2018-02-11

نویدنو  22/11/1396 

طوفان شورش مردم-3

 نویدنو - طوفان شورشی که سراپای جامعه ایران را در نوردید در رد پای خود همه چیز را تغییر خواهد داد. هیچ چیزی به شیوه سابق خود قادر به ادامه زیست نخواهد بود .

علیرضا علوی تباردر گفتگو با ایران فردا ":باید رادیکال تر شویم”

• چیزی که مرا بسیار نگران می کند این است که یک دام جنگ برای ایران توسط مثلث آمریکا،اسراییل، عربستان پهن شده است. اشتباه کردن در داخل می تواند به آنها کمک کند.

• یک موقعی بعد از سقوط حکومت بعثی عراق، اسناد ارتباط گروه های ایرانی با صدام حسین را منتشر کردند. من آن مجموعه را که می دیدم؛ خجالت می کشیدم که بخش عمده ای از گروه های ایرانی، طی سال های جنگ، در خیانت به ایران به صدام حسین کمک می کرده اند. اپوزیسیونی که الان از همه پرروتر است. حتی اپوزیسیون هایی که ظاهرا ملی گرا بودند.

• مثلا من هیچ وقت باورم نمی شد که بختیار، شش بار رفته باشد عراق و از حزب بعث پول گرفته باشد برای اینکه در جنگ علیه ایران کمک کند، ولی خوب این کار را کرده است.

• الان هم شرایط همین است. مثلا اولین ملاقاتی که عراقی ها داشتند با حزب دموکرات کردستان بود.

• امروز در آلبانی، قطعا با سازمان مجاهدین خلق ارتباط دارند؛ تقریبا خودشان هم اعلام می کنند؛ شواهد زیادی هم برایش وجود دارد.

• می خواهم بگویم سه بستر دارد زمینه را برای اوج گیری خشونت فراگیر در ایران فراهم می کند؛ رفتار حکومت و مجموعه بحران هایی که دارد با آنها مواجه می شود، بسترهای عینی ای که به نارضایتی عمومی دامن می زند و شرایط منطقه ای.

• اما این خشونت، شکل انقلابی ندارد؛ خشونت فراگیری است که معلوم نیست از درونش چه چیزی بیرون بیاید.

• من نگرانم. یک موقع آدم می گوید خشونتی در جامعه اعمال می شود، اما از دلش انقلاب بیرون می آید.

• درحالیکه این خشونت، اگر در جامعه ای فراگیر شود؛ منجر به نابودی تمام زیرساخت های ما می شود و اینکه ما بیفتیم به جان یکدیگر.

• متاسفانه بستر خشونت فراگیر وجود دارد، اما این بستر انقلاب نیست. به همین دلیل است که نیروهایی که مسئولانه برخورد می کنند؛ باید به طرق مختلف با این خشونت فراگیر مقابله کنند.

• یک راه حل این است که نیرویی که در اپوزیسیون است؛ سازماندهی اش را کامل کند، چرا که ما به آنها نیاز داریم.

• ما به این تعداد حزب اصلاح‌طلب احتیاجی نداریم. نیروی انسانی ما آنقدر نیست.

• از آن طرف، ما باید واقعا التزام پیدا کنیم به این تنوع نیروها و این تنوع را باید بپذیریم. من دیگر نمی توانم فکر کنم همه باید با من باشند؛ نیستند! من هم در آن موقعیت نیستم.

• همه را باید بپذیریم و نیروهای مسئولیت پذیر را وارد این عرصه کنیم و همه در کنار هم باشیم.

• از آن طرف هم حکومت، حتما باید تن به اصلاحات بنیادین بدهد؛ اگر ندهد، ایران را نابود کرده است؛ سقوط حکومت، ایران را هم با خودش می کشد و خشونت فراگیری ایجاد می شود که نمی توانیم جمع اش کنیم.

• همه ما باید این اتفاقی را که در لیبی افتاد؛ جلوی چشم داشته باشیم. قبول داریم که قذافی استبداد زیادی به کار می برد، اما الان همه مردم، آرزوی روزهایی را می کنند که قذافی بود. سوریه هم همین طور.

• البته معتقدم شرایط ایران، متمدنانه تر از آنهاست. در ایران، سه میلیون نفر سال ۸۸ به خیابان آمدند؛ ولی قوطی های آب شان را هم روی زمین نینداختند. درحالیکه شما انقلاب مصر را نگاه کنید، روزی ۵۰۰نفر کشته می داد.

• به نظرم می آید این اتفاقات اخیر، هشداری است به همه ما. شعارهای ما باید تا حدودی رادیکال تر و ریشه ای تر شود. من رادیکالیزم را به معنای روشی نمی گویم. ما باید ریشه نگرتر شویم.

• مساله “برابری” باید برای ما جدی تر شود. ما باید برای برابری، هم ایده پردازی کنیم و هم راه های عملی بیشتر ارائه دهیم.

• ما در سال های بعد از انقلاب، در مبارزه با فقر، موفق تر بودیم تا در مبارزه با نابرابری.

• نابرابری در ثروت و درآمد دارد مثل موریانه، جامعه را از داخل می خورد. من بارها گفته ام دموکراسی محتوایی بدون حداقلی از برابری ناممکن است ؛ یعنی نابرابری، دموکراسی را پوسته ای می کند که خالی از محتواست.

• برابری با دموکراسی، پیوند ذاتی دارد و ما باید این ایده را دنبال کنیم. به نظرم، ضمن همه ناامیدی ها، یک وفاقی بین نیروهای سیاسی وجود دارد که به ما کمک می کند.

• ما دیگر به خامی اول انقلاب نیستیم.

بازگشت به صفحه نخست

مطلب را به بالاترین بفرستید:

نامه ها ومقالات خودرا به نشانی webmaster@rahman-hatefi.net  بقرستید