|
نویدنو 06/02/1398
چین در
امریکای لاتین : امریکا "حیات خلوت" خود را از دست می دهد
برگردان : هاتف
رحمانی
چین در سال 2018 ، طی دیدار با جامعه کشورهای امریکای لاتین و کارائیب
در سانتیاگو ، شیلی ، جایی که روسای جمهور چین و ونزوئلا دست یکدیگر را
می فشردند رسما امریکای لاتین را به مشارکت در ابتکار کمربند و جاده
دعوت کرد . پس از آن زمان ، 16 کشور منطقه هدف خود برای شرکت در این
پروژه ارتباط تجاری را اعلام و موافقت نامه هایی را برای انجام آن امضا
کرده اند.
علاوه بر ونزوئلا ، که متحد راهبردی پکن در ساختن جهانی چند قطبی است ،
پاناما ، برزیل، مکزیک، بولیوی ، آنتیگوا و باربادو ، کستاریکا ، شیلی
و گویان نیز موافقت نامه های تجاری امضا کرده اند.
برنامه که در سال 2013 با اعلام عمومی رئیس جمهور ژی جین پینگ در مقیاس
جهانی آغاز شد ، تقویت زیر ساخت ، تجارت و سرمایه گذاری بین غول اسیایی
و تقریبا 65 کشور ، تشکیل دهنده 62 درصد مردم جهان و 75 درصد منابع
شناخته شده جهان را مد نظر دارد .
در این رابطه امریکای لاتین به خاطر اشتراک آن با چین در اقیانوس آرام
، گستره طبیعی که دو منطقه اقتصادی را به هم متصل می کند ، همان طور که
چین در دیدار با جامعه کشورهای امریکای لاتین و کارائیب در سال
2018یاد آوری کرد، به خط حمل و نقل بزرگ فرا آتلانتیک تبدیل می شود.
چین در آن جا بر اهمیت بنیادی بلوک قاره ای در برنامه همکاری بین
المللی تاکید کرد .
اما ، سرمایه گذاری ها در ابتکار کمربند و جاده از خلا به وجود نمی آید
. طرح های دو جانبه با ملت های مختلف در امریکای مرکزی ، امریکای جنوبی
و کارائیب به سال 2005 بر می گردد. در آن سال ، آن ها 4.7 میلیارد دلار
سرمایه گذاری از چین دریافت کردند . تا سال 2018 ، این رقم با افزایش
425 درصدی به 20 میلیارد دلار نزدیک شد .
در هشت سال اخیر ، تبادل تجاری نیز با افزایش 22 برابری رشد کرد ، و به
280 میلیارد دلار در سال 2017 بالغ شد . داده های کمیسیون اقتصادی برای
امریکای لاتین و کارائیب ، ارائه شده از سوی دفتر الیسیا بارسنا ،
جایگاه کشور آسیایی را دومین شریک مهم برای منطقه ، و اولین شریک برای
امریکای جنوبی ، جایگزین امریکا توصیف می کند.
هدف اتصال جهانی اقتصاد های ملی از طریق ابتکار کمربند و جاده تحت
رهبری چین در حال ظهور بیش از یک دهه روابط تجاری گذشته را فورموله و
باز سازی می کند.
پروزه ها و طرح های جاده ابریشم در امریکای لاتین
مجموعه روابط چین - امریکای لاتین که تا دهه 1990 بر سرمایه گذاری در
محصولات معدنی . منابع طبیعی برای انتقال به چین متمرکز بود با هدف
تحکیم انتقال زیر ساخت با تاثیر بالا ، از جمله ساختن بزرگ راه ها ،
بنادر و راه آهن ها وارد قرن جدید شد .
طبق داده های مالی چین - امریکای لاتین که از سوی اندیشکده امریکایی
دیالوگ ارائه شده است ، 150 پروژه مربوط به حمل ونقل وجود دارد که
تقریبا نیمی از آن پروژه ها در مرحله ساختمان هستند.
به علاوه در سال های اخیر با سرمایه گذاری 96.9 میلیارد دلاری در
انتقال و تولید برق در بخش انرژی متنوع شده است .
از لحاظ تعداد پروژه ها ، بولیوی ، برزیل ، و جامائیکا هدف های اصلی
برای سرمایه گذاری چینی در کانال های ارتباطات فیزیکی هستند. در کشور
آندی ، بیش از 20 پروژه در رابطه با بزرگ راه ها و پل ها تحقق یافته
اند ، اما در برزیل، که میزان سرمایه گذاری در آن بر 28 میلیارد دلار
بالغ می شود ،همانند جامائیکا 13 موافقت نامه در رابطه با زیر ساخت حمل
و نقل مورد مذاکره قرار گرفته اند.
چین تاکید ویژه ای بر مناطق بندری پاسیفیک ، کارائیب و آتلانتیک مبذول
داشته است . در حقیقت ، چین در دستیابی به یا ساختن چنین امکاناتی
بیشتر موفق است . حدود 20 پروژه در مکزیک ، کوبا ، پاناما ، ونزوئلا،
اکوادور ، برزیل و شیلی تکمیل شده اند یا در حال تکمیل هستند. امکانات
بندری در کلمبیا ، پرو و اروگوئه مورد مذاکره قرار گرفته اند .
از این بنادر ، 19 پیمان همکاری در تجارت و زیر ساخت که در حوالی کانال
پاناما مورد توافق قرار گرفته اند ارتباط ویژه ای دارند. این اولین
کشوری بود که قرار دادی را که رسما بخشی از پروژه است امضا کرد: اجرای
راه آهن سریع السیر بین مناطق شهری .
در ژوئن 2017 ، پاناما روابط دیپلماتیک خود را با تایوان قطع کرد ، و
راه را برای پروژه های کلان مانند ساختمان پل چهارم بر روی کانال
پاناما ،که بندری ساحلی در ورودی پاسیفیک را به بندرحمل و نقل واقع در
ورودی آتلانتیک وصل می کند ، را باز کرد . شیلی نیز به خاطر جایگاه ژئو
پلیتیک محل دسترسی طبیعی به منطقه از طریق مسیر پاسیفیک تلقی می شود .
علاوه بر مناطق بندری ، چین در ارتباطات هم از طریق پیشنهاد ساختن فیبر
نوری زیر دریایی که به طول بیش از 24.000 کیلومتر از اقیانوس می گذرد
سرمایه گذاری می کند. این امر به مبادله بهتر اطلاعات بین آسیا و
امریکای لاتین اجازه خواهد داد .
پاسخ ژئو پلیتیک امریکا
قابل توجه است که بسیاری از کشورهایی که از لحاظ تجاری به نمادین ترین
پروژه های ابتکار کمربند و جاده پیوسته اند کشورهایی هستند که امریکا
آن ها را متحد یا شریک قدرتمند خود در منطقه امریکای لاتین تلقی می
کند.
همکاری تمام نما با رقیب اقتصادی امریکا ، که در نهایت تحمیل یا تغییر
چشم انداز سیاست ملی کشورهایی را که با آن ها رابطه دارد دنبال نمی کند
و در عوض توسعه مشترک بلوک های جهان جنوب را تقویت می کند ، یک مانع
جدی غیر منتظره برای دولت واشگتن در حفظ موقعیت مسلط در منطقه بوده است
.
گرادبندرافت دانشمند علوم سیاسی المانی این امر راچنین توصیف می کند:
هدف اعلام شده چین برای قرار دادن خود به مثابه قدرت بدیل در سیستم
جهانی در امریکای لاتین با انتقاد مواجه نشده است ، و این به وحشت ژئو
پلیتیک در ایالات متحده دامن می زند .
چین سرکردگی امریکا را در نظم افتضاح لیبرال جهانی به سرکردگی دولت
ترامپ به چالش می کشد ، برای کاهش تاثیر شدید به راه انداختن یک جنگ
تعرفه تهاجمی جهانی، که کشورهای امریکای لاتین نمی توانند از آن فرار
کنند تلاش می کند.
درمقایسه مدل اقتصادی که هریک از دو کشور ارائه می کنند ، مدل درهای
باز جهانی چین در شرایط برابر با به اصطلاح حمایت گرایی امریکا که هدف
ان نه حفاظت ازمنافع ملی بلکه منافع اقتصادی گروه های تجاری خصوصی است
در تضاد است .
ورای دیدار منظم مقامات عالی رتبه برای تحمیل بر کشور های اقماری که
ستیزه در ونزوئلا و مانورهای نظامی را در سرزمین های مرزی به بهانه
امنیت ملی گسترش دهند ، پروژه های رقابتی بسیاری هم وجود دارد که با
درگیری چین در برنامه های اقتصادی امریکای لاتین و کارائیب رقابت می
کند.
در دو سال گذشته ، خشونت ترویج شده " یا به دست بیار یا رها کن" از سوی
ایالات متحده امریکا پی آمد های بسیار جدی برای روابط تجاری با کشور
های نزدیک داشته است . مکزیک زمانی که به توافق تجاری آزاد ، که به
کسری تراز 64 میلیارد دلاری منجر شد دسترسی یافت جا خورد . دیگر موافقت
نامه های تجاری با کلمبیا ، شیلی، پرو ، و امریکای مرکزی بر تصمیم های
تجاری امریکا متمرکز هستند.
در بررسی نتایج ، ارقام بیشتر گویا هستند. داده های تجارت خارجی پایش
کشوری امریکا نشان می دهد که از سال 2017 تا 2018 صادرات و واردات
امریکای لاتین 7.13 درصد و 6.54 درصد افزایش داشته است .
در مقابل ، ائتلاف چین - امریکای لاتین افزایش صادرات و واردات 30
درصدی و 23 درصدی را در همین رابطه نشان می دهد . کشور ها از اقدامات
یک جانبه ای که آن ها را وادار می کند تا در مذاکره برای پذیرش برنامه
هایی که سیاست های تکمیلی را ارائه از موضع ضعیفی برخوردار باشند
،پیوسته هم راستا با چین و کشورهای چند قطبی فرار می کنند.
آیا ضعیف تر شدن امریکایی ها با هر قدم به سوی خط دستورعمل دکترین
مونرو سرعت می گیرد؟
ونزوئلا یک شریک تجاری چین که "حیات خلوت" را تهدید می کند
پیروزی پروژه هایی که شامل روابط نوپا بین چین و امریکای لاتین می شود
به ثبات سیاسی وتوانمندی اداری سرزمین ها و نیز به همگرایی منطقه ای
قاره بستگی دارد.
تحکیم بلوک منطقه ای اساسا در اولین دوره دولت هوگو چاوز پدیدار شد .
این پروژه انتقال مرکز قدرت از غرب به محور اوراسیا را در برمی گرفت ،
و تلاش برای ایجاد رابطه استوار دیپلماتیک با کشورهای خواهر بعنوان
نیروی قطب دیگر در اولین سال های حکومت چاوز یک اقدام داوطلبانه بود .
به همین خاطراتحاد بولیواری برای امریکای ما
ALBA
، اتحاد نفتی کشورهای کارائیب با ونزوئلا
Petro Caribe،
و جامعه کشورهای امریکای لاتین و کارائیب
CELAC
، کارپایه های چند جانبه ای که منافع ملی متنوع منطقه را کنار هم قرار
می داد ، از سوی ونزوئلا شکل گرفت . به همان دلیل ، حملات بر این سازو
کار همگرایی و بازیگران سیاسی آن که هدف مستقیم حملات هستند در سال های
اخیر ، همراه با ابتکارات "شرکای" امریکا مانند
Prosur
( مجمع برای ترقی و پیشرفت امریکای جنوبی ) کلمبیا افزایش یافته است .
دولت رئیس جمهور نیکولاس مادورو مرکز اصلی تهاجم است چون ، با مطرح
کردن تجارت جهانی با دیگر ملت های در حال ظهور، دورشدن از سرکردگی دلار
امریکا و استفاده از منابع انرژی و کانی خود برای پیش برد امر ، پیشتاز
منطقه علیه دکترین مونرو در قرن بیست و یکم است .
هر تهاجمی به اقتصاد ونزوئلا با استفاده از ابزار های مالی یا عملیات
غیر متعارف برای از کنترل خارج کردن صحنه کشور ، ( در راس همه) آسیب
زدن به برنامه تجارت کشور آسیایی را که در گیر آن است هدف گرفته است ،
چون چین برای منافع پنتاگون یک " تهدید وجودی " تلقی می شود .
اگر چه ، ونزوئلا ، دروازه اصلی ورود ابتکار کمربند و جاده به داخل آن
چه امریکا آن را "حیات خلوت" خود می خواند و دیگر طرح های پیشنهادی ضد
نئو لیبرالی است ، اما تلاش برای تغییر نظم سیاسی ملی حتی با آن که با
رویکرد جهان چند قطبی، که واشنگتن را بسیار نگران می کند ،پشتیبانی می
شود محدود شده است.
برگرفته از مانتلی ریویو
|
