|
||
|
نویدنو:17/10/1387 صفحه قابل چاپ است |
||
|
نویدنو
تحلیلی از انتخابات آمریکا- بخش پایانی نویسنده : سام وب - برگردان: مینا آگاه
با این حال، ما نباید فرض کنیم که هیئت حاکمه ی اوباما ناچار به دنبال راست خواهد رفت. این دیالکتیکی نیست ، زیرا که این مخالف حکمی است که انتخابات صادر کرده و اهرم های جدید کارگران و متحدانش و شاید مهم تر ازهمه، توسعه گسترده تر اقتصادی را نادیده می گیرد. نباید وقتی شخص غیر قابل تاییدی را به سمتی می گمارند، عصبانی شد. ما نباید انتظار داشته باشیم که این هیئت حاکمه خالی از نماینده های وال استریت یا جریان قدیمی حزب دمکرات و یا حتی جمهوریخواهان باشد. حضور آن ها نه لزوما گرایش سیاسی هیئت حاکمه ی اوباما را نشان می دهد، و نه به ما می گوید که اولویت های سیاسی وی چه خواهد بود. اجازه بدهید به اوباما فضا بدهیم. به نظرمن، میلیون ها نفر دیگر یعنی رهبران اصلی جنبش کارگری و مردم همین کار را می کنند. مارکسیسم راهنمائی برای عمل است، و نه برای دگماتیسم. ما با چپگراهایی که فکر می کنند تضاداصلی در دوره ی پیش رو، تضاد بین هیئت حاکمه ی اوباما و حزب دمکرات از یک سو و مردم ازسوی دیگر است، هیچ ائتلافی نمی توانیم داشته باشیم. و نهایتا ما باید به برخی از چپ هایی که منتظرند هیئت حاکمه ی جدید زمین بخورد تا بلافاصله فراخوان بدهند و تلاش کنند تا نیروهای گسترده تری را وادار به موضعگیری خصمانه کنند، با تردید بنگریم. درواقع، بزرگترین چالش نیروی اصلی این ائتلاف چند طبقه مقاومت درمقابل تلاش مرتجعین و برخی از نیروهای چپ برای رودروقراردادن هیئت حاکمه ی اوباما و کنگره با بخش های اصلی جنبش مردم برسراین موضوع یا آن موضوع می باشد. درجائی که تفاوت هایی برسر انتصاب ها، قانونگذاری یا سایر حرکت ها بین هیئت حاکمه و نیروهای گسترده ی مردمی وجوددارد( که خواهدداشت)، این تفاوت ها باید به روشی حل و فصل شود که اتحاد یکپارچه را نشکند.
چپ می تواند و باید نظرات خود را پیش ببرد و با هیئت حاکمه ی اوباما هم، با روش های مناسب مخالفت کند، اما لحنش باید محترمانه باشد. ما با یک دوست صحبت می کنیم. زمانی که هیئت حاکمه و کنگره قدمی مثبت برداشت، باید به آن ها خوش آمد گفت. هیچکس نباید فکرکند که همه چیز صد روزه درست می شود. گذشته ازهمه چیز، عوامل اصلی نیودیل در قوانین سال های 1935، 1936 و 1937 مدون است.
هر چند ما درمرحله ی سوسیالیستی فرایندی انقلابی نیستیم، معهذا، ما در جاده قرارداریم، و این تنها جاده ای است که ما را به سوسیالیسم - به جامعه ای که برابری حاکم است، استثمار کارگران ازبین می رود، به تمامی انواع ستم ها پایان داده خواهد شد، و برای مشارکت نیروی کار چند لایه ای و متحدانش در مدیریت اقتصاد و کشور قابل قبول است، راهنمائی خواهد کرد.
فضا برای ایده های سوسیالیستی در جمع های عمومی بسیار باز شده است. چنین ایده هائی را می توان به راحتی با مردم و رهبران آن ها مورد بحث قرارداد. فراتراز آن، فشار حوادث اقتصادی میلیون ها نفررا مجبور خواهد کرد که ایده های سوسیالیستی را که قبلا از ذهن آن ها خارج شده بود، به یاد بیاورند. اما دید ما از سوسیالیسم تا حدی طنین اندازمی شود که به حساسیت ها و چالش های این عصر اشاره داشته باشد. ما نمی توانیم به سوسیالیسم قرن بیستمی بچسبیم.
نقش کمونیست ها
تلاش کرده ام بگویم، نقش ما این است که بخشی از مبارزه ی در جریان باشیم- این کار با حضور و تلاش برای کشاندن و تشویق دیگران به همراهی آغاز می شود. این می رود که حادثه ی بزرگ و تجلی عمومی از حمایت برای اوباما و جلوه ی توده ای برای تغییر شود.
با اوضاع اقتصادی موجود، ما باید دوباره توجه خود را برروی مبارزات اقتصادی متمرکز کنیم. در حالیکه این مبارزات ممکن است اشکال بسیاری به خود بگیرند، اما موضوع اشتغال همراه با به اوج رسیدن تعدیل نیروی کار، درصدر قرارخواهد گرفت. بدون شک، این بحران ضربه وحشتناک و مخربی به اجتماعات سیاه پوستان، آمریکای لاتینی تبار، آسیائی ها و سرخ پوستان خواهد زد. درحال حاضر میزان بیکاری دو رقمی شده است. به همین دلیل اقدامات حمایتی خاصی باید با نیازهای کلی اقتصادی ترکیب شود.
بگذارید در این مبارزه، دوباره به دیگران( کارگران، زنان، جوانان، کسانی که ازنظر قومیتی و نژادی تحت ستم اند) پیوند یابیم. سئوال می شود ما باید دقیقا چه کاری بکنیم؟ پاسخ آن است که باید افکارمان را رو ی هم بگذاریم و با مردم و سازمان هایی که در مبارزات انتخابی با آن ها کارمی کردیم مشورت کنیم.
یکی دو ایده به نظر من می آید. ما باید دست به تشکیل میتینگ های ابتکاری برای بحث در مورد بحران های اقتصادی، و چگونگی واکنش نشان دادن به آن درسطح محلی، ایالتی، و ملی بزنیم. این میتینگ ها می توانند درجلب شرکت کنندگان و حامیانمان بسیار تاثیر گسترده ای داشته باشد. ما همچنین باید حمایت برای بسته ی اوباما در کمک به شرکت های اتومبیل سازی و کمک فوری به صاحبخانه ها را به حرکت درآوریم. احتمالا شما صدها هزار ایده ی دیگر دارید که باید راجع به آن ها به بحث نشست.
علاوه بر پیوستن به مبارزات اقتصادی و طرحریزی تقاضاهای برنامه ریزی شده، ما همچنین باید فهرستی از مسائل قابل طرح تهیه کنیم و مقاله های تحلیلی بنویسیم. باید ریشه های بحران توضیح داده شود و درمورد نیروهای سیاسی که باید به دورهم جمع شوند و متحد شوند تا هم اصلاحات فوری وهم بیشتری را عملی سازند، به بحث بپردازد.
دراین و سایر مبارزات، ما باید درساختن حزب، رسانه ها و سازمان جوانان حزب بهترعمل کنیم. من نمی خواهم بگویم که فرصت برای ساختن حزب و رسانه های وابسته به آن نامحدود شده، اما بسیار رشد کرده است.
بگذارید سخنانم را با این آخرین گفته ام به پایان برسانم. این احساس خوبی ست که از پیروزمندان باشیم. مطمئنم همه همین حس را دارند. همزمان، با این پیروزی تاریخی، ما، و جنبش گسترده تری که ماهم بخشی از آن هستیم،- کار سال آینده مان را رقم زده است. این چالش بزرگی است، اما ما با چالش های دیگری هم روبرو بوده ایم. اجازه دهید قدم پیش بگذاریم و وظایفمان را با اعتماد به نفس و اینکه بهترین روزهای کشور و سرزمینمان در پیش روی ماست، انجام دهیم. بله ما می توانیم! متشکرم
|
||
|
|
