سرسخن

اگر تمامِ گُل‌ها را هم از شاخه بچینید، نمی‌توانید جلوی آمدن بهار را بگیرید! "پابلو نرودا"

در آستانۀ نوروز سال 1400 قصد نداریم رویدادهای تلخ و شیرین سالِ رفته را مرور کنیم که بیش‌تر به تلخی می‌زد. با سپری شدن سال 1399(که برخی به اشتباه آن‌را آخرین سال قرن 14 خورشیدی قلمداد می‌کنند و آغاز قرن 15 را نوید می دهند!)، 42 سال از انقلاب پُرشکوه بهمن 57 و یک سال از شیوع ویروس کرونا گذشته است اما در ارتباط با سطح پایین زندگی و معیشتِ اقشار و طبقاتِ چندده میلیونی زحمتکشان، به تعبیر خواجۀ راز، حافظ شیراز "بخت از دهانِ دوست نشانم نمی‌دهد/ دولت خبر ز رازِ نهانم نمی‌دهد". مقایسۀ آمار "خطّ ِ فقر" یا دقیق‌تر بگوییم "خطّ ِ مرگ" که به بالای 10 میلیون تومان رسیده، با حقوق و مزایای مزدبگیران تامین اجتماعی (حتی با افزایش نامتناسب اخیر شورای عالی کار برای سال آینده)، نشان میدهد که در سالی که گذشت، بر تیره‌روزی و فقر و فاقۀ اکثریت قریب به اتفاق مردم ایران افزوده شده است. در یک‌ساله اخیر تشدید تحریم‌های ظالمانۀ امپریالیستی، همه‌گیری ویروس کرونا و بی‌کفایتی مسئولان حکومتی در مقابلۀ موثر با آنها عواملی بوده‌اند که تا امروز حدود 70 هزار قربانی و 2 میلیون مبتلا و بستری و میلیون‌ها بیکار و زباله‌گرد و بیکار بر روی دست جامعه ایران گذاشته است. امّا "بهارِ جان‌ها" در راه است و هیچ نیرویی قادر نیست اُمید به تغییراتِ دمکراتیک برای دستیابی به زندگی بهتر و آیندۀ سعادت‌بار را از این مردمِ بهمن57 و دی96 و آبان98 بگیرد.

در سال پیشِ‌رو، مردم ایران جا دارد تا یک‌بار برای همیشه تکلیفِ خود را با سالوس و دروغ و پنهان‌کاری نهادینه‌شدۀ مقامات و مسئولان حکومتی نظیر دکتر حریرچی، معاون وزیر بهداشت و درمان روشن کنند که در ابتدای شیوع کرونا با تمسخر می‌گفت "سیاستِ اعمالِ قرنطینه مربوط به دوران جنگ جهانی اول بوده!" و امروز وقیحانه اعتراف می‌کند که "دولت در مقابله با شیوع کرونا به دلیل ناتوانی مالی نتوانست سیاست قرنطینه را پیاده کند تا مردم برای تامین معاش ناچار به خروج از منزل نباشند!" این‌گونه اظهارات عوامفریبانۀ مشت نمونۀ خروار، تنها جلوه‌ و نمونه‌ای ملموس از شارلاتانیسم سیاسی حاکم بر ساختارهای ادارۀ جامعه است که آنرا حتی در رفتار رییس جمهور روحانی دیده و می‌بینیم. آنجا که تاخیر در اعلام آمار قربانیان سرکوب خونین خیزش آبان 98 را به دروغ به گردن رییس ادارۀ پزشکی قانونی می‌اندازد و بی‌درنگ آن پاسخ دندان‌شکن را می‌گیرد. هم اکنون نیز در شرایطی که با موج تازه‌ای از شیوع ویروس جهش یافتۀ کرونا در 28 استان کشور مواجهیم، شاهدیم که مسئولان چگونه در زمینۀ تامین و تولید واکسنِ کرونا با ضدونقیض گویی و پنهان‌کاری تعلّل می‌ورزند و نابخردانه با جان مردم بازی می‌کنند. به دلیل عدم رعایت پروتکل‌های بهداشتی در مراسم رسمی یا مذهبی در ماههای اخیر و ایجادِ صف خرید مرغ و گوشت و روغن در اثر نظام توزیع نادرست کالا در شرایطی که آمار تلفات سه‌‎رقمی شده و نیز در پیش‌بودن سفرهای نوروزی اقشارِ "چوخ‌بختیار"، باید منتظر افزایش آمار مرگ و میر هموطنان بود.     

ناگفته نماند که در جهان سرمایه‌داری هم، وضع چندان بهتر از کشور ما نیست، هم‌چنان‌که سرمایه‌داران نعلین‌پوش حاکم بر ایران تافتۀ جدابافته‌ای از نظمِ نئولیبرالی حاکم بر جهان نیستند و نمی‌توانند باشند. با این‌که با ساخت انواع واکسن کرونا و تولید و توزیع تدریجی آن در سطح جهان چشم‌اندازی برای مهار کامل ویروس در سال جاری میلادی گشوده شده، ولی آمار 2 میلیون و 700 هزار قربانی و حدود 120 میلیون نفر مبتلای به ویروس در جهان نشان می‌دهد که منطق "تقدّمِ سود بر جانِ مردم" هم‌چنان حرف اول و آخر را می‌زند. آنها هم با زحمتکشان کشور خود صادق نیستند و روزی نیست که خبری از رقابت تا مرز دزدی آشکار دولت های متمدن و پیشرفته غربی از یکدیگر در رسانه‌ها به‌گوش نرسد. از سرقت ماسک متعلق به کشورهای دیگر توسط آمریکا گرفته تا خرید واکسن بیشتر و حتی مازاد بر نیاز خود از شرکتهای تولیدکننده با پرداخت پول بیشتر، تجارتِ پُر سودِ دیگری را در کنار تجارت اسلحه و مواد مخدر و قاچاق کودکان و غیره برای دلالان و کارتل‌های بزرگ سرمایه‌داری رقم زده است. مقامات و مسئولان ایرانی در مقابله موثر با همه‌گیری ویروس کرونا و تامین واکسن، تا امروز بیلان موفق و کارنامه قابل دفاعی ندارند و مردم نیز حق دارند که مخالفت لجوجانه و تعلّلِ مسئولین در واردات واکسن خارجی همراه با وعده و وعیدهای رنگارنگ‌شان را به حساب طمعِ سرمایه‌داران دلال‌صفتِ حاکم برای سودِ هنگفتِ تولید و توزیع داخلی واکسنِ کرونا می‌گذارند که در خوش‌بینانه ترین حالت در اواسط سال آینده به بهره‌برداری خواهد رسید و هزینه‌ این اهمال را نیز مردم کماکان با جانِ ناقابلِ خود خواهند پرداخت. به قول ایرج میرزا: "لای لای گریۀ من خواجه را در خواب بُرد/ خواجه از بِستر بُرون آ مملکت را آب بُرد"...

شورای دبیران و تحریریۀ ارژنگ، ضمن عرض تهنیت به مناسبت فرارسیدن سال نوی خورشیدی و تبریک جشن باستانی نوروز 1400 به هم میهنان و خوانندگان وفادار خود، یادآور می‌شود نشریۀ ارژنگ که تا کنون به شکل ماهیانه منتشر می‌شد، از ابتدای سال پیشِ‌رو هر دو ماه یک‌بار، تحت شمارۀ واحد و به صورت "دوماه‌نامه" انتشار خواهد یافت. ارژنگ را بخوانید و مطالعۀ آن‌را به دوستان و آشنایان خود توصیه کنید.

شورای دبیران ارژنگ