دولت کودتا، چند ساعت تلاش کرد تا نتایج آرای اخذ شده را از
دید مردم پنهان کند، که اضطراب عظیمی را در میان مردمی که در
انتظار عصبی به سر می بردند بر انگیخت. حساب توئیتری ناظران سرخ
انتخابات، چند ساعت بعد از بسته شدن حوزه های رای گیری نوشت" نا
پدید شدن آرا اخذ شده غیر معمول است" و نسبت به اعلام قطع شمارش
آرا از سوی دادگاه عالی انتخابات نیزشکایت کردو
نوشت:
" یک راهبرد بد در برابر انتخاباتی که از قبل هم مشکوک است."
ما امضاکنندگان این بیانیه خواهان لغو این احکام ناعادلانه و ستمگرانه
و آزادی فوری و بی قید وشرط رضا خندان (مهابادی)، بکتاش آبتین، کیوان
باژن و همه‌ی
زندانیان سیاسی و عقیدتی هستیم، و همه‌ی
شما مردم آزادیخواه
را به اعتراض علیه این ظلم و تعدی و آزادیکشی
فرامیخوانیم.
در
کشورهای غیردمکراتیکی همچون ایران ملت حاکم براساس تز” یک دولت –
یک ملت”یا”امت اسلامی” با بکارگیری شیوه‌های مختلف سعی درهمگونسازی
ملت های دیگر دارد. چنین حکومت‌هایی ضمن اعمال خشونت و سرکوب
فیزیکی، شکنجه و کشتن و دربندکشیدن آزادیخواهان ملل دیگر، با مسخ
و بی بهاکردن ارزش‌‌های معنوی آنان، به گونه‌ای آرام و پیوسته،
تاریخ، فرهنگ و زبان آنها را مورد هدف قرار دادە، از نظر معنوی بی
محتوا و تهی می‌نمایند.
مظفرعلی عباسی، انسانی دوست داشتنی، مهربان، فداکار، و آرزومندِ به
سربلندی انسان بود. ما دوستان، رفقا و یاران او، با اندوهی ژرف،
یاد او را گرامی میداریم و بدین وسیله به همه اعضای خانواده های
محترم «علی عباسی» و «سَرچَمی» و به وِیژه به فرزندانش «نوید» و
«نیما» تسلیت می گوئیم
سکوت
جایز و روا نیست زیرا که این ادعای عجیب و غریب آفای علی خدایی که
گویا مظفر تا آخرین روزهای حیاتش با راه توده ارتباط داشته و یکی
از تامین کنندگان ثابت قدم هزینه انتشار راه توده بوده از بیخ و بن
و از پایه و اساس دروغ و کذب محض است و به حیثیت سیاسی مبارزی که
دیگر در میان ما نیست و امکان دفاع از خویش را ندارد، خدشه وارد می
سازد.
درسی است که فتنه ها، دخالت ها، نایب ها و کنترا ها، پول قاتل و
قدرت تبلیغاتی امپریالیستی و امپریالیسم را می توان کنار زد، می
توان شکست داد. درسی است که کار پر زحمت سیاسی و سازمانی در بین
توده ها راه پیروزی است. درسی است که هواداری از شعار ماجرا جویانه
راه نیست. درسی است که آموزش مائو -امپریالیسم ببر کاعذی است-
نباید فراموش شود.
بحث پیرامون مسائل مبرم و کنونی در
میان مبارزان جنبش کارگری و سندیکایی می‌تواند سازنده و راهگشا
باشد. از این بحث‌های نظری سالم می‌باید استقبال کرد، به‌ویژه آنکه
این گفت‌وگوها می‌تواند به‌وسیله و ابزاری برای نزدیکی و اتحاد عمل
تبدیل شوند.
پول
با نرخ تاثیر گذاری از روسیه فرار می کند. در ژانویه- سپتامبر،
فرار سرمایه به 35.5 میلیارد دلار بالغ شد. در مقایسه با همان دوره
در سال 2019، آمار 65.9 درصد افزایش یافت – از 21.4 میلیارد دلار.
چنین داده هایی در ارزیابی پارلمانی از بانک روسیه از تعادل
پرداخت های کشور ارائه شد.
من در اساس اعتنائی به الفاظ زشت و بی پایه این منتقد بی تجربه
نسبت به خودم ندارم . الفاظ و عباراتی همچون موذیانه ، جعل مسائل ،
دروغگوئی و آسمان ریسمان بافتن وغیره . می دانی چرا ؟ برای اینکه
پیوند جهل و غرض ورزی جز وقاحت نمی زاید و بطور معمول تعصبات غیر
عقلانی در امور اجتماعی ثانوی نظیر قومیت و ملیت و عشیرت و تبار و
نژاد و مذهب نیازمند چنین پیوندهائی است .
سخن
از آقای محمود اعطاء دبیر زیست شناسی دبیرستان اهواز است کسی که
علاوه بر آموزش جذاب زیست شناسی، انسانیت ، ادب، تفکر درست و دوستی
و دوست داشتن دیگران را به ما آموخت. دوستی عمیقی که بین بیشتر
دانش آموزان دبیرستانی و وی وجود داشت خود شاهد آموزه های این
انسان بزرگوار می باشد.
بیش از ده سال از بحران مالی اقتصاد
جهان گذشته است. با همه‌ی ادعاها اقتصاد جهان حال و روز خوشی
ندارد. در کشورهای پیشرفته سرمایه‌داری نرخ رشد هم‌چنان از روند
تاریخی‌اش کمتر است و در کشورهای نوظهور هم شاهد کاهش نرخ رشد
هستیم. از سوی دیگر در همه‌ی جوامع هم شاهد روند نگران‌کننده ی
کاهش نرخ رشد بهره‌وری کار هم هستیم؛ روندی که پیش از بحران مالی
اقتصاد جهان شروع شده بود. آنچه بر نگرانی‌ها می‌افزاید این است
که روند کاهش‌یابنده ی نرخ رشد بهره وری کار با افزایش نابرابری
درآمدی و ثروت و نیک‌بختی به‌طور کلی هم‌زمان شده است.
در
١٧ ماه مه سال ١٩١٧ لنین فرمان تغذیۀ رایگان کودکان را تا ١۴ سالگی،
فارغ از تعلق طبقاتی آنها صادر کرد. به کودکان مواد خوراکی و برگۀ
ورود به غذاخوری‌های عمومی داده می‌شد. امر تغذیۀ کودکان بطور
روزانه و در تمام روزهای هفته به اجرا گذاشته می‌شد (چندی پیش
پوتین پیشنهاد کرد فقط دانش‌آموزان مدارس ابتدایی و فقط در روزهای
درس با یک وعده غذای گرم تأمین شوند- مبلغان نیمه‌رسمی در این باره
چقدر تبلیغات کردند!).
تجاربِ
منفی جنبشِ انقلابی در ایران از دیرباز، هر بررسی کنندۀ دقیق را،
که در تشریح و آناتومی پدیده تا آخر پیگیر باشد، به مسئلۀ اهمیّتِ
«سبکِ عملِ» افراد به ویژه هسته‌های مرکزی سازمان‌های انقلابی
متوجه می‌سازد.
لنین
می آموزد که حزب طراز نوین طبقۀ کارگر در حکم «زیربنا» و سیاست
انقلابی آن حزب در حکم «روبنا» است. بدون یک زیربنای محکم، نه
داشتن یک سیاستِ صحیح شدنی است، و نه اگر چنین سیاستی هم وجود
داشته باشد، قابلِ اجراء یا به طورِ پیگیر قابلِ اجراء است.
درگیری ها در قره باغ که در اواخر سپتامبر شدت
گرفت، طبق گفته برخی منابع، چند صد کشته برجای گذاشته است. علیرغم
توافقات صورت گرفته برای پرهيز از ادامه حملات نظامی، هنوز آتش بس
پایدار بين طرفين برقرار نشده است. مدیرکل خبرگزاری "روسیه امروز"
دیمیتری کیسلف در باره جنگ قره باغ با رهبران ارمنستان و آذربایجان
به گفتگو نشسته است.
دکتر
وولف ساختارهای محرمانه دو حزبی را به شدت ناکافی می داند، و اینکه
احزاب جمهوری خواه و دمکرات آمریکا منکر این هستند که مشکلات
ایجاد شده کنونی ناشی از سیستم سرمایه داری ست، را مورد انتقاد
قرار می دهد و توضیح می دهد که چقدر راه حل هایی که این دو حزب
ارائه داده اند ناکافی بوده است و اینکه چطور مشکل بیکاری اگر
سیاستمدارن آمریکایی خواهان حل آن بودند قابل حل بود.
الگوی سیاست‌های نولیبرالی مانند گرفتن مالیات کم از ثروتمندان،
خصوصی‌سازی منابع عمومی، و اتکا به بازار آزاد اکنون بی‌کفایتی‌اش
را در برابر یک فاجعه طبیعی نشان داده است. رابطه بین ثروت و
برون‌دادهای مطلوب تنها زمانی کارآمدی دارد که آن ثروت در میان
بیشترین تعداد مردم، و نه شماری اندک، سرمایه‌گذاری و هزینه شود.
در این حادثه بی‌آنکه نیازی باشد، همه واقعیات و حقایق مسلم تاریخی
به‌ویژه از سوی طرفداران دولت‌های آذربایجان و ترکیه، انکار می‌شود
تا برای اکاذیب ضدتاریخی و نژادگرایانه‌شان، حقانیت بتراشند.
هرگونه توفیقی در این کارزار شبه‌علمی خطرناک، می‌تواند دامنه
انتشار این رؤیاهاي مخرب را چنان وسعت دهد که منتهی به التزام عملی
پیروان این گونه خیالات و اقدام‌شان در همان راستا شود و باز هم
ایران ما بالقوه از نخستین اهداف عینی چنین رویاهائی خواهد بود.
هدف من ریختن آب سرد بر روی این نوع نگرانی‌ها نیست. در تاریخ اخیر
چیزهای زیادی وجود دارد که باید در مورد آنها نگران باشیم. با این
وجود، تمرکز صرف بر رویدادهای معاصر می‌تواند گمراه کننده باشد.
بررسی صرف رویدادهای این روزها، می تواند ما را در معرض خطر ندیدن
جنگل تحت تأثیر معدودی درخت به شکل ترامپ قرار دهد.
ما نمی توانیم اصلاحات و انقلاب را از هم جدا کنیم و با قاطعیت و
به وضوح آنها را از هم تفکیک کنیم. بنابراین، حرف آخر این است که
همه ما برای ایجاد اصلاحات تلاش می کنیم، اما برخی ازما به آن ها
راضی هستیم و برخی به آن ها قانع نمی شویم و بیشترمی خواهیم. این
تفاوت کلی و اساسی است. اینکه کدام طرف مطلوبش را حاصل خواهد کرد
یک سوال مطرح و باز است. در مواردی این طرف موفق است و در مواردی
طرف دیگر.
محمدرضا شجریان در حضورها و اجراهایش همواره در برابر مردم خضوع
می‌کرد و در برابرحاکمان سرکشی، چندان که آموختن از او بسیار
شایسته است و شایسته خواهد بود. حزب توده ایران، هواداران، و اعضای
حزب، درگذشت هنرمند بزرگ ایران را به خانواده شجریان، به مردم
ایران، و به همه هنردوستان و هنرمندان میهن‌مان تسلیت می‌گوید.
یادش گرامی باد.
«در نظام جهانی کنونی، تنها یک راه‌حل واحد برای مسألۀ قره‌باغ
وجود دارد. خلق‌های ارمنستان، آذریایجان، و در همه قفقاز، به جای
پیروی از یک گروه کوچک از ثروتمندان که حکومت خود را، تا درجه‌ای،
از برکت این تنش‌ها حفظ می‌کنند و برای آن هدف نژادپرستی را در
جامعه تزریق می‌کنند، باید به سوی یک زندگی بهتر، برابرتر حرکت
کنند. در عمل، این برای این خلق‌ها آسان‌تر است زیرا پیش از این یک
بار آن‌را انجام داده اند!»
خطاب به هر دو خلق تحت ستم آذربایجان و ارمنستان یادآور می‌شویم با
توجه به در هم تنیدگیِ هر چه بیشترِ مسائل جهانی که باعثِ رقابتِ
روزافزونِ امپریالیست‌ها شده، مراقب باشند دولت‌های متبوع‌شان
منطقه را تبدیل به محلی جدید برای جنگهای نیابتی نکنند، چه در
صورت وقوع چنین حادثه‌ای، یقیناً این جنگ برنده‌ای نخواهد داشت.
دبیرخانۀ کمیتۀ مرکزی حزب تودۀ ایران یک روز پس از
جشن 79مین سالروز بینادگذاری حزب طبقۀ کارگر رزمندۀ ایران اقدام به
صدور و انتشار اطلاعیۀ
کوتاهی خطاب به هواداران و دوستان
خود نمود که در نوع خود بی‌سابقه یا کم‌سابقه، امّا حاوی هشدار و
تلنگری جدی به همۀ کسانی است که در فضاهای مجازی در مقابله با
سم‌پاشی دشمنان طبقاتی و در دفاع از حزب، مرزهای اخلاقی را رعایت
نمی کنند
آقای
عزیز لطفا برای ما از دموکراسی اختراعی خودتان سخن نگویید. لطف
کنید واززیبابی های کشوری که در آن زندگی می کنید، لذت ببرید واز
درس نامه نوشتن برای ما خود داری کنید و بگذارید ما در درد خود
برای یافتن لقمه ای نان در شرایط وحشتناکی که در آن زندگی می کنیم
بمانیم.
قره باغ سرزمینی مورد مناقشه است، که از لحاظ بین
المللی به عنوان بخشی از آذربایجان به رسمیت شناخته می شود.اما
به طور عمده از سوی جمهوری آرتساخ ( قبلا معروف به جمهوری ناگورنو-
قره باغ) ، دولت مستقل صوری با یک اقلیت عمده ارمنی بر اساس استان
خود مختار ناگورنو- قره باغ جمهوری شوروی آذربایجان اداره می شود.
امروزە وظیفه نیروهای انقلابی، دمکرات و ترقیخواه مبارزه با هر
گونه حرکت انحرافی است کە در پی ایجاد اختلاف و تفرقه در میان مردم
"کرد، آذری، ارمنی و فارس و ..." در ایران باشد. نباید گذاشت مساله
تاریخی قرەباغ موجب سوءاستفاده نیروهای مرتجع بە هر نام و تفکری
برای آسیب زدن به دوستی تاریخی مردم آذری و کرد و مبارزه مشترک
آنها شود.
جنگ
و تشدید درگیری‌های نظامی میان آذربایجان و ارمنستان بی‌شک نه
به‌نفع منافع مردم آذربایجان است و نه به‌نفع مردم ارمنستان. از
این تخریب‌ها و کشتارها- چنان که جنگ هشت ساله میان ایران و عراق
نشان داد- تنها ارتجاع محلی، انحصارهای اسلحه سازی، و نیروهای
امپریالیستی سود می‌برند، یعنی همان نیروهایی که همواره از
درگیری‌های نظامی منطقه‌ای به‌منظور گسترش نفوذ سیاسی- نظامی‌شان
بهره برده‌اند.
نقطه‌ی
کانونی بحران و سبب جنگ و درگیری، تداوم اشغال ولایت قره باغ
کوهستانی و چند ناحیه از اراضی جمهوری آذربایجان توسط ارمنستان و
سازمان‌های مسلح تحت حمایت این کشور است. اشغال این اراضی که ٢٠
درصد از اراضی جمهوری آذربایجان را تشکیل می‌دهد، در طول دو- سه
دهه اخیر سبب آوارگی و فلاکت چند صد هزار نفر از ساکنان این مناطق
شده است. متأثر از این و در نتیجه قطع رابطه دو کشور همجوار،
مشکلات اقتصادی در ارمنستان نیز ابعاد بیشتری یافته و منجر به موج
مهاجرت ناگزیر بخش عظیمی از مردم آن کشور شده است.
شورای
جهانی صلح از تاریخ پیچیدهٔ این قلمرو مورد مناقشه آگاه است و
نگران پیامدهای جدی‌ای است که گسترش درگیری بین این دو کشور دارد،
هم برای مردم خود آنها هم برای ملّت‌های دیگر منطقه که از قبل نیز
دشواری‌هایی دارند. شورای جهانی صلح ضمن اذغان به امکان بسیار
واقعی تشدید چنین درگیری‌ای به جنگی تمام‌عیار، خواستار آن است که:
دور
جدید درگیری ها میان آذربایجان و ارمنستان در قره باغ بار دیگر
نشان می دهد که چارچوب یک دولت- ملت برای واقعیت های کنونی منسوخ
شده است. ناتوانی در عبور از این خطر فکری که اشخاص را تنها بر
اساس محل تولدشان به انسانها و غیرانسانها تقسیم بندی می کند و سپس
برتری «انسان»را نسبت به «دیگران» غیرانسانی شده پیش می کشد و آن
را به عنوان تنها سناریوی ممکن برای زندگی در مرزهای سرزمینی مشخص
معرفی می کند خط فکری اشغال گری است که باید با آن مبارزه کنیم.
اما
درمورد خلق آذربایجان نمی توان حاشاکرد که ملیت و زبان و...مشترک
ما (ترکها)، ویژگی خاصی به موضوع داده است. اما ما مردم ترک زبان
بخشی ازخلق ایران، با زبان و فر هنگ و ملیت های مختلف هستیم.
وقرارنیست هرکدام ازمابه بهانه ملیت مشترک با بخشی ازمردم کشورهای
همسایه، بحران های خارج ازمرزهای کشورمان را به داخل منتقل بکنیم.
درآن صورت جامعه ماعرصه بحران های وارداتی خواهد بود.
کامیابی
ارتجاع در ادامهٔ سیاست‌های فاجعه‌بار کنونی‌اش در شرایطی
امکان‌پذیر شده است که نیروهای اجتماعی و سیاسی تحوّل‌طلب دچار
پراکندگی مُزمن و عدم هماهنگی‌اند و نتوانسته‌اند در حساس‌ترین
بُرهه‌ها بر سر شعارهای واحد در مبارزه‌ای مشترک به توافق برسند.
تلاش بیش از پیش در راه سازماندهی مبارزهٔ مشترک نیروهای اجتماعی،
به‌ویژه کارگران و زحمتکشان، در کنار جنبش دانشجویی و جوانان و
زنان کشور، می‌تواند راه‌گشای تحوّلات مثبت به سود جنبش مردمی و
غلبه بر برنامه‌های ارتجاع باشد.
زخم باز در رابطه ی بین دو ملت، به دنبال انحلال اتحاد شوروی، در
طی دهه های اخیر، همان طور که با ستیزه های منطقه ناگورنو- قره باغ
آشکار است، به خاطر منافع طبقه های بورژوازی دو کشور، در میان
دخالت نیروهای دیگر مانند ترکیه ، که به صورت نظامی نیز در کنار
آذربایجان حرکت می کند؛ امریکا، اتحادیه اروپا، و روسیه که منافع
خود را دنبال می کنند، بدتر شده است.
در آستانه ی هفتاد و نهمین سال تاسیس حزب توده ایران، دو کتاب
خاطرات از آخرین بازماندگان رهبری حزب طبقه کارگر ایران منتشر شده
است. در کتاب نخست، به دوران پس از انقلاب تا سرکوب خونین پرداخته
می شود که "خانه حزب باردیگر چنا ن" آباد" شد که جلادان به نابودیش
کمر بستند؛ و کتاب دوم، حزب را نه تنها "ویرانه" ای تصویر می کند
که هرگز روی آبادانی نخواهد دید، بلکه به شادمانی ویرانی آن، چون
ویولون زن صهیون بر بام می شود، پای کوبان و دست افشان.
پژوهش جدیدی نشان می دهد که گروهی از کشورهای ثروتمند بیش از نیمی
از قرار داد های تامین واکسن های مختلف نامزد برای کووید-19را در
اختیار دارند. در روز پنجشنبه 17 سپتامبر، اکسفام بین المللی در
بیانیه ای، جزئیات پژوهش انجام شده روی قرار داد های تا کنون بسته
شده از سوی تولیدکننده های 5 امیدوار کننده ترین واکسن های نامزد
کووید-19 را منتشر کرد.
حزب
توده ایران به وسیع‌ترین فعالیت‌ها برای متشکل کردن کارگران ایران دست
زد. اعضای حزب ما در پیدایش سازمان‌های معتبر کارگری و سندیکایی مانند
«شورای متحده کارگران و زحمتکشان» و «شورای مؤتلفه مرکزی کارگران» که
ده‌ها و صدها هزار کارگر و رسته‌های مختلف را در سندیکاها متحد
می‌کردند، نقش درجه اول و رهنمون بازی کرده‌اند. این سازمان‌های کارگری
برای اثبات شخصیت و موجودیت طبقه کارگر ایران و دفاع از حقوق حقه خود،
مبارزات وسیع دامنه‌داری کرده‌اند و به کامیابی‌هایی رسیدند که خود
تاریخی افتخارآمیز دارد.
10 مهر امسال 79 سال از تاسیس حزب توده ایران می گذرد. نویدنو این
سالگرد خجسته را به کمیته مرکزی حزب توده ایران، کادرها، اعضا،
هواداران و دوستان حزب توده ایران شادباش می گوید.
کانون نویسندگان ایران که همواره شاهد بازداشت و آزار اعضایش بوده
است و در جریان قتل‌های سیاسی دهه‌ی هفتاد چند تن از اعضای خود را
از دست داده است، حاکمان جمهوری اسلامی، قوه‌ی قضائیه و وزارت
اطلاعات را مسئول حفظ جان و سلامت اعضای دربند خود می‌داند.
گماشتگان سرمایه، برای نوید که فردی شناخته شده و از جنس خود مردم
بود به خاطر شرکت در اعتراضات خیابانی سال
۹۷
پرونده‌سازی کرده و او را به دنبال اعترافی ساختگی که تحت فشار و
شکنجه انجام شده بود، به اعدام محکوم کردند، تا به تصور خود،
کارگران و مردم معترض را بترسانند و از اعتراضات آنان در آینده
جلوگیری کنند.
کووید-19 سبب بحران سرمایه داری نیست: کووید-19 تاثیر های کمی
بودجه و خصوصی سازی خزنده بهداشت عمومی، مسکن، حمل و نقل، مقررات
زدایی، خروج دولت از ارائه خدمات بهداشتی، و فاجعه آب و هوایی را
نمایان کرده است.
سرمایهٔ موهومی شامل اقلامی مثل انواع اوراق مالکیت بورس، سهام
شرکت‌ها، و دیگر اوراق بهادار است که به بیان مارکس "صرفاً سند
مالکیت بر قسمتی از اضافه‌ارزشی‌اند که قرار است [در آینده] از این
سرمایه محقق شود". در واقع، چیزی نیست جز واگذاری بهره‌ای یا سهمی
از سودهای آتی، در اصل بهره‌ای یا سهمی از ارزش تصاحب شده از کار
کسانی که آن را تولید کرده‌اند [یعنی اضافه‌ارزش]، به صاحبان آن
سرمایه.
در مقدونیه شمالی( جمهوری مقدونیه یوگسلاوی سابق) انتخابات مجلس در
15 جولای برگذار شد، حزب چپ گرای لویچا با کسب دو کرسی مجلس و
تامین 4.1 درصد آرا به پیشرفت قابل توجهی دست یافت. لویچا(چپ) حزبی
سوسیالیست، ضد امپریالیستی است که در نوامبر سال 2015 تاسیس شد.
ورود آن حزب به مجلس بازگشت قوی چپ به کشور را نشان می دهد.
در ارتقاء و رشد جنبش دادخواهی خانواده‌های جانباختگان فاجعۀ ملی
بکوشیم!
در سی و دومین سالگرد فاجعه ملی یاد رفقای فدایی و دیگر جانباختگان
صلح، آزادی، عدالت اجتماعی و سوسیالیزم را گرامی میداریم و با
رفقای جانباخته پیمان می‌بندیم که آمران و عاملان این جنایت را «نه
فراموش می‌کنیم و نه می‌بخشیم»
حزب کمونیست اسپانیا این سرکوب سیستمی و خاموش
دیکته شده از سوی دولت ملی کنونی کلمبیا را گزارش می کند. ما به یک
تحقیق کامل فرا می خوانیم و درخواست می کنیم که عاملان سرکوب باید
هر چه زودتر به دست عدالت سپرده شوند. این وضعیت خواستار پاسخی بین
المللی است، به همین خاطر ما بی هیچ ابهامی بیرحمی پلیس را محکوم،
و جامعه بین المللی و اتحادیه اروپایی را به محکوم کردن آن فرا می
خوانیم .
این جنگ علیه مردم از خیلی قبل واکنش عادی دولت ملی به این بحران
بوده است. پس از اولین روز گردهمایی ها وزیر دفاع اعلام کرد که
ممکن است تعداد افسران لباس شخصی را در خیابان های بوگوتا تا 2.000
نفر از جمله 800 سرباز که آریاز خاطر نشان کرد" آموزش یا قابلیت
پاسخ به گردهمایی های اجتماعی را ندارند" افزایش دهند.
رخ داد های بلاروس در عمل به سنگ محکی برای تمایز بین مدعیان
مبارزه با دیکتاتوری و دفاع از حقوق مردم و مبارزان واقعی با
دیکتاتوری و دفاع از حقوق مردم تبدیل شد. هر نیروی مترقی با شدت
تمام از یک سو با دخالت خارجی در بلاروس مخالفت کرد و از سوی دیگر
بر تامین حقوق اساسی مردم و پاسخگویی دولت در برابر اعتراض ها به
تقلب تاکید نمود. رفتار راه توده دقیقا بازتاب رفتار آن در مقابل
دیکتاتوری و مردم در داخل کشور است.
گردآوری نیروها برای راه انقلابی برون‌رفت از بحران سرمایه‌داری وابسته
و رانتی ونزوئلا
با اجرای سیاست اقتصادی دولت که به نحو فزاینده‌ای تابع منافع
سرمایه و مضر به فتوحات و حقوقی است که کارگران، دهقانان و بخش‌های
مردمی در طول روند بولیواری و به ویژه در طی دولت رییس‌جمهور هوگو
چاوز به دست آوردند، تضادها در روابط بین حزب کمونیست ونزوئلا و
دولت حزب سوسیالیست متحد ونزوئلا تشدید شده اند.
در زمینه اقتصاد اما، شعارها دگرگونه گشت. هیات حاکمه طرحی عجیب
دال بر "اقتصاد مدل بلاروسی" که در جای خود نه سرمایه داری و نه
سوسیالیستی بود، را جایگزین وعده حفظ ساختارهای اقتصاد شوروی کرد.
این اقتصاد جهت سرپا نگاهداشتن کارخانه ها منابع هنگفتی اختصاص داد
که روسیه تامین می کرد. در زمینه کشاورزی نیز به سبک ساختار شوروی
مزارع دولتی را بهمراه وام های بی حساب تقویت نمود. اما ساختار در
اساس تغییر نکرد بطوری که حتی در شرایط فعلی به روایت برخی آمارها
تا 48 % فرآورده های این صنعت به علت فقدان سیستم مدرن انبارداری
از بین می رود.
حزب سوسیالیست مردمی – نه پایه های آن، بلکه سمت گیری آن- به سرعت
در حال پیشرفت به سوی آزاد سازی اقتصاد به خاطرتضمین باز آرایی
ترکیب سرمایه داری است. این به معنی آن است که خصوصی سازی رواج
دارد، قرار داد های جمعی حذف می شود و حقوق کارگران برای سازمان
یابی محدود می شود، در عین حال حداقل مزد زیر 2 دلار امریکا در ماه
باقی می ماند.
توجه
و علاقهٔ ترامپ به افغانستان فقط در حدّی است که بتواند از آن برای
پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری آتی در آمریکا سود ببرد. اگرچه
سبک و شیوهٔ ادارهٔ اشغال افغانستان ممکن است از دولتی تا دولت
دیگر متفاوت باشد، ولی در مجموع سیاست درازمدّت آنها فرقی نمی‌کند.
واقعیت این است که افغانستان اهمیت جغرافیایی-سیاسی دارد، و همین
عامل است که در سیاست‌گذاری آمریکا همیشه نقش دارد.
اعتراض های بلاروس تا حد زیادی با نا دیده گرفتن دلیل های ژرفتر
نارضایی مردمی از الکساندر لوکاشنکو به عنوان "انقلاب رنگی" هوادار
غرب یا "میدان مینسک" تصویر می شود. ژاکوبن با چپ گرایان بلاروس در
باره نیروهای پشت سر اعتراض ها و چشم انداز های نیروی کار سازمان
یافته ای که برنامه خود را اعلام می کند گفتگو کرد.
عدم پای بندی امپریالیسم و سرمایه‌داری بر کسی پوشیده نیست، اما
چرا مارکسیست‌ها باید با دفاع تمام‌قد، بدون مرزبندی مشخص از
دیکتاتورهای نوع غربی چون پوتین، ویکتور یانوویچ (رئیس‌جمهور سابق
اکراین) و آخرین باقی‌مانده این سلسله لوکاشنکو به بهانه جلوگیری
از گسترش ناتو به شرق حمایت کند
چون امریکا و اتحادیه اروپا دخالت خود را افزایش و تهدید به مداخله
می کنند، خطر خشونت وجنگ به صورت دردناکی افزایش می یابد . تجاوز
امپریالیستی علیه یوگسلاوی به ویرانی گسترده زیرساخت های اجتماعی و
صنعتی، مرگ 2.000 نفر و آوارگی بیش از 200.000 نفر منجر شد. دخالت
در اکرایین از سوی امریکا، اتحادیه اروپا و ناتو خشونت و
کشتارمرگبار علیه اکرایینی های روس زبان ،اتحادیه های کارگری و
گروه های سیاسی چپ گرا را تولید کرد.
راه‌حل سوسیالیستی برای بحران سرمایه‌داری، مستلزم مبارزه است؛
مبارزه‌ای در بیرون و درون مجلس، که در آن اتحادیه‌های کارگری،
سازمان‌های محلی مردمی، گروه‌های مدافع محیط‌زیست، و دیگر گروه‌های
فعال اجتماعی، در کنار سازمان‌های سیاسی سوسیالیستی- از جمله حزب
کارگر- نقشی محوری خواهند داشت.
از سوی دیگر، حقیقت مسلمی است که مشکلات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی
در بلاروس وجود دارد که به نا آرامی در میان مردم دامن می زند. با
این حال، این امر انحصارا مربوط به مردم بلاروس، و به ویژه طبقه
کارگر آن است ، که درخواست های مستقل خود را مشخص و برای بهبود
وضعیت خود مبارزه کنند، ...
در
صفحۀ تویتر سفارت ایالات متحده آمریکا در بلاروس در باره تعیین
جفری جوک
Jeffrey Giauque-
دکتر علوم تاریخی و سیاسی بعنوان کاردار ایالات متحده در بلاروس،
نکته بسیار جالب توجه این است که اطلاعات به اختصار داده شده است:
هیچ رقمی، هیچ تاریخی، حتی سال تولد فردی که به عموم معرفی می‌شود،
ذکر نشده است
از لحاظ به رسمیت شناختن بین المللی نتیجه انتخابات، تاکنون رهبران
روسیه، چین، قزاقستان، ویتنام، مولداوا، آذربایجان، تاجیکستان،
قرقیزستان، سوریه، ونزوئلا، نیکارگوا، ترکیه و ارمنستان( نخست
وزیر، و نه رئیس جمهر) پیام های تبریکی را به آ.لوکاشنکو ارسال
کرده اند. اتحادیه اروپا که نتیجه را به رسمیت نشناخته است، مانند
امریکا با تحمیل تحریم ها، اگر چه با شدت کمتری نسبت به تحریم هایی
که ما در سال های گذشته به آن ها عادت داشتیم، در جهت مخالف حرکت
کرده است.
در دوران امپریالیسم، انحصارات جایگزین رقابت می شوند و
رقابتِ آزاد حالتی صوری می یابد اما این صوری بودن به مفهوم از بین
رفتن کامل رقابت نیست؛ بلکه میان انحصار و رقابت تناسبی ایجاد می
شود زیرا اگرچه دراکثر شاخه های تولید، تعداد تولیدکنندگانِ
منفرد و غیر متشکّل در کارتل ها، تراست ها و ... بیشتر از
تولیدکنندگان متشکل در انحصارات است، اما
تلاطم اقتصادی، شیوع جهان‌گیر ویروس کرونا، تظاهرات اجتماعی و
انتخابات پیش‌رو، عنوان‌های اصلی اخبار روزانۀ رسانه‌های جهان را
تشکیل می‌دهند. نوشته حاضر کوششی است در بازنمایی آنچه که این
روزها در آمریکا میگذرد، اما با نگاهی متفاوت از روایت رسانه‌های
مسلط بر این کشور.
رکود٬ تورم٬ بیکاری گسترده٬ فقر و رشد پایین اقتصادی بیماری‌های
مزمنی هستند که اقتصاد ایران کمابیش از آن در رنج بوده و هست. چه
در اوج روابط نزدیک و بردارانه با امپریالیست های آمریکایی و غربی
و چه در دوران استکبارستیزی. با این همه روحانی تلاش دارد همه این
گرفتاری ها را به گردن تحریم‌های آمریکا و روابط خارجی بیاندازد
آیا می‌توان ادعا کرد که افزایش شدید بهای سهام
ناشی از چشم‌اندازهای مثبتی بود که وجود دارد و هنوز در سودهای
اعلامی سهام بازتاب نیافته است؟ به گمان من خیر، چنین ادعایی چنان
گزاف است که برای ردّ آن کافی است به واقعیت‌های زیر توجه کنیم تا
ببینیم آیا متغیرهای بنیادی خبر از تغییرات مهم مثبتی در اقتصاد
دارد یا خیر.
درآمیخته شدن پایه‌های نظری واپس‌گرایانهٔ "اسلام سیاسی" با اجرای
سه دهه تعدیل‌های ساختاری نولیبرالی خشن، در مجموع وضعیتی عمیقاً
بحرانی را در میهن ما پدید آورده است. همین واقعیتِ عریان موضوعی
است که تداوم رژیم حاکم و اقتصاد سیاسی آن را با خطری مُهلک
می‌تواند روبرو سازد. از جمله وظایف گردانندگان رسانه‌هایی مانند
انصاف نیوز و شرکت‌کنندگان در برنامه‌های آن لاپوشانی کردن این
چنین واقعیت‌هایی با ارجاع دادن به گذشته، تاریخ‌نویسی مجعول، و
حمله به تاریخ نیروهای چپ است.
نیروهای مترقی جهان هرگونه مداخلهٔ خارجی و نقض حق مسلّم مردم
بلاروس در تصمیم‌گیری آزادانه و حاکمیت بر سرنوشت آنها، و بازگشت
هرگونه تحریم توسط اتحادیهٔ اروپا یا آمریکا را قاطعانه محکوم
می‌کنند. آیندهٔ مردم بلاروس در واشنگتن، بروکسل، ورشو، ویلنیوس
(پایتخت لیتوانی)، یا مسکو تصمیم گرفته و تعیین نمی‌شود، بلکه در
بلاروس و با تصمیم‌گیری آگاهانهٔ خود مردم این کشور تعیین خواهد شد.
مبارزه طبقاتی منطق عینی خود را دارد و سانتی مانتالیسم منزه
طلبانه سیاسی را برنمی تابد. همواره همه متغیرها در کنترل فعالان
اجتماعی و سیاسی نیست. بنابراین باید با درک درست لحظه بر اساس
تحلیل مشخص از وضعیت مشخص شجاعانه اقدام به موضع گیری کرد و از
پیامدهای آن هم نهراسید. آنچه درست یا نادرست بودن مواضع را تعیین
می کند، روندهای تاریخی و گرایش مسلط بر آن هاست.
زوبف، در کتاب خود به ما هشدار می دهد که از سال
۲۰۰۱
تاکنون با گشوده شذن فضای مجازی برای شرکت های عظیمی چون گوگل،
مایکروسافت، فیس بوک وغیره . نضج شبکه های رسانه اجتماعی و هم
آمیختگی آنها با تکنولوژی ماشین های هوشمند، ما شاهد تولد سرمایه
داری سبعانه تر و حشیانه تری هستیم. اگر سرمایه داری صنعتی طبیعت
را هدف قرار داد و به طرز حریصانه ای منابع طبیعی را به کالا و سود
تبدیل کرد، سرمایه داری نظارتی، طبیعت تجربه های زیسته انسانی را
در عمیق ترین و خصوصی ترین ابعاد آن مورد تهاجم قرا می دهد
کتاب
مصطفی دانش،
آخرین
دست آورد
او
در
این
زمینه
است؛
رساله ای است بر پایۀ
بیش
از دویست
سفر
روزنامه نگاری
به
مناطقِ
گوناگونِ
جهان
از
جنگِ
سرد
تا
کنون.
مصطفی دانش
در
این
کتاب،
با
به
تحریر
درآوردنِ
بیش
از
صد
خاطره
از
جنگهای
مختلف،
به خواننده
کمک
می کند
تا
جهانی
را
که
با
آن
آشنا
نیست،
شناخته
و
درک
کند.
برنارد هنری لوی در بسیاری از کودتا های این قرن شاخص بوده است. در
1999، او از بمباران یوگسلاوی توسط ناتو حمایت کرد. در همان سال،
از به رسمیت شناختن جهانی جمهوری چچنی ایچکریا هواداری کرد. در
2003، طرف میخائیل ساکاشویلی را در "انقلاب گل سرخ" گرجستان گرفت.
سپس در رخ داد های بهار عربی شرکت کرد. او در کتاب " جنگ دوست
ناداشتنی" خود، توضیح می دهد که چگونه "اعتراض های مسالمت آمیز" را
در لیبی سازماندهی کرد
سی‌ودو سال از قتل‌عام هزاران زندانی سیاسی به‌دست سران جنایتکار
جمهوری اسلامی میگذرد. سی‌ودومین سالگرد قتل‌عام زندانیان سیاسی
درحالی فرا می‌رسد که بار دیگر چوبه‌های دار در زندان‌های رژیم
ولایت فقیه برپایند و دستگاه بیداد قضایی حکومت به‌ریاست جنایتکاری
همچون ابراهیم رئیسی، یکی از مجریان اصلی کشتار زندانیان سیاسی در
سال
۶۷،
بار دیگر و پس از هر سرکوب اعتراض‌های مردم به سیاست‌های ضد ملی
رژیم برای معترضان بازداشتی حکم اعدام صادر می‌کند.
فقط یک گفتگوی صلح آمیز و واقعاً فراگیر بین بلاروس‌ها می‌تواند
بحران سیاسی را به نفع مردم حل کند و از مداخلات خطرناک خارجی
جلوگیری کند. ما از دولت ایتالیا دعوت می‌کنیم با توجه به روابط
خوب و همبستگی بین دو کشور، در این جهت عمل کند. ما در مورد
تحریم‌های اعلام شده توسط اتحادیه‌ی اروپا نظر منفی داریم
بسیاری از شهروندان بلاروس که می‌خواهند علیه مشکلات و علل
نارضایتی‌ها در کشور اقدام کنند در اعتراضات شرکت دارند. بسیاری از
آنها به احتمال قوی به برنامه اپوزیسیون که رئوس آن در بالا مطرح
شد، علاقه‌ای ندارند. آنها یک «میدان» دوم، یا گسترش نفوذ ناتو و
اتحادیۀ اروپایی را تا بلاروس نمی‌خواهند. اگر اپوزیسیون با حمایت
امپریالیسم در استراتژی خود موفق شود هیچ‌کس به آن علاقه نشان
نخواهند داد.
وظایفی بسیار پراهمیت در این مقطع زمانی حساس بر دوش ماست که
عبارتند از: تشدید مبارزه، کوشش برای گسترش اعتصاب‌ها، تأکید بر
احیای حقوق سندیکایی، تقویت جنبش اعتراضی با بالا بردن سطح
سازماندهی و همبستگی، استقلال عمل طبقاتی، و پیوند با جنبش همگانی
ضد دیکتاتوری!
پس از انتخابات رهبر کشور بلاروس در 9 اوت 2020
هفته هشدار دهنده ای گذشته است. محافل حاکم امریکا، با کمک عوامل
ناتویی خود- لهستان و لیتونی- برای تشویق کودتایی خونین در بلاروس
مستقل تلاش می کنند. در نمونه های گرجستان و اکرایین، ما شاهد
بودیم که دخالت آن ها توانست به – لینچ کردن کمونیست ها، ویران
کردن مجسمه های لنین و دیگر رهبران شوروی، ممنوع کردن نماد ها،
ستایش حامیان هیتلر و مهم ترین آن ها به فاجعه ای برای زحمتکشان -
ختم شود.
لوکاشنکو گفت " در مینسک هنوز برخی افراد ناراضی وجود دارند. این
قابل درک است. اما نباید نگران آن باشید، این مشکل من است؛ من باید
آن را حل کنم، و ما برای حل آن تلاش می کنیم. به من اعتماد کنید،
ما به موقع موفق خواهیم شد."
او
توجه را به این واقعیت
جلب کرد که قانون به روشنی راه دعوت به اعتصاب را روشن می کند. اول
از همه، آغاز گران اعتصاب باید مطمئن باشند که اگر مناقشه کاری با
کارفرما وجود دارد، آن مناقشه روی کل تیم تاثیر می گذارد. حداقل
نیمی از تیم باید نمایندگان را انتخاب کنند. حداقل دو سوم این نیمه
باید تصمیم بگیرد و در طی دو هفته پیشاپیش کارفرما رامطلع کند.
درطی اعتصاب، تمام تضمین های کاری و اجتماعی به حال تعلیق در می
آیند و دستمزد ها پرداخت نمی شود.
دست‌یابی به یک توافق جمعی در ارتباط با یک موضوع خارجی در
اتحادیه اروپا امر چندان ساده‌ای نیست. این در حالی است که موضوع
در مورد بلاروس با سایر مسائل برخاسته از سیاست بین‌الملل برای
۲۷
کشور عضو این اتحادیه تفاوت می‌کند. در این مورد معین، همه اعضای
این اتحادیه و حتی کشور مجارستان، رویکرد کمابیش مشابهی از خود
نشان داده‌اند.
نارضایتی مدتی است که در سطح عموم مردم زیاد شده است، محدودیت های
زندگی روزمره به طور فزاینده ای سفت تر و سخت تر می شود، به تدریج
رسانه های مستقل خاموش می شوند، افرادی که صدای خود را بلند می
کنند بدون هیچ اثری ناپدید می شوند یا از کشور بدلیل تهدید به
انتقام جویی، می گریزند. علاوه براین، باید بر علل اجتماعی بحران
اقتصادی و مقابله ناکافی با بیماری همه گیر کرونا هم انکشت گذاشت
وقایع روزهای گذشته بلاروس، نشان دهنده اقدامات بی سابقه مقامات در
نقض ضوابط و قوانین اساسی، که برای برگزاری انتخابات توسط قانون
اساسی تعیین شده و همچنین نقض قوانین و تعهدات بین المللی است، این
اقدامات باعث لبریز شدن صبر مردم شده است.
طبقه‌ی کارگر ایران فقط با اتکا به نیروی خود که در تشکل‌های مستقل
و کارآمد کارگری متبلور می‌شود می‌تواند از پس این معضلات و
پدیده‌های خانمان‌سوز سرمایه‌داری برآید. جای تعجب نیست که
قانون‌گذاران پیشاپیش در قانون کار موانع قانونی بسیاری سر راه
ایجاد تشکل‌های کارگری و استقلال آنها نهاده‌اند. اما درنهایت
چاره‌ای جز ایجاد و برپایی تشکل‌های مستقل و به کمک این ابزار
طبقاتی، رهایی از وضعیت موجود نیست.
راه
حل برای مردم بلاروس حفظ رژیم بورژوایی کنونی نیست، که در بستر
بازار و بربریت سرمایه داری حرکت می کند، و همان طور که آخرین
بازدید پمپئو از این کشور نشان داد، در "سنگ آسیاب"رقابت بین
امپریالیستی گرفتار است. زحمتکشان هرگز نمی توانند و نباید تسلیم
درخواست هایی مانند آن چه که رئیس جمهورکنونی "برای کنار ماندن از
سیاست ها" مطرح کرد شوند. دقیقا به انجام خلاف آن فرا خوانده می
شوند.
طرح،
یک اپوزیسیون سیاسی هم
دارد
که برنامه ی نئو لیبرال آن تشویق خصوصی سازی، پایان دادن به شرکت
های دولتی، خارج کردن بلاروس از وضعیت اتحادیه که آن را با روسیه
متحد می کند، ترک اتحادیه اوراسیا و اتحادیه گمرکی، تکیه بر تامین
گازمایع از امریکا و رها کردن گاز روسیه، اجرای شدید "کمونیست
زدایی"، همانند طرحی که دولت های راست افراطی لهستان و اکرایین
تایید کردند، و، در نهایت پیوستن بلاروس به ناتو را شامل می شود:
برنامه کاملی که به نظر می رسد در واشنگتن نوشته شده است، اما
برنامه ای است که اتحادیه اروپا هم از آن دفاع می کند.
در
کشورهای غیردمکراتیکی همچون ایران ملت حاکم براساس تز” یک دولت –
یک ملت”یا”امت اسلامی” با بکارگیری شیوه‌های مختلف سعی درهمگونسازی
ملت های دیگر دارد. چنین حکومت‌هایی ضمن اعمال خشونت و سرکوب
فیزیکی، شکنجه و کشتن و دربندکشیدن آزادیخواهان ملل دیگر، با مسخ
و بی بهاکردن ارزش‌‌های معنوی آنان، به گونه‌ای آرام و پیوسته،
تاریخ، فرهنگ و زبان آنها را مورد هدف قرار دادە، از نظر معنوی بی
محتوا و تهی می‌نمایند
سکوت
جایز و روا نیست زیرا که این ادعای عجیب و غریب آفای علی خدایی که
گویا مظفر تا آخرین روزهای حیاتش با راه توده ارتباط داشته و یکی
از تامین کنندگان ثابت قدم هزینه انتشار راه توده بوده از بیخ و بن
و از پایه و اساس دروغ و کذب محض است و به حیثیت سیاسی مبارزی که
دیگر در میان ما نیست و امکان دفاع از خویش را ندارد، خدشه وارد می
سازد.
سخن
از آقای محمود اعطاء دبیر زیست شناسی دبیرستان اهواز است کسی که
علاوه بر آموزش جذاب زیست شناسی، انسانیت ، ادب، تفکر درست و دوستی
و دوست داشتن دیگران را به ما آموخت. دوستی عمیقی که بین بیشتر
دانش آموزان دبیرستانی و وی وجود داشت خود شاهد آموزه های این
انسان بزرگوار می باشد.
جنگ
و تشدید درگیری‌های نظامی میان آذربایجان و ارمنستان بی‌شک نه
به‌نفع منافع مردم آذربایجان است و نه به‌نفع مردم ارمنستان. از
این تخریب‌ها و کشتارها- چنان که جنگ هشت ساله میان ایران و عراق
نشان داد- تنها ارتجاع محلی، انحصارهای اسلحه سازی، و نیروهای
امپریالیستی سود می‌برند، یعنی همان نیروهایی که همواره از
درگیری‌های نظامی منطقه‌ای به‌منظور گسترش نفوذ سیاسی- نظامی‌شان
بهره برده‌اند
نقطه‌ی
کانونی بحران و سبب جنگ و درگیری، تداوم اشغال ولایت قره باغ
کوهستانی و چند ناحیه از اراضی جمهوری آذربایجان توسط ارمنستان و
سازمان‌های مسلح تحت حمایت این کشور است. اشغال این اراضی که ٢٠
درصد از اراضی جمهوری آذربایجان را تشکیل می‌دهد، در طول دو- سه
دهه اخیر سبب آوارگی و فلاکت چند صد هزار نفر از ساکنان این مناطق
شده است. متأثر از این و در نتیجه قطع رابطه دو کشور همجوار،
مشکلات اقتصادی در ارمنستان نیز ابعاد بیشتری یافته و منجر به موج
مهاجرت ناگزیر بخش عظیمی از مردم آن کشور شده است.
شورای
جهانی صلح از تاریخ پیچیدهٔ این قلمرو مورد مناقشه آگاه است و
نگران پیامدهای جدی‌ای است که گسترش درگیری بین این دو کشور دارد،
هم برای مردم خود آنها هم برای ملّت‌های دیگر منطقه که از قبل نیز
دشواری‌هایی دارند. شورای جهانی صلح ضمن اذغان به امکان بسیار
واقعی تشدید چنین درگیری‌ای به جنگی تمام‌عیار، خواستار آن است که
دور
جدید درگیری ها میان آذربایجان و ارمنستان در قره باغ بار دیگر
نشان می دهد که چارچوب یک دولت- ملت برای واقعیت های کنونی منسوخ
شده است. ناتوانی در عبور از این خطر فکری که اشخاص را تنها بر
اساس محل تولدشان به انسانها و غیرانسانها تقسیم بندی می کند و سپس
برتری «انسان»را نسبت به «دیگران» غیرانسانی شده پیش می کشد و آن
را به عنوان تنها سناریوی ممکن برای زندگی در مرزهای سرزمینی مشخص
معرفی می کند خط فکری اشغال گری است که باید با آن مبارزه کنیم.
توجه
و علاقهٔ ترامپ به افغانستان فقط در حدّی است که بتواند از آن برای
پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری آتی در آمریکا سود ببرد. اگرچه
سبک و شیوهٔ ادارهٔ اشغال افغانستان ممکن است از دولتی تا دولت
دیگر متفاوت باشد، ولی در مجموع سیاست درازمدّت آنها فرقی نمی‌کند.
واقعیت این است که افغانستان اهمیت جغرافیایی-سیاسی دارد، و همین
عامل است که در سیاست‌گذاری آمریکا همیشه نقش دارد.
در
صفحۀ تویتر سفارت ایالات متحده آمریکا در بلاروس در باره تعیین
جفری جوک 
.jpg)
طرح،
یک اپوزیسیون سیاسی هم