|
نویدنو 17/10/1396
با
شعارسرکوب گرایانه" الله اکبر" نمی توان توده جان به لب رسیده
درفقراقتصادی را به سکوت و تسلیم وا داشت !
م . چابکی
 عصر
ما آغاز گر دوران نوینی است که با کار پایه مترقی سوسیالیسم علمی توان
مهار استبداد و مبارزه با فاشیسم را دارا است. دمکراتیزه و مدرنیزه
کردن جامعه نه بر بستر ناسیونالیسم و نژاد پرستی، و نه در دین سالاری
با زیربنای اقتصاد جدید سرمایه داری نئولببرالی؛ بلکه تنها بر پایه
انسان دوستی، میهن پرستی , در همگرائی جهانی با نیروی کار و زحمت برای
رسیدن به آزادی, صلح, استقلا ل و عدالت اجتماعی امکان پذیر است
امروزکشور مان ایران بار دیگر به اوج اعتراضات خیابانی مردمی رسید و
درآن تجدید تضادهای اجتماعی، ا قتصادی و سیاسی که محصول دوران سرمایه
داری رژیم خود کامه سلطنت می باشد و خواست مردم تغیر وحل این مشلات بود
متاسفانه به حاکمیت جدید دین سالار انجامید و بگفته مارکس بر موج
استبداد شرق که از ویژگی های آنست سوار گشت این معضل نزدیک به چهار دهه
است که حدت یافته وتا کنون چون غده چرکین باقی است .
حزب توده ابران در ارزیابی‌ای واقع‌بینانه در مورد شرایط کنونی کشورمان
که می‌باید موردتوجه همه نیروهای تحول‌خواه چه مارکسیست یا غیر
مارکسیست قرار گیرد در نامه مردم 05دی 1396 به این نتیجهٔ بدیهی می‌رسد
که:" موج دامنه‌دار نارضایتی مردم از وضع موجود درحال گسترش و خیزش است
و فشارهای دائمی و فزاینده و کمرشکن اقتصادی، نبود امنیت شغلی و بیکاری
مزمن میلیون‌ها نفر را به ورطهٔ فقر و هلاکت کشانده است و همچنان
می‌کشاند.و بدین موضوع توجه داده می شود که ؛ بروز علائمی مشخص از
نضج‌گیری رشد آگاهی طبقاتی و ضرورتِ سازماندهی حرکت‌های متحدانه صنفی
مستقل بین طیفی وسیع از مزدبگیران، حقوق‌بگیران و به‌ویژه طبقه کارگر
صنعتی.... حرکت‌های سندیکایی و شعارها و مطالبات مهم اقتصادی،
آزادی‌خواهانه و همین‌طور مبارزه با تبعیض قومی... نمونه‌یی بارز از
ضرورت تلفیق فعالیت سیاسی آزادی‌خواهانه با مبارزه برای عدالت اجتماعی
است " ..
تجربه چند دهه اخیرنشان داد “تحول خواهی ” نیازی به شناور بودن بین
جناح های حکومتی اصولگرا و اصلاح طلب و دنباله روی از اپوزیسیون امید
بسته به دخالت خارجی نیست . مردم محروم در دور ترین نقاط ایران برای
بیان اعتراض خود راه یافته و به خیابان آمده با شعارهای اساسی در
راستای طرد استبداد با پروسه سازماندهی درجهت احقاق حقوق خویش پیش می
روند
آنچه می توان گفت خیزش اعتراضی نارضایتی مردم در برابر رژیم خود کامه
دینی , گامی به جلو بود ! خارج ازنقش نا همگون و خود جوش توده های وسیع
جان به لب رسیده همراه با ستاد مشترک روشنفکری ونقش جوانان که با خون
خود ضرورت اتحاد نیرو های مترقی و چپ را در تاثبر گذاری جنبش اعتراضی
اجتناب ناپذیر ساخت رژیم از ترس گسترش و سراسری شدن دست به مهار زد.
هرچند جنبش اخیر تجربه ای فرا تر از گذشته برای مبارزان بود که مختصات
اساسی آن با کیفبت ارتقا یافته شعار "رای من کو" تبدیل به" حق من کو"
شد مقدمه ذهنی و آمادگی انقلابی را به مثابه سال 57 فراهم ساخت. فاکتور
های دیگری غیراز تحریکات مزدوران رژیم جهت به بی راهه کشاندن با تحریک
و سرکوب نبرو های ویژه برای خاموش کردن شعله ها ی فراگیر در همه شهرها
و روستاها ودر تجمع های کارگری با زور وزر وشلاق انجام گرفت ؛ نقش
تخریبی ورشکستگان سیاسی شعارهای انحرافی پبامها و دخالت آشکار دفتر
رئیس جمهور آمریکا ترامپ با مشاوران ارشد و غیر ارشد ایرانی با چهره
های مرموز لیدرها چون قارچ سبز شده در آمریکا با تقاضای دخالت در امور
توده های به پا خاسته برای جهت دهی" انقلاب رنگین" همچون راستگرایان
افراطی اوکراین بار منفی بود که در پشت نیروی چپ قرار داشت که با
پیروزی نویسندگان کتاب " رفیق آبت الله " این" انقلابیون" گربیانگیر
چپ را (هرچند اتحاد شوروی ای دیگر وجود ندارد) می گرفت.
تجربه نزدیک به چهار دهه در کشورما نیز نشان داد که می‌توان با
استفاده از همه امکان‌های دردسترس، با مبارزه مشترک پیرامونِ شعارهای
واقع بینانه وحدت نظری چپ در جبهه را فراهم آورد واز دیکتاتوری عبور
کرد .ازتجربه انقلاب بهمن آموخت . دراعلامیه اخیرحزب توده ایران آمده
است "ما بار دیگر از همهٔ نیروهای ملی، آزادی‌خواه و مترقی کشور
می‌خواهیم که به‌دور از اختلاف‌های تاریخی- نظری، گِردهم آیند و در
کنار جنبش مردمی میهن ما یاری‌دهندهٔ مؤثرِ مبارزه ای باشند که هدفش
طرد استبداد و استقرار حاکمیت مردم و دست‌یابی به آزادی، صلح، استقلال
و عدالت اجتماعی است"
16 دی 1396 برابر با 06/ 01/2018
|
