نویدنو -  کتاب -   رحمان هاتفی  درباره ما -  آرشیو

از همین قلم

 
 
 
 

2018-06-04

نویدنو  14/03/1397 

 

 

  • دولت های بولیوی ، کوبا ، نیکارگوا و ونزوئلا با وجود جنگ روانی بی وقفه برای بی اعتبار کردن ان ها ، از حقوق بنیادی مردم خود برای توسعه مسالمت آمیز اقتصادی متمرکزبر نیازهای انسانی و نه سود شرکت ها دفاع می کنند. این به ویژه برای درک مورد نیکارگوا مهم است .

 

 

نیکارگوا ، ونزوئلا: یک دشمن ، یک مبارزه برای دموکراسی

تورتیلا کون سال – برگردان : هاتف رحمانی

نیکارگوا در معرض تهاجم مخالفان است . این تهاجم به شدت از سوی امریکا حمایت می شود .رخ داد های اخیر به کشته و زخمی شدن تعداد زیادی از جوانان و مردم نیکارگوا منجر شده است . تصویب لایحه تامین اجتماعی با هدف تامین کسر بودجه و ارتقا وضعیت خدمات رایگان بهداشتی با مخالفت صاحبان کسب و کار و بخشی از کارگران و باز نشستگان کشور رو به رو شد . دولت نیکارگوا با لغو لایحه خواستار گفتگو با مخالفان با میزبانی کلیسای نیکارگوا شد . اپوزیسیون تن به ادامه گفتگو ها نداد و با راه بندان در خیابان ها عملا کشور را دچار فلج فعالیتی کرد . متاسفانه گروه های تروتسکیست ها هم به بهانه دفاع از کارگران عملا به اتش بیار معرکه تبدیل شدند و با انتشار بیانیه های حمایت عملا به تشویق اپوزیسیون و ادامه تشنج کمک کردند . مخالفان تاکنون به چندین مقر ساندنیستا ، دفاتر شهرداری ، ایستگاه رادیو و... مسلحانه حمله و تعداد زیادی کشته و مجروح به جا گذاشته اند. مقاله زیر به امر مشترک ونزوئلا و نیکاراگوا می پردازد .

 

 

نیکارگوا ، ونزوئلا: یک دشمن ، یک مبارزه برای دموکراسی

تورتیلا کون سال – برگردان : هاتف رحمانی

بولیوی ، کوبا، نیکارگوا و ونزوئلا همه هدف های دولت امریکا هستند چون کنترل امریکای لاتین و کارائیب از سوی نخبگان شرکتی غربی و متحدان محلی آن ها را به چالش می کشند. با ابزار کودتا های نرم این منافع – حداقل تا اکنون- در برزیل و ارژانتین قدرت را قبضه کرده ، دولت اکوادور را ربوده و روند صلح در کلمبیا را از خط خارج کرد ه است.  در حال حاضر ، تلاش های امریکا برای تغییر رژیم ، در عین بازگشت به سیاست های شکست خورده تحریم های تنبیهی علیه کوبا و ماندن در کمین لحظه در بولیوی به صورت عاجل تری بر ونزوئلا و نیکارگوا متمرکز شده است .

دولت های بولیوی ، کوبا ، نیکارگوا و ونزوئلا با وجود جنگ روانی بی وقفه برای بی اعتبار کردن ان ها ، از حقوق بنیادی مردم خود برای توسعه مسالمت آمیز اقتصادی متمرکزبر نیازهای انسانی و نه سود شرکت ها دفاع می کنند. این به ویژه برای درک مورد نیکارگوا مهم است . در آن جا ، دولت اقتصاد را تا جایی دموکراتیزه کرده است که بخش های تعاونی ، انجمنی و کسب و کار های کوچک خانوادگی 70 درصد اشتغال را ایجاد و در تولید ناخالص ملی ( جی دی پی ) بیش از 50 درصد سهم دارند.  

این چهار کشور– همه عضو اتحاد بولیواری امریکایی ها (البا)- ، به شیوه های متفاوت خود نمونه های پایداری اقتصادی را توسعه داده اند که مستقیما با شرکت های مالی انحصاری سرمایه داری مخالف است . آن ها همگی با اقدام های غیر قانونی از سوی دولت امریکا و متحدان آن با هدف بی ثباتی – و اگر امکان پذیر باشد ، سرنگونی – دولت های قانونی خود رو در رویند. آن ها همگی مدل های  متنوع دموکراسی واقعی سیاسی و اقتصادی را برای خلق های خود ترویج می کنند. مبارزه مشترکی علیه امریکا و نخبگان امپریالیست اروپایی که دولت های آن ها برای شکستن کاهش روابط شتابنده خود با چین ، روسیه و  اکثریت دیگر کشورهای جهان در وضعیت بدی هستند وجود دارد.   

مشابهت های نیکارگوا و ونزوئلا

با وجود جنگ بی پایان علیه ونزوئلا با هدف کنترل منابع عظیم نفتی و معدنی کشور ، نیکارگوا نیز منابع طبیعی قابل توجهی دارد . نیکارگوا فراوان ترین منابع آب امریکای مرکزی ، بیش از 60 درصد اکو سیستم طبیعی امریکای مرکزی و نیز در حدود 7 تا 10 درصد تنوع زیستی جهان را دارد .

جایگاه ژئو استراتژیک نیکارگوا و ونزوئلا دولت های ان ها را در داخل کارائیب و کشورهای همسایه مربوط به خود قادر می سازد تا برنامه چشم انداز سیاسی و اقتصادی دنیای چند قطبی مبتنی بر همبستگی و همکاری  و نه مبتنی بر انقیاد و تباهی اکنون شایع در برزیل ، آرژانتین و جاهای دیگر را به پیش برند.

اپوزیسیون اقلیت – تحت هدایت  بخش های کسب و کار خصوصی ، رسانه ها و ان جی او ها هم در ونزوئلا و هم در نیکارگوا-   که همواره  هم به لحاظ انتخاباتی و هم به لحاظ سیاسی شکست خورده اند ، به قیام خشن با هدف تغییر رژیم متوسل می شوند که از سوی اکثریت  اهالی کشور رد می شود .

اپوزیسیون سیاسی عمیقا تقسیم شده در هر دو کشور ، ازارائه برنامه انتخاباتی توسعه پایدار انسانی ملی سازگار با محیط زیست که بر آورنده نیاز های  همگان در حوزه  زندگی مدنی ، سیاسی ، اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی  باشد ناتوان است.     

دولت های هر دو کشور به تکرار مشروعیت قانونی خود را در رشته ای از انتخابات ها نشان داده اند.

هر دو کشور از سوی پایگاه های نظامی امریکا و متحدان آن محاصره شده اند.

هر دو کشور به ابتکارهای همگرایی منطقه ای متعهدند – ونزوئلا در یوناسور Unasur ، نیکارگوا در سیستم همگرایی امریکای مرکزی (سیکا SICA) ، در عین حال هر دو کشور از به شدت از جامعه کشورهای امریکای لاتین CELAC حمایت می کنند.

در سازمان ملل و دیگر اجتماعات بین المللی ، ونزوئلا و نیکارگوا از قوانین بین المللی دفاع می کنند ، اقدام های جنایت کارانه امریکا و متحدان ان علیه ، مثلا ، فلسطین ، سوریه و ایران را محکوم می کنند.

دولت های هر دو کشور بر گفتگو و احترام متقابل برای حل ستیزه های ملی و منطقه ای و ستیزه های بین المللی جهانی اصرار دارند.

جبهه مردمی  واقعی

تفاوت ها بین دو کشور مستقیما از ساختار جغرافیایی و اقتصادی آن ها ناشی می شود . ونزوئلا توانست سازمان کشورهای امریکایی را ترک کند چون وضعیت آن بعوان تامین کننده نفت و منابع معدنی استقلال قابل توجهی به آن می دهد. نیکاراگوا به کشاورزی و تجارت بازرگانی با شرکای منطقه ای وابسته تر است ، ترک سازمان کشورهای امریکایی را انتخاب نکرده است . آن تصمیم ممکن است بخشی  در راستای  حفظ  مقاومت تعدادی از کشورهای عضو سازمان کشورهای امریکایی برای  پذیرفتن جنگ غیر قانونی امریکا علیه ونزوئلا خوب باشد . اما دولت نیکارگوا فکر می کند حفظ گفنگو با جمع تحت هژمونی امریکای شمالی به خلع سلاح  بالقوه فشار های به شدت تهاجمی از سوی دولت امریکا علیه اقتصاد  آسیب پذیر نیکارگوا نیز کمک خواهد کرد .  

احتمالا به همین دلیل هم  هست که نیکاراگوا متحد وفادار تایوان باقی می ماند ، در حالی که دولت های دست نشانده ای مانند کستاریکا و پاناما تایوان را به خاطر جمهوری خلق چین ، سرمایه گذار کلیدی و متحد تجاری ونزوئلا رها کرده اند. اما ، وفاداری نیکارگوا به تایوان نیکاراگوا را از همکاری با چین برای پیشنهاد توسعه کانال داخل اقیانوسی برای  تکمیل کانال پاناما با هدف گسترش ظرفیت کشتیرانی در سراسر تنگه امریکای مرکزی باز نداشته است . نیکارگوا روابط همکاری تجاری و توسعه عالی با کره جنوبی و ژاپن و نیز کشورهای مختلف عربی و نیز ایران  را حفظ می کند. ونزوئلا و نیکارگوا در این رویکرد عالی به روابط بین المللی مشترکند. هر دو کشور روابط سرمایه گذاری و تجاری بسیار مهمی با روسیه دارند و در حال توسعه روابط با هند هستند.

 در عمل ، اتحاد بولیواری برای خلق های امریکای ما  ALBA  یک جبهه منطقه ای امروزی را تشکیل می دهد ، که  در برابر تصمیم نخبگان فاشیست شرکتی منطقه برای کسب قدرت و تابع کردن اقتصاد کشورهای آن ها به منافع شرکت های امریکای شمالی و اروپایی مقاومت می کنند. از لحاظ جهانی ، آن ها از چشم انداز چند قطبی مبتنی بر همبستگی و قوانین جهانی  در برابرتجاوز مکرر اقتصادی و نظامی امپریالیست جنایتکار از سوی ایالات متحده و متحدان آن دفاع می کنند. نیکارگوا اکنون در معرض حمله است چون جز حیاتی آن جبهه مردمی منطقه ای است . هم به خاطر دلایل محکم اقتصادی و هم به خاطر دلایل ژرف تاریخی و فرهنگی .

رخ داد های ملی جاری

پس از 5 سال محاصره بی سابقه ، نیکولاس مادورو رئیس جمهور ونزوئلا دوباره دولت امریکا و متحدان آن را ، با پیروزی تعیین کننده در انتخابات 20ماه می (10 اردیبهشت) شکست داده است . اکنون جنگ علیه ونزوئلا به لحاظ اقتصادی ، دیپلماتیک و نظامی حتی بیشتر تشدید خواهد شد . به همان شکل تلاش های دولت امریکا برای سر نگونی دولت منتخب نیکارگوا نیز شکست خواهد خورد. رئیس جمهور اورتگا و تیم دولت  او به صورت سیستماتیک برای بی اثر کردن نمایش های غیر مشروع ائتلاف اپوزیسیون اقلیت برای جنگ فرسایشی ، با وجود تحریف بدبینانه کنفرانس اپیسکوپال برای  بقای گفتگوی ملی برای صلح به سود اپوزیسیون تلاش می کنند.

به مانند ونزوئلا ، افکار عمومی در نیکارگوا به شدت مخالف راهکارهای خشن اخاذی وارعاب از سوی اپوزیسیون اقلیت است . حتی لوئیس الماگرو دبیر کل سازمان کشورهای امریکایی دروغ های نمایندگان اپوزیسیون در نیکارگوا را محکوم کرده است . کمیسون بین  امریکایی برای حقوق بشر اعلام کرده است که کشته ها و زخمی های ذکر شده در گزارش  مقدماتی آن باید مورد تحقیق دوباره قرار گیرند. به موازات روشن شدن حقایق ، تصویرهای صحیح تایید کننده آن است که بسیاری از کشته ها و زخمی ها از حامیان دولت یا تماشاگران گرفتار شده  در خشونت بوده اند . بعنوان نمونه ، شهادت  یکی از اعتراض کننده های  محاط  بر رخ داد های رو راست با وجدان خود نشان می دهد  که دو دانشجو در 20 آوریل در استلی با شلیک اوباش اپوزیسیون کشته شدند . شهادت های مشابهی تایید خواهد کرد که خشونت در نیکارگواعمدا از سوی اپوزیسیون - با بهره برداری از اعتراض واقعی- تحریک شد تا به صورت نا عدلانه ای از دولت ، درست همانند ونزوئلا  سلب اعتبار نماید .  

آخر هفته جاری ، رهبر کشاورز ، فرمانده یورگ دیاز ، رئیس یک انجمن رزمندگان سابق ، با درخواست از صف وستاد خود برای رها کردن راه بندان خیابان ها ، پدیده ای که هفته ها کشور را فلج کرده  است از سمت اپوزیسیون گفتگوی نیکارگوا خارج شد . او تحریف عضویت کارگر روستایی بودن خود از سوی برخی از کشیش ها و اپوزیسیون را محکوم کرد . آن حرکت  اظهارات  واقع بینانه فرمانده  فرانکلین رهبر ترور شده پیشین کنترا به رهبر ساندنیستا پس از انتخابات 1990 را به یاد می آورد :" الیگارشی از شما برای سرنگونی سوموزا استفاده کرد. اکنون آن ها از ما برای سرنگونی شما استفاده می کنند " همه نشانه ها حاکی از آن است – درست مانند ونزوئلا- که در نیکارگوا مردم در سطح پایه نمی خواهند دوباره  فریب داده شوند.  


 

 

 

Comments System WIDGET PACK

Share

بازگشت به صفحه نخست

مطلب را به بالاترین بفرستید: Balatarin

نامه ها ومقالات خودرا به نشانی webmaster@rahman-hatefi.net  بقرستید

انتشار اخبار، مقالات و بیانیه ها در این صفحه الزاماً به معنای تایید آن‌ها نیست
 
    اشتراك در نویدنو

  

نشانی پست الکترونیک: