|
نویدنو 15/08/1399
چاپ مطلب
ارژنگ ماه نامه ادبی، هنری و اجتماعی نوید
نو شماره 12 آبان ماه 99 منتشر شد
با آثاری از:
و.ابراهیم،ح.اقبال طالقانی،
س.اوزتورک، ت.ایگلتون،
خ.باقری، ع.توده، د.جلیلی،
ع.جعفری(ساوی)، ب.حمیدی،
م.خلیلی، آ.زیس،
ش.دادگستر، ا.دهقان،
م.راوندی، ه.سلطان زاده،
م.ر.شفیعی کدکنی، ا.عمادی،
س.کسرایی، ک.کلهر،
م.کیوان، ت.گیلانی،
ع.صلاحی، ب.طاهری،
ا.طبری، م.لشکربلوکی،
ب.مطلب زاده، س.منتظری،
ن.میر، ف.مسعودی،
ع.مجتهد جابری، ا.نبی زاده،
ع.نظرآهاری، ک.ولی پور،
ع.یزدانی
***
 ا
برای مشاهدۀ کلیپ یک‌سالگی ارژنگ بر روی تصویر کلیک/ لمس کنید
ارژنگ چگونه ماند و یک‌ساله شد؟
دوازدهمین شمارۀ
ارژنگ
پیش روی شماست. حکایتِ یک‌سال تلاشِ بی وقفه برای تدارک و انتشار
ماهیانۀ
ارژنگ؛
صدها ساعت کارِ گروهی، با بضاعتِ اندک از لحاظِ فنّی، گرافیک و فرم
ارائه کار. اما خشنودکننده، نه از آن رو که در آیینه به خود امتیاز
داده باشیم،
بل از آن رو که کارِ "دل" به ثمر نشسته است و "دل‌های" بسیاری را به
تشویق و اعلامِ همدلی کشانده است. پاداشی که راهِ فردایمان را روشن‌تر
می‌کند و اُمید به همراهی‌ها را افزون‌تر. شاید شمارگانِ
ارژنگ
قابل توجه نباشد، اما می‌دانیم که در طول یک‌سال انتشار منظم از
"تیراژ" قابل توجهی برخوردار شده است و یارانِ همدل، در انتقالِ آن به
مخاطبان فرهیختۀ اهلِ فرهنگ و هنر کوتاهی نمی‌کنند. در همین‌جا، مراتبِ
سپاسِ قلبی گردانندگان
ارژنگ
را به مدیران محترم سایت‌های وزین
آرشیو اسناد اپوزیسیون ایران،
عصرِ نو،
اخبارِ روز،
کتاب‌های رایگان فارسی
و کانال‌های تلگرامی و گروه‌های اجتماعی متعددی که رسانندۀ حضورِ
ارژنگ
به خوانندگان بوده‌اند، و نیز، نویسندگان و شاعران و هنرمندانی که با
رضای
"دل"
آثارشان را در اختیار
ارژنگ
قرار دادند تقدیم می کنیم. بقای ما حاصلِ پذیرش، پشتیبانی و یاری همه
خوانندگان
ارژنگ
است. یاری به نشریۀ خود را در دستور کار خود قرار دهید و به تمامِ
جنبه‌های محتوایی و شکلی که فکر می‌کنید در بهتر شدنِ کار کمک می کند،
بپردازید.
هر 3 دقیقه یک قربانی!
نتیجۀ عدم اولویت جان مردم بر پول و سودِ
سرمایه در ماه‌های اخیر، خود را در تشدید گسترش آلودگی به ویروس کرونا
با رکورد هر 3 دقیقه یک قربانی و 10 مبتلاء متجلّی کرد و میهن ما را در
صدر کشورهای جهان قرار داده است. این البته امری صرفا بومی و منحصر به
ایران نیست و با شدت و ضعف، در همۀ گیتیِ گرفتار در سازوکارِ سرمایه که
شاه‌بیتِ زیستِ آن "سود
مقدم بر مردم" است و تمام پهنه‌های فرهنگی را بر همین اساس سازمان
می‌دهد، جریان دارد.
همین منطق متاسفانه درمیان بخشی قابل توجه از مردم هم جاری است. با
وجود تبدیل شدن کلمۀ "پروتکل" به واژه‌ای چندش‌آور از فرطِ تکرار، عملا
نه از جانبِ مسئولینِ اجرایی و نه از سوی اکثریت مردم، اجرای پروتکل‌ها
محلّی از اِعراب ندارد و حاصلِ کوتاه‌مدتِ آن، افزایشِ بیش از پیش و
خوف‌انگیز آمار همه‌گیری و تعداد قربانی‌ها و از سوی دیگر خستگی،
ابتلاء، مرگ و تشدید ناکارآمدی توانِ خدمتی کادرِ درمانی کشور است که
در ماه‌های اخیر با تمامِ نیرو و جانِ شیرین برکف، به گرفتاران کرونایی
خدمت کرده‌اند. در اثر همین نا کارآمدی و عدم مسئولیت مقامات و خستگی و
فقدان امکانات، شگفت‌آور نیست که نرخ مرگ و میر کرونا در کشور ما 6.3
درصد مبتلایان است، در حالی که میانگین نرخ مرگ و میر جهانی 2.54 درصد
است. نرخ بالای مرگ و میر در میان بی چیزان و زحمتکشان از نابرابری
طبقاتی حاکم بر جامعۀ ما حکایت می‌کند. همین نابرابری طبقاتی و نرخ
بالاتر مرگ ومیر در سطح جهانی هم مشاهده می‌شود. تاسف‌بارتر آن‌که بیش
از 51 درصد از معدود واکسن‌هایی که ظاهرا از شرایط آزمایشگاهی گذشته و
وارد چرخه تولید شده‌اند، از سوی 15 کشورِ دارا با 13درصد جمعیت جهانی
پیش خرید شده و جهانِ محروم، توسعه نیافته و محلِ غارتِ سرمایه جهانی
با جمعیتی بالغ بر 7 میلیارد نفر، عملا از واکسن‌های احتمالی، هم به
دلیل فقرِ مالی و هم توزیعِ نابرابر محروم خواهند بود و بیماریِ
همه‌گیر همچنان به تاراجِ زندگی زحمتکشان جهان ادامه خواهد داد.
فشار زانوی غارتگران بر گلوی زحمتکشان
پیرو اجرای حکم زندان سه عضو نویسنده کانون نویسندگان ایران،
بکتاش آبتین، رضا خندان (مهابادی) و کیوان باژن،
و همچنین
کیوان صمیمی
و سپس روزنامه نگار و پژوهشگر جوان اقتصادی،
خسرو صادقی بروجنی،
شاهد دستگیری نویسندگان آگاهنامه، -نشریه‌ای که به کارگران و دفاع از
حقوق آنان می پرداخت- و تشدید فشارها بر روزنامه نگارانِ مستقل بودیم.
با وجود بیکاری و گرانی و فقر فزایندۀ حاکم بر زندگی زحمتکشان، تحمیل
چنین باری بر گُردۀ فعالان حوزۀ فرهنگی که تلاشی جز برای "نقشِ دردهای
مردمِ بی لبخند" نداشته‌اند؛ با بهانه‌ها و اتهاماتِ واهی، کاری
ناعادلانه و غیرانسانی است، آن هم در شرایطی که غارتگرانِ "بیت المال"
و به "شیشه کنندگان خونِ مردم" آزادانه می‌گردند و از بحرانِ فراز آمده
در اثرِ بی‌لیاقتی و اهمال و چشم پوشی حاکمانِ مدافعِ "مستضعفین"،
جیب‌ها و حساب‌های بانکی‌شان را فربه‌تر می‌سازند و اسبابِ درماندگی و
نابودی میلیون‌ها خانواده بیشتری را با احتکار و گردشِ آزادِ سرمایه
فراهم می آورند.
ارژنگ
با اشتیاقِ تامّ، چشم انتظارِ آزادی زندانیان فرهنگی و تحققِ آزادی
بیان در گسترۀ جامعۀ ایرانی است.
شب است و چهرۀ میهن سیاهه...
در همین فاصله، چشمان استاد محمدرضا شجریان هم که عمری را سر بر آسمانِ
هنر سایید، بر این جهانِ چرکین از بی‌عدالتی و ستمِ سرمایه بسته شد و
هوادارانش را در اندوهِ عمیقی فرو برد. به رغمِ محدودیت‌های کرونایی،
همراهی مردمی که با صدای خسروِ موسیقی و آواز ایّامِ پُرمخاطره و
خاطره‌ای را گذرانده بودند، نشان داد که عشق و سپاس‌گذاری اقشار و
طبقات فرودست از خادمان فرهنگ مردمی پایان‌ناپذیر است. این همان نیروی
عظیمی است که در صورت وجود آزادی‌های مشروع اجتماعی می‌تواند به نقطۀ
قوّتِ هنرِ مردمی تبدیل شود و جریانِ
"عرضه
و تقاضا"ی
آن‌را سازمان دهد و با گشودن فضای نقد و بررسی، به رشد هنری و فرهنگی
هرچه بیشتر جامعه یاری رساند. مناسبت‌های مختلفی هم در فاصله دو شمارۀ
ارژنگ
وجود داشت که برای جلوگیری از طولانی شدن سخن، با گرامی‌داشت یادشان در
می‌گذریم و چشم‌انتظارِ یاریِ سبزتان هستیم.
شورای دبیران ارژنگ
برای دریافت فایل کلیک کنید
تارنگاشت ارژنگ برای دریافت
تمام شماره ها :
https://mahnameh-arzhang.com/
|
