نویدنو 07/02/1398
بیانیه
مشترک سندیکا ها و تشکل های کارگری
بیانیه مشترک سندیکای كارگران شركت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه-
سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه - گروه اتحاد بازنشستگان - کمیته
هماهنگی برای كمك به ايجاد تشکل های کارگری به مناسبت روز جهانی کارگر
فرخنده باد اول ماه می (۱۱اردیبهشت) روز اتحاد رزمندۀ کارگران ايران و
جهان علیه نظام سرمایه داری!
حرکت دلیرانۀ صدها هزار کارگر شهرهای مختلف آمریکا در روز اول ماه می
۱۸۸۶ که برای برقراری ۸ ساعت کار در روز، اعتصاب کردند و بسیاری از
آنان در صفوف متحد و فشرده در خیابان های شیکاگو با قدم های محکم و
بدون ترس از پلیس و دیگر مزدوران سرمایه داری به تظاهرات برای خواست به
حق خود روی آوردند تنها برای مقابله با سرمایه داران و کارفرمایان
استثمارگر آمریکا صورت نگرفت؛ این جنبش همچنین پیامی بود برای همبستگی
و اتحاد کارگران همۀ کشورها، فارغ از ملیت، جنسیت، عقیده، مذهب و نژاد
در مقابل استثمار حاکم و شرایط دهشتباری که نظام سرمایه داری بر
کارگران و دیگر مردم زحمتکش تحمیل کرده است. این پیام عملی، خونین و
فراموش نشدنی که هنوز پس از ۱۳۳ سال در سراسر جهان طنین انداز است
ادامۀ درسی بود که پیشروترین کارگران و اندیشمندان جهان با ایجاد
اتحادیه بین المللی کارگران به طبقه کارگر ارائه کرده بودند.
پیام اول ماه می حدود صد سال پیش در ایران نیز منعکس شد و کارگران
ایران سال ها این روز را جشن گرفته و این روز به سنت مبارزه برای خواست
های برحق کارگران، معلمان، دانشجویان، روشنفکران، بازنشستگان، زنان و
تمامی مزدبگیران زحمتکش، تبدیل گشته است.
نظام سرمایه داری در ایران بر مبنای ضرورت و تابعیت از مناسبات جهانی و
تحت تأثیر بحران اقتصادی و عقب ماندگی مناسبات سرمایه داری داخلی،
همواره به خشن ترین شیوه های سیاسی و اقتصادی در مقابل کارگران و
زحمتکشان ایران و مطالبات انبوه و پایمال شدۀ آنان، توسل جسته است. این
استثمار و خشونت نه تنها بر کارگران صنعت، معدن و کشاورزی بلکه بر سطح
معیشت و شرایط اسفبار زندگی کارکنان رشته های مختلف خدمات و از جمله
معلمان، پرستاران، بازنشستگان و ... نیز وارد گشته و صف بندی مشترک و
مبارزه پیگیر در جهت کسب مطالبات را متمرکزتر ساخته است.
کشیده شدن مبارزات و اعتصابات کارگران به خیابان های شهرها همراه با
خانواده ها و حمایت های کوبندۀ مردم (هپکو، هفت تپه، فولاد، سنديكاي
شركت واحد و ...)، در اعتراض به مزدهای ناچيز، تحمیل گرسنگی و کوچک
سازی سفرۀ خانواده ها، معوقات و وضعیت ننگین قراردادها، درخواست مسكن
مناسب، فساد گسترده در جریان جابجایی ها و خصوصی سازی ها در نهادها،
مراکز و عرصه های مختلف، از جمله عرصه صنایع، دانشگاه ها، آموزش و
پرورش، بهداشت و درمان و ...، بازداشت ها و پرونده سازی های بیشرمانه
علیه کارگران، اعتصابات مداوم و سراسری معلمان و عدم حضور در کلاسها،
تجمعات پیاپی بازنشستگان در مقابل مجلس، وزارت کار، سازمان برنامه و
بودجه و سایر شهرها، تجمع و اعتصابات پرستاران در حیاط بیمارستان ها،
اعتراضات وسیع دانشجویان، زنان، فعالان محیط زیست، همه و همه نشان
دهنده این واقعیت است که استمرار این شرایط غیرانسانی و تحمیلی، راهی
جز اتحاد و ارتقاء سطح مبارزات متشکل جاری مشترک برایمان دربرندارد.
علاوه بر این، در نهایت تأسف بخش عظیمی از مناطق ایران و مردم محروم در
معرض فاجعه سیل اخیر قرار گرفته، شماری از مردم جان خود را از دست داده
اند و خسارت های عظیمی به سرپناه و دارایی های شهروندان وارد گردیده
است. یکی از علل گستردگی خرابی ها و آوارگی مردم بر اثر بی مسئولیتی
ارگان ها و متولیان حاکم، عدم رعایت استاندارد در ساخت و سازها و تخریب
محیط زیست می باشد. این فاجعه تأثیرات مخرب و هولناکی بر زندگی و معیشت
زحمتکشان این مناطق وارد ساخته است و کارگران و همه مردم حق دارند دولت
را پاسخگوی رفع مشکلات و نیازهای خود بدانند و بر امر کمک رسانی و
بازسازی این مناطق پافشاری کنند.
ما از همۀ کارگران، معلمان، پرستاران، بازنشستگان، زنان، بیکاران،
دانشجویان و جوانان دعوت می کنیم با تجمع و همبستگی، روز جهانی کارگر
(۱۱اردیبهشت) را روز اعتراض نسبت به شرایط غیرانسانی موجود و طرح
مطالبات برحق خود قرار دهیم:
۱-
تعیین مزد حداقل به میزان ۷ میلیون تومان در ماه برای یک خانواده چهار
نفری.
۲-
آزادی بی قید و شرط کارگران زندانی که برای خواست های خود مبارزه کرده
اند و منع تعقیب قضایی آنها، آزادی همه زندانیان سیاسی و عقیدتی و
آزادی معلمان و دانشجویان زندانی.
۳-
برقراری بیمه بیکاری برای تمام بیکاران و جویندگان کار.
۴-
ترمیم مستمری بازنشستگان حداقل به میزان ۷ میلیون تومان در ماه، تأمین
بیمه های اجتماعی کامل و کارآمد و مسکن مناسب برای بازنشستگان، نظارت
نمایندگان منتخب بازنشستگان بر صندوق های بازنشستگی و شرکت در مدیریت
آنها.
۵-الغای
هرگونه تبعیض جنسیتی، مذهبی، ملی و قومی در محیط کار و در سطح جامعه،۶-
برابری مزد زنان و مردان در شرایط کار برابر و برابری حقوق کارگران
مهاجر با سایر کارگران و رفع تبعیض از آنها.
۷-
منع کار کودکان
۸-
حق برخورداری از تشکل های مستقل و سندیکا و برقراری مذاکرات دستجمعی
میان کارگران و کارفرمایان.
۹-
لغو قراردادهای سفید امضا.
۱۰-
آزادی بیان، تحزب، عقیده، اعتراض، گردهمایی، اعتصاب و راهپیمایی.
۱۱-
ایجاد یک صندوق با تعهد دولت برای پرداخت فوری تمام مزدها و مزایای عقب
افتاده کارگران.
۱۲-
ما به همراه عموم كارگران ایران و جهان، سیاست های مداخله گرانه، جنگ
افروزانه و تجاوزكارانه از جانب هر دولت متجاوزی را علیه مردم كشورها
محكوم نموده و خواهان برقراری صلح، امنیت، رفاه و پیشرفت برای تمامی
مردم ایران، منطقه و جهان هستیم.
۱۳-
تأمین نیازهای فوری سیل زدگان ازجمله خوراک، پوشاک، بهداشت و درمان و
مراکز آموزشی و تأمین مسکن مناسب و بازسازی رایگان و جبران همه خسارات
آنها از جمله خسارات کشاورزان توسط دولت.
۱۴-
اعلام تعطیلی رسمی روز کارگر و آزادی برگزاری مراسم بزرگداشت اول ماه
می در سطح کشور.
گسترده، مستحکم و رزمنده باد اتحاد و همبستگی بین المللی کارگران جهان!
رساتر و کوبنده تر باد فریاد حق طلبی کارگران و زحمتکشان علیه نظام
سرمایه داری و قدرت های حامی آن!
پر طنین باد پیام آزادی بخش اول ماه می روز جهانی کارگران!
۷
اردیبهشت ۱۳۹۸
سندیکای كارگران شركت واحد اتوبوسراني تهران و حومه
سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه
گروه اتحاد بازنشستگان
کمیته هماهنگی برای كمك به ايجاد تشکل های کارگری
|