|
||
|
نویدنو:17/02/1387 صفحه قابل چاپ است |
||
|
نویدنو: سوسیالیسم آینده است ، آن را ازهم اکنون بسازیم !- بخش سوم چشم انداز های استراتژیک حزب کمونیست افریقای جنوبی
پیشرفت ، تعمیق ودفاع از انقلاب دموکراتیک ما در گیریک انقلاب ملی دموکراتیک هستیم.محتوی اصلی این مبارزه آزادی تاریخی سیاه ستم دیده ، وبه ویژه اکثریت افریقایی ها است. آوریل 1994دگرگونی قطعی و فاز جدیدی را در انقلاب ملی دموکراتیک آفریقای جنوبی رقم زد. تا اوریل 1994، هدف عمده فوری جنبش آزادیبخش ما شکست دادن دولت آپارتاید بود.آوریل 1994به حاکمیت رسمی اقلیت نژاد پرست پایان داد.حمایت توده ای در انتخابات از اتحاد به رهبری کنگره ملی افریقا ، کنگره ملی افریقا را بعنوان نیروی سیاسی عمده قدرتمند در دولت اتحاد ملی مستقر ساخت.انتخابات ورود نیروهای دموکراتیک را به داخل برخی و نه تمام مناصب رسمی قدرت سیاسی در کشور ما تثبیت کرده است . پایان یافتن حاکمیت رسمی اقلیت نژاد پرست ، اگرچه پیروزی نهایی انقلاب ملی ودموکراتیک نیست ، اما پایه هایی را برای پیشرفت سریع وتحکیم روند گذارملی دموکراتیک و تحقق سوسیالیسم فراهم می آورد . هدف اصلی مرحله جدید انقلاب ملی ودموکراتیک پیش بردن روند دموکراتیزه کردن کشور ، در راستای عملی کردن بخشی از تلاش برای بازسازی عمومی وتوسعه در غلبه کردن بر میراث ستم ملی است. شعار"پیشرفت ، تعمیق ودفاع از انقلاب دموکراتیک" با منافع فوری واستراتژیک دراز مدت طبقه کارگر وطیف گسترده ای از نیروهای مردمی افریقای جنوی تطبیق می کند .این شعارمستقیم ترین مسیر به سمت سوسیالیسم در کشور مانیز هست . 2.1- پیش بردن ابزارهای انقلاب دموکراتیک : به کار گرفتن ابتکار استراتژیک برای تغییر وتضمین آن که ما مزایا ومیزان حرکتی را که آرای اکثریت عظیم آوریل به جنبش ما اعطا کرده است از دست نمی دهیم . باید مطمئن شویم که روند انتقالی تا نیل به رهبری توده ای ادامه می یابد . این امر خطیری است که ما با تردید ودودلی یا با خود شیفتگی نخبگان جدید در بر خورداری از " غنیمت مقام" فرصت های موجود در شرایط جدید را بر باد ندهیم. قبول مسئولیت کامل ، بعنوان اتحاد کنگره ملی افریقا ، برای پیروزی وبه همین دلیل برای حکمرانی .ما نمی توانیم اجازه دهیم که محدودیت های گذار، مانند توزیع قدرت در دولت اتحاد ملی، به بهانه ای برای تاخیر و تردید از سوی ما تبدیل شود. گسترش دادن استراتژی های روشن ایالتی.حتی در استان هایی که اتحاد کنگره ملی افریقا اکثریت را کسب نکرده است ، ضرورت پیش بردن انقلاب ملی اوریل 1994 یک وظیفه کلیدی ومسئولیتی واقعی باقی می ماند. انتقال دادن روند آوریل 1994 به یک پیروزی در لایه های بحرانی ونزدیک دولت منتخب در انتخابا ت دولت محلی نوامبر 1995. دولت انتخابی محلی بنیاد دموکراسی وبرای تغییر موثر زندگی مردم تعیین کننده است . 2.2- تعمیق ابزار های انقلاب دموکراتیک آوریل 1994 استفاده از امکانات وقدرت جدید حود برای تضمین دموکراتیزه کردن مطلق نهادهای سیاسی قوه مجریه ،پارلمان ومجالس قانون گزاری محلی ، خدمات دولتی ومدنی ، نیروهای امنیتی واطلاعاتی ، دولت های محلی ، دادگاه ها، فرهنگ عمومی وگویندگان. دموکراسی سیاسی باید تعمیق یافته ، و تضمین نماید که دولت وبخش عمومی کارآ، شفاف ،نماینده واقعیت طبقاتی، نژادی وجنسیتی جامعه ،قابل دسترس وپاسخگوی مردم است . به دوش گرفتن منطق وپیش فرض های قاعده دموکراسی اکثریت، مشارکت،توانمند سازی،پاسخگویی، برابری شهروندان در تمام دیگر حوزه های فعالیت های اقتصادی ، اجتماعی، فرهنگی با ملاحظه مناسبات جنسیتی جامعه ما . برنامه بازسازی وتوسعه خطوط گسترده ای را برای پیشرفت در این جبهه ها ترسیم می کند. تسهیل مشارکت فعال مردمی به ویژه طبقه کارگر در مبارزه انتقالی .این امر وسیله ای برای عرضه محتوی روشن وبه ویژه قابل اجرا درپاسخ به الزامات برنامه بازسازی وتوسعه مردمی است ..این امر مستلزم تحکیم ساختار توده ای جنبش آزادی بخش ما ، وازمیان تمامی بخش های جامعه مبتنی بر سازمان ها وان جی او های مترقی ، وتقویت اتحاد عمل آنها در داخل شوراهای برنامه ریزی در تمام سطوح است . 2.3- دفاع اما انقلاب آوریل 1994 محتاج دفاع نیز هست . دفاع از انقلاب دموکراتیک در متن متغیر وپیچیده ی خطوط تازه ای از مبارزه که در روند تثبیت جریان دارند رخ می دهد. تمایز بین مخالف اصلی استراتزیک ونیروهای متخاصم فرعی در این اوضاع ضروری است . 2.3.1- مخالف استراتژیک اصلی در این مرحله ی انقلاب ملی ودموکراتیک ، محالف استراتژیک اصلی، بقایای سرمایه داری ، هم ملی وهم بین المللی است. بسیاری ازعوامل گوش به فرمان سرمایه در معامله مورد توافقی همکاری کرده اند. اگر چه در این همدستی یک دستور کار طبقاتی وجود دارد. انتقاد عمیق ساختاری از سرمایه داری در افریقای جنوبی،وموج های خیزان مبارزه مردمی ، جداگانه وهمراه باهم ، تاکتیک ها واستراتژی های تغییر یافته طبقه سرمایه دار در راستای اتحاد عمل واعمال دوباره سرکردگی سرمایه داری در روند بازسازی را تحت فشار قرار می دهد. راهکارهای تغییر یافته پذیرش دموکراتیزه کردن صوری ( اما نه ذاتی ) افریقای جنوبی ، و رفع تبعیض نژادی صوری ( باز هم نه ذاتی) را آغاز کرده اند.این چشم انداز های راهبردی در بند بند تشکیلات سیاسی نظیر حزب ملی وحزب دموکراتیک ونیز در بین لابی تجارکارکشته گروه هایی نظیر ساکوب وجود دارند. در راستای تغییر شکل عقب نشینی نسبی آنها به تجدید قوا وتجدید اعمال سلطه سرمایه داری ، تهاجم شدیدی ( اگر چه" نرم")علیه جنبش آزادی بخش به راه افتاده است . به ویژه این امر تلاش های نمونه وار بیطرفانه نو استعماری را در گزینش شریک در داخل صفوف سرمایه داری نشان می دهد، یک طبقه ممتاز سیاه،وتلاش هایی برای تغییردادن جنبش رهایی بخش از طریق اعمال نفوذ در میان نخبگان سیاسی جدید، از طریق لابی گری ، فساد وتهاجم بی امان ایدئو لوژیک ،به پیشگامی بخش هایی از مطبوعات بورژوایی ، که برای توجیه سرمایه داری موجود بعنوان " تنها آلترناتیو قابل تصور" طراحی شده است .تلاش های استواری هم برای منزوی کردن حزب کمونیست افریقای جنوبی ونیروهای طبقه کارگر در داخل جنبش رهایی بخش وجود دارد. تمام این موارد تاکید می کند که چرا کارزار علیه فساد ، وعلیه خود پروری در میان ادارات عمومی ، که جدایی فزاینده رهبری سیاسی را از ریشه های بنیانی آن در بین توده های ستمدیده وطبقه کارگر گسترش خواهد داد ، تنها کارزاری اخلاقی در باره "شیوه زندگی " نیست. این کارزار ها عمیقا در درون طبقه کارگر وحمایت مردمی از انقلاب دموکراتیک آوریل 1994 جاسازی شده اند. یکی دیگر ازاجزا تهاجم سرمایه علیه تثبیت انقلاب ملی دموکراتیک ما ، حمایت برخی از بخش های سرمایه از تفسیمات فدرال ، برای " انعطاف پذیری بیشتر منطقه ای" وجلب طبقات ممتاز منطقه ای است .ما بعنوان جنبش رهایی بخش برای انتقال واقعی قدرت پافشاری می کنیم.هرچند حمایت برخی بخش های سرمایه داری از فدرالیسم تلاش آشکاری برای براندازی حق حاکمیت ملی وقدرت دولت جدید ملی ، تضعیف تلاش مشترک برنامه بازسازی وتوسعه است که تماما درباره برنامه منسجم ملی بازسازی وباز توزیع منابع ، فرصت ها وزیر ساخت ها است .هواداری از فدرالیسم تلاش برای مسدود کردن راه تمرکز برنامه ریزی ملی درفایق آمدن براختلافات منطقه ای در کشور مااست. سرمایه در همه جااستثمار می کند وتوسعه نا متوازن را تشدیدد می کند، به برخی از مناطق اجازه می دهد که حوزه تولید ارتش ذخیره کارباشند ، برخی دیگر منطقه صادرات محصول وبعضی نیزبازارهای مصرف باشند. سرمایه در همه جا در پی به دست آوردن مزایای نسبی خود از فراز سر دولت های دموکراتیک منتخب وطبقه کارگر است. سرمایه به شدت وبه طور روز افزونی متحرک وسیال است ، ودولت های دموکراتیک وطبقه کارگر کمترین تحرک جغرافیایی را دارند.این دلیل خوب.و بدون دست کشیدن از انترناسیونالیست بودن است که ما اعلام کرده ایم که مبارزه عاجل ما برای انقلاب ملی دموکراتیک است . مهم است که ما تهاجم عمده علیه انقلاب ملی دموکراتیک خودرا که از سوی سرمایه رهبری می شود تحلیل کنیم وآن را درک نماییم . و همزمان متوجه باشیم که ،پویش بغرنجی در درون صفوف مخالف اصلی استراتژیک ما وجود دارد.ما باید در برابر تئوری غلو امیزتوطئه محتاط باشیم ، ونباید هم تصور کنیم که سرمایه هویتی یک پارچه رها از تضاد است .کشمکش های مهمی بین شرکت های چند ملیتی خارجی،سرمایه انحصاری داخلی، وبخش های غیر انحصاری وجود دارد. سرمایه انحصاری افریقای جنوبی به امتیازات نژادی ، تحریم ها وفضای حمایتی در تامین فوق العاده سطح بالای کنترل انحصاری اش بر اقتصاد افریقای جنوبی وابسته شده است. بر همین اساس رقابت آشکاری نیز بین شرکت های چند ملیتی وبرخی بخش های غیر انحصاری در داخل افریقای جنوبی از یک طرف وبخش انحصاری افریقای جنوبی از طرف دیگر وجود دارد. این امر به نوبه خود ، بین هرکدام از آنها سبب مسابقه ای برای جلب همراهی نخبگان جدید سیاسی است. تضادهای بین این نیروهای مختلف به جنبش رهایی بخش کنونی ما فضایی برای مانور عرضه می کند.اما خطرهای مهلکی هم در سادگی وپذیرش غیر انتقادی منطق، مثلا، لفاظی نئو لیبرالی چند ملیتی ها درباره " ضد انحصار" وجود دارد.برعکس ساده بودن در پذیرش غیر انتقادی مدعیات" میهن دوستی" انحصارات داخلی هم می تواند خطرناک باشد .ورای اختلاف ها ، بین آنها دستور کار منفردی وجود دارد: پذیرفتن صوری رفع تبعیض نژادی ودموکراسی ، با هدف تحکیم انباشت سزمایه در جنوب وآفریقای جنوبی. مبارزه با مخالف استراتژیک اصلی خود، در تعادل ملی ، منطقه ای وجهانی نیروها در شرایط کنونی ، به نا چاربه یک درگیری با این نیروها منجر می شود.ما برای تحکیم انقلابی ملی دموکراتیک در بافت جهانی ودر یک عرصه ملی که هنوز تحت سلطه سرمایه داری است تلاش می کنیم . ما در همین عرصه ونه در فضایی جدا ونه در منطقه ای آزاد شده است که مجبوریم با مخالف طبقاتی خود برای پیشرفت ،تعمیق ودفاع از دموکراسی وبرای حرکتی استوار به سوی سوسیالیسم مبارزه کنیم .این امر به مبارزه طبقاتی دراز مدتی در تمام جبهه های، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی وایدئولوژیک دامن می زند.این امر هم چنین به کار گیری طیف گسترده ای از تاکتیک های مبارز اتی را، با استفاده موثر از قدرت دولت ، به واسطه مبارزه طبقاتی و توده ای ، ودر واقع به واسطه مذاکرات برای درگیرکردن مخالف اصلی استراتژیک ما الزامی می کند. فرآیند این مبارزات از پیش مقدر نیست . علیرغم تقویت جهانی سرمایه داری ، سیتم سرمایه داری، هم از نظرداخلی وهم از نظر جهانی با بحران های ساختاری مواجه است .ما نیازمندیم که حول توان نسبی خود همکاری کنیم واز ضعف مخالف اصلی استراتژیک خود بهره برداری نماییم . سوسیالیسم آینده است ، آن را ازهم اکنون بسازیم !- بخش دوم سوسیالیسم آینده است ، آن را ازهم اکنون بسازیم !*- بخش اول
|
||
|
