نویدنو 09/02/1398
کانون نویسندگان ایران :
گرامی باد اول ماه مه؛ روز جهانی کارگر
روز
جهانی کارگر ، روز طبقهای است که بارِ تولید را بر دوش میکشد
اما خود از مواهب آن بیبهرهترین
است. کارگران در این روز ، همبستگی و همصداییشان را در سراسر جهان پای
می کوبند و خواستهای دیرینشان برای عدالت و آزادی را با صدایی رسا
فریاد می کشند.
جنبش کارگری از جایگاهِ این مطالبات، مفهوم انسانی و عاماش را در
زیستِ سایر طبقات تحتستم گسترش داده است. بسیاری از آرمانهای بشر ،
از این مسیر و با تاثیرپذیری از اعتلای جنبش کارگری
بنیان نهاده شده یا تعمیق یافته است. خواستهای انسانِ امروز برای
آزادی بیان، برابری حقوق زنان و مردان، مبارزه برای لغو مجازات اعدام،
حقوق کودکان، آموزش همگانی
و رایگان، مبارزه با کار اجباری و .... پیوندی تنگاتنگ با مطالبات
کارگران دارند. بنابراین سرنوشتِ نویسندگان و افراد و اقشارِ دیگر
جامعه، به طور واقعی، از طریق همین آلام و آرزوهای مشترک با
جنبش
کارگری گره خورده است.
رشد کیفی جنبش کارگری ایران در سالهای اخیر و خواستِ عمومی کارگران
برای ایجاد تشکل های مستقل و در چشم اندازی وسیع تر، ایجاد تشکل سراسری
و فراگیر، علاوه بر درخواست های صنفی، مطالبات عمومی جامعه را برای
عدالت و آزادی پررنگتر کرده است. همچنین باید اذعان داشت که عقوبت
چنین رویکردی، بیش از همه، بر گردهی کارگران و معترضانی از سنخ
اسماعیل بخشی نقش فقر و شلاق بسته است.
کانون نویسندگان ایران ضمن شادباشِ اول ماه مه به کارگران ایران و جهان
، خواهان آزادی همهی فعالان کارگری و نویسندگان و روزنامهنگاران در
بند، و دیگر زندانیان سیاسی و عقیدتی است. همچنین، به همین مناسبت،
خواهان به رسمیت شناختن عملی و واقعی حق آزادی بیان و اعتصاب، برای
همهی گروههای اجتماعی، بویژه آنهاییست که در وضعیت مصیبت بار معیشتی
موجود، قربانیان اصلیِ رکود اقتصادی و حتا بلایای طبیعی هستند.
کانون نویسندگان ایران
11 اردیبهشت 1398
|