به هر روی، در فضای بیم و امید و شور و تحرّکِ انقلابی که در سپهر
سیاسی میهن پدیدار شده، مفتخریم که اینک سومین دفتر از ماهنامۀ
ارژنگ - شماره 3 بهمن 1398- را با هم ورق می زنیم. می دانیم که
هنوز کاستی ها فراوان است و اگر بهبودی در شکل و محتوای کار حاصل
شده، صرفا مرهون لطفِ یاران همدل و همگامی بوده است که
ارژنگ
را متعلق به خود می دانند.
"جلیقه
زردها نشان داده‌اند که بسیج اجتماعی دیگر تنها از سوی چپ‌ها و
اتحادیه‌های کارگری انجام نمی‌شود. آری بسیج اجتماعی بدون ما هم صورت
می‌گیرد، اما راست افراطی می‌تواند برای حضور و کنترل این عرصه از
مبارزه با ما به‌مصاف برخیزد."
امروزه بخشی از نیروهای چپ جوگیر سلطنت طلبی شده، آنها هم ترجیح می
دهند تا با سکوت از کنار بهمن کبیر پنجاه و هفت عبور کنند، انگار
که کاشکی این اتفاق تاریخی نمی افتاد. پیشنهاد من برای تشکیل
میزگردی جهت بحث و بررسی اهمیت واقعه بیست و دو بهمن، از طرف همین
دوستان چپ شهرمان با سردی مواجه می شود. چرا که تحت تاثیر
پروپاگانداهای امپریالیسم رسانه ای، نوعی سمپاتی داشتن به مرده های
تاریخی “سلطنت طلبی” جزئی از فشن و مد سیاسی روز گردیده است.
حزب کمونیست پرتقال در مواجهه با تهاجم خشن از سوی امپریالیسم
امریکا و نیروهای صهیونیستی، بر اهمیت اتحاد و همبستگی با هدف
فلسطینی ها و حقوق مسلم و مطالبات تاریخی این ملت تاکید می کند و
به بسیج افکار عمومی در پرتقال و تحکیم همبستگی با مبارزه مشروع
مردم فلسطین برای هدف ملی خودشان فرا می خواند.
صائب عریقاتدبیر
کل کمیته اجرایی سازمان آزادی
بخش فلسطین طی مقاله منتشره خود در شماره روز سه
شنبه واشینگتن پست چنین نوشت: «ایالات متحده دیگر قهرمان صلح
خاورمیانه نیست، و اکنون جامعه جهانی می
بایست بمنظور متوقف کردن شهرک
سازی
ها، اسرائیل را زیر فشار قرار دهد».
در روز جمهوری جبهه دموکراتیک چپ به رهبری حزب کمونیست هند
(مارکسیست) صف 620 کیلو متری زنجیره انسانی از بخش شمالی کرالا تا
جنوب برای ثبت اعتراض علیه اصلاحیه ضد قانونی شهروندی[1]
تشکیل داد. مردم از تمام قشر های اجتماع از جمله نو ازدواج کردگان
در این زنجیره انسانی شرکت کردند.
سازمان دهندگان ادعا می کنند که 6تا 7 میلیون نفر در این زنجیره
انسانی شرکت کردند.
