|
نویدنو 13/10/1399
چاپ مطلب
ارژنگ ماه نامه ادبی، هنری و اجتماعی نوید
نو شماره 14 دی ماه 99 منتشر شد
با
آثاری از:
ب.بابایی/ خ.باقری/ ب.بیبالک/
ا.پدارم‌نیا/ ع.توده/ د.جلیلی/ ج.جهانبخش/ آ.چاکراوارتی/ ه.حسینی/
ک.خسروی/ ن.رحمانی‌نژاد/ ن.زراعتی/ آ.زیس/ ک.سیمونف/ س.ع.صالحی/
ر.علّامه‌زاده/ م.فلّاح‌زاده/ ر.لوکزامبورگ/ ع.مجتهدجابری/ ا.محمود/
ش.مسکوب/ ب.مطلّب‌زاده/ ن.میر/ م.نظام‌آبادی/ ع.یزدانی و دیگران...
منتشر شد
پشتِ پردۀ معرکۀ ساخت واکسن در ایران و جهان
پیتر دزاک (Peter
Daszak)،
جانورشناس و رییس "اتحادیۀ
اِکو هلث"
(EcoHealth
Alliance)
در نیویورک که درکشور چین در بارۀ مبادلۀ ویروس‌ها در بین موجودات
تحقیق می‌کند، در سال ۲۰۱۳ گفته بود که «ویروس‌ها بسیار سریع تکامل
می‌یابند [و] به نحو بدیعی تکامل یافته‌اند که از یک موجود به موجود
دیگر منتقل شوند.» او در بارۀ اپیدمی ویروس کرونای «سارس»، ۱۰ سال پیش
از آن سخن می‌گفت و طرحی را پیشنهاد کرد که اگر به آن عمل شده بود،
می‌توانست مانع اپیدمی کووید-۱۹ شود. دزاک تخمین زد که «هزینۀ کشفِ
همۀ ویروس‌ها در پستانداران 5/1 میلیارد دلار است» و گفت: «من فکر
می‌کنم این یک سرمایه‌گذاری عالی خواهد بود، زیرا پس از انجامِ آن، شما
می‌توانید واکسن‌ها را تولید کنید و با وسايلِ تشخیص برای یافتنِ
نخستین ظهورِ ویروس و متوقف نمودن آن آماده باشید.» (منبع:
سایت
M.L.Today).
اکنون یک سال است که اخبار مربوط به پاندمی مرگبار ویروسِ کرونا نه با
5/1میلیارد که با تریلیون‌ها دلار خسارت مالی و نزدیک به 2میلیون نفر
قربانی و 100میلیون مبتلاء در صدر اخبار ایران و جهان قرار گرفته و
رقابت و جنجال بر سر کشف و ساخت واکسن حجم بالایی از صفحات رسانه‌ها را
به خود اختصاص داده است. ملت‌های جهان از ناحیه این همه‌گیری با توجه
به آمارهای فزاینده ابتلاء و مرگ، با ورود به سال نوی 2021 میلادی
مرگبارترین روزها را در فصل سرما تجربه می‌کنند. گرچه به مددِ رشد
چشمگیر علم پزشکی و پیشرفت امکانات تکنولوژیک، زمان لازم برای ساخت
واکسن از یک دهه به حدود دوسال کاهش یافته و هنوز هیچ دارویی برای
درمان قطعی این بیماری کشف نشده، اما تایید پرسش برانگیز واکسن های
ساخته شده توسط دولت ها و کمپانی‌های بزرگ در این روزها توسط مراجع
معتبر نظیر سازمان بهداشت جهانی، کمیسیون اتحادیۀ اروپا و سازمانهای
غذا و داروی آمریکا و بریتانیا، نگرانی‌های به‌جا و فراوانی را در مورد
عوارض این عجلۀ قابلِ درک پدیدآورده است. در این کارزار تبلیغاتی،
ایران هم عقب نماند و وزیر بهداشت و درمان درحالیکه تا چندی پیش بر
حدود دوسال زمان لازم برای رسیدن به مرحله تولید واکسن تاکید می‌شد،
ادعای ساختِ واکسن ایرانی (از نوع ویروس ضعیف‌شده و غیرفعال) و آغاز
تستِ انسانی آنرا اعلام کرد، اقدامی که بلافاصله با انتقاد صریح "جامعۀ
داروسازان ایران" مواجه شد که آنرا نوعی "شوخی" و "توهین به شعور
داروسازان و جامعه" ارزیابی کردند. از جنبۀ علمی، کارآزمایی بالینی و
آزمایش نمونه هر واکسن بر روی گونۀ انسان مرحلۀ مهمی است که نباید
ملعبۀ دست بازیگران کانون‌های قدرت و ثروت و رقابت جناح‌های سیاسی در
آستانۀ انتخابات سال آینده قرار گیرد. درپشتِ این پروژۀ ساخت واکسن و
پروپاگاندای عوام‌فریبانه مسئولینی که در پنهان‌کاری، ضد و نقیض‌گویی و
دروغگویی به مردم ایران یدِ طولایی دارند و هنوز حاضر به اعلام آمار
واقعی قربانیان و مجروحان و بازداشتی‌های سرکوب خونین معترضان در آبان
98 نیستند، آیا چیزی جز تامین منافع کلان و وسوسه‌انگیز سرمایه‌داران
زالوصفت و سودجویی کاسبانِ تحریم و کرونا می‌تواند نهفته باشد؟ مضحک‌تر
از این بازی تبلیغاتی، ادّعای همزمان یکی دیگر از مسئولین مبنی بر
"توانایی غلبه بر ویروس کرونا بدون واکسن!"بعداز اختراع
"بشقابِ
کرونایاب"
است که خود می‌تواند موجبات بی اعتمادی جامعه به دستاورد تلاش‌متخصصان
(به فرضِ صحت ادّعای ساختِ واکسن) را فراهم آورد و
"دردا
و دریغا که در این بازیِ خونین"،
بازهم ظاهرا قرار است دل و جان و مال زحمتکشان بازیچۀ طمعِ سیری‌ناپذیر
و سودجوییِ مطلق‌العنانِ سرمایه‌داران حاکم شود.
شب آبستن است روز را...
در آستانه شبِ یلدا، این سیه‌مویِ بُلندگیسو،
دریافت
پیامِ شورانگیز خسرو صادقی بروجنی، زندانی سیاسی به بهانۀ
"یلدای
1399"
آن‌هم در
"شب‌کده‌ای"
که در آن
"موش‌ها
پَرسه می‌زنند، گُرگ‌ها آدم می‌دَرَند، کرکس‌ها آدم خورند، جُغدها
ادای بُلبل، و خفاش‌ها
ادای قناری در می‌آورند"؛ پیامی اُمیدآفرین بود برای همۀ ما و نیز،
یادآوری وظیفۀ جمعی همۀ ما برای رهایی فرزندانمان از زندان پاسداران
ظلمت و تاریکی. در یادداشت این زندانی با مطلعِ
"شب
آّبستن است روز را"
و مقطعِ "اُمید به اینکه همه چیز تغییر خواهد کرد" می‌خوانیم:
"شبِ
یلدا، آن‌چنان که پیشینیان به ما گفتند و علم برای ما اثبات کرده،
بلندترین شبِ سال است و حتما این بلندترین شبِ سال، مجالِ مناسبی است
برای جشن و سرور و شب‌نشینی [و] گپ و گفت و تناولِ خوردنی‌ها و
نوشیدنی‌هایی که محفل را گرم می‌کند.
اما
ساده‌اندیشیِ محض است اگر تمامِ فلسفۀ این شب را در طولانی بودن آن
بدانیم و اصلا طولانی بودنِ شب و ظلماتش چه جای سُرور و پایکوبی دارد؟
همچنان
که هر کنشِ انسانی هدفی را دنبال می کند و دارای دو مجموعۀ
اهداف و وسائل و ابزار های رسیدن به این اهداف است، مناسک‌گرایان نیز
کسانی هستند که مجموعۀ "اهدافِ" عمل را فراموش کرده و خود را
درگیر "وسائل" می‌کنند.
شبِ
یلدا فرصتی است برای شادی و شادکامی امّا، این همه نه هدفی در خود،
بل‌که جشنی است به پاسداشتِ دیالکتیکِ طبیعت که زاده شدنِ روز را از دل
طولانی‌ترین شبِ سال نوید می‌دهد.
از
این رو است که در پَس [و] پُشت مناسکِ شادی‌بخشِ یلدا، می‌توان میانِ
طبیعت و زندگیِ اجتماعی انسان به عنوان یک موجود ذی‌حق و ذی‌شعور،
پیوندی درس‌آموز برقرار کرد.
یلدا
یادآورِ پیامِ طبیعت به انسان است. این پیام که ظلمات موقّتی است و این
اُمید که در طولانی‌ترین شب که روز را مجالی نیست، روشنایی زاده
می‌شود، رشد می‌کند، بالنده می‌شود، و روزها و ماه‌های پیشِ‌رو، گرمای
خود را نه تنها بر شب، که بر پیکرِ سرد و بی‌جانِ طبیعت چیره می‌کند.
این اُمید برای محبوسی در بند دو چندان است.
چرا
که هر روز و هر شب را به اُمید زنده است. اُمید به اینکه
همه چیز تغییر خواهد کرد."
کدام
قطره، فنجانِ صبرِ توده‌ها را لبریز خواهد کرد؟
آری، جای انسان‌های فرزانه و بی‌گناهی چون خسرو صادقی بروجنی، کیوان
صمیمی، نسرین ستوده، نرگس محمدی، رضا خندان مهابادی، بکتاش آبتین،
کیوان باژن، آرش گنجی، و دهها و صدها روزنامه نگار و نویسنده و هنرمند
و کارگر و فعال مدنی و فرهنگی و محیط زیستی
"زندان
و سیاهچال"
نیست! جامعۀ ما در لحظۀ تاریخی کنونی نیازمند تغییراتی دمکراتیک است و
با سانسور و سرکوب اعتراضات و یا با ایجاد رُعب و وحشت و اعمال فشار بر
فعالین سیاسی و مدنی نمی‌توان مانع از انجام تحوّلات ضروری جامعه شد که
اگر می‌شد، انقلابِ بهمن 1357 رخ نمی‌داد! می‌گویند آن رویدادی که جرقۀ
انقلاب سال1357را برافروخت، تخریبِ خانه‌های حلبی‌آباد توسط ماموران
شهرداری در منطقۀ خاک سفید تهرانپارس بود و از آنجا بود که آتشِ خشمِ
مردم شعله‌ور شد و به بزرگ‌ترین انقلاب اجتماعی در قرن بیستم منتهی شد.
هانا آرِنت، فیلسوف و مورخ آلمانی می‌گفت:
"در
نظام‌های دیکتاتوری تا 15دقیقه پیش‌از فروپاشی همه چیز خوب به نظر
می‌رسد"!
براین پایه کسی نمی‌داند
و قابل پیش‌بینی هم نیست؛ ولی هر یک از اقدامات امروزین حاکمان
تاریک‌اندیش ما نظیر بازداشت‌ها و بگیر وببندها، اعدام معترضانی چون
نوید افکاری و روح‌الله زم در فرآیندهای مبهم قضایی، تخریب خانۀ آن
پیرزن روستایی در بندرعباس که چندروز بعدتر در اثر خودسوزی جان سپرد،
خودکشی14دانش‌آموز فاقد گوشی هوشمند در مناطقِ محرم، موارد متعدّد
خودکشی و خودسوزی و حلق‌آویز کارگران معدن و نفت و ساختمانی و اخیرا
خودسوزی رضا آلِ‌کثیر، کارگر اخراجی نیشکر هفت تپه و غیره در ماه‌های
اخیر... به تنهایی می‌تواند در حکم آن آخرین قطره‌ای باشد که فنجانِ
صبرِ توده‌ها را لبریز کند و
"این
بایای تاریخ است". نمونه‌های این تمثیل را در کشورهای دیگر نظیر:
خودسوزی یک دستفروش در تونس، افزایش جزیی قیمت بلیطِ مترو در
شیلی(زایش‌گاه نئولیبرالیسم)، بستن مالیاتِ جزیی بر اپلیکیشن واتس‌اپ
در لبنان و یا قطع یارانه سوخت در کشورهای آمریکای لاتین و غیره... که
منجر به سقوطِ دیکتاتورها یا تغییرات بنیادین در قرن بیستم شد، دیده و
تجربه کرده‌ایم و عقلِ سلیمِ انسانی حکم می‌کند که
"آزموده
را آزمودن خطاست!"
برای دریافت فایل کلیک کنید
تارنگاشت ارژنگ برای دریافت
تمام شماره ها :
https://mahnameh-arzhang.com/
|
