نه به سازش ها
- 2
حزب کمونیست
یونان - برگردان : مهرگان
آن چه را می خوانید
بخش دوم وپایانی برگردان
گفتگوی عضو کمیته مرکزی حزب کمونیست یونان با مجله ژاکوبن است که هفته ای
پیش از انتخابات انجام شده است .
دیدگاه حزب نسبت به منطقه یورو چیست ؟ آیا بر گسست از یورو مبتنی است ، ولو
این که یونان را در موقعیت بهتری برای تعقیب گذار سوسیالیستی رادیکال تری
قرار دهد ؟
حزب
کمونیست یونان پیشنهادی استوار ، بر پایه ای درست ، مبتنی بر جهان بینی
علمی مارکسیسم – لنینیسم دارد . آشکارا ، یونانی با قدرت کارگری- مردمی ،
که ما برای آن مبارزه می کنیم ، خارج از اتحادیه اروپا وناتو ، یونانی که
ابزار تولید ( در آن ) اجتماعی است ، یعنی دارایی مردم خواهد بود ، یونانی
که اقتصاد آن بر پایه برنامه ریزی برای تامین نیاز روزانه مردم استوار است
، ونه بر پایه سود آوری سرمایه ، پول ملی خود و نه یورو را خواهد داشت .
اما ، این چیزی است کاملا متفاوت از آن چه از سوی بخش هایی از بورژوازی ، و
اتحادیه اروپا پیسنهاد می شود ، حتی در آلمان ، آن ها آشکارا از امکان خارج
کردن یونان و احتمالا چند کشور دیگر از منطقه یورو و بازگشت به پول ملی را
مورد بحث قرار می دهند.
امروز بازگشت به یک یونان سرمایه داری با پول ملی برای کارگر ها و دیگر
لایه های مردمی چه معنایی دارد ؟معنی آن فقیر سازی مردم ، زوال شدید
استاندارد های زندگی خواهد بود . چه کسی از این وضع سود خواهد برد ؟ باز هم
، همانند امروز با یورو ، آن وضعیت به سود بخش هایی از بورژوازی خواهد بود
، مثلا به سود کسانی که سپرده های خود را به خارج منتقل کرده اند ، یا
کسانی که اعتقاد دارند که نرخ های سود آوری از طریق بازگشت به یک پول ملی
بهبود خواهد یافت .
بنا بر این ، مسئله ای دروغین است . آن ها از یورو یا دراخما برای
تبرئه راه رشد سرمایه داری استفاده می کنند . راه رشد سرمایه داری ، خواه
با یورو یا با دراخما ، به بحران ، بیکاری ، فقر برای اکثریت ، ثروت و
امتیاز برای اقلیت ختم می شود .
دراخمایی که شوبیله ، لوپن ، سوروس ، یورو گریزهای بریتانیا و فاشیست های
مختلف اروپایی مانند طلوع طلایی در کشورما به آن امید بسته اند راهی برای
خروج مردم بنا نمی کند . مردم به قربانی کردن نیاز های خود در قربان گاه
رقابت برای انحصارهایی ، که به حفظ کلید های اقتصادی در دستان خود ادامه
خواهند داد ادامه می دهند.
آیا این در کشورهای سرمایه داری که پول ملی دارند ( بلغارستان ، رومانی
وجاهای دیگر) یا آن که در اتحاد های دیگری مشارکت دارند صدق نمی کند ؟ در
تمام کشور های سرمایه داری ، داخل یا خارج منطقه یورو ، حقوق مردم مورد
حمله است ، بحران سرمایه داری با تمام قدرت عمل می کند.
تفاوت بین آن هایی که با علاقه در باره پول ملی خیال بافی می کنند ، با آن
هایی که به منطقه یورو متعهدند آن است که اولی مردم را به قربانی شدن برای
یک بهبود سرمایه داری از طریق یک پول بی ارزش – هم در داخل و هم در خارج -
دعوت می کند ، اما ، دومی ، از جمله تمام دولت های تا این تاریخ ،اقدام
هایی را برای بی ارزش کردن پول محلی مورد استفاده قرار می دهند ، که چرایی
نیاز آن ها به مموراندا در داخل منطقه یورو است .
این در مورد سیریزای شماره دو " اتحاد مردمی" هم صدق می کند که ، مانند
بقیه از مشخصه و قدرت سرمایه داری دفاع می کند . آن ها اعتراف می کنند که
پول ملی را بعنوان ابزاری برای توسعه سرمایه داری ضد مردمی می خواهند.
البته برخی گروه های چپ گرای کوچک دیگر هم در کشور ما وجود دارند ، مانند
آنتارسیا ، که بر خروج از یورو ، همراه با اقدام های مدیریتی مختلف کینزی ،
بعنوان " مرحله ای" در مسیر یک دگرگونی رادیکال سوسیالیستی اصرار دارند .
بیایید از خودمان بپرسیم ، آیا چگونه ممکن است که با هم سو قرار دادن
خودمان با یک گزینه بورژوایی ، با یک انتخاب طبقه بورژوا که نگران پول ملی
و مدیریت اقدام های سرمایه داری است ، می بتوانیم به تغییر رادیکال اجتماعی
نیروی محرک وام دهیم ؟ به نظر ما پاسخ منفی است . هیچ فورمول مدیریت
بورژوایی نه می تواند از ظهور بحران های سرمایه داری جلو گیری کند ، نه می
تواند بهره کشی سرمایه داری را لغو نماید .
بر انداختن بربریت سرمایه داری نمی تواند از طریق تغییر ساده پول و تغییر
فورمول مدیریت سرمایه داری عملی شود ( خواه فورمول مرکل باشد یا اوباما )
ضد حمله جنبش کارگری تنها می تواند از طریق یک خط گسست با اتحادیه اروپا،
با سرمایه و قدرت آن عملی شود . لازمه آن شکست دادن هم مدل یورو وهم مدل
دراخما است که مخالف واقعی مردم و طبقه کارگر را تیره می سازد .
رابطه حزب با دیگر حزب های کمونیست " رسمی" قاره ، به ویژه حزب کمونیست
پرتقال که وانمود کرده است به همکاری با بلوکو ( بلوک چپ ) بیشتر از حزب
کمونیست یونان مثلا به همکاری با اتحاد مردمی تمایل دارد چگونه است ؟
حزب کمونیست یونان رابطه با ده ها حزب کمونیست وکارکری را حفظ می کند. حزب
در تحقق همایش جهانی حزب های کمونیست وکارگری مشارکت داشت وبه مشارکت خود
ادامه می دهد ، که در آتن آغاز شد و در موقعیت های بسیاری به میزبانی حزب
ما بود .
حزب کمونیست یونان از فعالیت های مشترک حزب های کمونیست که در همایش های
جهانی شناخته شده هستند ، ونیز تارنگاشت سولید نت که اطلاعات در باره
فعالیت و موضع های حزب های شرکت کننده را فراهم می آورد حمایت می کند.
علاوه بر این ، حزب ما ابتکار های متعددی را در سطح منطقه ای ، در بالکان ،
در مدیترانه شرقی ، در اروپا انجام داده است . " ابتکار حزب های کمونیست
وکارگری در راستای مطالعه و شرح جزئیات مسئله های اروپایی و هماهنگ کردن
فعالیت آن ها " به ابتکار حزب ما پایه گذاری شد .
حزب های کمونیست وکارگری اروپایی در این ابتکار کمونیست های اروپایی شرکت
دارند. به علاوه ، نشریه نظری ما ، کمونیستیکی اپیتئوریسی (Kommounistiki
Epitheorisi )
، همراه با نشریه های نظری 10 حزب دیگر مشترکا در بررسی کمونیست بین الملل
(International
Communist Review
)منتشر می شود .
البته ، تمام این ابتکار ها به خودی خود نمی تواند بر اختلاف های جدی
ایدولوژیکی و سیاسی که در داخل صف های جنبش بین المللی کمونیستی وجود دارد
، – چیزی که ما پنهان نمی کنیم – که دستخوش رشته ای از بحران های
ایدئولوژیک وسیاسی بوده است غلبه کند.
به
نظر ما ،بر این بحران ها در جهت دفاع از مارکسیسم – لنینیسم ، نقش اتحاد
شوروی و دیگر کشور های سوسیالیستی و هم زمان کسب نتیجه های مفید از تجربه
تاریخی و از جنبش کمونیستی بعنوان یک کل غلبه خواهد شد . ان ( غلبه )
مستلزم دفاع رزمنده از قانون های علمی انقلاب سوسیالیستی و ساختمان
سوسیالیسم ، از انترناسیونالیسم پرولتری است .
آن چه ضروری است ایجاد قطب حزب های کمونیست است ، که از مارکسیسم – لنینیسم
و راهبرد انقلابی دفاع می کنند. البته ، این مشارکت حزب های ما را در موضوع
هایی مانند مبارزه علیه ناتو ، علیه قدرت های امپریالیستی ، علیه کمونیسم
ستیزی ، در موضوع های همبستگی وجز آن ، با حزب هایی که ما با آن ها اختلاف
های جدی ایدئولوژیک – سیاسی داریم مستثنی نمی کند.
آیا حزب کمونیست یونان اعتقاد دارد که عنصر های مترقی در داخل بورژوازی
یونان وجود دارد ؟
بسیاری از حزب ها در گذشته ( حزب ما استثنا نبود) سیاست اتحادی را اتخاذ
کردند که شامل نیروهایی از طبقه بورژوا ، کسانی که بعنوان " آگاه ملی /
میهن پرست" توصیف می شدند ، بعنوان متمایز از به اصطلاح " مادون " ( "
کمپرادور") می شد .
برخی اوقات آن ها استدلال می کردند که طبقه بورژوازی بخش های " انحصاری" و
" غیر انحصاری" دارد که برای اتحاد با دومی تلاش می کند . ما در کنگره
هیجدهم حزب خود ارزیابی کردیم که یک چنین تمایزی اشتباه است وهیچ پایه ای
ندارد .
البته ، تفاوت هایی در داخل بورژوازی وجود دارد و اغلب ستیزه های شدید داخل
بورژوایی بر سر فورمول مدیریت سیستم ، سیاست مالی ، متحد های بین المللی و
غیره وجود دارد . اما ، این تفاوت های داخل طبقه بورژوازی ربطی به طبقه
کارگر ندارد .
ارزیابی ما این است که خط سیاسی غارت ضعیف ترین کشورها و رها کردن حق
حاکمیت ملی نتیجه بی اخلاقی بخشی از بورژوازی یا مسئله بردگی و بزدلی در
بخشی از طبقه بورژوای کشور نیست .
چیزی است که از موضع آن در بازار سرمایه داری جهانی و از اقتصاد آن و
موقعیت سیاسی – نظامی آن در سامانه امپریالیستی جهانی ناشی می شود .
این به رابطه نا برابر متقابل ، توسعه نا موزون سرمایه داری ربط دارد که هر
دو سامانه امپریالیستی را مشخص می کنند . بنا بر این ، طبقه بورژوایی که
شریک قدرتمند خود را در آغوش می گیرد با آن رفتار برابر نمی کند ، می داند
که گزینه دیگری ندارد ، چون جدای از هر چیز دیگر اتحاد با شریک قدرت مند تر
تضمین می کند که در داخل کشور خود علیه تهدید شدت گرفتن مبارزه طبقاتی
محافظ سیاسی قوی دارد .
بعلاوه برای بورژوازی یا برخی بخش های آن امکان ندارد از حق حاکمیت ملی به
سود مردم دفاع کنند . تنها برای دفاع از منافع خود چنین خواهد کرد . واگر
لازم باشد ، برخی از منافع خاص خود را بعنوان قیمت بهای پرداختنی در
راستای حفظ قدرت تا زمانی که مقدور است نادیده خواهد گرفت .
در خاتمه ، مشارکت تاریخی بورژوازی اکنون به قرن های گذشته تعلق دارد .
برای هر کسی جستجو برای تکه ای از " ترقی " در بورژوازی بیهوده است .
بورژوازی اکنون صد در صد طبقه ای انگلی است و قدرت آن منبع جنگ ها و بحران
ها است .
ما
در دوران گذار از سرمایه داری به سوسیالیسم زندگی می کنیم ، چون پیش شرط
مادی برای سازمان سوسیالیستی تولید و جامعه کامل شده است . و ضد انقلاب دهه
های اخیر نمی تواند این را تغییر دهد . قرن ما قرن انقلاب اجتماعی جدید
خواهد بود .
" برنامه حداقل" حزب ، شرایط حداقلی که حزب می تواند در یک ائتلاف چپ
گسترده شرکت کند چیست ؟
حزب کمونیست یونان از 1996 ( کنگره پانزدهم خود) به ورای توجیه " مرحله
های" سوسیالیسم حرکت کرده است ، که هر از گاهی با برنامه های حداقل مشابهی
همراه می شد .
ما ارزیابی کرده ایم که در عصر گذار از سرمایه داری به سوسیالیسم هیچ اتاقی
برای مواضع سیاسی که طبقه کارگر را در داخل مدیریت سامانه بورژوازی ، از
طریق شکل هایی از مرحله های میانی بین سرمایه داری و سوسیالیسم به تله می
اندازد وجود ندارد .
هیچ اتاقی برای موضع های سیاسی که از حمایت یا شرکت در دولت های مختلفی که
سامانه را اداره می کنند ، که برچسب " چپ گرا " یا " مترقی " دارند دفاع می
کند وجود ندارد . قدرت یا از سوی طبقه بورژوا/ سرمایه دار حفظ خواهد شد یا
طبقه کارگر . ابزار تولید یا به مالکیت اجتماعی در خواهد آمد یا به مالکیت
سرمایه دار ها .
راه حل های داخل سامانه ای ، صرف نظر از نیت آن ها ، نمی توانند رویکرد یک
راه حل سوسیالیستی را تشکیل دهند اما به ابدی شدن سرمایه داری با زمان دادن
به آن و تغذیه توهم در میان کارگران یاری می کنند .
امروز ، برنامه حزب ، که در کنگره 19 آن تصویب شد تعیین می کند که :
مردم یونان از قید استثمار سرمایه داری و اتحادیه های امپریالیستی زمانی
آزاد خواهند شد که طبقه کارگر همراه با متحد های خود انقلاب سوسیالیستی را
انجام دهند و به سوی ساختمان سوسیالیسم – کمونیسم حرکت کنند.
هدف راهبردی ( استراتژیک) حزب کمونیست یونان پیروزی انقلابی قدرت طبقه
کارگر ، دیکتاتوری پرولتاریا، برای ساختمان سوسیالیسم به مثابه مرحله اولیه
جامعه کمونیستی است .
تغییر انقلابی در یونان سوسیالیستی خواهد بود.
برنامه همچنین یاد آورمی شود که :
نیروی محرک انقلاب سوسیالیستی طبقه کارگربه مثابه نیروی رهبری کننده ، نیمه
پرولترها ، لایه های سرکوب شده مردمی خود اشتغال شهر، کشاورز های فقیر ، که
به صورت منفی از انحصار ها آسیب می بینند ، و به این دلیل منافع عینی در
براندازی آن ها دارند ، لغو مالکیت سرمایه داری ، در سرنگونی قدرت آن ، در
رابطه های جدید تولیدی خواهد بود .
بر پایه فوق ، ما فکر می کنیم روشن است که حزب کمونیست یونان خط سیاسی "
اتحاد چپ " را پی نمی گیرد و دچار توهم پارلمانی در باره نقش دولت های "
چپ گرا " نیست .
تاریخ به ما آموخته است که توجیه اصلاح و رد راه انقلابی ، رد انقلاب
سوسیالیستی عقب نشینی درناک و انکار مرکزی ترین جنبه ای را تشکیل می دهد که
مشخصه یک حزب کمونیست است .
بنا بر این ، حزب کمونیست یونان در جهت تدارک نیروی عینی برای چشم انداز
انقلاب سوسیالیستی تلاش می کند ، اگر چه دوره معینی از زمان ، زمانی که خود
را با توجه به شرایط عینی ، با توجه به وضع انقلابی قطعی نشان می دهد .
امروز ، در شرایط غیر انقلابی ، حزب ما به گرد هم آوری جنبش کارگری اولویت
می دهد ، به نحوی که بتواند به به نیازهای مبارزه طبقاتی پاسخ دهد ، به
نحوی که طبقه کارگر بتواند نقش خود را بعنوان طبقه رهبر در جامعه ، به
مثابه ماشین تغییر انقلابی انجام دهد .
باز آرایی جنبش کارگری ، به معنی اتحادیه های کارگری توده ای قدرت مند است
که خواهان مبارزه در راستای طبقاتی ، مبتنی بر کارگر ها ، بر زحمتکشان جوان
، بر زنان ، مهاجر ها ، از طریق روش های جمعی هستند ، که مشارکت در تصمیم
گیری و اجرای تصمیم ها را تامین می کند .
تقویت پامه ، تقویت صف آرایی با منشا طبقاتی در جنبش کارگری ، تغییر ضریب
همبستگی نیروها به هزینه نیرو های اصلاح گری ( رفورمیسم) ، فرصت طلبی (
اپورتونیسم) ، سندیکالیسم تحت هدایت کارفرما و دولت ، رسانگر های همکاری
اجتماعی ، جنبه های بنیادی یک چنین بازآرایی جنبش کارگری است .
آن ( صف آرایی) مستلزم سازمان های حزبی در کارخانه ها ، در تشکیلات های
دارای اهمیت راهبردی است .
جنبش کارگری باید به شیوه ای رزمنده وسازمان یافته در رابطه با تمام مسئله
های طبقه کارگر بر مبنای ملاک نیازهای ضروری ، دست یابی به جهت مقابله علیه
نیروهای سرمایه برای سرنگون کردن استثمار سرمایه داری و نیز سطح عالی اتحاد
طبقاتی مبارزه کند.
طبقه کارگر با موضع پیشتاز خود ، در ساختمان اتحاد مردمی که پاسخی به پرسش
در رابطه با سازمان مبارزه برای مقابله با اقدام های بربرمنشانه ضد کارگری
، ضد مردمی ، برای سازمان دادن ضد حمله مردم فراهم می آورد باید نقش
برجسته ای بازی کند
اتحاد مردم ، منافع طبقه کارگر ، خویش فرما های نیمه پرولتاریا و کشاورزهای
فقیر ، افراد جوان و زن های لایه های فق
نه به سازش
ها
-
1
مطلب
را به بالاترین بفرستید:
مطلب را به آزادگی بفرستید:
بازگشت به صفحه نخست
