نویدنو 27/12/1397
شادباش
نوروزی کانون نویسندگان ایران
نوروز جشن شکوفایی طبیعت و شادمانی انسان ، جشن رقص و روشنایی و لبخند
، برای واپس راندن سیاهی و اندوه و نومیدی است . از این رو نیاکان ما
در قلمرو فرهنگ ایرانی که گستره ای بسیار فراتر از مرزهای فعلی کشور ما
دارد ، نوروز را به سان نماد زندگی نو جشن می گرفته اند و این سنت
دیرینه را تا به امروز پاس داشته اند .
این روزها مردم ما در شرایطی به استقبال نوروز می روند که سفره ها و
جیب هایشان خالی تر از همیشه است . گرانی و تورم سرسام آور ، اکثریت
آحاد جامعه ، یعنی کارگران ، کشاورزان ، معلمان ، پرستاران و ... را به
زیر خط فقر رانده است . رشد تصاعدی قیمت کاغذ و سقوط شمارگان کتاب و
مطبوعات ، صنعت بی رونق چاپ و نشر را از نفس انداخته و امنیت شغلی و
معیشت شاغلان این صنعت و نویسندگان و روزنامه نگاران را به طور جدی به
مخاطره افکنده است . در چنین شرایطی ، انتشار پایان ناپذیر اخبار
اختلاس ها ی نجومی و غارت منابع مالی و طبیعی کشور ، نمکی است که بر
زخم مردم پاشیده می شود ، بی آن که گرهی از کار فروبستۀ آنان بگشاید .
صاحبان قدرت به جای چاره جویی برای صنعت نشر و جلوگیری از تعطیلی
فعالیت ها و مشاغل فرهنگی ، بر تداوم سیاست سانسور پافشاری می کنند .
به جای حمایت از جریان آزاد اطلاعات که عاملی مهم در افشای دروغ وُ
ریاکاری و جلوگیری از فساد است ، روزنامه نگاران و نویسندگان را از
بیان حقایق بازمی دارند یا به بند می کشند. و این مصداق همان مثل مشهور
است که می گوید : سنگ را بسته و سگ را رها کرده اند .
کانون نویسندگان ایران با آرزوی برچیده شدن بساط سانسور و آزادی
زندانیان سیاسی و عقیدتی ، فرا رسیدن سال نو را به مردم ایران و ملت
ها و اقوام دیگر که نوروز را پاس می دارند شادباش می گوید و برای آنان
آزادی ، صلح ، امنیت ، رفاه و شادمانی آرزو می کند .
کانون نویسندگان ایران
نوروز 1398
|