نویدنو 09/04/1397
پرنده ای
در ژرفا
محمد
خلیلی
خونرنگِ ناب
دل پر پریش وبی تاب
گلوگاهش
سرخِ
شکوفه بار .
**
روزانش
مثلِ غروب
پریشان
وبی قرار،
شب هایش
قیرینه
سار .
**
آوا هایش
زنجیره
های آه
در بی گاه
.
**
و آرزو
هایش
سوخته
بی راه
بی پناه
.
برگرفته از فیس بوک استاد خلیلی
|