ما نمی توانیم اصلاحات و انقلاب را از هم جدا کنیم و با قاطعیت و
به وضوح آنها را از هم تفکیک کنیم. بنابراین، حرف آخر این است که
همه ما برای ایجاد اصلاحات تلاش می کنیم، اما برخی ازما به آن ها
راضی هستیم و برخی به آن ها قانع نمی شویم و بیشترمی خواهیم. این
تفاوت کلی و اساسی است. اینکه کدام طرف مطلوبش را حاصل خواهد کرد
یک سوال مطرح و باز است. در مواردی این طرف موفق است و در مواردی
طرف دیگر.
محمدرضا شجریان در حضورها و اجراهایش همواره در برابر مردم خضوع
می‌کرد و در برابرحاکمان سرکشی، چندان که آموختن از او بسیار
شایسته است و شایسته خواهد بود. حزب توده ایران، هواداران، و اعضای
حزب، درگذشت هنرمند بزرگ ایران را به خانواده شجریان، به مردم
ایران، و به همه هنردوستان و هنرمندان میهن‌مان تسلیت می‌گوید.
یادش گرامی باد.
«در نظام جهانی کنونی، تنها یک راه‌حل واحد برای مسألۀ قره‌باغ
وجود دارد. خلق‌های ارمنستان، آذریایجان، و در همه قفقاز، به جای
پیروی از یک گروه کوچک از ثروتمندان که حکومت خود را، تا درجه‌ای،
از برکت این تنش‌ها حفظ می‌کنند و برای آن هدف نژادپرستی را در
جامعه تزریق می‌کنند، باید به سوی یک زندگی بهتر، برابرتر حرکت
کنند. در عمل، این برای این خلق‌ها آسان‌تر است زیرا پیش از این یک
بار آن‌را انجام داده اند!»
خطاب به هر دو خلق تحت ستم آذربایجان و ارمنستان یادآور می‌شویم با
توجه به در هم تنیدگیِ هر چه بیشترِ مسائل جهانی که باعثِ رقابتِ
روزافزونِ امپریالیست‌ها شده، مراقب باشند دولت‌های متبوع‌شان
منطقه را تبدیل به محلی جدید برای جنگ‌های نیابتی نکنند، چه در
صورت وقوع چنین حادثه‌ای، یقیناً این جنگ برنده‌ای نخواهد داشت.
دبیرخانۀ کمیتۀ مرکزی حزب تودۀ ایران یک روز پس از
جشن 79مین سالروز بینادگذاری حزب طبقۀ کارگر رزمندۀ ایران اقدام به
صدور و انتشار اطلاعیۀ
کوتاهی خطاب به هواداران و دوستان
خود نمود که در نوع خود بی‌سابقه یا کم‌سابقه، امّا حاوی هشدار و
تلنگری جدی به همۀ کسانی است که در فضاهای مجازی در مقابله با
سم‌پاشی دشمنان طبقاتی و در دفاع از حزب، مرزهای اخلاقی را رعایت
نمی کنند
آقای
عزیز لطفا برای ما از دموکراسی اختراعی خودتان سخن نگویید. لطف
کنید واززیبابی های کشوری که در آن زندگی می کنید، لذت ببرید واز
درس نامه نوشتن برای ما خود داری کنید و بگذارید ما در درد خود
برای یافتن لقمه ای نان در شرایط وحشتناکی که در آن زندگی می کنیم
بمانیم.
قره باغ سرزمینی مورد مناقشه است، که از لحاظ بین
المللی به عنوان بخشی از آذربایجان به رسمیت شناخته می شود.اما
به طور عمده از سوی جمهوری آرتساخ ( قبلا معروف به جمهوری ناگورنو-
قره باغ) ، دولت مستقل صوری با یک اقلیت عمده ارمنی بر اساس استان
خود مختار ناگورنو- قره باغ جمهوری شوروی آذربایجان اداره می شود.
امروزە وظیفه نیروهای انقلابی، دمکرات و ترقیخواه مبارزه با هر
گونه حرکت انحرافی است کە در پی ایجاد اختلاف و تفرقه در میان مردم
"کرد، آذری، ارمنی و فارس و ..." در ایران باشد. نباید گذاشت مساله
تاریخی قرەباغ موجب سوءاستفاده نیروهای مرتجع بە هر نام و تفکری
برای آسیب زدن به دوستی تاریخی مردم آذری و کرد و مبارزه مشترک
آنها شود.
جنگ
و تشدید درگیری‌های نظامی میان آذربایجان و ارمنستان بی‌شک نه
به‌نفع منافع مردم آذربایجان است و نه به‌نفع مردم ارمنستان. از
این تخریب‌ها و کشتارها- چنان که جنگ هشت ساله میان ایران و عراق
نشان داد- تنها ارتجاع محلی، انحصارهای اسلحه سازی، و نیروهای
امپریالیستی سود می‌برند، یعنی همان نیروهایی که همواره از
درگیری‌های نظامی منطقه‌ای به‌منظور گسترش نفوذ سیاسی- نظامی‌شان
بهره برده‌اند.
نقطه‌ی
کانونی بحران و سبب جنگ و درگیری، تداوم اشغال ولایت قره باغ
کوهستانی و چند ناحیه از اراضی جمهوری آذربایجان توسط ارمنستان و
سازمان‌های مسلح تحت حمایت این کشور است. اشغال این اراضی که ٢٠
درصد از اراضی جمهوری آذربایجان را تشکیل می‌دهد، در طول دو- سه
دهه اخیر سبب آوارگی و فلاکت چند صد هزار نفر از ساکنان این مناطق
شده است. متأثر از این و در نتیجه قطع رابطه دو کشور همجوار،
مشکلات اقتصادی در ارمنستان نیز ابعاد بیشتری یافته و منجر به موج
مهاجرت ناگزیر بخش عظیمی از مردم آن کشور شده است.
شورای
جهانی صلح از تاریخ پیچیدهٔ این قلمرو مورد مناقشه آگاه است و
نگران پیامدهای جدی‌ای است که گسترش درگیری بین این دو کشور دارد،
هم برای مردم خود آنها هم برای ملّت‌های دیگر منطقه که از قبل نیز
دشواری‌هایی دارند. شورای جهانی صلح ضمن اذغان به امکان بسیار
واقعی تشدید چنین درگیری‌ای به جنگی تمام‌عیار، خواستار آن است که:
دور
جدید درگیری ها میان آذربایجان و ارمنستان در قره باغ بار دیگر
نشان می دهد که چارچوب یک دولت- ملت برای واقعیت های کنونی منسوخ
شده است. ناتوانی در عبور از این خطر فکری که اشخاص را تنها بر
اساس محل تولدشان به انسانها و غیرانسانها تقسیم بندی می کند و سپس
برتری «انسان»را نسبت به «دیگران» غیرانسانی شده پیش می کشد و آن
را به عنوان تنها سناریوی ممکن برای زندگی در مرزهای سرزمینی مشخص
معرفی می کند خط فکری اشغال گری است که باید با آن مبارزه کنیم.
اما
درمورد خلق آذربایجان نمی توان حاشاکرد که ملیت و زبان و...مشترک
ما (ترکها)، ویژگی خاصی به موضوع داده است. اما ما مردم ترک زبان
بخشی ازخلق ایران، با زبان و فر هنگ و ملیت های مختلف هستیم.
وقرارنیست هرکدام ازمابه بهانه ملیت مشترک با بخشی ازمردم کشورهای
همسایه، بحران های خارج ازمرزهای کشورمان را به داخل منتقل بکنیم.
درآن صورت جامعه ماعرصه بحران های وارداتی خواهد بود.
کامیابی
ارتجاع در ادامهٔ سیاست‌های فاجعه‌بار کنونی‌اش در شرایطی
امکان‌پذیر شده است که نیروهای اجتماعی و سیاسی تحوّل‌طلب دچار
پراکندگی مُزمن و عدم هماهنگی‌اند و نتوانسته‌اند در حساس‌ترین
بُرهه‌ها بر سر شعارهای واحد در مبارزه‌ای مشترک به توافق برسند.
تلاش بیش از پیش در راه سازمان‌دهی مبارزهٔ مشترک نیروهای اجتماعی،
به‌ویژه کارگران و زحمتکشان، در کنار جنبش دانشجویی و جوانان و
زنان کشور، می‌تواند راه‌گشای تحوّلات مثبت به سود جنبش مردمی و
غلبه بر برنامه‌های ارتجاع باشد.
زخم باز در رابطه ی بین دو ملت، به دنبال انحلال اتحاد شوروی، در
طی دهه های اخیر، همان طور که با ستیزه های منطقه ناگورنو- قره باغ
آشکار است، به خاطر منافع طبقه های بورژوازی دو کشور، در میان
دخالت نیروهای دیگر مانند ترکیه ، که به صورت نظامی نیز در کنار
آذربایجان حرکت می کند؛ امریکا، اتحادیه اروپا، و روسیه که منافع
خود را دنبال می کنند، بدتر شده است.
در آستانه ی هفتاد و نهمین سال تاسیس حزب توده ایران، دو کتاب
خاطرات از آخرین بازماندگان رهبری حزب طبقه کارگر ایران منتشر شده
است. در کتاب نخست، به دوران پس از انقلاب تا سرکوب خونین پرداخته
می شود که "خانه حزب باردیگر چنا ن" آباد" شد که جلادان به نابودیش
کمر بستند؛ و کتاب دوم، حزب را نه تنها "ویرانه" ای تصویر می کند
که هرگز روی آبادانی نخواهد دید، بلکه به شادمانی ویرانی آن، چون
ویولون زن صهیون بر بام می شود، پای کوبان و دست افشان.
پژوهش جدیدی نشان می دهد که گروهی از کشورهای ثروتمند بیش از نیمی
از قرار داد های تامین واکسن های مختلف نامزد برای کووید-19را در
اختیار دارند. در روز پنجشنبه 17 سپتامبر، اکسفام بین المللی در
بیانیه ای، جزئیات پژوهش انجام شده روی قرار داد های تا کنون بسته
شده از سوی تولیدکننده های 5 امیدوار کننده ترین واکسن های نامزد
کووید-19 را منتشر کرد.
حزب
توده ایران به وسیع‌ترین فعالیت‌ها برای متشکل کردن کارگران ایران دست
زد. اعضای حزب ما در پیدایش سازمان‌های معتبر کارگری و سندیکایی مانند
«شورای متحده کارگران و زحمتکشان» و «شورای مؤتلفه مرکزی کارگران» که
ده‌ها و صدها هزار کارگر و رسته‌های مختلف را در سندیکاها متحد
می‌کردند، نقش درجه اول و رهنمون بازی کرده‌اند. این سازمان‌های کارگری
برای اثبات شخصیت و موجودیت طبقه کارگر ایران و دفاع از حقوق حقه خود،
مبارزات وسیع دامنه‌داری کرده‌اند و به کامیابی‌هایی رسیدند که خود
تاریخی افتخارآمیز دارد.
10 مهر امسال 79 سال از تاسیس حزب توده ایران می گذرد. نویدنو این
سالگرد خجسته را به کمیته مرکزی حزب توده ایران، کادرها، اعضا،
هواداران و دوستان حزب توده ایران شادباش می گوید.
کانون نویسندگان ایران که همواره شاهد بازداشت و آزار اعضایش بوده
است و در جریان قتل‌های سیاسی دهه‌ی هفتاد چند تن از اعضای خود را
از دست داده است، حاکمان جمهوری اسلامی، قوه‌ی قضائیه و وزارت
اطلاعات را مسئول حفظ جان و سلامت اعضای دربند خود می‌داند.
گماشتگان سرمایه، برای نوید که فردی شناخته شده و از جنس خود مردم
بود به خاطر شرکت در اعتراضات خیابانی سال
۹۷
پرونده‌سازی کرده و او را به دنبال اعترافی ساختگی که تحت فشار و
شکنجه انجام شده بود، به اعدام محکوم کردند، تا به تصور خود،
کارگران و مردم معترض را بترسانند و از اعتراضات آنان در آینده
جلوگیری کنند.
کووید-19 سبب بحران سرمایه داری نیست: کووید-19 تاثیر های کمی
بودجه و خصوصی سازی خزنده بهداشت عمومی، مسکن، حمل و نقل، مقررات
زدایی، خروج دولت از ارائه خدمات بهداشتی، و فاجعه آب و هوایی را
نمایان کرده است.
جنگ
و تشدید درگیری‌های نظامی میان آذربایجان و ارمنستان بی‌شک نه
به‌نفع منافع مردم آذربایجان است و نه به‌نفع مردم ارمنستان. از
این تخریب‌ها و کشتارها- چنان که جنگ هشت ساله میان ایران و عراق
نشان داد- تنها ارتجاع محلی، انحصارهای اسلحه سازی، و نیروهای
امپریالیستی سود می‌برند، یعنی همان نیروهایی که همواره از
درگیری‌های نظامی منطقه‌ای به‌منظور گسترش نفوذ سیاسی- نظامی‌شان
بهره برده‌اند
نقطه‌ی
کانونی بحران و سبب جنگ و درگیری، تداوم اشغال ولایت قره باغ
کوهستانی و چند ناحیه از اراضی جمهوری آذربایجان توسط ارمنستان و
سازمان‌های مسلح تحت حمایت این کشور است. اشغال این اراضی که ٢٠
درصد از اراضی جمهوری آذربایجان را تشکیل می‌دهد، در طول دو- سه
دهه اخیر سبب آوارگی و فلاکت چند صد هزار نفر از ساکنان این مناطق
شده است. متأثر از این و در نتیجه قطع رابطه دو کشور همجوار،
مشکلات اقتصادی در ارمنستان نیز ابعاد بیشتری یافته و منجر به موج
مهاجرت ناگزیر بخش عظیمی از مردم آن کشور شده است.
شورای
جهانی صلح از تاریخ پیچیدهٔ این قلمرو مورد مناقشه آگاه است و
نگران پیامدهای جدی‌ای است که گسترش درگیری بین این دو کشور دارد،
هم برای مردم خود آنها هم برای ملّت‌های دیگر منطقه که از قبل نیز
دشواری‌هایی دارند. شورای جهانی صلح ضمن اذغان به امکان بسیار
واقعی تشدید چنین درگیری‌ای به جنگی تمام‌عیار، خواستار آن است که
دور
جدید درگیری ها میان آذربایجان و ارمنستان در قره باغ بار دیگر
نشان می دهد که چارچوب یک دولت- ملت برای واقعیت های کنونی منسوخ
شده است. ناتوانی در عبور از این خطر فکری که اشخاص را تنها بر
اساس محل تولدشان به انسانها و غیرانسانها تقسیم بندی می کند و سپس
برتری «انسان»را نسبت به «دیگران» غیرانسانی شده پیش می کشد و آن
را به عنوان تنها سناریوی ممکن برای زندگی در مرزهای سرزمینی مشخص
معرفی می کند خط فکری اشغال گری است که باید با آن مبارزه کنیم.
