نویدنو -  کتاب -   رحمان هاتفی  درباره ما -  آرشیو

از همین قلم

 
 
 
 

2018-01-31

نویدنو  11/11/1396 

 

 

 

نویدنو: رفیق کمال اوکویان دبیرکل حزب کمونیست ترکیه اخیرا به خاطر "اهانت به رئیس جمهور" به 11 ماه و بیست روز حبس محکوم شده است .نویدنو نو به سهم خود ضمن محکوم کردن این اقدام ضد انسانی دولت حزب عدالت وتوسعه آخرین نوشته او را در باره ملی گرایی و میهن دوستی تقدیم خوانندگان می کند.

 

تفاوت ملی گرایی و میهن دوستی

کمال اکویان – برگردان : هاتف رحمانی

کمال اوکویان دبیر کل حزب کمونیست ترکیه و ستون نویس (نشریه) چپ ،در 30ژانویه نوشتاری در رابطه با تفاوت بین میهن دوستی و ملی گرایی با اشاره به آواز میهنی مشهور شوروی " آواز میهن" (سرزمین مادری)، که برخی از اشعار آن پس از فروریختن اتحاد شوروی در راستای انکار اشاره های آواز به برابری همه مردم تحت سوسیالیسم  پاک شده بود نوشت .

 

آیا تفاوت میان میهن دوستی و ملی گرایی را درک نمی کنید ؟

 

سال 1936 بود. نژادپرستی و فاشیسم در اروپا قد برافراشته بود. ایتالیا ، المان ، اتریش تسلیم شده بودند. فاشیست ها " جنگ مقدسی" را علیه جمهوری خواهان در اسپانیا اعلام کرده بودند. ملی گرایی در حال آلوده کرده همه جا بود. تبعیض علیه سیاه پوست هابه بالاترین سطح رسیده بود.

در همان سال در جمهوری های اتحاد شوروی یکی از آزادی خواهانه ترین سندهای تاریخ بشر، قانون اساسی جدید تصویب شده بود .

سوسیالیسم نژاد پرستی و تبلیغ جنگ را بدون اشاره به فاشیسم ممنوع می کند.

در این اثنا ،در اتحاد شوروی آوازی نوشته شد که بی نهایت محبوب شد . آواز میهن (سرزمین مادری) ترکیب شده توسط ایزاک دوناوسکی و نوشته شده توسط لبدوف کماچ یک ستایش حماسی است ، چنان آوازی که غرور و عشق مردم به میهن ، و دفاع از میهن را زمانی که ضروری است دربر می گیرد .    

سرزمین مادری من پهناوراست

با جنگل ها،  دشت ها و رودخانه های بسیارش

چنین کشوردیگری را نمی شناسم

که انسان بتواند در آن به آزادی نفس بکشد

آواز چنین اغاز وپایان می یابد :

 

اما ابروهای ما به سختی درهم کشیده خواهد شد

اگر دشمنی برای شکستن ما تلاش کند

مانند عروسی ، سرزمین مادری (میهن) خود را دوست داریم

از آن چون مادری نجیب حراست می کنیم .  

سال 2018 است . آواز هنوز در روسیه طنین انداز است . در سالن های عظیم کنسرت ، میدان های راهپیمایی و جشن های رسمی ، مردم بپا می خیزند و با تکان دادن سرخوشانه پرچم روسیه و اتحاد علیه دشمنان خارجی تصور می کنند که میهن آن ها با جنگل ها، دشت ها و رودخانه های بسیار چقدر پهناور است .(1)

حتی زمانی که بی عدالتی در آمدی در کشور آن ها به اوج خود در جهان می رسد، حتی زمانی که افراد بی خانمان در خیابان ها تا حد مرگ یخ می زنند ، حتی زمانی که زنان فارغ التحصیل دانشگاه به فاحشگی کشیده می شوند غمی نیست . اهمیتی ندارد ، در هر حال ،" ارتش ما همه را شکست می دهد"!

این ملی گرایی است .

 

درباره میهن دوستی چه ؟

چند عبارت از اواز برداشته شده بود، تا در سخنرانی ها گفته شود پس از فروپاشی شوروی در سال 1991 آن ها از حافظه اجتماعی پاک شده بودند.

 

درباره گزینه های "ناخواسته آواز چه؟

برای مثال ... دور میز ما ، هیچ کس استثنا نیست ،/ همه بر اساس شایستگی پاداش می گیرند.

برای نمونه ...یک شخص همیشه حق دارد / مطالعه کند، بیاساید و کارکند.

دیگر نه ... دیگر چنین اشعاری طنین نمی اندازند. جنگل ها، دشت ها و رودخانه های پهناور ،و تصمیم علیه دشمن . همه این است .

باید گفت در روسیه امروز برخی در باره یک چنین طرح اجتماعی، فکر شامل کردن همه دور میز احساس ناراحتی می کنند.   

باید گفت برخی نسبت به حقوق مردم برای دریافت پاداش برای تلاش هایشان حتی در آوازها بردباری نشان نمی دهند.

باید گفت، برخی نمی خواهند در باره حق مردم برای مطالعه، کار و استراحت سخنی بشنوند .

این آواز خود را در فیلم، سیرک ها، نمایش ان که چگونه فرزند سیاه پوست یک زن سفید پوست امریکایی از سوی یک جامعه سوسیالیستی پذیرفته شده بود آغاز می کند.(2)

پس از آن ، پل رابسون خواننده سیاه پوست امریکایی این آواز را به روسی با تاکید ویژه ای بر بخش ضد نژادپرست آواز خواند،تا  به امریکایی ها بگوید " نظمی برقرار شده بود که مرا به خاطر رنگ پوستم محروم  نمی کرد ، بلکه از من بعنوان یک فرد سیاه پوست استقبال می کرد."(3)

کلمه سربلند ما – رفیق –

برای ما عالی تر از تمام کلمات خوب است .

با این کلمه همه جا احساس می کنیم در خانه ایم.

 برای ما "سیاه " یا "رنگین پوست "وجود ندارند.

این کلمه با همه آشناست ،

با آن همیشه می توانیم دوستان خود را بیابیم.

این قسمت "بعضی اوقات" در روسیه امروز خوانده می شود.

باید گفت ، روسیه امروز اعتقاد ندارد، بیشتر در طرز فکر که همه ملت ها برادر و خواهر هستند، که هیچ کسی نمی تواند برمبنای ریشه های نژادی و قومی مورد تبعیض قرار گیرد.

اما همه این ها بسیاردور و بیش تر از افتخار به تانک ها و تفنگ ها و صحرا های پهناورهستند. به عبارت دیگر ، مردم باید زمانی برای تانک ها و تفنگ ها تنها رجز بخوانند که آن ها در راستای دفاع از ارزش های انسانی مورد استفاده قرار گیرند، اگر از چنین ارزش هایی در صحراهای پهناور حراست می شود، مردم می توانند به این صحرا ها افتخار کنند.

میهن پرستی خلق ارزش های پیشرفته ، بهبود و دفاع از این ارزش ها است ، میهن دوستی عشق وطن است که خوبی و زیبایی را تولید می کند یا تولید خواهد کرد .

برابری و برادری مردم ایده های شریفی هستند. اگر این ایده ها در کشوری به قانون اجتماعی تبدیل شوند ، پس از آن فرد می تواند به کشور خود افتخار کند، برعکس فکر آن که " من حتی از اشتباه ها و جرائم کشورم دفاع می کنم " رویکردی کم عمق ، بدوی و به شدت خطرناک است .

آری ، این تفاوت بین ملی گرایی و میهن دوستی است .

ملی گرایی به معنی گفتن آن است که " اگر لازم باشد می توانم در کنار دزدان، ستمگران و بهره کشان خودی بمانم چون آن ها به من تعلق دارند."

از سوی دیگر ، همان طور که ما همیشه می گوییم ، میهن دوستی به معنی "خواست پاکسازی کشور از دزدان ، ستمگران و بهره کشان ، حراست از جنگل ها ، رودخانه ها و دشت های کشور در برابر آلودگی " است .

در همه جا و در ترکیه    

 

1-   https://youtu.be/xMM5C9U7WzI

2-   https://youtu.be/KISGSGi_eno

 3- https://youtu.be/UQN35axMV2U

 

 

 

Comments System WIDGET PACK

Share

بازگشت به صفحه نخست

مطلب را به بالاترین بفرستید: Balatarin

نامه ها ومقالات خودرا به نشانی webmaster@rahman-hatefi.net  بقرستید

انتشار اخبار، مقالات و بیانیه ها در این صفحه الزاماً به معنای تایید آن‌ها نیست
 
    اشتراك در نویدنو

  

نشانی پست الکترونیک: