نویدنو:16/1/1388                                                                     صفحه قابل چاپ است

 نویدنو

 

نکاتی پیرامون بحران اقتصادی جهانی و تاثیرات احتمالی آن بر آفریقای جنوبی

(خلاصه ی گزارش سیاسی ارائه شده به ششمین نشست جامع کنگره ی

دوازدهم کمیته ی مرکزی حزب کمونیست آفریقای جنوبی)

قسمت سوم

نوشته ی: بلاد نزیمیند[1] و جرمی کرونین[2]  - برگردان: مینا آگاه

 

 

چالش های آفریقای جنوبی

 

بحران اقتصادی جهانی چپ را با امکانات مهم و همچنین چالش هایی جدی مواجه کرده است و به همین دلیل  ضرورت دگرگونی اقتصاد تولیدی ما بیش از هر موقعی احساس می شود.  ولی با توجه به کاهش تقاضای جهانی برای صادرات ما و تاثیر آن بر اشتغال ومنابع مالی دولت، این دگرگونی مشکل تر شده است.

 

ما همچنین وارد یک نبرد ایدئولوژیک سخت با کسانی خارج از کنگره ی ملی آفریقا (و در واقع از درون کنگره ملی آفریقا، شده ایم). این نولیبرال های ما چشمشان را به روی واقعیات بسته، و با منابع عظیم، جنگ ایدئولوژیکی را دنبال می کنند تا از گسترش هرنوع بحث معقول و مردمی در کشور در مورد ارزیابی سیاست های اقتصادی و تغییر آن ها جلوگیری کنند.

 

ما قبلا درچنین شرایطی قرارگرفته بودیم. در دوره ی بحرانی 1996-1994، جنگ ایدئولوژیک مشابهی برای به دست گرفتن برنامه ی سیاست اقتصادی جدید دولت درگرفت. هدف این جنگ بی اعتبار نشان دادن چشم انداز بدیل های برنامه و مسخره کردن و بی ارزش کردن آن ها بود - بخصوص اگر این بدیل ها از سوی حزب کمونیست آفریقای جنوبی یا کنگره ی اتحادیه های آفریقای جنوبی ( سی او اس ا تی یو)[1]  ارائه می شد. در این جنگ مدام ما را تهدید می کردند که اگر جرات کنیم و چیزی از کتاب مقدس نولیبرالیسم را به چالش بطلبیم، "بازار جهانی" با ما چنین و چنان خواهد کرد. این مسئله بارها و بارها تکرارشد.

 

و این درست همان چیزی است که دارد دوباره تکرار می شود- به جز این که دست آخر به ما گفته شود که هیچ بدیلی به غیراز توافق واشنگتن در دست نداریم. اکنون به ما گفته می شود که بحران همین برنامه ی اقتصادی به قدری عظیم است، که بهتراست خطرنکرده و چیزی را تغییر ندهیم.

 

این درست انداختن تیر تفرقه از سوی معاون در حال تغییر وزیر امور مالی، جابو ملکتی[2] بود، که یک هفته قبل از نشست اقتصادی ائتلاف صحبت کرد. وی به تایمز مالی لندن گفت که تغییر سیاست های اقتصادی برای آفریقای جنوبی " خودکشی" است. "بنابرگفته ی یکی از معماران ثبات اقتصادی سال های اخیر، هرنوع تغییر ناگهانی بدست رهبران جدید آفریقای جنوبی برای کشوری که اقتصادش زیرسایه ی سرمایه گذاران خارجی ادامه حیات می دهد، خودکشی است." ( هفت اکتبر 2008)

 

به زیرکی این جمله توجه کنید. از یک سو، به ما می گویند که اقتصاد ما به "سال های ثبات" رسیده است، و از سوی دیگر می گویند که " ادامه ی حیات زیر سایه ی سرمایه گذاران خارجی". این چه نوع ثباتی است؟ بنا بر نقل قول ملکتی از یکی از معماران ثبات، دریا بقدری توفانی شده که دیگر نباید برای بازگرداندن کشتی هامان تلاش کنیم. این نوع استدلال کاریکاتور ساختن از چیزی است که ما عملا تلاش به انجام آن داریم – یک برگشت کامل. بهتر است به جای اغراق در این مباحثه قادر باشند که "بی عقل " ما را در طرح های ارائه شده نشان دهند.

 

مشابه با همین دید نیز در " ته مقاله ی" بیزینس دی تحت عنوان " چپ شکست را از حلقوم پیروزی بیرون می کشد" ( سی ام اکتبر2008) تکرار شد. می گویند بحران سرمایه داری بدین معناست که " چپ ممکن است این دور از بحث روشنفکری را برده باشد"، اما این یک پیروزی بی فایده است، زیرا چپ قادر نخواهد بود عملا کاری انجام دهد. "کسری تجارت خارجی آفریقای جنوبی درحال حاضر حدود 7/7 درصد تولید ناخالص داخلی است و کاهش ارزش راند ( واحد پول آفریقای جنوبی) بعنوان یک دردسر باقی می ماند. اصطلاح "پیروزی روشنفکری چپ" به طعنه یعنی عدم توانائی آن ها برای برآوردن قول های داده شده است." انگار که مثلا اگر سکه ی پرتاب شده شیر باشد، نولیبرالیسم برده و اگر خط، چپ باخته است.

 

"توطئه براندازی اقتصاد کمونیستی"؟

بعداز برگزاری نشست مهم اقتصادی ائتلاف در نیمه ی اکتبر، برخی از رسانه های گروهی از خود بی خود شدند و به شکلی هیستریک "توطئه ی براندازی ایدئولوژِی کمونیستی" و " دوربرگردان کامل جناح چپ "، و غیره را فریاد زدند. انجام این کار نه برای اطلاع رسانی ، بلکه برای آن طرح ریزی شده تا با سرعت بخشیدن به وحشت بازار و ضربه زدن به کنگره ی ملی آفریقا ی جنوبی، دولت از سیاست اقتصادی مورد نظر فاصله بگیرند.

 

در حالی که نولیبرال های سنتی سال های جنگ سرد با این کارت (خطر قرمز)  بازی می کنند، دیگر نولیبرال های کمتر غیرتی و بیشتر غرغرو راه حل نشست اقتصادی ائتلاف را به عنوان " فقط یک خطابه " رد می کنند. از دید آن ها، رهبری کنگره ملی آفریقااجازه می دهد که متحدانش "سوپاپ اطمینان" باشند، آن ها دارند مسیر " پیشنهاددادن" را طی می کنند، و بهتر است مثل معمول با تجارت ادامه دهند.

 

و این چنین است که بحث طولانی و پیچیده ما با ماورای نولیبرال ها که می گویند: "اجازه نباید داد چیزی تغییر کند" و نولیبرال های تجدید سازمان یافته  که می گویند: "غصه نخورید، هیچ تغییری ممکن نیست"، همچنان ادامه می یابد . به نظر می آید که ظاهرا این گروه ها مخالف باشند، اما آن ها قلبا موافقند (چه شیر بیاید چه خط آن ها برنده اند).

                             

اگر این حرف ها بر قسمت هایی از کنگره ی ملی و دولت تاثیری نمی گذاشت، شاید تمایلی به در میان گذاشتن شان هم پیش نمی آمد، اما متاسفانه، این چیزی نیست که بتوانیم نادیده بگیریم. مصاحبه ی ترتیب داده شده توسط تایمز مالی لندن با آقای تروور مانوئل[3]، وزیر امور مالی بلافاصله پس از پایان نشست اقتصادی ائتلاف را ملاحظه کنید. او که بطور مشخص به راه حل اصلی نشست اشاره دارد با تحقیر می گوید: "ما باید مردم را از این تصور غلط که ما احتمالا برنامه ی توسعه ی قدرتمندی با توانائی برنامه ریزی و خلق روش های تازه ای برای اشتغال خواهیم داشت، بدرآوریم. این ممکن بود در افق سال های 1994 وجود می داشت، اما این را نمی توان دراین برهه ی زمانی بوجود آورد. به نظرمی رسد دوره ی بعدی در اقتصاد جهانی بسیار رقابتی ترباشد. همانطور که مصرف کاهش می یابد بین کارخانه ها و کشورها برای تامین دستیابی به بازار درگیری های زیادی صورت خواهد گرفت." ( 28 اکتبر 2008)

 

ما از همین چند خط، حرکت متقلبانه ای را درمییابیم که ازسوی نئولیبرالیسم علیه ما شروع شده است.  در وحله ی اول، مانوئل راه حل پولوکوان[4] و نشست ائتلاف برای برنامه ی توسعه را اغراق آمیز دانسته و بطور ضمنی آن را ریشخند می کند. ( جالب است زمانی که وی با رسانه های محلی صحبت می کند، خوددارتر است). وی سپس می گوید برنامه اصلی ایجاد اشتغال بوسیله برنامه ی توسعه" می توانست چشم اندازی درسال 1994 داشته باشد، اما اکنون نمی تواند. "به عبارت دیگر، به واسطه ی بحران در اقتصاد جهانی، دیگر امکان پذیر نیست که به برنامه ی جدی ایجاد اشتغال تحت رهبری دولت فکر کرد.

 

امانوئل چند سال پیش که بحران اقتصادی ای هم نبود چه می گفت؟ در سال 2000 وی به سان دی ایندیپنت گفت: "من می خواهم یکی به من بگوید که چگونه دولت می تواند ایجاد اشتغال کند. این پذیرش وحشتناکی است، اما دولت های سراسر دنیا زمان ایجاد اشتغال عقیم هستند." ( 9 ژانویه 2000). همین اظهارات بعدا به "هرگز امکان پذیرنیست" تبدیل شد و اکنون به دیگر امکان ندارد  تغییر می یابد. در چند سال گذشته سیاست تغییر اقتصاد " غیر قابل تصور" فرض می شد - و اکنون "غیر قابل اظهار" اعلام می شود.

 

اجازه دهید روشن صحبت کنم، زمانی که ما ادعاهای مسخره خواستار تغییر کلی همه ی امور را رد می کنیم، ما در حزب کمونیست آفریقای جنوبی نه به خاطر آن معذرت خواهی می کنیم، و نه نظرات واقعی خود را پنهان می کنیم. ما همچنین پنهان نمی کنیم که در پی تاثیرگذاری بر متحدان خود و یادگیری از آن ها هستیم. اما، زمانی که فکر " گردش کامل به چپ" از پولوکوان آن هم فی البداهه مطرح می شود، جعلی به نظر می رسد. 

 


 

[1] Congress of South African Trade Unions (COSATU)

[2] Jabu Moleketi

[3] Trevor Manuel

[4] Polokwane  شهری در آفریقای جنوبی

   

نکاتی پیرامون بحران اقتصادی جهانی و تاثیرات احتمالی آن بر آفریقای جنوبی-2

نکاتی پیرامون بحران اقتصادی جهانی و تاثیرات احتمالی آن بر آفریقای جنوبی-1

 

 

بازگشت به صفحه نخست         

                            

Free Web Counters & Statistics