|
نویدنو 13/06/1397
تقدیم به زنان زحمتکش و ستم دیده فلسطینی که بار تمام مصائب 70 ساله را
به دوش کشیده اند . زندگی را زیسته اند، زندگی را زائیده اند و زندگی
را پرورش داده اند ومی دهند و خواهند داد. زنان بی ادعایی که هم زمان
زن، مادرو مبارزند و از شرف انسانی فلسطین با درد و زخم و جان خود دفاع
می کنند.
هاتف رحمانی
وقتی
بیماری "حکم اعدام" است : قربانی سازی زنان غزه
رمزی
بارود- برگردان : هاتف رحمانی
حنان الخوداری زمانی که مقامات اسرائیل درخواست او برای همراهی پسر سه
ساله اش لوای ، برای شیمی درمانیش در اورشلیم شرقی را رد کردند با
فریاد کمک به فیسبوک متوسل شد .
پسر از سرطان بافت نرم پیش رونده ( سارکوم بافت نرم ) رنج می برد.
مقامات اسرائیلی بعدا تصمیم خود را بر مبنای ادعای واهی که منسوب حنان
"عامل حماس" است توجیه کردند.
گروه حقوقی گیشا گزارش داد که کشور تمایلی به ارائه تعریف دقیق معنی
"عامل حماس " بودن ندارد . حتی اگر توضیحی مطرح شود ، محروم کردن شدید
فلسطینی های بیمار از دریافت درمان نجات دهنده اقدامی غیر اخلاقی و غیر
قانونی باقی می ماند.
مونا حداد ، مدافع گیشا می گوید " دولت شاکیان را به مرگ یا رنج
دائمی محکوم می کند." اشاره او به "شاکیان" هفت زن غزه ای است که از
دسترسی به درمان فوری که مستلزم ترک نوار غزه محاصره شده است، از سوی
اسرائیل محروم شدند.
مصایب زنان غزه به ندرت در راس خبر ها قرار می گیرد .زمانی که زنان
فلسطینی در پوشش رسانه های غربی نا مرئی هستند ، بعنوان قربانیان بی
پناه محیط خارج از کنترل ان ها دیده می شوند.
این حقیقت که زنی از غزه به راحتی محکوم به مرگ می شود چون یک مرد
منسوب او از سوی اسرائیل نشان دار شده است رفتار کاملا معمولی کشوری
است که به صورت عجیبی خود را از لحاظ بین المللی بعنوان واحه ای برای
برابری و حقوق زنان نشان می دهد .
اسرائیل در منابع خبری به مفهوم جعلی که زنان فلسطینی در دام "ستیزه
ای" گرفتار شده اند که در آن هیچ نقشی ندارند خوراک می رساند. چنین
تحریفاتی فوریت مخمصه سیاسی و انسانی حقوق زنان فلسطینی و در کل مردم
فلسطین را تضعیف می کند.
در حقیقت ، زنان فلسطینی با دشواری شاهدان خاموش قربانی سازی جمعی
هستند. شایسته است که آن ها دیده شوند و درچهار چوب بزرگتر اشغال
فلسطینی اسرائیل درک شوند.
هفت زنی که به دادگاه اسرائیل دادخواست دادند و داستان حنان الخوداری
اما بخش کوچکی از نمایندگان هزاران زنی هستند که در غزه بدون طرف داران
قانونی یا پوشش رسانه ای رنج می برند.
من با بسیاری از این زنان - که درد و رنج آن ها تنها با انعطاف پذیری
باور نکردنی ان ها همسان است - که بیش از به رسمیت شناخته شدن صرف ،
شایسته درمان فوری نیز هستند صحبت کرده ام .
شایما تایسیر ابراهیم ، 19 ساله ، از شهرک رفح در غزه جنوبی به دشواری
می تواند صحبت کند. تومور مغزی او تحرک و توانایی او را برای توصیف خود
تحت تاثیر قرار داده است . با این حال، او مصمم است تحصیل خود در اموزش
بنیادی در دانشگاه آزاد القدس در رفح ، در نوار غزه جنوبی را دنبال
کند.
دردی که این دختر 19 سال تحمل می کند حتی با استاندارد های غزه فقیر
منزوی شده فوق العاده است. او بزرگترین فرزند از 5 فرزند یک خانواده
است که به دنبال محاصره اسرائیل دچار فقر شد. پدر او باز نشسته و
خانواده در حال مبارزه بودند ، اما با این وجود ، شایما به خواندن درس
مصمم بوده است .
او نامزد کرده بود تا بعد از فراغت از دانشگاه ازدواج کند. امید هنوز
در قلب فلسطینی های غزه جای داشت و شایما به آینده ای روشن تر برای خود
و خانواده اش امیدوار بود .
اما 12 مارس همه آن را تغییر داد .
در آن روز، سرطان مغزی پیشرونده شایما تشخیص داده شد .درست قبل از
اولین جراحی او در بیمارستان المقاصد در اورشلیم در چهارم اوریل ،
نامزد او نامزدیش را به هم زد .
جراحی شایما را دچار فلج موضعی کرد .او با دشواری زیاد صحبت و حرکت می
کند. اما خبرهای بد بیشتری هم در راه بود ، آزمایش های بیشتر در
بیمارستان غزه نشان داد که تومر به طور کامل برداشته نشده و باید فورا
قبل از پخش شدن بیشتر از بدنش خارج شود .
برای بدترشدن اوضاع ، روز 12 اوت ، وزارت بهداشت غزه اعلام کرد که در
محاصره اسرائیل دیگر قادر به درمان بیماران سرطانی نیست .
شایما اکنون برای زندگی خود می جنگد چون منتظر اجازه اسرائیل برای عبور
از گذرگاه بیت حانون ( معروف به گذرگاه ارض از سوی اسرائیل) به ساحل
غربی ، از طریق اسرائیل ، برای جراحی فوری است .
بسیاری از غزه ای ها به همین شیوه جان باختند ، در انتظار قطعه ای کاغذ
، اجازه نامه ، که هرگز صادر نشد . شایما ، اما امیدوار است ، در حالی
که تمام خانواده او دعا می کنند که بزرگترین دختر آن ها در مبارزه علیه
سرطان پیروز شود و به پیگیری تحصیل دانشگاهی اش ادامه دهد .
در سمت دیگر غزه ، دولت فوزی یونس ، 33 ساله از بیت حانون در وضعیت
مشابهی زندگی می کند. دولت اما مراقب خانواده 11 نفره از جمله نوه ها و
پدر به شدت بیمار خود است .
او زمانی که پدر55 ساله اش از نقص کلیه رنج می برد و قادر به کار نبود
مجبور شد نان آور اصلی خانواده شود .
او باید از تمام خانواده با پولی که از کار آرایشگری در می اورد مراقبت
نماید. برادر ان و خواهران او بیکارند . او هر جا که بتواند به آن ها
هم کمک می کند.
دولت فرد قدرتمندی است ، او همیشه فرد قوی ای بوده است . شاید تجربه او
در 3 نوامبر 2006 بود که حل و فصل او را تقویت کرد .یک سرباز اسرائیلی
در حالی که او در حال تظاهرات با گروهی از زنان علیه حمله اسرائیل و
ویران کردن مسجد تاریخی ام النصر در بیت حنان بود به او شلیک کرد . در
آن روز دو زن کشته شدند. دولت با اصابت گلوله ای به لگن زخمی شد ، اما
زنده ماند.
پس از ماه ها درمان ،او بهبود یافت و مبارزه روزانه اش را از سر گرفت .
او هرگز فرصت بلند کردن صدای خود در همبستگی با مردم معترض خود را از
دست نداد.
در 14 ماه می 2018 ، وقتی که ایالات متحده رسما سفارت خود را از تل
آویو به اورشلیم منتقل می کرد ، 60فلسطینی معترض کشته شدند و حدود
3.000 نفر در فنس غزه - اسرائیل زخمی شدند. دولت از ران راست خود ، با
گلوله ای که از استخوان عبور کرد و عروق را برید زخمی شد .
سلامت او بلافاصله پس از آن واقعه رو به وخامت گذاشت ، و اکنون قادر به
کار نیست . اما اسرائیل هنوز درخواست انتقال او به بیمارستان المقاصد
در اورشلیم برای درمان را تایید نکرده است .
با این حال ، دولت تاکید می کند به عضو فعال و قدرتمند جامعه غزه بودن
، جتی اگر به معنی پیوستن به تظاهرات با چوب زیر بغل در طول فنس غزه
باشد ادامه خواهد داد.
در حقیقت ، این زنان روح و شجاعت قابل توجه هر زن فلسطینی تحت اشغال و
محاصره اسرائیل را در ساخل غربی و غزه تجسم می بخشند.
آن ها ، علیرغم هزینه گرافی که می پردازند ، تحمل و پایداری می کنند و
به مبارزه نسل های زنان شجاع فلسطینی که پیش از آن ها آمدند ادامه می
دهند.
منبع : کانترپانچ
|
