزوینی/ م.خیبری‌نجوا/ ش.دُرچه‌زاده/ م.درویش/ ه.رحمانی/ ف.رییس‌دانا/ ش.ص.زاهدی/ ع.زرین‌کوب/ ب.زمانی/ آ.زیس/ ع.ا.سعیدی‌سیرجانی/ ا.شاملو/ م.ر.شفیعی‌کدکنی/ ع.صلاحی/ ا.طبری/ م.عاطف‌راد/ س.کسرایی/ ک.کِلِهِر/ ت.گیلانی/ ف.مسعودی/ ب.مطلّب‌زاده/ مهدی‌پور/ ن.میر/ ر.هاتفی/ م.هاشمی/ ع.یزدانی/ ن.یعقوبشاهی/ پ.یغمایی/ ن.یوشیج/ و دیگران...
  منتشر شد.

   

ارژنگ ماه نامه ادبی، هنری و اجتماعی نوید نو شماره 11 مهر ماه 99 منتشر شد

 ماه‌نامۀ ارژنگ، شماره ۱۱ مهرماه ۱۳۹۹ با آثاری از:
ع.آبیز/ د .آخوندزاده/ ا.ح.آریان‌پور/ ا.ه.ابتهاج(سایه)/ م.اخوان‌ثالث/ م.اسدی/ ا.امینی/ خ.باقری/ م.حسینی/ پ.حیدرقزوینی/ م.خیبری‌نجوا/ ش.دُرچه‌زاده/ م.درویش/ ه.رحمانی/ ف.رییس‌دانا/ ش.ص.زاهدی/ ع.زرین‌کوب/ ب.زمانی/ آ.زیس/ ع.ا.سعیدی‌سیرجانی/ ا.شاملو/ م.ر.شفیعی‌کدکنی/ ع.صلاحی/ ا.طبری/ م.عاطف‌راد/ س.کسرایی/ ک.کِلِهِر/ ت.گیلانی/ ف.مسعودی/ ب.مطلّب‌زاده/ مهدی‌پور/ ن.میر/ ر.هاتفی/ م.هاشمی/ ع.یزدانی/ ن.یعقوبشاهی/ پ.یغمایی/ ن.یوشیج/ و دیگران...
منتشر شد.

سَرسُخن

پاییز، پادشاهِ فصل‌ها و رنگ‌ها

با گسترشِ شیوع ویروسِ کرونا، تابستانِ مرگباری را با حدود نیم‌میلیون مبتلاء و قریب به 30 هزار قربانی سوگوارانه پشتِ سر گذاشتیم و وارد "پادشاهِ فصل‌ها، پاییز" شده‌ایم، فصلی دراز و غم‌انگیز، همراه با اضطرابِ افتادنِ برگ‌ها و صدای خِش‌خشِ آنها در زیر پای عابران. فصلی که در آن "درختانِ بلندبالا با اشکِ برگ می‌گریند؛ با اشکِ برگ وُ مرگ"(ا.ط/ ب.پ.پ/ بند6). جلوۀ دیگر پاییز امّا، زیبایی سِحرانگیزِ و رازآلودۀ درهم‌آمیزیِ رنگ‌ها و فرارسیدن "مِهرگان"، دومین جشن بزرگ ایرانیان است که آن‌را ‌فصلی زیبا، پُرشکوه و دل‌نشین می‌سازد و امیدواری به رویشِ ناگزیرِ جوانه‌ها را جان می‌بخشد. از سویی دیگر، آغازِ پاییز در میهن ما همیشه فصلِ بازگشایی مدارس، بوی دفتر و کلاسِ درس و شور و شوق دیدارِ هم‌کلاسی‌ها در روز اول مهر بوده که به دلیل شرایط کرونایی و طرح ناقص آموزش مجازی، اکنون بیش از 30 درصد دانش‌آموزان در روستاهای کشور به دلیل فقدان تجهیزات هوشمند از آن محروم‌اند. همۀ این‌ها، در کنار زندگی در زیر تازیانه‌های فقر و نداری و همزیستی ناگزیز با کرونا، البته چهرۀ متفاوتی را برای این مبارزانِ کوچکِ امروز و زنان و مردانِ بزرگِ فردای میهن در سال تحصیلی جدید رقم زده است. سناریوی مُفتضح و یک بام و دو هوای دولت چه برای کنکور و چه برای بازگشایی مدارس در سال جاری، در کنار بی‌برنامگی مزمنِ مسئولین یک‌بار دیگر اثبات کرد که سیاست‌های نئولیبرالی حاکم درهمۀ عرصه‌های اقتصاد و اشتغال و درمان و به‌‌ویژه آموزش فرزندان میهن، همگی در خدمت تامین منافع صاحبان مدارس غیرانتفاعی! (چه عنوان مسخره‌ای!) و مافیای موسسات و آموزشگاه‌های کنکور بوده و قویا مورد حمایت مجموعه دولت و نظام مستقر قرار دارند. همان قانون سرمایه و معادلۀ "ارجحیّتِ سود و منفعت سرمایه‌داران بر جان و مال تُهی‌دستان!     

پاییز و زمستان، زمانی برای مستیِ کرونا

دو فصل پاییز و زمستان امسال، به دلیل آغاز شیوع سالیانۀ ویروس آنفلوانزا در کنار ناکارآمدی سیاست‌های حاکم در مقابله با موجِ سومِ ویروس کرونا که اکنون با سرعتی بیش‌از پیش رکوردِ ابتلاء را در هفته‌های اخیر شکسته، می‌تواند جامعۀ ما را با فاجعۀ انسانی عظیم‌تری روبرو سازد. این سخن درستی است که "کسی که باد می کارد، به ناچار توفان درو خواهد کرد!" پیش‌تر گفتیم که فرامینی چون "برگزاری مراسم عزاداری محرّم به هر قیمت و درهمه جا"،  در واقع چیزی جز منطقِ سرمایه و صدای طبقۀ سرمایه‌داری تجاری زالوصفت ایران نبود که از حلقومِ روحانی بیرون آمد. همین خطاهای راهبردی مسئولین و سیاستِ عادی‌نمایی و پنهان‌کاریِ نهادینه شدۀ آنان است که هم‌اکنون کارِ پایتخت را به تعطیلی کشانده و وضعیت سایر استان‌ها هم وخیم‌تر شده است: ستاد مقابله با کرونا که اعلام کرده بود "ما دیگر مناطق زرد و نارنجی و قرمز نداریم و کلّ کشور قرمز است"، حالا آنرا "سیاه" -به رنگِ مرگ- اعلام می‌کند و سخن‌گوی شورای نظام پزشکی کشور هم زبونانه اعتراف می‌کند که "ما دورانِ طلایی مهارِ کرونا را از دست داده‌ایم!" درحال حاضر بیش از هر زمانی شاهد تناقض‌گویی و مواجهۀ نظرات مقاماتِ سیاسی با مراجع و مسئولانِ بلندپایۀ پزشکی کشور نیز هستیم: اگر چندی پیش سخنگوی ستاد مقابله با کرونا افشاء کرد که "آمارهای واقعی ابتلاء و مرگ و میر کرونا 20 برابر آمار اعلامی است"، روحانی با این دروغِ بزرگِ گوبلزی که "رعایتِ پروتکل‌های بهداشتی مردم در هفته‌های اخیر از 80درصد به 60درصد و 40درصد رسیده" (برپایۀ کدام آمار و نظرسنجی علمی ومعتبر؟)، سعی دارد رِندانه توپِ این بازی مرگبار را به زمین میلیون‌ها کارگر و زحمتکشی بیاندازد که در دشوارترین دوران تاریخ پس از انقلاب خود، نجیبانه و با تحمّلِ همه‌گونه فشارهای بی‌سابقۀ اقتصادی، "هر 5 دقیقه یک قربانی" می‌دهند! جناب دکتر نمکی، وزیر بهداشت و درمان دولت هم که از ابتدای شیوع ویروس کرونا نشان می‌داد نظرات علمی‌تری نسبت به دیگران در کابینه دارد، همان بخش جزیی از بودجه یک میلیار دلاری را که از صندوق توسعه ملی دریافت کرده بود، به کیسۀ خلیفه باز‌گرداند تا کادرِ فداکارِ درمانی کشور شامل پرستاران و پزشکان و پرسنل خدماتی که به اذعانِ خودش "حدود 8 ماه است حقوقی دریافت نکرده‌اند!"، هم‌چنان به نانِ شب محتاج باشند.  وزیرِ بی‌نمکِ دولت روحانی که حالا می‌گوید "مسئول شدنِ من از اول اشتباه بود!"؛ در شرایطی که پرسنل بیش از 100 بیمارستان پایتخت درگیر پذیرش بیماران مبتلاء به ویروس کرونا شده و هم‌پای دیگر اقشار و طبقات زحمتکش میهن قربانی می‌دهند، با حالتِ قهر و این اعتراض که "چرا فقط بخش ناچیزی حدود 30درصد بودجه مصوّب به حساب وزارتخانه  واریزشده؟"، به جای پافشاری و با تصمیمی ناشیانه، همان بخش ناچیز را با ژست ایثارگران دوران "دفاع مقدس" از کیسۀ خلیفه بخشید و چه امرِی حیاتی‌تر از نجات جان هم‌میهنان که در اثر بی‌کفایتی مسئولین به شکلی دراماتیک در معرض خطر است؟؟؟  

پُرواضح است که ادّعای تورّم‌افزا بودن تزریقِ نقدینگی مزبور به اقتصاد جامعه دروغ و فریبی بیش نیست زیراکه اولا با وجود نقدینگی بسیار بالای کشور که علت‌العللِ تورم است، رسیدن نرخ دلار به مرز 30 هزارتومان و سکه به 15 میلیون تومان و سقوط آزادِ ارزش پولِ ملی و تورّم افسارگسیخته فعلی را نمی‌توان و نباید تنها به گردن تحریم‌ها و فشارهای "شیطان بزرگ" گذاشت و چشم بر بی‌کفایتی و فساد و ناکارآمدی مسئولین که هر روز اخبارش به رسانه‌ها درز می‌کند فروبست؛ و ثانیا، جناب وزیران اقتصاد و بهداشت می‌توانستند بودجه مصوّب را به صورت تدریجی (مثلا درهر مرحله50 میلیون دلار) وارد چرخۀ پولی کنند وبه مصرف برسانند تا تاثیر محسوسی در افزایش نرخ تورّم و تغییر شاخص‌های اقتصادی نداشته باشد.  

اقتصاد در کُما، آزادی‌خواهان در فشار

در اثر تلاطم در بازارهای ارز و سکه و کالا و خدمات و مسکن و کاهش مداوم ارزش پول کشور در ماه‌های اخیر، آمارهای رسمی حکایت از آن دارد که درحال حاضر دستمزدِ ماهیانۀ ناچیز کارگران و معلمان و بازنشستگان به دشواری کفاف 30 درصد از هزینه‌های معیشت و زندگی آن‌ها را می‌دهد. دولت در بازار بورس نیز که مدتی توانست با دستکاری قیمت‌ها و و ایجاد حبابِ قیمتی مردم را تشویق به سرمایه‌‌گذاری کند و بسیاری را خانه‌خراب کند، این‌بار قصد دارد با توجیه "شاخص‌سازی" و "تقویتِ بورس" به صندوق ذخیره ارزی دست‌بُرد بزند. تکرار همان روشی که در سال‌های پیش برای "تقویت" خودروسازان دولتی و سپس صندوق‌های مالی و اعتباری به جای حل مشکلات مردم، به فساد و رانت بیشتر دامن زده و خواهد زد.

در زمینۀ فضای سیاسی جامعه در پی سرکوب و کشتار خونین معترضان خیزش آبان98، متاسفانه هم‌چنان شاهد فشار و پیگرد و جلب فعالین صنفی و سیاسی و اجرای احکام زندان و اعدام زندانیان در شرایط کرونایی هستیم: از اعدام ناجوانمرادانه و فراقضایی پهلوان "نوید افکاری" که جامعه را در بُهت و اندوهی عمیق فرو بُرد و لیست بلندبالای جوانانی که در صف اعدام قرار دارند، تا فشار به زندانیان سیاسی- عقیدتی نظیر نسرین ستوده، نرگس محمدی، محمد نوریزاد و ادامۀ حصرِ 11 سالۀ رهبران جنبش سبز؛ واز اجرای حکم زندان کیوان صمیمی و سه عضو فرهیختۀ کانون نویسندگان ایران تا خطّ و نشان‌کشیدن داعش‌گونه برای بانوانِ "بدحجاب" در روزهای اخیر به موازات فشارهای کمرشکن و بی‌سابقۀ اقتصادی؛ همه و همه، "غُبارِ غَمِ" سنگینی را بر چهرۀ میلیون‌ها کارگر و کشاورز و معلم و دانشجو... و زحمتکشان شهرها و روستاهای میهن ما نشانده است امّا به تعبیر زیبای آناتول فرانس: "کاکتوس‌ها نمی‌میرند، از درون می‌گندند! تیغ، نشانِ زنده‌بودن نیست، همان‌گونه که سرنیزۀ دیکتاتور نمادِ جاودانگی‌اش نیست"!‏

با همه این احوالِ ناخوشِ جامعه، هم‌چنان امیدواریم که در سایۀ رزمِ متّحد و آگاهانۀ مردم ایران برای ایجاد تغییراتی ژرف، عادلانه و دمکراتیک در کلیۀ ارکان و شئوناتِ جامعه، هرچه زودتر "غُبارِ غَم برَوَد وُ حالْ خُوش شود!"

                                                                               شورای دبیران ماه‌نامۀ ارژنگ/ مهرگان 1399

برای دریافت فایل کلیک کنید

تارنگاشت ارژنگ برای دریافت تمام شماره ها :
https://mahnameh-arzhang.com/

نویدنو  14/06/1399                چاپ مطلب

• ارژنگ؛ ماه‌نامۀ ادبی، هنری و اجتماعی نویدنو، شمارۀ ۱۰ شهریور ۱۳۹۹ با آثاری از: ع.آل‌عمری/ امید/ ع.براتی/ ک.تیموری‌فر/ ع.جعفری(ساوی)/ د.جلیلی/ ا.جنتی‌عطایی/ س.ح.حسینی/ م.خلیلی/ آ.زیس/ م.ر.شفیعی‌کدکنی/ ع.سرهنگی/ ا.طاهری/ ن.طاهری/ ا.طبری/ غ.طبری/ ک.عابدی/ م.ر.فرضی/ م.فلاح‌زاده/ م.کبورانی/ ت.گیلانی/ ع.مجتهدجابری/ ا.محبوب/ س.ک.مردم‌دوست/ ب.مطلب‌زاده/ س.منتظری/ س.مهدی‌پور/ ر.مهربان/ ن.میر/ پ.نرودا/ پ.یغمایی/ و دیگران... منتشر شد.

   

ارژنگ ماه نامه ادبی، هنری و اجتماعی نوید نو شماره 10 شهریور ماه 99 منتشر شد

ارژنگ؛ ماه‌نامۀ ادبی، هنری و اجتماعی نویدنو، شمارۀ ۱۰ شهریور ۱۳۹۹ با آثاری از: ع.آل‌عمری/ امید/ ع.براتی/ ک.تیموری‌فر/ ع.جعفری(ساوی)/ د.جلیلی/ ا.جنتی‌عطایی/ س.ح.حسینی/ م.خلیلی/ آ.زیس/ م.ر.شفیعی‌کدکنی/ ع.سرهنگی/ ا.طاهری/ ن.طاهری/ ا.طبری/ غ.طبری/ ک.عابدی/ م.ر.فرضی/ م.فلاح‌زاده/ م.کبورانی/ ت.گیلانی/ ع.مجتهدجابری/ ا.محبوب/ س.ک.مردم‌دوست/ ب.مطلب‌زاده/ س.منتظری/ س.مهدی‌پور/ ر.مهربان/ ن.میر/ پ.نرودا/ پ.یغمایی/ و دیگران... منتشر شد.

سرسخن

اِنَّ الْحَیاةَ عَقیدَةٌ وَ جِهادٌ

این عبارتِ مشهور عربی که زنده‌یاد خسرو گلسرخی آن‌را در آغاز دفاعیاتش در بیدادگاه رژیم پهلوی به‌کار برد و بسیاری از نیروهای مذهبی به ویژه در ایام ماه محرّم از روی اشتباه به حسین ابن علی (امام سوم شیعیان) منتسب می‌کنند*، به تنهایی دارای مفهومی عمیقا انقلابی- انسانی است که در سراسرِ تاریخ خونبار مبارزاتِ طبقاتی جوامع، الگوی زندگی و فلسفۀ تلاشِ اکثر رهبران و شخصیت‌های انقلابی ورزمندگان راهِ رهایی وسعادت بشر بوده است. فریدالدّین عطارنیشابوری به منظور تبیین این نگاهِ کنش‌گرانه و پویا (یعنی داشتن هدف و عقیده‌ای در زندگی –هرچه باشد- و تلاش برای رسیدن به آن تا پای جان)، با نقل متن تذکره‌ای از "شیخ جُنیدِ عراقی" در کتاب "تذکره الاُولیاء" آورده است: "نقل است که در بغداد دزدی را آویخته بودند. جُنید برفت و بر پای او بوسه زد. از او سوال کردند. گفت: هزار رحمت بر وی باد که در کارِ خود مَرد بوده است و چنان این کار را به کمال رسانیده است که سَر در سِرّ‌ِ آن کار کرده است..."همان تذکره‌ای که احسان طبری نیز درکتاب با پچپچۀ پاییز با نثرِ موزونِ شاعرانه چنین بیان می کند: بی‌هوده زاهدِ بسطامی دزدِ به دار آویخته را پایْ نبوسید و نگفت: «آفرين باد! به جایی رسید که دَر خوردِ این دار شد...» ** این درکِ انقلابی از فلسفۀ زندگی با هدفِ مبارزۀ پیگیرانه برای رهایی از بندهای فقر و ذلت و بردگی و بندگی تا پای جان، البته فاصلۀ معناداری با درکِ باژگونه از سیرۀ پیشوایان انقلابی دارد که این روزها در برخوردِ سهل‌انگارانۀ مسئولین و گروهی از مردم با موضوع "عزاداری محرم در شرایط کرونایی" شاهد آن هستیم.   

محرم و موجِ سومِ اپیدمی کرونا

مراسم عزاداری محرم امسال با فرمان نابخردانۀ رییس جمهور روحانی مبنی بر "برگزاری عزاداری محرم در کلیه نقاط قرمز و زرد و سفید کشور به هر قیمت"، در شرایطی کلید خورد که ویروس کرونا به موجب آمارهای خود مسئولان حدود 400هزار مبتلاء و 25 هزار قربانی (معادل سقوط 250 فروند هواپیمای فوکر100) از مردم ایران گرفته و تنها نقطۀ سفید کشور که جزیرۀ ابوموسی بود نیز در وضعیت هشدار قرار گرفته است. دکتر زالی، رییس ستاد مقابله با کرونا نیز اعتراف کرده بود که: "افزایش شیوعِ کرونا در ماههای اخیر نتیجۀ خطای راهبردی بود!" اکنون در آستانۀ موج سومِ اپیدمی،  فرمان اخیر روحانی اقدامی جز همدلی و همزبانی و گردن نهادن به خواستِ مداحانی چون سعید حدادیان نبود که گفت "حتی اگر بمیریم هم محرم را برگزار می‌کنیم و دستۀ عزاداری بزرگی ازمیدانِ آزادی تامیدانِ انقلاب به‌راه می‌اندازم!"؛ و یا محمود کریمی که با راه انداختن تکیۀ سیّار در کوچه و خیابان‌های تهران، حتی برخی دستورات نیم‌بند و تعارف‌آمیز روحانی را به "هیچ" هم نگرفتند! تصاویر مربوط به برخی مراسم و تکایا در این روزها نشان می‌دهد که خیلِ عظیمِ عزاداران به‌رغمِ توصیه‌های اکید و مکررِ مراجع پزشکی کشور، یا از ماسک استفاده نکرده‌اند و یا به‌رغمِ داشتن ماسک، فاصلۀ فیزیکی موردِ توصیه را رعایت نکرده‌اند. این عدم رعایت‌های جسورانه و نیز انبوهِ سفرهای برخی هم‌میهنانِ خوش‌گذران و بی‌مبالات (با افزایشی 9درصدی نسبت به زمان مشابه سال‌قبل که ازکرونا خبری نبود!)، به ویژه درشرایطی که تصاویری از مراسم عزاداری تک‌نفرۀ رهبرِ نظام در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست می‌شد، رفتاری معنادار و بسیار نگران‌کننده است. نگران‌کننده (نه فقط از بابت فاجعۀ مرگبارِ موج سومِ شیوع کرونا که امری قطعی است)، از این بابت که اگر به‌هر دلیلی کشور مورد تجاوزِ نظامی قرار گیرد (که با شرایط حاکم بر منطقه و ماجراجویی‌های ترامپ در آستانه انتخاباتِ پیشِ روی آمریکا چندان بعید هم نیست!)، به‌راستی چه کسانی از "میهنِ اسلامی" دفاع خواهند کرد؟ مُشتی لات و اوباش و سرمایه‌دار نعلین‌پوش که سود و منفعتِ جیبِ خود را بر جانِ مردم ترجیح می‌دهند و برای تصمیمات بعضا درستِ حکومتی پشیزی ارزش قائل نیستند؟ در پیِ برگزاری کنکور سراسری با حضور495 داوطلب مبتلا به کرونا، پشتِ‌سر گذاشتن مراسم دهۀ اول محرم و بازگشت جمعیت انبوهِ مسافران، به زودی شاهد منحنی رشدِ آمارهای ابتلاء و مرگ هم‌میهنان ناشی از تکرارِ همان"خطای راهبردی"مسئولین خواهیم بود و مانند همیشه، هزینۀ سنگینِ این خیره‌سری و اهمالِ مسئولین در امرِ مقابلۀ موثر را بازهم کارگران و زحمتکشان، یعنی اکثریتِ مردمِ ستمدیدۀ ایران خواهند پرداخت. مردمی که کمرشان در اثر تحریم‌های ظالمانۀ امپریالیسمِ نابکار از یک‌سو، و فساد و غارت گسترده و سلبِ مالکیت بیرحمانه از دارایی‌های مردم توسط سرمایه‌داران نئولیبرالِ حاکم و پا اندازان‌ِشان در داخل ازسویی دیگر، تا به زانو خم شده است. آنها درعین حال چیزی هم برای از دست دادن ندارند و بارها با خواستِ تغییر شرایط زندگی در خیزش‌های دی96 و مرداد97 و آبان98 به میدان آمده‌اند و موقتا سرکوب شده اند. شاید موج اعتصاباتِ سراسری کارگران در بیش از 55 مرکز نفتی، پتروشیمی، پالایشگاه‌ها و نیروگاه‌های برق در 12 استان و 23 شهرکه از 11 مرداد آغاز و اکنون وارد دومین‌ماهِ خود شده، بتواند رنگِ تازه‌ای ازطراوت وپویایی به جنبشِ تحول‌طلبی مردمِ ایران بزند: نقش‌آفرینی هرچه گسترده‌تر طبقۀ کارگر قهرمان در جنبشی که به گفتۀ کارل مارکس "هر گامِ آن مهم‌تر از یک دوجین برنامه است".   

ترکیدنِ حباب قیمتی سهام در بورس

مطابق با پیش‌بینی ما در سرسخن شماره پیش پیرامون وضعیت بازار بورس، در هفتۀ نخست شهریور شاهد ریزش قیمت سهام شرکت‌ها در بورس تهران و افتِ شاخص کل از حدود 2 میلیون به حدود 5/1 میلیون بودیم که چگونه 25 درصد از دارایی سرمایه‌گذاران حقیقی (عموما از اقشار محروم) یک شَبه پودر شد و به هوا رفت! در آن شرایط هیجانی، اگرچه دولت از ناحیه عرضه سهام شرکتهای خود در بورس موفق به جبران بخشی از کسری بودجه خود شد، اما هم میهنانی که به امید حفظ ارزش اندک سرمایه خود وارد بورس شده بودند، دچار خسارت غیرقابل جبرانی شدند. ناگفته پیداست که این روندِ ریزش حبابِ قیمتی تا مرزِ واقعی‌شدن قیمت‌ها در بورس می‌تواند هم‌چنان تداوم یابد و یا آغازی باشد بر فروپاشی اقتصادِ بیمار و بحرانی کشور در آستانۀ موج سوم فاجعۀ مرگبارِ شیوع ویروس کرونا.

در این سالگردِ "مُردادِ کودتا" و "تابستانِ کُشتار"؛ دو سه هفتۀ دیگر را نیز باهم به‌انتظار می‌نشینیم تا عیارِ آن تصمیماتِ نابخردانۀ مسئولین و این رجزخوانی‌های لات‌منشانه در پوشش اعتقاداتِ مذهبی که جان و مال مردم را این چنین به حراج گذاشته و با مفهومِ انقلابی شعر یا شعارِ "اِنَّ الْحَیاةَ عَقیدَةٌ وَ جِهادٌ" فرسنگ‌ها فاصله دارد، بر همگان آشکار شود.

                                                                                                      شورای دبیران ارژنگ

* عبارت "اِنَّ الْحَیاةَ عَقیدَةٌ وَ جِهادٌ" در واقع مصراع دوم از یک بیت شعر از "احمد شوقی" Ahmad shawqy (25 دسامبر ۱۸۶۸–۱۳ دسامبر ۱۹۳۲) ، شاعر بزرگ عرب اهل مصر به این مضمون است: "قف دونَ رأیک فی الحیاة مُجاهِداً/ إنّ الحیاة عقیدة و جِهاد" (در زندگی پای عقیده‌‏ات بایست و در راهِ آن تلاش کن؛ به راستی که زندگی، عقیده داشتن و در راهِ آن تلاش کردن است) که بر بالای دو روزنامه « الجهاد" و "الحیاة" در کشور مصر و لبنان چاپ شده و جزئی از لوگوی آ‌ن‌هاست. آیت‌الله مطهری ضمن این‌که تعلق این عبارت به معصوم را قبول نداشت، محتوای آن‌را نیز مغایر با "مبانی اسلامی" می‌دانست. سخن مشهور دیگری که آن را به امام سوم شیعیان نسبت مى ‏دهند چنین است: "ان كانَ دينُ محمدٍ لم يستقم‏ الا بقتلى يا سيوف خذينى" (اگر دينِ محمد جز با جان‌سپارىِ من راست نمى‌‏ماند، پس اى شمشيرها! بياييد و مرا در آغوش خويش گيريد) که این سخن نیز از شاعر دیگری به نام "شيخ محسن أبوالحبّ" است.

 ** ما نمی‌دانیم که مُرادِ زنده‌یاد احسان طبری از عنوان"زاهدِ بسطامی" دراین نقل فشرده، بایزید بسطامی (عارف اهلِ بسطام در شاهرود سمنان) بوده است و یا "شیخ جُنیدِ بغدادی"(اهلِ بغداد و با اصلیتِ نهاوندی) که متن تذکره‌اش را از تذکره الاولیاء عطار نقل نمودیم؛ گرچه هر دو از عارفانِ بزرگ قرن سومِ هجری بوده‌اند. 

برای دریافت ارژنگ شماره10 کلیک کنید

برای دریافت از سایت ارژنگ کلیک کنید

نویدنو12/05/1399                چاپ مطلب

• ماه‌نامه ارژنگ شماره ۹ مرداد ۱۳۹۹ با آثاری از:

   ز.اکبرزاده/ خ.باقری/ ب.برشت/ م.ع.بیرنگ کوهدامنی/ ا.پدرام‌نیا/ ی.تاراز/ ع.جعفری(ساوی)/ د.جلیلی/ ع.جوادی/ م.خلیلی/ ر.خندان مهابادی/ م.ع.درویشیان/ ه.رحمانی/ م.زهری/ آ.زیس/ ج.سرفراز/ ا.شاملو/ ب.شراره/ م.ر.شفیعی کدکنی/ ن.صفایی/ ه.عبّاس‌پور/ ه.عبّاسی/ ی.عزیزی/ م.عظیمی/ م.فلاح‌زاده/ گ.گرکانی/ ع.مجتهد جابری/ ف.مدرّسی تهرانی/ ف.مسعودی/ ب.مطلب‌زاده/ ش.موسوی‌زاده/ ن.میر/ م.میرزاخانی/ ج.ولیان‌پور و دیگران...

ارژنگ ماه نامه ادبی، هنری و اجتماعی نوید نو شماره 9 مرداد ماه 99 منتشر شد

ماه‌نامه ارژنگ شماره ۹ مرداد ۱۳۹۹ با آثاری از:

 ز.اکبرزاده/ خ.باقری/ ب.برشت/ م.ع.بیرنگ کوهدامنی/ ا.پدرام‌نیا/ ی.تاراز/ ع.جعفری(ساوی)/ د.جلیلی/ ع.جوادی/ م.خلیلی/ ر.خندان مهابادی/ م.ع.درویشیان/ ه.رحمانی/ م.زهری/ آ.زیس/ ج.سرفراز/ ا.شاملو/ ب.شراره/ م.ر.شفیعی کدکنی/ ن.صفایی/ ه.عبّاس‌پور/ ه.عبّاسی/ ی.عزیزی/ م.عظیمی/ م.فلاح‌زاده/ گ.گرکانی/ ع.مجتهد جابری/ ف.مدرّسی تهرانی/ ف.مسعودی/ ب.مطلب‌زاده/ ش.موسوی‌زاده/ ن.میر/ م.میرزاخانی/ ج.ولیان‌پور و دیگران...

سرسخن

تابلویی از کادر پزشکی که برای نجات جان هم‌میهنان ما در نبرد با کرونا حماسه آفریدند و جاودانه شدند

اسامی 138 نفر از پزشکان و پرستاران جانباخته... 

سقوط روزانه 2 هواپیمای فوکر100 در ایران!

با همه‌گیری جهانی ویروسِ کرونا در شش ماهۀ اخیر و رویارویی متفاوتِ دولت‌ها برای غلبه بر آن، تصوّرِ عمومی بر آن بود که فقط دولت‌های راست‌گرای ترامپ در آمریکا، بولسونارو در برزیل، پینیه‌را در شیلی و بوریس جانسون در بریتانیا هستند که با رهنمودهای مرگ‌بارِ خود مرزهای حماقت را جابه‌جا و سودِ سرمایه‌داران را بر جانِ مردم خود ترجیح داده‌اند. آخرین اظهارات حسن روحانی در بارۀ "لزومِ برگزاری کنکورِ سراسری و مراسمِ عزاداری ماهِ محرّم به هر قیمت"، در حالی‌ بیان شد که با 235 قربانی در روز 7 مرداد 99 (هر 6 دقیقه یک قربانی)، 5 برابر شدن روند بستری بیماران و قرار گرفتن 28 استان کشور در وضعیت قرمز و هشدار، رکوردِ تازه‌ای از مرگ و میرِ هم‌میهنان ثبت شده و هیچ دورنمایی نیز برای بهترشدن اوضاع وجود ندارد. روحانی با تاکید بر این‌که دوگانه‌گی "جان و نان" و "عزاداری و سلامت" غلط است، به جامعه پیام داد که: "همه جا باید عزاداری امام حسین برگزار شود، چه در شهر چه در روستا، چه در جایی که قرمز است یا سفید!". گویا حضراتِ مسئول حتی آمارهای خودشان را هم قبول ندارند که 5127 نفر (حدود یک سوم) از 17 هزار نفر کل قربانیان کرونا تنها مربوط به تیرماه بوده است! اگر واحد سنجش قربانیان را هواپیمای فوکر100 با 109نفر ظرفیت قرار دهیم، فقط در تیرماه حدود 47 فروند فوکر یعنی روزانه 5/1 هواپیما در ایران سقوط کرده است! هشدارهای کارشناسان و نهادهای دلسوز و متعهد میهن نظیر دکتر مینو مُحرز، عضو فعال ستادملی مبارزه با ایدز و کرونا (که برگزاری مراسم محرم را فاجعه‌آمیز خوانده)، و نامۀ مجمع انجمن‌های علمی گروه پزشکی ایران که پیش‌بینی مرگِ روزانه 1600 نفر از هم‌میهنان ما را در صورت برگزاری کنکور و مراسمِ مذهبی به رییس جمهور ابلاغ کرده، هیچ‌کدام نتوانسته رفتار غیرمسئولانه و هم‌سنگِ جنایتِ مسئولان یعنی "بازی مرگبار با جان مردم" را تغییر دهد. از طرفی، کادرِ پزشکی و سیستمِ درمانی کشور تابِ پذیرش و درمانِ انبوهِ مبتلایان به ویروس کرونا را ندارد. بیش‌از 5 هزار نفر از پزشکان و پرستاران به کرونا مبتلا شده اند و تعداد پزشکان و پرستاران جانباخته اکنون به 200 نفر افزایش یافته است. کیانا نخعی، ۲۶ ساله و از پرستاران بخشِ اورژانسِ بیمارستان شهرستان جیرفت بامداد پنجشنبه ۹ مرداد بر اثر کرونا جان خود را از دست داد در حالی‌که ۱۰روز پیش با تولدِ نوزادش مادر شده بوده و این نوزاد هرگز لذت آغوشِ مادر و نوازش او را نخواهد چشید... و این قافله را سرِ باز ایستادن نیست!  

کارشناسان حقوقی بر این باورند که اگر دولت و به‌طور کلی حاکمیت به وظایفِ خود در قبالِ سلامتی و امنیتِ مردم عمل نکند، مصداقِ قتلِ عمد یا شِبهِ عمد است. درپی این بی توجهی‌ها و در صورتِ اوج‌گیری آمارهای ابتلاء و مرگ هم‌میهنان در ایام سوگواری و کنکورِ سراسری؛ خیزشِ اعتراضی مردم و به ویژه کارگران و زحمتکشان که بارِ سنگین مشکلاتِ اقتصادی را بر دوش می‌کشند، در روزها و ماه‌های آتی پدیدۀ دور از انتظاری نخواهد بود.

اقتصادِ ایران، غرقِ در بحران!

اقتصادِ بیمار و رو به احتضارِ کشور هرچه بیشتر در ورطۀ بحران‌ها و ابر بحران‌ها فرو می‌رود و این جیبِ خالیِ کارگران وزحمتکشان ایران است که هرروز وهرساعت خالی‌تر می‌شود. برخی ازاقتصاددانان از "بحران کنترل‌ناپذیری در اقتصاد ایران" سخن می گویند که معنی دیگر آن فروپاشی نظامِ اقتصادی کشور است. افزایشِ دوباره و ناگهانی نرخِ ارز به مرز 25 هزار تومان و سکه به 12 میلیون تومان و کاهشِ سریع ارزشِ پولِ ملی توام با بیکاری گسترده و تورم بالای50 درصد را می‌توان نوکِ قلۀ این کوهِ یخ و نشانه‌هایی از خارج شدن کنترل اوضاع از دست دولت و بروز بحران‌های عمیق‌تر در ماه‌های آتی دانست. رشدِ حباب‌گونۀ سهامِ شرکت‌ها در بازارِ بورس هم بیش از آن‌که نشانۀ خوب و امیدبخشی باشد، پدیده‌ای غیرمتعارف ومعلولِ اقتصادِ بیمارِ کشور است. رشدِ شاخصِ «وارِن‌بافِت» ( Warren Buffett ) در دوساله اخیر نشان‌دهندۀ وجودِ حباب در بورس است و ایجادِ تقاضای کاذب که متاسفانه دولت و مسئولان برای رفع کسری بودجه و تنگناهای مالی خود مشوّق آن هستند، می‌تواند به بزرگ‌تر شدن این حباب و سپس ترکیدنِ فاجعه‌بار و قریب‌الوقوع آن کمک کند. شاخص "وارِن بافِت" نسبتِ ارزشِ جاری بازارِ سرمایه به تولیدِ ناخالصِ داخلی یا GDP است که در سال۱۳۹۶ به میزان ۰.۲ بود. در نیمه سال ۱۳۹۸ به ۰.۳ بالغ شد و در زمستان ۱۳۹۸ به شدت افزایش یافت و به مقدار ۰.۵۵ صعود کرد. سپس در فروردین ۱۳۹۹ از مقدار ۰.۸ عبور کرد و در حال حاضر به 5/1 و نزدیک به 2 رسیده که به گفتۀ صاحب‌نظران اقتصادی با هیچ تعریف و معیار اقتصادی قابل توضیح نیست. با توجه به اندازه‌گیری نسبتِ مهمِ دیگر بورسی یعنی نسبت قیمتِ سهم به سودآوری (P/E)  و رکودِ حاکم بر تولید و اقتصاد که افزایش قیمت هیجانی فعلی در بورس را توجیه نمی‌کنند، می‌توان پیش‌بینی کرد که دیر یا زود با ترکیدنِ حبابِ قیمت‌ها، بسیاری از هم‌میهنان که دارایی ناچیزِ خود را به امیدِ مقابله با غولِ تورمِ فزاینده در بورس سرمایه‌گذاری کرده یا می‌کنند، متحمّل زیانِ سنگینی خواهند شد. برای برون رفت از وضعیت کنونی، تنها با ایجاد تحولِ بنیادین در ساختارها و مناسبات سرمایه‌دارانۀ حاکم و از طریق تدوین و استقرار برنامه اقتصاد ملی توام با دمکراتیزه کردن حیاتِ سیاسی و اقتصادی جامعه است که می توان مانع از فروپاشی کشور شد.    

راه‌اندازی تارنگاشت ارژنگ

چندی‌ پیش به ابتکار و یاری بی‌دریغ دوستی محترم –"بابک"-، سایتی ویژه برای نشریۀ ارژنگ به‌ نشانی https://www.mahnameh-arzhang.com ایجاد شده است. از ویژگی این تارنگاشت، امکانِ عرضۀ نسخه‎های کتابی ماه‌نامه و امکان خواندن آنلاین و دانلود همۀ شماره‌های ارژنگ است. تحریریۀ ارژنگ ضمن قدردانی از تلاشِ ارزشمندِ این دوستِ عزیز، به‌تدریج خواهد کوشید تا امکاناتِ فنی تارنگاشت برای ایجادِ ارتباطِ متقابل و بازتابِ نظرات خوانندگان، یا نظرسنجی و امکانات دیگر در خدمت خوانندگان فرهیخته ارژنگ قرار گیرد که به تعبیرِ حافظ "رَواقِ مَنظرِ چشمِ من آشیانۀ توست/ کَرَم نما وُ فرود آ که خانه، خانۀ توست."

                                                                                            شورای دبیران ارژنگ

برای دریافت ارژنگ شماره 9 کلیک کنید

برای دریافت از سایت ارژنگ کلیک کنید

• ارژنگ شماره 8 باآثاری از:

  آ.آخماتووا/ ا.ح.آریانپور/ ا.ه.ابتهاج/ ش.احمدی/ امید/ ایراندخت/ خ.باقری/ م.پاینده لنگرودی/ س.ح.حسینی/ د.جلیلی/ آ.زیس/ غ.ح.ساعدی/ ا.شاملو/ پ.شهرضایی/ پ.شهریاری/ ه.عباسی/ ف.کافکا/ آ.گرامشی/ ا.لاهوتی/ گ.گ.مارکز/ م.ماهور/ و.مایاکوفسکی/ ع.مجتهد جابری/ ا.محمود/ ب.مطلب‌زاده/ ن.میر/ و دیگران... منتشر شد

   

ارژنگ ماه نامه ادبی، هنری و اجتماعی نوید نو شماره 8 تیر ماه 99 منتشر شد

ارژنگ شماره 8 باآثاری از:

آ.آخماتووا/ ا.ح.آریانپور/ ا.ه.ابتهاج/ ش.احمدی/ امید/ ایراندخت/ خ.باقری/ م.پاینده لنگرودی/ س.ح.حسینی/ د.جلیلی/ آ.زیس/ غ.ح.ساعدی/ ا.شاملو/ پ.شهرضایی/ پ.شهریاری/ ه.عباسی/ ف.کافکا/ آ.گرامشی/ ا.لاهوتی/ گ.گ.مارکز/ م.ماهور/ و.مایاکوفسکی/ ع.مجتهد جابری/ ا.محمود/ ب.مطلب‌زاده/ ن.میر/ و دیگران... منتشر شد

سرسخن

آناناس بخور! حریصانه بلدرچین بِلُمبان! روزهای آخرت می رسند، بورژوا !

هر 9 دقیقه یک قربانی!

ویروس کرونا در ایران و جهان همچنان با شیبی تندتر از پیش قربانی می‌گیرد. با افزایش دوبارۀ آمار مبتلایان و قربانیان در ایران و آمریکا و برزیل، جامعۀ جهانی گام به گام به فاجعۀ موج دوم پاندمی (همه‌گیری جهانی) این ویروس نزدیک می شود و سازمان بهداشت جهانی (WHO) در آخرین هشدار اوضاع را "ترسناک" توصیف کرده است. آمار مبتلایان در جهان از مرز 11 میلیون و در ایران از 250 هزار نفر عبور کرده و تعداد قربانیان نیز در جهان از 500 هزار و در ایران از 11 هزار نفر فراتر رفته و یک سوم این آمارها تنها مربوط به یک ماهه اخیر و محصول بازگشایی زودهنگام اماکن عمومی و کسب و کارهاست. بر پایه آمار رسمی مربوط به روز 9 تیر1399، جانِ شریفِ 162 نفر دیگر از هموطنان ما در یک روز قربانی بی‌کفایتی و قصورِ شبه عمد مسئولین بی‌کفایتی شد که به هشدارهای ما وکارشناسان و دلسوزان جامعه وقعی ننهادند. دولت در زیر فشار بازاریان بزرگ و سرمایه‌داران زالوصفتی که با جان و زندگی و حتی مرگ زحمتکشان تجارت می کنند و از ترس "شورش 30میلیون گرسنه" به ویژه از عید فطر بدین سو، دستور بازگشایی زودهنگام ادارات و مراکز و اماکن عمومی چون نمازهای جمعه و مساجد را داد و چنین شد که بار دیگر در همگامی عملی با آمریکای ترامپ و برزیل بولسونارو "ما رکورد زدیم!": هر 9دقیقه یک قربانی، هر 30 ثانیه یک مبتلاء و جامعه غرق در بیم و اضطراب!... و به معنایی:"هنگامۀ حیرانی است/ خود را به که بسپاریم؟/ تشویشِ هزار آیا/ وسواسِ هزار امّا..." (حسین منزوی) 

دشواری و پیچیدگی شرایط موجود را بهتر درک می‌کنیم، اگر بدانیم که برخلاف برداشت‌ یا اطلاع عمومی نادرست، اکنون گروه‌های سنی پایین در معرض اپیدمی قرار گرفته اند، اکنون بیمارستان مفید کودکان در تهران مملوّ از نوزادان و کودکان مبتلا به ویروس کرونا با شرایط بسیار وخیم شده است، تعداد 9 استان بزرگ کشور وارد شرایط قرمز و بحرانی شده و 9 استان نیز در وضعت هشدار قرار دارند، کادر پزشکی و ظرفیتِ محدودِ درمانی کشور زیر فشاری بزرگتر از پیش قرار گرفته و فقط در استان هرمزگان 280 نفر از کادر پزشکی و درمانی به ویروس مبتلا شده‌اند. خبر ناخوشایند دیگر این‌که جهان با شیوع ویروس جدیدی به نام "کاوازاکی" روبرو شده و به گفتۀ دکتر مینو مُحرز، شمار زیادی از مردم در آمریکا و اروپا و در ایران با علائم ریوی و تنفسی کاملا مشابه با بیماری کرونا به ویروس کاوازاکی مبتلا شده اند... در کنار این همه‌گیری بدشگون و مرگبار، فشارهای ناشی از آثار تحریم‌های ظالمانۀ امپریالیستی، رکود اقتصادی و افزایش مداوم سطح عمومی قیمت‌ها، گرانی سرسام‌آور و فزایندۀ ارزاق و کالاهای عمومی، کاهش ارزش پول ملی و به ویژه بحران افزایش اجاره بهاء و هزینۀ مسکن در ماه‌های اخیر، همه و همه زندگی بخور و نمیر و حداقل معیشت خیلِ عظیم کارگران و زحمتکشان را در معرض تهاجم و چپاول بورژوازی بزرگ تجاری و بوروکراتیک و مستغلات قرار داده اند... به تعبیر ابوسعید ابوالخیر:

القصّه پیِ شکستِ ما بسته صَفی...!/ مرگ از طرفی وُ زندگی از طرفی...!

می‌دانیم که تابستان و سال دشواری پیشِ‌رو داریم و تابستان سیاه 67 را نیز از یاد نبرده‌ایم! ایمان داریم که مردم میهن ما از مرگ و کرونا قوی‌ترند و با جنبش انقلابی رو به اعتلای خود، بی تردید از این تنگنای تاریخی نیز به رغم همۀ دشواری‌ها و با سرافرازی عبور خواهند کرد. با ظهور جنبش‌های وال استریت و جلیقه‌زردها و... خیزش جهانی ضد نژادپرستی و یورش معنادار به همۀ نمادهای بردگی و بندگی، ناقوسِ مرگِ این سخت جان‌ترین نظام طبقاتی تاریخ، یعنی سیستم سرمایه داری نئولیبرال در آمریکا و اروپا و آسیا و آفریقا و سراسر جهان به صدا درآمده است و به زبان مایاکوفسکی: "آناناس بخور! حریصانه بلدرچین بِلُمبان! روزهای آخرت می رسند، بورژوا!" در ایران هم پیام مردمِ به جان آمده از ظلم و ستم طبقاتی سرمایه‌داران نعلین‌پوش و تاریک اندیشان حاکم در خیزش‌های اعتراضی دی 96 و آبان 98 جز این نبوده و نیست. مردم ایران با آن همه ثروت و منابع طبیعی و استعداد بالای نیروی انسانی حتما شایستۀ زندگی بهتری هستند و این ممکن نیست مگر با گذار از شرایط برزخی موجود و ایجاد تغییرات بنیادین و ساختاری که همه عرصه های سیاسی و اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی را در برگیرد. هنرمندان و نویسندگان میهن نیز می توانند و باید قدرتِ آفرینندگی هنر و قلم خود را در خدمت این گذار و تحوّلِ ناگزیر قرار دهند و به باور زنده یاد احسان طبری "تنها از این طریق است که هنر، در کنار قوای مادی و معنوی جامعه با تاریخ هم‌مضمون می شود." 

یادها و نشان‌ها...

اشاره به نام بزرگان پهنۀ علم و ادب و هنر میهن ولو به تناوب، به ما یادآور می‌شود که در نبرد میان روزهای سخت(مشابه امروز) و انسان‌های سخت، این روزهای سخت است که دوام نخواهند آورد و نه انسان‌های سخت.  سخن از جان‌های شیفته‌ای است که در شب‌های ظلمت استبداد پایداری کردند و شمع وجودشان را برای ما افروختند. برخی از این نام‌ها در تقویم ماه تیر (یا سرطان) چنین است: 1تیر(زادروز عباس کیارستمی و مصطفی رحماندوست)/ 2تیر(زادروز صمد بهرنگی و پرویز پرستویی)/ 5تیر(زادروز رحمت‌الله بدیعی)/ 6تیر(زادروز عباس مهرپویا)/ 7تیر(زادروز سهراب شهیدثالث و مهدی سهیلی و شهادت هوشنگ تیزابی)/ 9تیر(زادروز همایون خرم و اسماعیل خویی)/ 10تیر(زادروز بابک خرم‌دین و درگذشت سهراب شهیدثالث)/ 11تیر(درگذشت خواجه نصیرالدین طوسی)/ 12تیر(درگذشت میرزاده عشقی)/ 13تیر(زادروز میرزاحسن تبریزی -رشدیه- و درگذشت محمد معین)/ 14تیر(درگذشت عباس کیارستمی)/ 16تیر(زادروز منوچهر احترامی)/ 19تیر(شهادت رحمان هاتفی)/ 20تیر(زادروز ناصر تقوایی)/ 23تیر(درگذشت مهدی حمیدی شیرازی)/ 23تیر(زادروز لیلی گلستان)/ 25تیر(زادروز داود رشیدی و کورس سرهنگ‌زاده و درگذشت اسماعیل فصیح)/ 26تیر(زادروز ذبیح بهروز)/ و 28تیر زادروز زنده‌یاد سیمین بهبهانی- خلیلی، نیمای غزل شعر فارسی و دیگر خادمان فرهنگی که مجال ذکر نام همۀ آنان نبود و یادشان هماره جاوید است.

                                                                                                                         شورای سردبیران

برای دریافت ارژنگ شماره 8 کلیک کنید

• ارژنگ شماره 7 خرداد 1399با آثاری از:

  ژ.آموزگار/ خ.باقری/ک.تیموری‌فر/ د.جلیلی/م.ع.حقیقت سمنانی/س.درخشان/ ا.دهقان/ ه.رحمانی/ آ. زیس/ ن.صفایی/ ا.طبری/ م.عابدینی/  ه.عباسی /ب.فراهانی/ مایاکوفسکی/ ع.مجتهدجابری/ م.مجلسی/ ب.مطلب‌زاده/ ش.موسوی‌زاده/ ن.میر/ س.منتظری/ پ.ناتل‌خانلری/ نیمایوشیج/ هوشی‌مین و دیگران... 

   

ارژنگ ماه نامه ادبی، هنری و اجتماعی نویدنو شماره 7 خرداد 99 منتشر شد

ارژنگ شماره 7 خرداد 1399با آثاری از:

ژ.آموزگار/ خ.باقری/ک.تیموری‌فر/ د.جلیلی/م.ع.حقیقت سمنانی/س.درخشان/ ا.دهقان/ ه.رحمانی/ آ. زیس/ ن.صفایی/ ا.طبری/ م.عابدینی/  ه.عباسی /ب.فراهانی/ مایاکوفسکی/ ع.مجتهدجابری/ م.مجلسی/ ب.مطلب‌زاده/ ش.موسوی‌زاده/ ن.میر/ س.منتظری/ پ.ناتل‌خانلری/ نیمایوشیج/ هوشی‌مین و دیگران... 

 سرسخن

ماه‌های پُرحادثه

در گذرِ پیاپی ساعت‌ها و روزها و ماه‌ها با سرعت برق و باد، خرداد، این "ماهِ پُرحادثه" در تقویم ما ایرانیان هم از راه رسید. تراکم مناسبت بسیاری از رویدادهای سیاسی، اجتماعی و حتی ورزشی در این آخرین ماه از فصل بهار -به ویژه در دهه‌های اخیر-، به حدی است که توصیف و تحلیل و گرامیداشت همه آن‌ها از دشواری‌های کار روزنامه ‌نگاران و اصحاب مطبوعات است. جدا از جنبش موسوم به 15خرداد در سال‌های قبل از انقلاب؛ برگزاری انتخابات دوازده دورۀ ریاست جمهوری و یازدۀ دوره مجلس در دوران پس از انقلاب در این ماه، و نیز روز فتح خرمشهر(3 خرداد1360)، ظهور جنبش وسیع اجتماعی موسوم به اصلاحات(2 خرداد 76)، روز صعود تیم ملی فوتبال به جام جهانی در بازی با کره جنوبی،... نمونه هایی از این رویدادهاست. امّا اگر جلوتر بیاییم، می‌توان از ماهِ پُرحادثۀ دیگری هم یاد کرد: ماهِ دی! ماهی که برای مردم ما یادآور رویدادهای تلخ و شیرینی، گاه در کنار هم است. از روزهای 8 و9 دی سال 1285(تصویب و امضای قانون اساسی مشروطه) و فرارِ شاه (در26 دیماه 1356) گرفته تا سقوط هواپیمای فرماندهان ارتش- ستاری و همراهان (15 دی73)، زلزلۀ بم (5 دی 82)، سقوط هواپیمای فرماندهان ارتش و سپاه -کاظمی و همراهان(19 دی84)، سقوط هواپیمای پرواز277 ایران ایر(19 دی89)، روز توافق برجام(26 دی94)، درگذشت هاشمی رفسنجانی(19 دی95)، آتش سوزی و فروریزی برج پلاسکو(30 دی95)، سرکوب و کشتار خونین معترضان (از 7 دی 96)، غرق شدن کشتی سانچی(16 دی96)، ترور سردار قاسم سلیمانی(13 دی98)، و بالاخره ساقط‌کردن هواپیمای پرواز 752 اوکراین توسط پدافند موشکی سپاه در 18دی 1398 با 176 قربانی که یکی از تلخ ترین جنایات تاریخ میهن ماست و جعبه سیاهِ آن مانند کشتار بیرحمانۀ مردم معترض در دیماه 96 و آبان 98 روزی گشوده خواهد شد. هدف از یادآوری این رویدادها، نه مقایسۀ کشور ایران با جوامع آرامی مانند سوییس و سوئد و نروژ و غبطه و افسوس، که بیان این واقعیت است که جنبشِ انقلابی مردمِ ما در چه شرایط دشوار و متلاطمی باید ببالد و تعمیق یابد تا به گذر تاریخی از استبداد و سانسور و خفقان سرمایه داری نئولیبرال و غارتگر حاکم و استقرار نظامی ملی، دمکراتیک و خلقی در میهن فرا روید.

آهسته و پیوسته، نه هم‌چون نی

خیلی از ما گذارمان به نیزار یا نیستان افتاده و یا در دوران تحصیل "قلم نی" داشته ایم و آنرا به صورت آلتِ موسیقی با نوایی محزون دیده‌ایم. در فرهنگ عمید واژۀ "نی" چنین تعریف شده است: "گیاهی است دارای شاخه‌های راست و بلند و در حین حال توخالی و بندبند که عموما در زمین‌های باتلاقی می‌روید..." گیاهِ نی ابتدا با رشدی نسبتا سریع ساقۀ بلندی ایجاد می‌کند اما بلافاصله از رشد باز می ماند و گره‌هایی که در ساقۀ آن می بینیم، نشانۀ توقف‌های او در مراحلی از رشد و حرکت است. او به جایی می‌رسد که پس از تندروی مقطعی، دیگر انگیزه و نیرویی برای ادامۀ رشد ندارد، خسته می شود و کارش به اصطلاح "گره می خورد" و می شود نی! تا آن‌که بریده و مصرف شود، و یا آتشی در نیستان افتد و طعمۀ آتش گردد. ما هم برای به سامان رساندن هر مبارزه‌ای، باید "هنرِ رسیدن" را بیاموزیم و همواره برعکسِ نی عمل کنیم. یعنی کارها و وظایف‌مان را با تدبیر و به آرامی شروع کنیم و ضمن استمرار، نفس و نیروی خود را برای ادامۀ مبارزه در مراحل پایانی ذخیره کنیم. مضمونِ این سخن در بیتِ حکیمانه‌ای به زیبایی بیان شده است:

رهرو آن نیست که گه تند وُ گهی خسته رَود

رهرو آن است که آهسته وُ پیوسته رَود *

مضمونِ حکمت‌آمیز این بیت، یعنی ضرورتِ درجا نزدن و پیوستگی درجریان رشد و حرکت و عدم توقف و تاخیر در انجام امور و وظایف فردی تا سطح مبارزۀ پُرمسئولیت اجتماعی را "سایه" نیز در غزل "هنرِ گامِ زمان" مورد تاکید قرار می‌دهد: آبی که برآسود زمین‌اش بخورد زود/ دریا شود آن روُد که پیوسته روان است.

همان دوگانۀ دیالکتیکی درنگ و شتاب که زنده یاد احسان طبری در "نثر موزون با پچپچۀ پاییز" آن‌را این‌گونه تبیین می‌کند: "درنگ و شتاب هر دو در سرشتِ آدمی است. درنگ را دوست دارد، ولی شتاب می ورزد. ماندن را می‌خواهد، ولی رفتن را می بسیجد."

وقوع رویدادهای طبیعی مانند سیل و زلزله و شیوع بیماری کرونا با بیش از 150هزار مبتلا و 7500 قربانی، گرچه در ماه‌های اخیر گریبان جامعۀ ما را نیز گرفته و روند مبارزات صنفی و سیاسی اقشار و طبقات را کند ساخته، اکنون با عبور نسبی از اوج اپیدمی، صدای گام‌های موزون جنبش آزادی‌خواهانه و عدالت‌جویانۀ مردم ایران شنیده می‌شود. با حرکت تازۀ کارگران رزمندۀ هفت تپه و  فولاد خوزستان و ذغال‌سنگ کرمان، فولاد اصفهان...، در اعتراضات آبی اهالی 80 روستای غیزانیه خوزستان و خروش اعتراضی مردم چهارمحال و بختیاری، اصفهان، اراک، ذزفول، یزد، کرمان و...، جنبش انقلابی هم‌چنان زنده و توفنده به پیش می‌رود و هنرمندان و نویسندگان متعهد پابه‌پای مردم ایران و به اتّکای تجربیات تلخ و شیرین ماه‌ها و سا‌ل‌های پُرحادثه و خونین گذشته، بی تردید "دروازۀ شهرهای ناگشوده" را خواهند گشود و شاهد پیروزی را در آغوش خواهند کشید؛ "در روزی معصوم، در روزی خرَدمند".

                                                                                                                    شورای دبیران ارژنگ

برای دریافت ارژنگ شماره 7 کلیک کنید

.............................................................................................................................

  * این بیت شعر در فضای آشفتۀ مجازی متاسفانه به نام شاعرانی چون سعدی! و صائب! و... معرفی شده که نام اصلی سراینده‌اش، شمس‌الدین محمد کاتبی نیشابوری (یا ترشیزی)؛ (نیمه دوم قرن8 تا 839 ه.ق)، شاعر و خطّاط بزرگ نیمه نخست قرن نهم هجری است که آثارش را زمینه‌ساز ظهور سبکِ هندی در شعر می دانند، اُسلوبی سرشار از مضمون‌پردازی و نازک‌خیالی و لطافتِ اندیشه (معروف به سبکِ اصفهانی یا صفوی در برابر سبکِ عراقی) که در قرن یازده توسط صائب تبریزی تکامل یافت و سپس با نبوغ بیدل دهلوی متحول شد. از آثار کاتبی ترشیزی در ایران، گویا تنها دیوان ناقصی از غزلیاتش در سال 1382 انتشار یافته و منظومه ها و قصائد و دیگر آثار بدیع او نیز مانند بیدل ناشناخته مانده است. 

• ارژنگ شماره 6 اردیبهشت سال 1399در 176 صفحه با آثاری از:

  ط. آدینه‌وند/ ه. ابتهاج(سایه)/ آدونیس/ ایلماز/ خ. باقری/ م. پاینده لنگرودی/ ع. جعفری ساوی/ د. جلیلی/ س .ح. حسینی/ ناظم حکمت/ م .ز. دریاباری/ احسان طبری/ ص. فضل‌اللهی/ ی. لیانکه/  ا. ماهری/ م. ماهور/ ب. مطلب‌زاده/ ف. موسویان/ ش. موسوی‌زاده/ ن. میر/ ا. نصرتی/ م. هاشمی /ع. یزدانی و دیگران... منتشر شد .

   

ارژنگ ماه نامه ادبی، هنری و اجتماعی نویدنو شماره 6 اردیبهشت 99 منتشر شد

ارژنگ شماره 6 اردیبهشت سال 1399در 176 صفحه با آثاری از:

ط. آدینه‌وند/ ه. ابتهاج(سایه)/ آدونیس/ ایلماز/ خ. باقری/ م. پاینده لنگرودی/ ع. جعفری ساوی/ د. جلیلی/ س .ح. حسینی/ ناظم حکمت/ م .ز. دریاباری/ احسان طبری/ ص. فضل‌اللهی/ ی. لیانکه/  ا. ماهری/ م. ماهور/ ب. مطلب‌زاده/ ف. موسویان/ ش. موسوی‌زاده/ ن. میر/ ا. نصرتی/ م. هاشمی /ع. یزدانی و دیگران...  منتشر شد .

سرسخن

هر صدف را گوهر از نیسانِ ماست/ شوکتِ هر بحر از توفانِ ماست (اقبالِ لاهوری)

یِکُمْ: "نیسان" (در زبان سُریانیِ آرامی یاآشوری؛ مترادف و مخففِ اَنیسان)، نام دیگر ماهِ اردیبهشت، دومین ماه از فصلِ بهار و سالِ شمسی(مصادف با ماه آوریل)، و نیز نام ماهِ هفتم از سالِ سُریانی است که در فرهنگ عمید به معنای "نَی‌سان و شبیه به نَی" آمده است و باران اردیبهشت را نیز نیسان گویند. در گویشِ مازَنی، بارانی است که بعداز بیستم فروردین به مدت 20روز می‌بارد و آن‌را نیسان یا شفادهنده می‌دانند. بارانی که قطرات آن‌را جمع می‌کردند و بر آن دعا می‌خواندند و در منابع دینی، نوشیدن آن‌را موجب تقویتِ سلامتی بدن و دفع بیماری‌ها می‌دانستند. در بسیاری از متون و اشعار کلاسیک و حتی معاصر ایران، واژۀ "نیسان" فراوان به کار رفته و گاه نیز با تعابیر و عبارات ترکیبی که می توان ردّ آن‌را در شعر شاعرانی یافت: خاقانی (نمِ نیسان، فصلِ نیسان، آتشِ نیسان یا چمنِ نیسان)؛ مسعود سعد و بسطامی و سعدی و صائب (ابرِ نیسان)؛ ناصرخسرو (ماهِ نیسان)؛ نظامی (بارانِ نیسان) و سعدی (دولتِ نیسان)؛... ."نیسان"، در شعر شاعران معاصر نیز پرکاربرد بوده است، به عنوان نمونه: نادر نادرپور (چه کسی می‌دانست/ که پس از آن‌همه بیداردلی/ در شبِ تیرۀ نیسانِ زمین خواهی خفت) و همو در شعر کهن دیارا (من ای بهاران ز ابرِ نیسان/ چه بهره گیرم که خود خزانم)؛ و یا مفتون امینی در شعری به یاد صمد بهرنگی (سکوتِ باغچه‌هایت، دُعایِ نیسان بود)... ؛ ولی ما در اشعار بزرگانی چون حافظ و فردوسی و خیام و نیز نیما از میان معاصران، این واژه را کمتر و یا اصلا نمی یابیم که این خود، می تواند موضوع پژوهشی جداگانه باشد که در حوصلۀ این مقال نیست. در ایران و کشورهای حوزۀ نوروز، در پیِ فروردین، ماهِ نیسان (اردیبهشت)، یکی از بهترین آب و هواهای طی سال و طبیعتِ شکوفا بر روی کرۀ زمین را داراست. مردم ایران، امسال به دلیل شیوع گستردۀ ویروسِ کرونا، شوربختانه از امکانِ سفر و گردش در دلِ طبیعت و دیدنِ گذر ابرِ نیسان بر کوه و دشت و دمن محروم شدند که سعدی در وصف آن می گوید: "به تَک‌ ژاله می‌ریخت بر کوه وُ دشت/ تو گفتی مگر ابرِ نیسان گذشت...". بی تردید مشاهدۀ دوبارۀ چنین تصاویر و لحظاتِ استه‌تیکی از طبیعتِ پویا و پیوند آن با سرنوشت انسان که در شعر شاعرانِ ما نقش بسته، نیازمند آن است که بر این زمین عَبَث نرانیم و به تعبیر جرج برنارد شاو "یاد بگیریم که مثلِ آدم روی زمین زندگی کنیم."          

دُیُّمْ: همه‌گیری ویروس سارس.کو2 یا کووید19 (عامل بیماری موسوم به "کرونای جدید") تا امروز نزدیک به 4میلیون مبتلا و بیش از 240هزار قربانی روی دست بشر قرن 21 گذاشته و به دلیل نبودن داروی قطعی برای درمان و یا تولید انبوه واکسن برای پیشگیری، هنوز بیماری ناشناخته‌ای است و معلوم نیست تا آن زمان (یعنی تا یکسال تا 18 ماه دیگر) چه تعداد دیگر قربانی خواهد گرفت ولی آن‌چه بدیهی است این‌که کرونا نه اولین ویروس بوده و نه آخرین ویروسی خواهد بود که می تواند این‌چنین گریبان همه حدود 8 میلیارد نفر ساکنان سیّاره زیبای زمین را بگیرد. فرارسیدن 22 آوریل (برابر با 3 اردیبهشت امسال) که "روزِ زمینِ پاک" و روز بعداز آن "روز جهانی کرۀ زمین" و بطور کلی بزرگداشت "هفتۀ زمین" می توانست بهانه و فرصت مناسبی ایجاد کند تا شاید دولت‌های بزرگ جهان، به مسئولیت تاریخی رفتارهای خود با طبیعت و نسبت به عواقب زیست محیطی آن هم‌اندیشی کنند اما جهانیان با حیرت، شاهد تشدید نقض همه توافقات و تشدید اقدامات ضد بشر و طبیعت از سوی نظام جهانی سرمایه داری در کنار ژرفش شکاف طبقاتی و تبعیض اجتماعی در راستای کسب سود حداکثری هستند. در عین حال شاهد رشد آگاهی عمومی و بحران فزایندۀ ساختاری در کشورها و دولت های جهان در کنار بحران عظیم مالی پیش رو هستیم.(برای کارشناسان، رسیدن قیمت نفت تگزاس به 37- دلار برای تحویل در ماه می از اولین نشانه‌های ظهور این بحران است).

اگر ترامپ به عنوان سردمدار جناح هار سرمایه‌داری جهانی و به دنبال او رهبران غربی، توپِ شکستِ سیستم های درمانی و اجتماعی خود را به گردن دیگران می اندازند، بودجه سالانۀ 400 میلیارد دلاری سازمان بهداشت جهانی را قطع میکند و با سیاسی کردن مشکل همه‌گیر ویروس کرونا فرمان شورشِ مسلحانه علیه فرمانداران دموکرات و قرنطینه را صادر می کند و در اظهاراتی عجیب تزریق ماده ضدعفونی به بدن بیماران کرونایی را تجویز می کند ؛ در ایران هم رفتارهای پرتناقض و غیرشفاف دولت و مسئولان و عملکرد نظام سرمایه‌داری حاکم بر ایران، هیچ تفاوت ماهوی با تفکر نئولیبرالی ترامپ و شرکای جهانی او ندارد. اگر رهبر نظام در 13 اسفند/ روز درختکاری در اظهاراتی نسنجیده خطری بزرگ و جلوی چشم را کوچک می‌شمرد (و در سرسخن پیش به آن پرداختیم)، جناب روحانی امّا در نشست اخیر شورای عالی امنیت در نقشِ "پلیس بَده" و زیر فشار سرمایه داران و بازار ظاهر می‌شود و "خطر" را آن‌چنان نزدیک می بیند که می‌گوید: "کشته شدن 2 میلیون نفر بهتر از شورش 30 میلیون گرسنه است...!". اکنون و به ویژه پس از پاندمی مرگبار ویروس کرونا، اکثریت مردم ایران و جهان به درک این واقعیت ملموس نائل شده‌اند که با ادامۀ سیاست‌های خانمان‌برانداز نئولیبرالی در جوامع سرمایه‌داری، جان و مال و سلامت محیط زیست همۀ ساکنان کرۀ زمین بیش از پیش به خطر خواهد افتاد و پرسشِ "انقراض یا سوسیالیسم؟"، تا محوِ کامل مناسباتِ سرمایه داری در هر شکل و در پسِ هر قبا و عبایی از سیمای زندگی 8 میلیارد انسان، مهم‌ترین پرسشِ فلسفی بشرِ قرنِ حاضر خواهد بود.

سِیُّمْ: یادآوری یادمان‌ها و روزهای بزرگداشت بزرگان علم و هنر و ادب ایران، می تواند ما و نسل‌های جوان را با چگونه‌گی زندگی و تلاش‌های دوران‌سازِ این گوهرهای ناب آشنا کند که ما به اشاره‌ای به برخی از آن‌ها بسنده می‌کنیم: 1 اردیبهشت(زادروز محمد مختاری و درگذشت اقبال لاهوری و سهراب سپهری)/ 2 اردیبهشت (زادروز قیصر امین‌پور)/ 3 اردیبهشت (زادروز شیخ بهایی)/ 5 اردیبهشت(درگذشت بیژن ترقی)/ 6 اردیبهشت (درگذشت حسین منزوی)/ 7 اردیبهشت (زادروز تورج نگهبان)/ 8 اردیبهشت (زادروز سیمین دانشور)/ 9 اردیبهشت (زادروز محمد معین و درگذشت احسان طبری)/ 10 اردیبهشت (زادروز رهی معیّری)/ 12 اردیبهشت (درگذشت محمدرضا لطفی)/ 14 اردیبهشت (درگذشت خواجه عبدالله انصاری)/ 15 اردیبهشت (زادروز غلامحسین بنان)/ 16 اردیبهشت (زادروز ذبیح‌الله صفا)/ 19 اردیبهشت (زادروز جبار باغچه‌بان)/ 21 اردیبهشت (درگذشت غزاله علیزاده)/ 21 اردیبهشت (زادروز شهره آغداشلو)/ 22 اردیبهشت (زادروز مریم میرزاخانی)/ 24 اردیبهشت (زادروز پرویز مشکاتیان)/ 29 اردیبهشت (زادروز محمد مصدق)/ 30 اردیبهشت (زادروز احمدرضا احمدی)/ و 31 اردیبهشت (زادروز محمدرضا شجریان که عمرشان دراز باد...)/ و یک آسمان ستارۀ تابناکِ دیگر و این نکته که: "بی پای‌پوش می‌توان از کویر گذشت، بی ستاره هرگز!"   

                                                                                                                 تحریریۀ ارژنگ      

برای دریافت ارژنگ شماره 6 کلیک کنید

• با آثاری از:امید، خسرو باقری، مریم بهار، بهروز پژواک، علی جعفری، جهان، سیدحسن حسینی، ناظم حکمت، محمد حیدری ملایری، بهمن رجبی، هاتف رحمانی، فریبرز رییس‌دانا، جلال سرفراز، احسان طبری، محمد قاضی، عارف قربانی، سیاوش کسرایی، مهران ماهور، فریدون مشیری، بهروز مطلب‌زاده، مهدی مظفری ساوجی، نسرین میر، حافظ موسوی، شهاب موسوی‌زاده، اصغر نصرتی، و دیگران... را خواهید خواند .

   

ارژنگ ماه نامه ادبی، هنری و اجتماعی نویدنو شماره 5 فروردین 99 منتشر شد

ماه نامه ارژنگ متاسفانه با چند روز تاخیر تقدیم خوانندگان گرامی می شود . در این شماره  آثاری از:

امید، خسرو باقری، مریم بهار، بهروز پژواک، علی جعفری، جهان، سیدحسن حسینی، ناظم حکمت، محمد حیدری ملایری، بهمن رجبی، هاتف رحمانی، فریبرز رییس‌دانا، جلال سرفراز، احسان طبری، محمد قاضی، عارف قربانی، سیاوش کسرایی، مهران ماهور، فریدون مشیری، بهروز مطلب‌زاده، مهدی مظفری ساوجی، نسرین میر، حافظ موسوی، شهاب موسوی‌زاده، اصغر نصرتی، و دیگران... را خواهید خواند .

در ادامه سر سخن شماره 5 را ملاحظه می کنید :

سرسخن

مدت زمان لازم برای مطالعۀ این یادداشت: 10 دقیقه!

و این زمینِ نا امین

سال نوی 1399خورشیدی در حالی آغاز شد که در اثر حضور مهمان ناخوانده‌ای به نام کرونا ویروس (بخوانید)، جامعۀ ما نوروزی متفاوت با سالهای نیم قرن اخیر را تجربه کرد و جهان نیز با بزرگ‌ترین چالش بعد از جنگ جهانی دوم تا کنون روبرو شد. زمین و طبیعت پس از دهه‌ها بی‌احترامی نسل بشر به مامِ خود، واکنش نشان داد تا حد و جایگاه او را در جهانِ هستی یادآور شود. واقعیت این است که ناامن شدن زمین، محصول مستقیم رفتارهای ضدّ اکولوژیک هیولای سرمایه‌داری نئولیبرال در دهه های اخیر در جهان است که موجب انقراض بیش از یک میلیون گونه گیاهی و جانوری و تخریب محیط زیستِ انسانی شده و با ادامۀ این روند، طبیعت برای بقای خود و دیر یا زود، نسلِ بشرِ را به عنوان یک مزاحم و تهدید از چرخۀ فرگشت (تکامل) حذف خواهد نمود.

در ایران، با سونامی کرونا اقتصاد بیمار کشور هم به کما رفت تا در کنار عواملی چون رکود، تورم، بیکاری و آثار تحریم‌های ظالمانه آمریکا، بیش از پیش شاهد کاهش ارزش پول ملی و تشدید فشار بر گرده زحمتکشان باشیم. سرعت همه‌گیری ویروس مزبور در ایران و جهان فراتر از انتظارها بود اما شواهد متقن حاکی از کوتاهی مسئولان رژیم تاریک اندیش ولایی در حفاظت از جان مردم است که باید پاسخگو باشند. به رغم نامۀ محرمانۀ وزیر بهداشت به روحانی در دیماه با سه پیشنهاد معقول "لغو راهپیمایی 22بهمن، قرنطینه شهر قم و تعویق انتخابات2 اسفند..." و انبوه بیانیه‌های مراجع علمی که همگی با بی توجهی روبرو شد، و بر اثر اظهارات سفیهانۀ رهبر نظام سرمایه‌داری اسلامی که خطرِ پیشِ روی جامعه را "مسئله‌ای گذرا، غیر فوق‌العاده و قضیه‌ای که پیش آمده..." دانست که "خیلی هم نباید بزرگش کرد" همراه با تبلیغ خرافه و توسل به دعا و اجنّه و ترویج طب اسلامی توسط پااندازانِ رژیم، اکنون براساس آخرین آمارهای رسمی در میهن بلازدۀ ما در هر دقیقه دو نفر مبتلا و در هر 10دقیقه یک نفر جان می بازد! (روزانه 140 قربانی و 2700 ابتلاء...)

در جهان نیز پاندمی کرونا همه ساختار حکومت ها و سیستم‌های درمانی دولت‌ها را به چالش کشیده است. هشدار مبارزان عرصه محیط زیست که منجر به توافق سال 2016 پاریس با امضای 200 کشور شده بود، درپی خروج امریکا و بی توجهی دیگر کشورها بی اثر ماند، به نحوی که این پاندمی اکنون گریبان همۀ ساکنان کرۀ زمین شامل 206 کشور به رسمیت شناخته شدۀ جهان را به چنگِ خود گرفته است. وضعیت زندگی انبوه زندانیان سیاسی، کمپ های آوارگان و پادگان‌ها و جان زباله‌گردها و کودکان کار و افراد بی سرپناه در جوامع بیش از همه در معرض خطر قرار گرفته و شیوۀ حیات و بقای نزدیک به 8 میلیارد انسان بر روی این سیارۀ زیبا به شکلی دراماتیک درحال تغییر است. اکنون با ابتلای بیش از یک میلیون و 200 هزار نفر و جان باختن بیش از 60 هزار انسان بی‌گناه در طول سه ماه در جهان، در کنار مرگ سالیانه 500 هزار کودک از فرطِ گرسنگی (10برابر کرونا) که واکسن آن (نان) نیز موجود است، "زمین" به برکت تهاجم دیوانه‌وار سرمایه‌داری جهانی به مامِ طبیعت، نه "کارگاه"، که به "گورگاهِ آدمی" بدل شده است.

نه گورگاه، کارگاهِ آدمی است این زمین

علم اگرچه هنوز برای این ویروس کرونای جدید درمان و دارو و واکسن موثری نیافته، اما حدود نیمی از جمعیت جهان اکنون در قرنطینه یا خودقرنطینگی به سر می برند و طبیعت برای دفاع از بقای خود در برابر ویروس خطرناک "انسان"، هنوز پادتن‌ها و واکسن‌های زیادی در چنته دارد. اما خبر خوب اینکه از وقتی انسان ها از ترس کرونا خود را قرنطینه کرده اند، اتفاقات زیبایی در جهان رخ می‌دهد و طبیعت، درحال بازپس‌گیری حق و حقوق خود است:

تصاویر ماهواره‌ای بهبود 40درصدی هوای کرۀ زمین در اثر کاهش آلاینده دی اکسید کربن را نشان می دهند. در فیلم ویدئویی که از شبکه تلویزیونی WIONEWS اخیرا منتشر شد(ببینید)، از وقتی که انسان‌ها اماکن عمومی را ترک کرده اند: دلفین ها با تشکر از نبودِ کشتی‌های تفریحی به سواحل ایتالیا بازگشته‌اند، کانال‌های آب با تشکر از غیبت قایق‌های تفریحی مملو از قوهای زیبا شده اند، در آکواریوم سرپوشیدۀ شیکاگو دو پنگوئن به نام‌های ادوارد و آنی بدون مزاحمت انسان‌ها به دیدن دوستانشان می‌روند، نوعی موجود زیبای گربه‌سان که گمان می‌رفت منقرض شده، به خیابان‌های شهر دهلی بازگشته است، در سنگاپور سمورهای آبی با تشکر از اماکن خالی آزادنه تردد می‌کنند و تعدادی غاز مصری هم هنگام عبور از باند خالی فرودگاه تل‌آویو دیده شده‌اند... در مقابل امّا، حرص و ولع نظام ضد بشر و طبیعت سرمایه داری برای کسب سود بیشتر و بیشتر را پایانی نیست:

وزیر بازرگانی امریکا اعلام کرده بود "ویروس کرونا می‌تواند برای اقتصاد امریکا مفید باشد" و حالا ترامپ و شرکایش سراسیمه به دنبال نجات نظام سرمایه داری از بحران بزرگ پیشِ رو هستند. کارشناسان اقتصادی پیش بینی می کنند جهانِ پساکرونا با بزرگ‌ترین بحرانِ اقتصادی تاریخ فراتر از 1929 و 2008 روبرو خواهد شد. در این میان اعزام تیم‌های متعدد پزشکی و کادر و تجهیزات درمانی از کشور کوچک کوبای سوسیالیستی به 37 کشور کرونازده به مثابه فرشتۀ نجات و موفقیت چین و کره در مهار قاطع بحران، جهان را حیرت زده کرده و نوام چامسکی می گوید "پاندمیِ کرونا محصول تخریبِ سیستمِ بهداشت و درمان توسط نئولیبرالیسم است".

بدین‌ترتیب، اگر تا کنون پرسش این بود که "بربریت یا سوسیالیسم"، اکنون این دو پرسش‌ کلیدی در اذهان میلیاردها انسان مطرح شده است که: انقراضِ نسلِ بشر یا سوسیالیسم؟ حفظ جان میلیاردها انسان یا حمایت از سود اقلیتی سرمایه‌دار حاکم بر جهان؟ 

بر این زمین عَبَث مرو/ بیافرین! بیافرین!

آلبرت اینشتن در پاسخ به این پرسش که به نظر شما بشر در جنگ جهانی سوم از چه نوع سلاحی استفاده خواهد کرد، گفته بود: "من نمی‌دانم جنگ جهانی سوم چگونه به وقوع خواهد پیوست، اما می‌دانم که مردم در جنگ جهانی چهارم با چوب و تیشۀ سنگی به جنگ هم می‌روند!" همین نگرانی را "سایه" عزیز که عمرش دراز باد، در خاطراتش چنین ابراز کرده است: "واقعا هنوز هم معتقدم که یگانه درمانِ دردِ جهان حرف‌های آن یهودیِ ریشو، مارکس، است چون نمی‌توانم باور کنم که انسان به غار باز می گردد..."

زنده‌یاد احسان طبری امّا در سرودۀ پرمضمون خود به نام "زمین" (بشنوید) "، خطاب به انسان رونده بر این کرۀ خاکیِ کوچک می‌گوید: "زمین ز گنجِ نغزِ خود/ تو را نثار داده است./ شکفتگی وُ خرّمی/ به هر بهار داده است./ ز موجِ نیلگونِ بَحر،/ صید کن نصیبِ خود./ به چرخِ لاجوردِ دهر،/ پر بکِش به طیبِ خود./ ز جادوی گیاه‌ها،/ به دست کن طبیبِ خود./ نه گورگاه،/ کارگاهِ آدمی‌است این زمین./ همو برادرِ تو، مادرِ تو، یاورِ تو است،/ سرای آشنای گرمِ مهرپرورِ تو است./ بر این زمین عَبَث مرو!/ بیافرین، بیافرین!"

به نظر می رسد که بشر امروز برای رهایی از نظم ویرانگر سرمایه‌داری، حفظ محیط زیست و تضمین بقای نسلِ خود، راهی جز درک و پذیرش جهان بینیِ اکولوژیک و رهنمودهای خردمندانه همان "یهودیِ ریشو" برای تنظیم رابطۀ پایدار خود با طبیعت و انسانی‌کردن جامعه انسانی و نجات طبیعت و "زمین"در پیشِ رو ندارد. زمینی که: "به سوی اوست،/ بازگشتِ برگ‌ها و غنچه‌ها./ به سوی اوست،/ بازگشتِ چشم‌ها وُ دست‌ها./ از او بُوَد،/ سرشته‌ها، گسست‌ها./ به معبدِ شگرفِ اوست،/ آخرین نشست‌ها..."

یک یادآوری مهم: تلخ است امّا درطول 10دقیقه مطالعه این متن، تعداد 20 تن از هم‌میهنان ما به ویروس کرونا مبتلا شدند و 1 نفر نیز جان خود را از دست داد! در این شرایطِ نو پدید، خطر از آنچه در آیینۀ تصورمان می گنجد به ما نزدیک‌تر است! امروز حفاظت از جانِ خود و سلامتی اطرافیان با رعایت دقیق پروتکل‌های بهداشتی و تقویت همدلی و همیاری عمومی برای گذر از بحران کرونا، بی‌تردید یک وظیفۀ مهمِ انقلابی است!

و ما در برابر روح ستُرگِ 74 تن پزشک و شمار بسیاری پرستار و کادر درمانی و خدماتی کشور که در نبردی قهرمانانه، جان خود را برای نجات دیگران فدا کردند و به "کاروانِ آینده‌جویان" پیوستند، و دیگرانی که سنگرِ نبرد را رها نمی کنند، سرِ تعظیم فرود می‌آوریم! 

"آری، ما از قبیلۀ رزمندگانیم، از قبیلۀ سوختگان وُ ذغال‌شدگان/ آری، ما سرهای سپیدِ خود را در برابرِ گورها خم می کنیم!.../ آری، ما با مادرانِ سیاه‌پوش بانگ می‌کشیم!... آری... دشمن سَنگدل است، ولی ما مغروُریم!" 

                                                                                                              تحریریۀ ارژنگ

برای دریافت فایل پی دی اف کلیک کنید :

ارژنگ شماره 5

• با آثاری از:ابتهاج(ه.ا.سایه)،یلدا ابتهاج، اخوان ثالث، خسرو باقرپور،خسرو باقری، آرمان پریان، حسن جعفری‌تبار،  ناظم حکمت، محمد خلیلی، محمود درویش، امیر دهقان، هاتف‌رحمانی، احمد سپیداری، احسان طبری، هوشنگ عباسی، الیاس علوی، محمود فلکی، محمود کاشانی، شفیعی کدکنی، مهران ماهور، بهروز مطلب‌زاده، نسرین میر، س.منتظری، جمال میرصادقی، اصغر نصرتی، کیوان هاشمی، و دیگران...

ارژنگ ماه نامه ادبی ، هنری و اجتماعی نویدنو شماره 4

، اسفند 98منتشر شد

با آثاری از:

ابتهاج(ه.ا.سایه)،یلدا ابتهاج، اخوان ثالث، خسرو باقرپور،خسرو باقری، آرمان پریان، حسن جعفری‌تبار،  ناظم حکمت، محمد خلیلی، محمود درویش، امیر دهقان، هاتف‌رحمانی، احمد سپیداری، احسان طبری، هوشنگ عباسی، الیاس علوی، محمود فلکی، محمود کاشانی، شفیعی کدکنی، مهران ماهور، بهروز مطلب‌زاده، نسرین میر، س.منتظری، جمال میرصادقی، اصغر نصرتی، کیوان هاشمی، و دیگران...

سرسخن

زمین بهشت می‌شود به دست وُ همّتِ شما

زمانه هم به نفعِ ما دوباره رام می‌شود

(محتشم فتحی‌آذر)

یِکُمْ - بَهاریّۀ اَرْژَنْگْ

در آخرین روزهای تعادلِ خَریفی(پاییزی)، فصل اگرچه هنوز زمستان است و هوا هم‌چنان سرد، اما تعادلِ ربیعی(بهاری) به حکم قانونِ طبیعت، کار خود را می کند: "یکی دو روز دیگر از پگاه/ چو چشم باز می‌کنی/ زمانه زیر و رو/ زمینه پُر نگار می‌شود...". بهارِ دل‌افروز با "نسیمِ هرزه‌پو"، هم‌چون نکوروی جامی که تابِ مستوری ندارد، به رغم "آن‌همه ناز و تنعّم که خزان می فرمود"، عاقبت سرمست و خرامان از راه می رسد و قدومِ مبارکش را بر دل‌ها و چشمان منتظر می‌گذارد: "زمین شکاف می‌خورد... و از گلی/خزانِ باغِ ما بهار می‌شود". دوباره آوازِ چلچله‌ها، پروازِ پرستوها و نغمۀ هَزارانِ در قفس، دوباره "کوچِ بنفشه‌های مهاجر" و "مرغکی با ترنّمی بیدار/ بر سر درختِ چنار" که نمی‌دانی نغمه‌اش حاکی از "آخرین شِکوه از زمستان است/ یا نخستین ترانه‌های بهار...". این چهرۀ زمینی است که بر آن رونده‌ایم و طبیعتِ زاینده‌ای که هر جلوه‌اش، زیباست و درس‌آموز.

در بطنِ جامعه نیز در آخرین روزهای اسفند امسال، به رغم تشدید بی سابقۀ فقر و شکاف طبقاتی و نگاه‌های پرحسرت پدران زحمتکش با جیب‌هایی پُر از خالی به ویترین پر زرق و برق مغازه‌ها...، جنب‌وجوش مردم در هر شرایطی، چهرۀ شهرها و روستاهای میهن را پابه‌پای تحول در طبیعت دگرگون می‌کند. دوباره همهمه و شادی کودکان، خانه‌تکانی‌ها، انبوهی جمعیت و آیند و روندها در کوچه و بازار، تلاش برای انجام کارهای نیمه تمام...، و باز هم تدارکِ سفرۀ هفت‌سین، سنت زیبای چارشنبه‌سوری و قاشق‌زنی، و دوباره "تابِ نرمِ رقصِ ماهی در بلورِ آب" و شمارش معکوس برای لحظۀ تحویل سال که در قدیم می گفتند حرکت ماهی سرخ کوچولوی درون تنگِ آب نیز در همان لحظه متوقف می شود... و برخی هم کودکانه آن‌را باور می‌کردیم و به هم نشان می‌دادیم!  

آری، در آستانۀ سال نو، دل‌خوشیم به آمدن بهار تا شاید به مددِ تحوّلِ طبیعت، قلب و اندیشه‌مان هم متحوّل شود و می دانیم که این تحوّل و دگرگونی و نوشدن، بدون تحوّل در منش‌ها و روش‌ها و نگرش‌ها به هدفِ پی‌ریزی تغییراتِ بنیادین در وضعیت زندگی عامۀ مردم ایران، چیزی بیش از شعارهای توخالی و انتزاعی نخواهد بود.

پس دل می سپاریم به نجوای پرستوهای بهاری که نویدمان می‌دهند که با همه غم‌ها و شادی‌ها و ناکامی‌ها، دست در دست یکدیگر نغمه‌ای تازه سرکنیم برای پروازی بلندتر، برای آن‌که " دادِ عُمرِ رفته بستانیم"...

دُیُّمْ - وَقایِعِ اِتّفاقیّه

سال پرحادثۀ 1398 را با همه مصائبش که با فاجعۀ سیلِ نوروزی در 28 استان کشور آغاز شد و با خون جوانان میهن در اعتراضات عمومی آبان 98 گلگون گشت، می توان و باید آیینۀ تمام‌نمایی از ناکارآمدی حاکمیتی قرون وسطایی دانست که در چهل و یک‌ساله گذشته در کنار فساد و غارت گستردۀ منابع متعلق به نسل‌های کنونی و آینده، کوچک‌ترین اهمیتی برای زندگی و معیشت مردم و سرنوشت میهن قائل نبوده و نیست. البته جفای بزرگی خواهد بود اگر از کارآمدی‌های برجستۀ حاکمان در برخی زمینه‌ها چیزی نگوییم: از بازداشت فلّه‌ای تظاهرکنندگان 11 اریبهشت، روز جهانی کارگر در مقابل مجلس با احکام سنگین قضایی، محاکمه ناعادلانه فعالین محیط زیستی با اتهام جاسوسی، پیگرد گستردۀ روزنامه‌نگاران و دانشجویان و کارگران و فرهنگیان، فشار فزاینده بر مطبوعات و ناشرین مستقل و تعطیلی پی‌درپی کتاب‌فروشی‌ها، تشدید ممیّزی آثار ادبی و هنری، سانسور مطلق‌العنان حاکم بر صدا و سیمای میلی، قتل‌عام خونین و سرکوب و بازداشت وسیع فرودستان معترض جامعه به افزایش سه برابری نرخ بنزین، ساقط کردن (و نه ساقط شدن) هواپیمای مسافری پرواز 752 خطوط هوایی اوکراین با 167 مسافر (عمدتا شامل نخبگان جانباختۀ ایرانی) و 9 خدمه پروازی در جریان "انتقامِ سختِ" هماهنگ شده با شیطان بزرگ که خود به یک "رسواییِ بزرگ" مبدل شد، خسارات جانی و مالی سیل بی سابقه در استان محروم سیستان و بلوچستان و بارش برف سنگین اخیر در استان زرخیز گیلان، آثار تحریم‌ها و تورم و بیکاری کمرشکن، و بالاخره نمایش تکراری انتخابات دوم اسفند برای یک‌دست کردن مجلس فرمایشی، منفعل و تحتِ امر کانو‌ن‌های فساد و ثروت و قدرت که شاهدیم همه این جلوه های ستم و استبدادچگونه موجبِ ریزشِ تدریجی نیروهای درون و پیرامون حاکمیت، هم‌زمان با ژرفش جنبش تحول‌خواهی و اعتراضات مدنی و مبارزات صنفی-سیاسی اقشار و طبقات مختلف مردم برای تغییر وضعیت موجود شده اند. مزید بر همۀ این‌ها، باید به پنهان‌کاری‌های مکرر و دروغ‌گویی مشمئزکنندۀ مقامات و مسئولین حکومتی از صدر تا ذیل در جریان همه رخدادهای یادشده اشاره مجددی کنیم و تازه‌ترین دسته‌گل هم از جناب روحانی در نشستِ رسانه‌ای با حضور خبرنگاران داخلی و خارجی بود که در مقابل پرسشی درباره آمار کشته شدگان آبانِ خونین، به شیوۀ استاد راهنمای خود -گوبلز-، ادعا کرد "آمارِ کشته شدگان در اختیارِ پزشکی قانونی است و هر وقت صلاح بدانند می‌توانند آن‌ها را منتشر کنند!" ولی روز بعدش رییس سازمان پزشکی قانونی در رسانه‌ها اعلام نمود: "جناب روحانی! ما آمار کشته‌ها را در اختیار شورای امنیت ملی و خودتان گذاشته‌ایم و پزشکی قانونی هیچ وظیفه‌ای برای اعلام عمومی آن ندارد"... و تو خود حدیثِ مفصّل بخوان از این مُجمَل!...

آری، با توجه به مجموعه چنین شرایطی است که با یک حساب دو دوتا چهارتای سرانگشتی هم، می‌توان گفت که در جامعه امروز ایران و همپای طبیعت، "تحوّل" امری است ناگزیر، و "زمانِ زاینده/ زمانِ دگرساز/ زمانِ طوفان‌‌زا" کار خود را خواهد کرد.  

سِیُّمْ - دربارۀ اَرْژَنْگْ

ارژنگ چنان‌که در شناسنامه‌اش در صفحه نخست اشاره شده، نشریه‌ای ادبی، هنری و اجتماعی است و این یعنی این‌که "سیاسی" نیست. یعنی نه به حزب و سازمان سیاسی معینی وابسته است و نه می خواهد در پوشش فعالیت فرهنگی کار سیاسی انجام دهد. محتوا و مضمون مطالبی که تا کنون انتشار یافته از یک سو، و استقبال شایان توجه مخاطبان از سویی دیگر، و به ویژه تشویق و نظرلطف برخی بزرگان و صاحب‌نظران (که از ذکر نام آنان به دلایلی معذوریم)، ما را از هرگونه توضیحی بی‌نیاز می سازد. "ایزدِ زمان" قضاوت عادلانه خود را در باره هر چیز و هر کس خواهد کرد. به تعبیر زنده یاد دکتر احسان طبری "پَرویزنِ روزگار در کار است" و "اگر شما با جنجال، زبالۀ خود را بر دوشِ زمانه بار کنید، او صبور است و اگر لازم باشد می‌گذارد تا دورِ شما به پایان آید، سپس آن را از دوشِ خود خواهد افکند."

 تحریریۀ ارژنگ، به رغم اینکه اعضایش مختارند که در زندگی اجتماعی و سیاسی خود به این یا آن سازمان و حزب و یا دین و مذهب گرایش یا تعلق خاطر داشته باشند، اما هرگز ارژنگ را به تریبون تبلیغ سیاسی برای هیچ حزب و سازمان معینی مبدّل نخواهند کرد. این تاکید برای آگاهی معدود دوستان مشفقی است که از سر صدق و آینده‌نگری یا نگرانی، نکاتی را به ما گوشزد کرده‌ بودند با این مضامین که "محتوای ماهنامه کمی سیاسی است..." "اکثر مطالب متعلق به افراد شاخص سیاسی است..." و یا این‌که "سرمقالۀ نشریه ای که رویکرد فرهنگی دارد نباید سیاسی باشد".

ما از شماره نخست تا کنون، نه با ادعا، که با انتشار مطالب نظری و علمی درخوری در باب هنر و نقد هنری و نسبت کار هنری و ادبی با سیاست و تاریخ، تا حدودی پیشاپیش به این پرسش‌ها و دغدغه‌ها پاسخ داده‌ایم. یعنی بر این باوریم که بین هنر و ادبیات با سیاست و تاریخ و جامعه نمی توان دیوار کشید و در پشتِ "هنرِ ناب" سنگر گرفت.

از طرفی در جامعه‌ای که ورزش و محیط‌زیست و آب‌بازی نوجوانان در پارک و دوچرخه سواری زنان و کمک به زلزله‌زدگان و یاری‌رسانی به کودکان کار و حتی پوشکِ بچه به سوژه یا جرمِ سیاسی بدل می شود، به قول آموزگار کبیر زحتمکشان: "اگر تو [هم] نخواهی واردِ سیاست شوی، سیاست به آرامی در زندگی تو وارد خواهد شد."

بدین‌سان، وقتی فجایعی اعم از طبیعی یا انسانی مدام در حال آوارشدن بر سر جامعه است، ارژنگ نمی تواند لااقل در سرمقاله‌اش، آنها را مسکوت بگذارد و از کنارش بگذرد با این توجیه که "نشریه ای سیاسی نیست". سرسخن ارژنگ شماره 3 در شرایطی که باران فاجعه و مرگ هم میهنان از هرسو بر سر کل جامعه ایران باریدن گرفته بود، ترجیح داد که در چند پاراگراف استفهامی، به دغدغه‌های جاری در کف جامعه اشاره کند تا آن‌که این ننگ را برای ارژنگ بخرد که بعدها بگویند: "آفرین بر ارژنگ که در چنان زمانه‌ای ملتهب، به شایستگی ثابت کرد که نشریه ای سیاسی نیست". این هم نوعی عقب‌عقب رفتن از ترسِ افراط، و افتادن از سوی دیگر بام به چاهِ تفریط است و نمی‌خواهیم به اتهام مراعات نکردن "میانگینِ طلایی" وارد چالش با "الهۀ نِه‌مِه‌زیس" و مجازات سنگین او شویم.  ه

چارُمْ - یادْمانْ‌ها

با گذشت و تورّقِ ایام، به کهکشانی از نام بزرگان علم و هنر و ادب ایران و جهان بر می‌خوریم که هریک در عرصه یا عرصه‌هایی گونه‌گون، تاثیر شگرفی بر رشد و تعالی علمی و فرهنگی جامعه ایران داشته اند و به دلیل محدودیت‌ها، ناچاریم به یادآوری آن‌ روزان بسنده کنیم:

از ماه سپری شدۀ بهمن: 4بهمن (زادروز کریم‌پور شیرازی)، 10بهمن (زادروز حمید مصدق)، 14بهمن (شهادت دکتر تقی ارانی)، 15بهمن (زادروز علی نصیریان)، 18بهمن (زادروز احمد عاشورپور)، 19بهمن (زادروز احسان طبری و مجتبی مینوی، و درگذشت ابراهیم یونسی و سیاوش کسرایی)، 24بهمن (درگذشت فروغ فرخزاد)، 28بهمن (خودکشی صادق هدایت)، 29بهمن (درگذشت نادر نادرپور و شهادت دو کوه‌مردِ جاودان خسرو گلسرخی و کرامت‌ دانشیان که در شماره پیش به آن پرداختیم)، و...

و در ماهِ جاری: 3 اسفند (زادروز بانو دلکش-عصمت بابلی)، 5 اسفند (زادروز خواجه نصیرالدین طوسی و سیاوش کسرایی و علی‌اکبر دهخدا)، 6 اسفند (زادروز استاد امیرهوشنگ ابتهاج- ه.ا.سایه)، 7 اسفند(درگذشت علی‌اکبر دهخدا) 8 اسفند (زادروز دکتر امیرحسین آریان‌پور و درگذشت غلامحسین بنان)، 10 اسفند (زادروز نصرت رحمانی و  اخوان ثالث)، 12 اسفند (زادروز بیژن ترقی)، 14 اسفند (درگذشت دکتر محمد مصدق)، 18 اسفند (درگذشت سیمین دانشور و دکتر ایرج افشار)، 24 اسفند (درگذشت کریم‌پور شیرازی)، 25 اسفند (زادروز پروین اعتصامی و هوشنگ گلشیری و بانو پریسا- فاطمه واعظی)، ( 29 اسفند (زادروز اسماعیل نواب‌صفا)، و... دیگر روزهایی که اگر از قلم افتاد، اما همگی در قلوبِ مردم آگاه و تاریخ پرافتخارِ میهن عزیزمان ثبت و جاودانه‌اند. (با کلیک یا لمس نام موردنظر، تا حدودی با زندگی وآثار این ناموران در ویکی پدیا آشنا می شویم)

نوروزتان خجسته، هر روزتان نوروز و رزم‌تان پیروز باد!

                                                            تحریریه ارژنگ

                                                            اسفند 1398

برای دریافت نشریه روی آدرس زیر کلیک کنید

http://bit.ly/3awUpd1

نویدنو 10/11/1398                چاپ مطلب

• به هر روی، در فضای بیم و امید و شور و تحرّکِ انقلابی که در سپهر سیاسی میهن پدیدار شده، مفتخریم که اینک سومین دفتر از ماهنامۀ ارژنگ - شماره 3 بهمن 1398- را با هم ورق می زنیم. می دانیم که هنوز کاستی ها فراوان است و اگر بهبودی در شکل و محتوای کار حاصل شده، صرفا مرهون لطفِ یاران همدل و همگامی بوده است که ارژنگ را متعلق به خود می دانند.

ارژنگ نشریه ادبی ، هنری و اجتماعی نویدنو شماره 3 بهمن 98

سرسخن

تپیدن‌های دل‌ها ناله شد آهسته آهسته
رساتر چون شود این ناله‌ها فریاد می‌گردد
 فرخی یزدی  

وقتی شاهدیم که به دلیل بی کفایتی حاکمانِ تاریک اندیش، ناگهان سیلابی از فاجعه و مرگ و نیرنگ، یکی پس از دیگری بر سر ملتی بزرگ، با فرهنگ و تمدنی چند هزار ساله می رُمبد و آوار می شود، به عنوان سردبیر یک ماهنامۀ فرهنگی نوپا، نمی دانی که در سرمقاله‌ات باید از کدام درد بگویی و بنویسی؟ طرح روی جلدت را بهتر است با تصویری از کدام فاجعۀ خونبار ببندی و چه فرقی می‌کند؟... آیا نمایی از فقر و کودکِ کاری در گوشه خیابان که "خوابِ نان و لحافی لبریز از تنفس وُ بوسه" می‌بیند، به رغمِ همۀ غم‌ها و سختی‌ها، روح مثبت‌تری را در ذهن خستۀ مخاطب القاء نمی‌کند؟...

از سانحۀ کشتی سانچی بدین‌سو، و به‌ویژه در جریان اعتراضات دی 96 و آبان 98 و سپس ساقط‌شدن هواپیمای اوکراینی و "سیلابِ هامون" و ده‌ها مورد سقوط مینی بوس و اتوبوس به قعرِ دره‌های مرگ و نیستی، بیش از دو‌هزار تن از هم‌میهنان، جانِ شیرین خود را فدا کرده‌اند و این در حالی است که به خانواده‌های داغدارشان حتی اجازۀ برگزاری یک مراسم خاکسپاری و عزاداری ساده نیز داده نمی‌شود! صدها و هزاران دختر و پسر جوان و دانشجو و معلم و کارگر و روزنامه نگار و وکیل و هنرمند و نویسنده در سیاهچال های رژیمی به غایت قرونِ وسطایی در بندند و شکنجه می بینند تا شاید به تعبیر آراگون "زمانه عوض شود"؛ ولی آیا ستیزِ مردم ایران با زمانۀ ستم و بیداد به سامان خواهد رسید؟...

نفرت‌انگیزتر ازهمۀ فجایع اخیر، شاید"دروغ‌گویی" مسئولان حکومتی درپی هدف قرار گرفتن هواپیمای اوکراینی توسط پدافندِ ضدّ‌هوایی سپاه پاسداران با بیش‌از 170مسافر و خدمۀ قربانی بود که آتش مهیبی به خرمنِ خشمِ توده‌ها افکند. وقتی "سایه"، این آینه دارِ غم‌ها و شادی‌های عصرِ ما، همان شب از کلن آلمان در تماسی تلفنی با دوستی، هِق هِق زار می‌زند و از دردی جانکاه می‌گرید و می‌گوید "فلانی! من نمی‌دانم بر مزارِ کدام کشته باید بگریم"، یعنی این که درد، بسیار عظیم است و تحوّل ناگزیر، و باید در انتظار رویدادی بزرگ و مبارک در جامعه بود اما وظیفۀ کنونی ما چیست؟ "عزایم خوانیِ‌عتیق"به یاد قربانیان یا کاربستِ"ریاضیاتِ خرد و شاقولِ تجربه" در صحنۀ عملِ آگاهانۀ جمعی؟...   

 در بُرهۀ کنونی، اثبات ناکارآمدی و بی‌صداقتی مجموعۀ حاکمیت در روند حوادث اخیر که منجر به ژرفش بیش از پیش مبارزات سیاسی- طبقاتی اکثریتِ مردم ایران علیه وضعیت موجود کشور و فساد و غارتِ گسترده ناشی ازدهه‌ها اجرای سیاست‌های نئولیبرالی سرمایه داری جهانی وسلبِ مالکیتِ گسترده از هستیِ مادّی زحمتکشان شده، شاید آغازی باشد بر "روندِ بریدنِ توده ها از حاکمیت" که به تعبیر سیاسیون، لازمۀ پیدایی وضع انقلابی در جامعه در کنار شرایط عینی و ذهنی موجود به شمار می آید.

آری، به نظر می رسد که پس از گذشت بیش از چهار دهه از شکستِ انقلابی خلقی با آماج های مترقی "استقلال، آزادی، عدالت اجتماعی" به دلیل خیانت سرمایه دارانِ اسلام‌پناه؛ جامعۀ ایران باری دیگر شرایط"پیش از توفان"را تجربه می کند. اما با پراکندگی نیروها در مقابل "جبهۀ متحدِ ارتجاع"، افقِ تحولات سیاسی پیش رو چیست؟ و ما در این هنگامۀ نبرد، در کدام سمتِ تاریخ ایستاده ایم؟...

همۀ اینها که برشمردیم، در کنار"غمِ نان"؛ دغدغه هایی است که این روزها دل و دِماغِ همۀ هم میهنان عزیزمان را به خود مشغول داشته و درعین حال می دانیم که تنها با اتحاد عمل همه نیروهای "جبهۀ متّحد انقلاب"به رغم تفاوت اندیشه، و با نبردی فداکارانه توام با شکیبِ انقلابی است که میتوان وباید "روزهای سعادت بار"را که به تعبیر هگل"صفحه های سفیدِ تاریخ اند"، نوشت و در آغوش کشید.

به هر روی، در فضای بیم و امید و شور و تحرّکِ انقلابی که در سپهر سیاسی میهن پدیدار شده، مفتخریم که اینک سومین دفتر از ماهنامۀ ارژنگ - شماره 3 بهمن 1398- را با هم ورق می زنیم. می دانیم که هنوز کاستی ها فراوان است و اگر بهبودی در شکل و محتوای کار حاصل شده، صرفا مرهون لطفِ یاران همدل و همگامی بوده است که ارژنگ را متعلق به خود می دانند.

یکی از کمبودها، نقدهای ادبی و هنری و اخبار رویداهای فرهنگی و هنری، گالری ها، تئاتر و فیلم های سینمایی در حال اکران به ویژه اخبار جشنواره های حکومتی تئاتر، موسیقی، فیلم و انیمیشن با عنوان پر طمطراقِ "فجر" است که با انصراف و تحریم گسترده طیفی بزرگ از اهالی هنر و قلم و در اعتراض به رفتار حاکمانِ بی‌خرد، ضدّ فرهنگ، دروغ‌گو و سرکوب‌گرِ حامی نظمِ سرمایه روبرو شده است.

از دیگر سو، وضعیت وخیمِ نشر و مطبوعاتِ مستقل و تعطیلی دومینو وارِ فعالیت ناشران و کتابفروشی هایی چون اندیشۀ نو، حقیقت، آسیا، تک درخت و طهوری... است که نمی دانیم آن را باید کجای این دلِ پُرغصّه و مجروح مان بگذاریم!    

و کمبود دیگر، یادمان بزرگان و قلّه های ادب و هنر ایران است که در شماره های بعدی فکری برای آن خواهیم کرد: روزهای سپری شده ای چون 5 دی (درگذشت ایرج بسطامی)، 13 دی (درگذشت نیما)، 23 دی (زادروز به آذین)، 24 دی (زادروز ساعدی و درگذشت محمد قاضی)، 28 دی (درگذشت همایون خرم) و... یا ایامی چون 1 بهمن (زادروز فردوسی و درگذشت عارف قزوینی)، 19 بهمن (درگذشت کسرایی)، 29 بهمن (شهادت گلسرخی و دانشیان)،... و 6 اسفند که زادروز "سایه" عزیزمان... خواهد بود و روزهای پرشمار دیگری که باید از یکایک آن ها یاد کرد؛ اگرچه مهم تر از یادمان و بزرگداشت روزهای یادشده، فراگیری آموزه ها و پیگیری آرمان‌های انسانی این اخترانِ نورانی در شبِ کویریِ قیرگون و استبدادزدۀ میهنِ عزیزمان است تا راه را گم نکنیم؛ که به تعبیر "سایه":

امروز نه آغاز وُ نه انجامِ جهان است

ای بس غم وُ شادی که پسِ پرده نهان است

گر مردِ رهی غم مخور از دوری وُ دیری

دانی که رسیدن هنرِ گامِ زمان است.

   تحریریه ارژنگ

  بهمن 1398 

برای دریافت نشریه کلیک کنید

نویدنو 12/10/1398                چاپ مطلب

• استقبال پرشورِ شما خوانندگان و مخاطبان فرهیخته در قبال انتشار نخستین شماره  ارژنگکه فراتر از انتظارها بود، پیش و بیش از هرچیز بیانگر واقعی و جدی بودن خلاء ناشی از وجود یک نشریۀ ادبی و هنری جدی در فضای امروز جامعۀ درحالِ تحول ایران است که در شماره پیش مورد اشاره قرار دادیم. ضرورتِ گشودنِ جبهۀ مبارزه فرهنگی در پیوند موثر و متقابل با مبارزات آزادی خواهانه و عدالت جویانۀ اکثریت اقشار و طبقات جامعه، به ویژه در  شرایطی جنبه ای حیاتی می یابد که انسداد سیاسی و فرهنگی مطلقی بر جامعه ایران حاکم شده و شاهدیم چگونه تاریک اندیشان حاکم رسما فرمان کشتار بیرحمانۀ توده های رنج و کار معترض جامعه را صادر میکنند.

   

ارژنگ ماه نامه ادبی ، هنری و اجتماعی نویدنو شماره دو، دی 98 منتشر شد

سرسخن

استقبال پرشورِ شما خوانندگان و مخاطبان فرهیخته در قبال انتشار نخستین شماره  ارژنگکه فراتر از انتظارها بود، پیش و بیش از هرچیز بیانگر واقعی و جدی بودن خلاء ناشی از وجود یک نشریۀ ادبی و هنری جدی در فضای امروز جامعۀ درحالِ تحول ایران است که در شماره پیش مورد اشاره قرار دادیم. ضرورتِ گشودنِ جبهۀ مبارزه فرهنگی در پیوند موثر و متقابل با مبارزات آزادی خواهانه و عدالت جویانۀ اکثریت اقشار و طبقات جامعه، به ویژه در  شرایطی جنبه ای حیاتی می یابد که انسداد سیاسی و فرهنگی مطلقی بر جامعه ایران حاکم شده و شاهدیم چگونه تاریک اندیشان حاکم رسما فرمان کشتار بیرحمانۀ توده های رنج و کار معترض جامعه را صادر میکنند.

در چنین شرایطی خطیر، فلسفۀ ظهور و حضور ماهنامۀ ادبی، هنری  اجتماعی ارژنگ را می توان بر پایۀ این کلامِ متین از "تی.اس.اِلیوت" ؛ شاعر و منتقدِ ادبی آمریکایی- انگلیسی شهیر تبیین و فهم نمود که "بدون نشریاتِ ادبی، توان حیاتِ ادبی جامعه کاهش می یابد."

بسی مایۀ دلگرمی و خوشوقتی است که نشریه ارژنگ - که با رویکردی فرهنگی پا به عرصه حیات نهاده،- خیلی زودتر از تصور دست اندرکاران آن و در نخستین گام،- مخاطبان خود را شناخت و جدّی گرفته شد. خوانندگان فرهیخته از داخل و خارج از ایران، در کنار تشویق ها و برخوردهای مهرآمیزِ خود و بی هیچ چشمداشتی دست ما را گرفتند و با ارسال نقدها و نظرات و پیشنهادات ارزشمند و راهگشای خود، موارد کاستی و ایراداتِ شکلی و محتوایی موجود در شمارۀ نخست ارژنگ را - که انصافا کم نیز نبود،- با ما در میان گذاشتند و بر ما بود که بیدرنگ به رفع آنها بپردازیم.

 آنچه اکنون به عنوان ارژنگ شماره 2 پیش روی شماست، در وهلۀ نخست محصول این همدلی و همکاری موثرِ شما عزیزان با نشریه خودتان است که با افتخار به آن می بالیم و تلاش خواهیم کرد هر شماره از ماهنامۀ ارژنگ، حتما بهتر و پربارتر از شماره پیشین خود باشد. در عین حال  شماره اول ارژنگ را نیز که بدلایلی چون حروف نگاری، صفحه آرایی و قلم و جنبه های فنی و بصری نامناسب، خوانندگان را با دشواری مواجه کرده بود، تلاش کردیم با حفظ همان فرمت و زمینه مشکی مطالب، بهینه سازی نموده و همزمان با ارژنگ شمارۀ2 در اختیار علاقمندان قرار دهیم.

در خاتمه، بار دیگر دست های پرمهر شما را که با نقدها و نظرات و همچنین همکاری از طریق ارسال مطالب مفید به ارتقای کیفی ماهنامه ارژنگ کمک شایانی مبذول داشتید، صمیمانه و به گرمی می فشاریم و امید آن داریم که همچنان یاریگر خادمان خود برای انجام مسئولیتی که بر دوش نهاده ایم باشید که به تعبیر خواجۀ راز؛ حافظ:

ما بدین مقصدِ عالی نخواهیم رسید

هم مگر پیش نهد لطفِ شما گامی چند.

 تحریریۀ ماهنامه ارژنگ

  دیماه 1398

برای دریافت نشریه کلیک کنید .

تماس با ارژنگ : majalleharzhang@gmail.com

توضیح : این فهرست فقط جهت آشنایی است و علاقمندان باید به فایل پی دی اف مراجعه کنند.

فهرست

 مقالات...

سرسخن.. 5

اندیشه هایی پیرامون هنر، نقدِ هنری و انقلاب (2)..  6

محمود اعتمادزاده (م.ا.به‌آذین)..  6

دربارۀ ملّت و مسالۀ ملّی..  13

احسان طبری.. 13

ادبیات...  19

عناصِر داستان به زبان ساده.. 20

جمال میرصادقی..  20

دانلود دو اثر از جمال میرصادقی..  29

شوخی عِمران صلاحی با بزرگان هنر و ادبیات ایران..  31

خاطراتی طنزآمیزاز کتاب"کمالِ تعجّب!!!"..  31

گزینی از خاطرات طنزآمیز عِمران صلاحی.. 32

درد دل با"شاه"..  37

اصغر نصرتی..  37

یادها و یادبودها 40

دو عکس از عمران صلاحی با شاعران و نویسندگان..  41

یادی از لویی آراگون.. 43

به همراه تصاویر و سروده ای کوتاه..  43

و گزینی از نامه های تیرباران شده ها..  43

نامه‌های تیرباران‌شده‌ها..  44

نمونه ای از نامه‌های تیرباران‌شده‌ها..  45

پ مثلِ پروگرس، مثلِ کتاب..  49

کاوه گوهرین..  49

عطرِ نابِ کتاب های پروگرس..  50

در بارۀ انتشارات پروگرس؛جوانۀ جنگِ سرد..  52

شعرها و شاعران..  56

یک رباعی شورانگیز از "سایه"..  57

غمِ شیر)رباعی برای زندانیانِ در بند...(  58

آینه..  59

سروده ای کوتاه از عِمران صلاحی..  59

گلوله و تفنگ.. 60

شعری از کاوه گوهرین..  60

نان به زبانِ گلوله چه می شود؟..  61

دکتر صدیقه وسمقی..  61

یک شعر و چهار نقاشی از جلال سرفراز..  63

ای سرزمینِ خسته..  63

چهار نقاشی از جلال سرفراز..  65

فرهادِ نان. فرهادِ کولبر..  69

رضا مقصدی..  69

فصلِ سنگینِ خطرناکی است..  71

هاتف رحمانی..  71

بخوان تار!  77

سخنی چند درباره شعر بلند «اوخو تار» وسرایندۀ آن - بهروز مطلب زاده    77

نقدو معرفی..  85

گفتگوی مجازی با شاعر مبارز، مسعود سعد سلمان..  86

خسرو باقری..  86

در ستایش نافرمانی.. 99

کورش تیموری فر..  99

مبارزه در «دو روز و یک شب»..  102

کورش تیموری فر..  102

گوناگون..  104

فرارِ شاه از کشور..  105

مقدمۀ سقوطِ نظام سلطنتی در ایران بود  105

رویارویی معلم و شاگرد در اعتراض فرهنگیان.. 106

فرجامِ آشتیِ طبقاتی!..  107

منوچهر احترامی؛ خالق قصه های "حسنی..." .. 108

نویدنو  25/09/1398                چاپ مطلب

• ضرورت انتشار جُنگِ ادبی، هنری و اجتماعی برای هواداران سوسیالیسم علمی در ایران با عنوان "ارژنگ" که فعلا به صورت ماهنامه نشر می باید، بر این باور علمی استوار است که میان مبارزۀ فرهنگی و مبارزۀ طبقاتی - سیاسی در جامعۀ به شدت طبقاتی ایران پیوندی دیالکتیکی برقرار است. بر این پایه می توان گفت که پیروزی جنبش کنونی علیه استبداد سیاه حاکم بدون تدارک و پیشبرد مبارزه فرهنگی تمام عیار، پیگیر و آگاهی بخش در همه عرصه های هنری(شعر و ترانه، موسیقی، نقاشی، تئاتر، سینما،...) و ادبی (رمان، داستان، نمایشنامه، ترجمه، فولکلور، تاریخ نگاری، فرهنگ نویسی، نقد و پژوهش،...) امکان‌پذیر نخواهد بود و در این میان، نقش هنرمندان و نویسندگان متعهد و خلقیّت یافته همواره نقش مهم و تاثیرگذاری بوده است.

نقل مطالب نوید نو با ذکرمنبع آزاد است

نامه ها ومقالات خودرا به نشانی webmaster@rahman-hatefi.net  بقرستید