سیاست های آشتی فلسطینی ها

فصلی شرم آور

یوری اونری – برگردان : مهرگان

 

واکنش امریکا به بیان آن که فلسطینی ها به مذاکره با یک دولت اسرائیلی که شامل حزب های نیمه فاشیست باشد مایل نیستند چه می تواند باشد؟

البته ، خشم

امریکا در برابر یک بیانیه اسرائیلی که با دولت فلسطینی که شامل حماس باشد مذاکره نخواهد کرد چه واکنشی نشان می دهد ؟

البته ، تایید کامل .

برای هرکسی که به صلح اسرائیلی – فلسطینی علاقمند است ، چشم انداز آشتی محلی فلسطینی ها خبر خوش آیندی است .

پس از سال ها اکنون از سخنگوی اسرائیلی می شنویم که اعلام می کند صلح با نیمی از مردم فلسطین مفید نیست  و به جنگ با نیم دیگر ادامه می دهد. محمود عباس همان طور که آریل شارون مودبانه گفت یک جوجه پرکنده است . حماس است که به حساب می آید. و حماس برای هولوکاست دوم برنامه ریزی می کند.  

طبق موافقت نامه آشتی اخیر فلسطینی ، حماس اکنون به حمایت از یک دولت تمام فلسطینی متخصص مورد تایید هر دو طرف متعهد است . دولت راست افراطی اسرائیل از خشم می سوزد . آن دولت هرگز ، هر گز، هرگز ، با یک دولت فلسطینی که مورد حمایت حماس باشد مذاکره نخواهد کرد .

حماس باید ابتدا اسرائیل را به رسمیت بشناسد ، فعالیت های تروریستی را متوقف نماید و به تمام موافقت های امضا شده از سوی سازمان آزادیبخش فلسطین احترام بگذارد.

عباس اعلام می کند ، قبول است . دولت بعدی توسط من منصوب خواهد شد ، وبه هر سه شرط وفادار خواهد بود.

سخنگوی ناتانیاهو اظهار می کند ، کافی نیست . باید خود حماس سه شرط  را، پیش از ان که ما با یک دولت مورد حمایت حماس معامله کنیم بپذیرد.

عباس می  تواند چنین پاسخ دهد. می تواند بگوید، قبل از معامله با دولت ناتانیاهو ، تمام  حزب های دولت اسرائیل باید ، همان طور که ناتانیاهو اعلام کرده است ( یک بار، در سخنرانی به اصطلاح بار- ایلان خود) حمایت خود از راه حل دو دولت رااعلام کنند. حداقل دو حزب "خانه یهود" نافتالی بنت و"اسرائیل خانه ما"ی آویگدور لیبرمن، و نیز بخش بزرگی از لیکود ، ممکن است از انجام ان خودداری کنند.   

آدم می تواند جشنی را در کنست تصور کند ، که در آن همه وزیرهای کابینه باید به پا خیزند واعلام کنند: " من بدینوسیله رسما سوگند می خورم که کاملا و صمیمانه از ایجاد کشور فلسطین در کنار کشور اسرائیل حمایت کنم!" اول ظهور مسیح خواهد بود. 

البته ، این امرشدنی نیست . موضع حزب های منفرد یا وزیر ها اهمیتی ندارد. سیاست دولت است که به حساب می آید. آگر دولت بعدی فلسطینی اسرائیل را به رسمیت بشناسد ، خشونت را رد کند وبه تمام قرار داد های پیشین احترام بگذارد می تواند بسنده باشد .

چرا موافقتنامه آشتی فلسطینی ها خبر خوبی برای صلح است ؟

اول از همه چون آدم با تمام ملت صلح می کند ، و نه با نیمی از آن. صلح با سازمان آزادیبخش فلسطین ، بدون حماس ، می تواند بی نتیجه باشد .

از همان آغاز . حماس هر لحظه با اقدام های خشونت آمیز( مثلا تروریسم) می تواند در آن خرابکاری نماید .

دوما ، چون حماس با پیوستن به سازمان آزادیبخش فلسطین ودر نهایت به دولت فلسطین ، در عمل سیاست سازمان آزادیبخش فلسطین را ، که مدت زمان طولانی است که دولت اسرائیل وقسمت کردن فلسطین تاریخی را پذیرفته است ، می پذیرد.  

آدم می تواند دوران پیش از موافقتنامه اسلو را بیاد بیاورد ، که خود سازمان آزادیبخش فلسطین رسما توسط اسرائیل ( و امریکا) بعنوان سازمانی تروریستی توصیف می شد. در زمان امضا روی چمن کاخ سفید ، منشور سازمان آزادیبخش فلسطین هنوز درحال اجرا بود. آن منشور به ویران کردن دولت غیر قانونی اسرائیل و بازگشت عملی تمام شهروندها به شهرک های زادگاه خود فرا می خواند.

سال های طولانی ، این منشور از سوی سیاست مدارهای اسرائیلی و فرهنگستان ها بعنوان مانع غیر قابل عبوری برای صلح اعلام می شد.

تنها پس از اجرایی شدن موافقت نامه اسلو ، شورای ملی سازمان آزادیبخش فلسطین این کلمه های منشور خود را در مراسم جشنی با شرکت رئیس جمهور بیل کلینتون فسخ کرد.

حماس هم منشور همانندی دارد. منشور حماس هم ، زمانی که حماس به دولت بپیوندد اصلاح خواهد شد .

یکی از شوخی های تاریخ است که در گذشته ، اسرائیل به صورت پنهانی از حماس علیه سازمان آزادیبخش فلسطین حمایت می کرد. در حالی که تمام سیاست مدارهای فلسطینی  در سرزمین های اشغالی عملا سرکوب می شدند، فعالیت های حماس در مسجدها مجوز داشت .

من زمانی از رئیس شین بت (سازمان اطلاعاتی اسرائیل – مترجم) پرسیدم که آیا حماس را او ایجاد کرده است .جواب او ان بود که " ما آن ها را ایجاد نکردیم ، با آن ها مدارا کردیم."

علت آن بود که در آن زمان سازمان آزادیبخش فلسطین عرفات دشمن تلقی می شد . خود عرفات بی رحمانه بعنوان "هیتلر دوم" سیاه نمایی می شد . هر کسی که علیه عرفات می جنگید متحد تلقی می شد . این رویکرد تا یک سال بعد از تسلط انتفاضه اول ادامه داشت ،  تا این که شین بت دریافت که حماس بسیار خطرناک تر از سازمان ازادیبخش فلسطین است ، وزندانی کردن ( وبعد ترور آن ها را) آغاز کرد. 

در حال حاضر ، شرایط آتش بس اعلام نشده ای (تهدیدیه یا " آرامش" ) بین اسرائیل وحماس حاکم است . آشکارا ، حماس به قطعیت رسیده است  که جاه طلبی های آن بعنوان یکی از دو حزب سیاسی عمده فلسطینی مهم تر از "مبارزه خشونت آمیز" علیه اسرائیل هستند.  هدف اصلی کسب قدرت در کشور آینده فلسطینی در ساحل غربی و نوار غزه است . مانند بسیاری از سازمان های رهایی بخش پیشین در سراسر جهان ، از جمله لیکود بگین ، حماس در حال تبدیل خود از یک سازمان تروریستی به یک حزب سیاسی است. 

همان گونه که می توان پیش بینی کرد،امریکا خط اسرائیل را تعقیب وآن را کاملا پذیرفته است. امریکا مقام های فلسطینی را به اعلام جنگ در صورت اجرای توافق آشتی تهدید کرده است .

ابتکار صلح امریکایی زمینه ای برای توقف دارد . حقیقت کامل در باره آن می تواند وباید اکنون گفته شود. 

آن صلح ، حتی قیل از آغاز محکوم به شکست بود. شانس اندکی برای بار آوری آن وجود نداشت . پیش روی واقعیت ها  زیر فشار تبلیغات دفن شد، اجازه دهید به روشنی توضیح دهم چگونه پایان یافت: نه از سوی سازمان های بین المللی که عباس به آن ها پیوست ، نه با آشتی فلسطینی ها ،بلکه با امتناع ناتانیاهوازاجرای  تعهد رسمی خود:آزاد کردن قطعی زندانیان سیاسی فلسطینی در زمان تعیین شده .

آزادی زندانی ها یک نقطه به شدت حساسی برای فلسطینی هاست. به انسان ها و خانواه های آن ها ربط دارد. این زندانی های ویژه ، برخیشان شهروندهای اسرائیل هستند ، که حداقل 21سال در زندان بوده اند.ناتانیاهو تاکنون شخصیت توانایی  برای وفاداری به وعده خود و مقابله با کارزارتحریک وحشیانه  راه انداخته  شده از سوی راست افراطی را نداشته است .

او پایان یافتن "گفتگوها"را ترجیح می دهد.

نمایش  جان کری تنها می تواند رقت انگیز توصیف شود.

نمایش با منصوب کردن مارتین ایندایک بعنوان مدیر گفتگوها آغاز شد . ایندایک بعنوان کارمند آیپک ، لابی اصلی راست اسرائیل کار کرده بود . وظیفه اصلی آیپک  ترساندن  کنکره امریکا است ، که  عضو های آن – سناتورها ونماینده ها- با هرنشانه نماینده های ایپک می لرزند.

انتصاب چنین شخصی بعنوان هماهنگ کننده بی طرف بین اسرائیل و فلسطینی ها صرفا خود بزرگ بینی آشکار بود. او از همان آغاز آن چه را درانبار بود به فلسطینی ها گفت.

اقدام دوم خود بزرگ بینی آغاز گفتگو ها بدون گرفتن لیستی از امتیازهایی  بود که ناتانیاهو آماده دادن آنها بود.  طرف اسرائیلی ، تماما از ارائه نقشه ای از مرزهای پیشنهادیش ، حتی پس از آن که طرف فلسطینی نقشه خود را عرضه کرد  خود داری کرد .

این معما 9 ماه ادامه یافت ، که در طی  آن یک اینچ هم پیشرفت حاصل نشد. طرفین دیدار و گفتگو کردند ، گفتگو ودیدار نمودند. جدا از درخواست مضحک ناتانیاهو که فلسطینی ها اسرائیل را بعنوان " دولت – ملت خلق یهود" برسمیت بشناسند ، چیزی دیگری روی میز وجود نداشت .

تزیپی لیونی ، سیاستمداری  پایین درجه ، در سایه روشن فریبنده صحنه جهانی حمام آفتاب گرفت ، وشاید دوست داشت برای همیشه بدون دست یابی به چیزی ادمه یابد.

نماینده فلسطینی ها نیز به ادامه گفتگو حتی بدون هدف ، در راستای وقت گذرانی بدون یک انفجار داخلی علاقمند بود.

کل تمرین گرد پرسش ساده ای دور می زد: آیا رئیس جمهور اوباما حاضر به مقابله با یورش نیروهای متحد آیپک ،سنا ، مجلس نماینده ها ، جمهوری خواه ها ، اوانجلیک ها، نهادهای دست راستی یهودی ، وماشین تبلیغات اسرائیل بود؟

اگر نبود ، کری نباید حتی (گفتگوها را) آغاز می کرد.

این هفته ، در ملاقاتی خصوصی ، کری آشکارا اعلام کرد : که اگر اسرائیل به سیاست کنونی خود ادامه دهد ، به یک کشورآپارتاید تبدیل خواهد شد . هیچ چیز انقلابی در این گفته وجود نداشت. جیمی کارتر رئیس جمهور پیشین در عنوان کتاب خود عبارت را به کار برده بود. در اسرائیل مفسر های مستقل وچپ هر روز این عبارت را به کار می برند. اما در وشنگتن دی سی همه چیزهای وحشتناک رخ می دهد. 

کری بیچاره با عجله عذر خواهی کرد. منظورش آن نبود ، خدا نکند! وزیر امور خارجه امریکای قدرتمند از اسرائیل طلب بخشش کرد.

وبه این ترتیب نمایش  در یک صحنه ملال انگیز محو شدن نت ها به سرانجام شرم آور خود رسید .

 

 

 

 

 

مطلب را به بالاترین بفرستید: مطلب را به آزادگی بفرستید:  

     بازگشت به صفحه نخست