|
نویدنو 24/12/1397
دبیر حزب
کمونیست سودان : " قیام سودان طی دهه ها اعتراض علیه رژیم ساخته شد"
پاوان کواکارنی -
برگردان : هاتف رحمانی
به موازات تشدید اعتراض ها در سودان علیه رئیس جمهور عمر البشیر، پیپلز
دیسپچ با دکتر فتحی الفد از حزب کمونیست سودان که به تازگی از زندان
آزاد شده است ، در باره ریشه های قیام و سرکوب به راه افتاده از سوی
دولت گفتگو می کند .
قیام سودان با افزایش قابل توجه در تعداد اعتراض ها به پیشرفت خود
ادامه می دهد . این امر با وجود اعلام وضع اضطراری از سوی دولت در 22
فوریه است ، که دست نیروهای امنیتی را در به راه انداختن سرکوب ،از
جمله استفاده ازمهمات واقعی علیه اعتراض کننده ها ، باتون برقی ، شکنجه
درهنگام دستگیری - مسیری که بسیاری در آن کشته شدند - و دستگیری های
جمعی در تلاش برای سرکوب اعتراض ها باز تر کرد.
آن چه به عنوان اعتراض علیه کمبود کالاهای اساسی و افزایش قیمت ها آغاز
شد ، با درخواست برکناری رئیس جمهور عمر البشیر ، که به مدت سی سال
رئیس جمهور سودان بوده است ، به گلوله برفی قیام سراسری تبدیل شد .
با رویگردانی هرچه بیشتر متحدان سابق از رژیم ، بشیر وضعیت اضطراری را
تحمیل کرد . اما این حرکت تنها اراده معترضین را تشدید کرد . حزب
کمونیست سودان ، که یکی از اعضا ارشد آن هدف دستگیری ها بوده است نقش
بسیار مهمی در ائتلاف گسترده نیروهایی که قیام را هدایت می کنند ایفا
کرده است . دکتر فتحی الفد دبیر هیئت اطلاعات حزب یک چنین عضوی است .
رزمنده پیشکسوت 75 ساله در حالی که عازم دفتر حزب بود از سوی گروهی
جوان نقاب دار به زور داخل اتوموبیلی کشیده شد و به ستاد رسوای خدمات
اطلاعات و امنیت ملی برده شد . پس از بازجویی ، او را به مرکز بازداشت
شیهدی فرستادند ، که بیش از یک ماه در آن جا زندانی بود.
پیپلز دیسپچ ، هفته ها پس از آزادی او ، برای دریافت درک بهتری از امور
، ماهیت و مسیر آینده قیام با او به گفتگو نشست .
پیپلز دیس پچ ( پ د) : گزارش های فراوانی منتشر شده است که جرقه قیام
سودان با افزایش شدید قیمت ها خورد . افزایش قیمت ها تا چه میزان عامل
تعیین کننده بوده است ؟ دیگر نارضایتی های سیستماتیک در میان توده ها
در دهه ها حاکمیت بشیرچیست ؟
فتحی الفد( ف ا) : تا حد زیادی حقیقت دارد که ، آنچه ماشه قیام را
چکاند افزایش شدید قیمت ها بود . تصادفا ، زمانی که در بازداشت بودم ،
با یک رفیق از اتبارا ، شهری که اولین تظاهرات در آن جا انجام شد دیدار
کردم . او به من گفت که آن چه آن اعتراض توده ای را جرقه زد شعار خود
به خودی مطرح شده از سوی گروهی از کارگران در بازار زمانی بود که برای
دومین روز نتوانسته بودند نان پیدا کنند. آن ها فریاد "نان نان " را
اغاز کردند و یک باره ، حدود ده نفر اعتراض کننده به صدها و در نهایت
به هزار ها اعتراض کننده تبدیل شد . آن روز 19 دسامبر بود . اما بعد
از آن ، اعتراض ها به مدت سه روز دیگر ادامه یافت و به اعتراض توده ای
وراه پیمایی هایی با درخواست استغفای رژیم تبدیل شد . آتبارا ، شهر راه
آهن ، که به خاطر جمعیت کارگری خود معروف است ، به مدت سه روز از سوی
توده های سازمان یافته کنترل می شد . بعد دخالت سرکوبگرانه نیرو های
امنیتی رخ داد . در 22 دسامبر ، نیروهای دولتی دوباره کنترل شهر را به
دست گرفتند، اما در آن زمان، تمام شهر و شهرستان های شمالی با درخواست
سرنگونی رژیم به مراکز اقدام های اعتراضی توده ها تبدیل شده بودند. از
آن زمان اعتراضات به رخ داد سراسری تبدیل شد .
من با آسودگی می توانم بگویم که اقدامات 19 دسامبر به اقدامات اعتراضی
جاری که از ژانویه 2018 کشور را فرا گرفته بود افزوده شد. بنا بر این
تعجب انگیز نبود که این چنین سریع به تمام گوشه های سودان گسترش یافت .
در آن زمان که توده های مردم خیابان های پایتخت رادر 25 دسامبر به تصرف
در آوردند ، اقدامات توده ای در بیش از 70 شهر ثبت شده بود . در خواست
یک چیز بود ، سقوط رژیم ، و شعاری که در سراسر کشور طنین داشت و تا
انجام آن ادامه دارد شعار:" آزادی ، صلح ، عدالت ، انتخاب مردم انقلاب
است" هست .
پ د: اعتراض های توده ای کم و بیش در تمام 30 سال حاکمیت البشیر پدیده
ای پایدار بوده است . به نظر شما ویژگی های فضای سیاسی معاصر در
سودان چیست؟
ف ا : به یاد آوردن یک سال در طی 20 سال گذشته که شاهد تعدادی اقدام
اعتراضی علیه رژیم دیکتاتوری نبوده باشد دشوار است . گفتن آن که رژیم
از سال 2003در حال به راه انداختن جنگ در سه منطقه غربی کشور بوده است
کافی است . تغییر اصلی در وضعیت (این بار) تلاش و کوشش سخت حزب کمونیست
سودان برای ایجاد وسیع ترین اتحاد احزاب سیاسی، نیروهای مسلح ،سازمان
های دموکراتیک توده ای، اتحادیه های حرفه ای ، جنبش های کارگری و
دهقانی ، و نیز اتحادیه های دانشجویان و زنان بوده است . این تلاش
دشوار ، تا میانه دسامبر ، به استقرار نهاد هماهنگی ملی که مبارزات
کنونی را رهبری می کند منجر شد.
باید اضافه کنم که فعالیت های احزاب سیاسی اپوزیسیون ، از جمله حزب ما
به سازمان دهی و بسیج توده ها ، و نیز آماده کردن آن ها برای مقابله با
رژیم کمک کرده است. با وجود این حقیقت که این اتحاد هنوز به اندازه
کافی- با برخی تفاوت ها در اینجا و ان جا- قوی نیست اما هنوزبه ویژه
در سطح پایه حفظ می شود . من فکر می کنم تاکنون این دستاورد عظیمی است
، اما برای حفظ و گسترش این اتحاد عمل ، به ویژه با مورد توجه قرار
دادن تلاش نیروهای امپریالیستی و ارتجاعی ، هم داخلی و هم خارجی ، برای
سقط جنین انقلاب و تحمیل راه حل سازش که می تواند بخشی از رژیم را
نجات دهد و منافع این نیروها را محفوظ نگه دارد، تلاش بیشتری لازم است
.
پ د: گزارش های بیشتر و بیشتری در باره کشته ها و بستری شده های اعتراض
کننده ها پس از شکنجه در بازداشت منتشر می شود . گزارش هایی هم از
دستگیری پزشکان و کادر درمانی و شکنجه تا مرگ آن ها وجود داشته است .
استفاده از شکنجه از سوی نیروهای امنیتی تا چه حدی شایع است ؟ دولت در
این رابطه قبل از آغاز قیام کنونی چه پرونده ای دارد؟
ف ا: استفاده بیش از حد از زور و شکنجه رفتار عادی رژیم دیکتاتوری از
همان روز های اول آن بوده است . به دنبال کودتای 1989 ، رژیم مراکز
پنهانی را تاسیس کرد که در بین اپوزیسیون به "خانه های ارواح " معروف
است. صد ها بازداشت شده سیاسی در این مراکز شکنجه شدند. بیش از یک صد
نفر تا حد مرگ شکنجه شدند . در بین کسانی که جان خود را از دست دادند
دکتر علی فادی و عبد المنعم سلمان ، هر دو از کادر های برجسته حزب
کمونیست سودان قرار داشتند. ایران خمینی رهبری آموزش اخوان المسلمین
سودان را در شکنجه و دیگر تکنیک های کسب اطلاعات به عهده گرفت .
شکنجه هم در بازجویی و هم به عنوان اقدام تنبیهی برای ایجاد وحشت در
میان جوانان بازداشتی مورد استفاده قرار می گیرد . شکنجه نه تنها علیه
پزشکان و کادر درمانی بلکه علیه تمام باز داشتی ها ، به ویژه فعالان
شناخته شده مورد استفاده قرار می گیرد . تا کنون سه پزشک در حالی که
زخمی های تظاهرات را درمراکزموقت در خیابان ها در مان می کردند جان
خود را از دست داده اند ، در عین حال تعدادی از پزشکان به خاطر انجام
وظیفه خود در بیمارستان ها مورد ضرب قرار گرفته بودند. خشم رژیم به
خاطر نقش سنتی ستاد درمانی در حمایت از سبب های مترقی علیه آن ها
جهت گیری کرده است .
پ د : جدای از دستگیری انبوه و شکنجه از طرف نیرو های امنیتی ، گزارش
های بسیاری هم در باره مردان نقاب دار حمله کننده به اعتراض کننده وجود
دارد . این نقاب داران کیستند؟ شیوه عمل آن ها چگونه است ؟با توجه به
آن که نیروهای امنیتی هیچ نگرانی در استفاده از اعمال خشونت ندارند
دلیل وجود آن ها چیست؟
ف ا : این شیوه استفاده از مردان نقاب دار ، و شلیک برای کشتن ، به
قیام سپتامبر 2013 باز می گردد. در آن دوران ، بیش از 200 اعتراض کننده
جان خود را از دست دادند. پرونده های دادگاهی بسیاری هنوزپیگیری می
شوند ، اما به نتیجه ای نمی رسند. این بار ، نیروهای امنیتی درس هایشان
را آموخته اند - تلاش می کنند روش های وحشیانه خود را بپوشانند. آن ها
تک تیر اندازان را در ساختمان های بلند مستقر می کنند که از ان جا می
توانند نشانه گیری و از راه دور شلیک کنند. پلیس ، و نیز نیرو های
امنیتی ، استفاده از مهمات واقعی را انکار می کنند. اما شواهد به دست
آمده بی هیچ تردیدی اثبات می کند که مردان امنیتی ، نقاب دار و با لباس
غیر نظامی ، عاملین چنین جنایت هایی هستند. آن ها به واحد ویژه در داخل
دستگاه های امنیتی تعلق دارند.
13 مارس 2019
|
