|
نویدنو
8/02/1400
چاپ مطلب
ارژنگ ماه نامه ادبی، هنری و اجتماعی نوید
نو شماره 17
فروردین-اردیبهشت1400 منتشر شد
دوماه‌نامۀ ادبی، هنری و اجتماعی ارژنگ، شمارۀ
۱۷
فروردین و اردیبهشت
۱۴۰۰
با آثاری از:
ن.ابراهیمیان/ خ.استفانیا/ م.ا.ثالث/ ا.ه.افتخاری‌راد/ ش.اقبال‌زاده/
امید/ م.اوجی/ ب.برشت/ ف.پادیاب‌فومنی/ ع.م.جابری/ ش.حسنی/ د.جلیلی/
س.م.حسینی/ ب.حمیدی/ م.خلجی/ م.خلیلی/ خ.درمنکی/ ع.دستغیب/ م.رشیدی/
آ.زیس/ پ.شهریاری/ س.ع.صالحی/ ا.طبری/ ه.عباسی/ ب.فراهانی/ م.فیروزیان/
ا.کابلی/ م.گل‌آرا/ م.ر.لطفی/ ب.مطلب‌زاده/ س.منتظری/ پ.موسوی/
ش.موسوی‌زاده/ م.مهرآور/ ن.میر/ س.ع.میرافضلی/ ب.نجدی/ م.یاقوتی/
ع.یزدانی/ م.یزدانی و دیگران... منتشر شد.
سرسخن
مردمِ ایران خواهان آغازِ واکسیناسیونِ فوری، عمومی و رایگان هستند!
 
یکی
ارژنگِ
رَنگارنگ بُگشوده است وُ در دفتر
نوشته نامِ نامیِ تکامُل را به خطّ ِ زَر
- احسان طبری/ بیتی از شعر بلند "تاریخ" -
پس از انتشارِ بی‌وقفۀ شانزده شماره ما‌ه‌نامۀ
ارژنگ
از آبان 1398 تا اسفند 1399؛ چنان‌که در شمارۀ پیش وعده دادیم، اینک
نخستین شماره از این "ارژنگِ
رنگارنگ" را در قالبِ دوماه‌نامه در سال نوی شمسی می‌گُشاییم و آن‌چه
در پیشِ‌رو دارید، مطالبی ادبی، هنری و اجتماعی است که با تلاش جمعی از
یاران برای این شماره فراهم آمده است. دوماه‌نامۀ
ارژنگ
ازین پس در هفتۀ نخست از ماه‌های زوج سال شمسی در دسترس خوانندگان
خواهد بود و خواهیم کوشید در سرسخن به سیاقِ شماره‌های پیش حتما
اشاره‌ای هرچند گذرا به عمده‌ترین مشکلات جاری که جامعۀ ایران با آن‌ها
دست به گریبان است، داشته باشیم. کم‌ترین هودۀ این اشارات در این است
که اگر روزی افرادی از نسل‌های آیندۀ میهن شماره‌ای از
ارژنگ
را ورق می‌زنند، بدانند در زمان انتشار نشریۀ
ارژنگ،
جامعۀ ایران در چه شرایطی می‌زیسته و با کدام دشواری‌های تاریخی،
اقتصادی و اجتماعی روبرو بوده است.
وقتی از
"جامعه"
صحبت می‌کنیم یعنی به مجموعه‌ای شامل
"حکومت"
و
"مردم"
اشاره داریم، چنان‌که وقتی سخن از نظام یا فرماسیون اقتصادی و اجتماعی
است، دربارۀ مجموعه‌ای شامل شیوه تولیدی، نیروهای مولّده و مناسبات
اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و حقوقی افراد جامعه حرف می‌زنیم نه از
دولت، رژیم یا حاکمیت که هریک مفهومی جدا و متفاوت از نظام یا حکومت
دارند. دو نموداری که می‌بینیم حکایت از دو معضلِ مهمی دارد که
هم‌اکنون جامعۀ سرمایه‌داری ایران را به خود مشغول داشته و دارد. بدیهی
است که در این میان بیشترین فشارها و بزرگ‌ترین آسیب‌ها به اقشار
وطبقات میلیونی کارگران و زحمتکشان وارد می‌شود، امّا در لاینحل ماندن
و یا تشدید اوج‌گیری انتشار ویروس کرونا که به شاخص "هر
سه دقیقه یک قربانی!"
و آمار سه رقمی بازگشته‌ایم، هم حکومت در قبال تصمیماتِ نابخردانه و
تعلّل در اجرای وظایفِ قانون اساسی خود مقصر است و هم آن اقشاری از
مردم که در نوروز1400 با انجام 123 میلیون سفر نوروزی رکورد آمار چهل
ساله اخیر را شکستند و ما در سرسخن شمارۀ قبل پیش‌بینی کردیم که "با در
پیش‌بودن سفرهای نوروزی اقشارِ "چوخ‌بختیار"، باید منتظر افزایش آمار
مرگ و میر هموطنان بود." گرچه می‌دانیم این رفتار محصول بی‌اعتمادی
مدلّلِ مردم به حکومت است. به دو نمودار فوق و حوزۀ مسئولیت حکومت
برگردیم.
1-
در زمینۀ مقابله با ویروس کرونا به ویژه گونه‌های جهش یافته با
سرعت انتشار ده برابری، این واقعیتی تلخ است که در بین مقامات و
مسئولین از ابتدا ارادۀ جدی وجود نداشت و هم اکنون نیز ندارد. در
بدترین حالت
اظهارات سال گذشته امام جمعه مشهد
است که گفت "شیوع ویروس کرونا هرچند مشکلاتی به بار آورده، اما برای
ایران یک نعمتِ فوق‌العادۀ خداست !" (که خودش نیز هم‌اکنون
مبتلا شده)،
و در بهترین حالت، توجه نیم‌بندِ دولت به برخی از توصیه‌های کارشناسان
است که ضمن مقصّر معرفی‌کردن مردم!، فرمانِ تعطیلی شهرهای سیاه و قرمز
را صادر می‌کند، در حالی‌که می‌دانیم صِرفِ اعلامِ تعطیلی و قرنطینۀ
شهرها بدون افزایشِ تستِ بیماریابی و آغاز واکسیناسیون فوری، عمومی و
رایگان دردی را دوا نخواهد کرد و آزموده را آزمودن خطاست! همۀ این‌ها
یعنی این‌که جامعۀ ایران (نه حاکمیت و نه مردم) هنوز عمقِ خطر و فاجعه
را درک نکرده‌اند و یا اطلاع ندارند که از بیش از سه میلیون نفر قربانی
کرونا در جهان، دو میلیون نفر متعلق به سال اول و یک میلیون قربانی
مربوط به سه ماهه اخیر بوده و در حال حاضر ده درصد از بستری شدگان فوت
می‌کنند. در این میانه نیز گویا یک نفر هم به سعید نمکی، وزیر
بهداشت بی‌نمک دولت مستعجل به‌شوخی گفته که "فقط شما شایستۀ پست
ریاست‌جمهوری هستی!" چون این روزها در رسانه‌ها به‌جای دغدغۀ سلامت
مردم ایران، بیش‌تر "غصّه" یک نفر! را می‌خورد و به‌شکل تهوّع‌آوری
مَجیز
می‌گوید و
مُغازله
می ورزد...
2- در مورد واکسیناسیون
اعم از واردات یا ساخت واکسن، به دلیل عدم شفافیتِ مسئولان که به
بی‌اعتمادی عمومی دامن زده، حرف و حدیث فراوان است. از قیمت هر دوز
واکسن فایزر در بازار سیاه تا سی‌میلیون تومان گرفته تا این سخن رییس
خانۀ‌پرستار که می‌گوید: "اگر ریگی در کفش مسئولان نبود، آمار
واکسیناسیون را شفاف اعلام می‌کردند!". و اما "واکسن رایگان نخواهد
بود!": این محتوای پیام آشکار تصمیم نابخردانۀ روحانی مبنی بر اجازۀ
واردات واکسن به بخش خصوصی بود که ضمن غیرعملی ومغایر بودن آن با
مقررات سیستم توزیع جهانی واکسن میان دولت‌ها موسوم به "کواکس"،
واکنش محمود صادقی،
نمایندۀ پیشین مجلس را برانگیخت تا با صراحت بگوید: "آقای روحانی!
خجالت بکشید! واکسن کرونا در نئولیبرال‌ترین اقتصادهای دنیا [هم] به
سوداگری بخشِ خصوصی واگذار نشده است!"...
3-
در ماه‌های پیشِ‌رو، اگر برآیند تصمیمات مقامات و مسئولین و رفتار مردم
مثبت نباشد، با توجه به تورّمِ نزدیک به پنجاه درصدی که در نمودار
مقایسه‌ای فوق می‌بینیم و ادامۀ تحریم‌های ظالمانۀ آمریکا، جامعۀ ایران
با وضعیتِ دشوارتری روبرو خواهد بود و ضمن افزایش مرگ و میرها، شاهد
پرتاب‌شدن جمعیتِ بیش‌تری از اقشار مزدبگیر به دایرۀ فقرِ مطلق خواهیم
بود. از قرار اطلاع، تشکل‌های کارگری و دانشجویی و انجمن های صنفی
فرهنگیان و بازنشستگان اعلام کرده‌اند که در روز
جشن اوّلِ ماهِ مه، روز
همبستگی‌جهانی‌کارگران وزحمتکشان با مطالبۀ "واکسیانسیون
فوری، عمومی و رایگان" به میدان خواهند آمد.
به‌هر حال در نیم‌قرنِ اخیر شاید هیچ پدیده‌ای جز همه‌گیری پاندمیک
ویروسِ کرونا در عصر حاضر نمی‌توانست این‌چنین نقاب از چهرۀ کریه نظامِ
بربریت سرمایه‌داری و نئولیبرالیسمِ بورژوایی از هر نوع‌اش در ایران و
جهان برگیرد و ماهیتِ پلید و ضدبشری آن‌را برملا سازد.
شورای
دبیران ارژنگ
برای دریافت فایل کلیک کنید
تارنگاشت ارژنگ برای دریافت
تمام شماره ها :
https://mahnameh-arzhang.com/
|
