نویدنو - اعلامیهٔ شمارهٔ ۲ کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران

نویدنو - کتاب - رحمان هاتفی - درباره ما - آرشیو

از همین قلم

2018-01-01

نویدنو 08/10/1396

نویدنو 11/10/1396

اعلامیهٔ شمارهٔ ۲ کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران

باید جنبش گستردهٔ اعتراضی توده‌ها بر ضد رژیم دیکتاتوری را با شعارهایی ملی و مترقی، در جهت اتحادِ عمل قشرهای مختلف اجتماعی- از کارگران و زحمتکشان گرفته تا جوانان و دانشجویان و زنان مبارز میهن- وسعت بخشیده و سازمان‌دهی کرد!
حزب تودهٔ ایران، سرکوب خشن اعتراض‌های مردمی از سوی نیروهای سرکوبگر رژیم را به‌شدت محکوم می‌کند!
حزب تودهٔ ایران و توده‌ای‌ها، در کنارِ مردم مبارز میهن‌مان، برای طرد استبداد و استقرار آزادی، صلح، استقلال و عدالت اجتماعی مبارزه می‌کنند!
رژیم مترصد است تا جنبش اعتراضی توده‌ها را به خشونت کشانده و آن را مانند سال ۱۳۸۸ به‌شدت سرکوب کند!

هم‌میهنان گرامی!

خروش شما بر ضد ظلم، فقر، محرومیت، بی‌عدالتی و رژیم استبدادی حاکم بر میهن ما در روزهای اخیر، دامنه‌ای بیش از پیش گسترده‌ یافته و بسیاری از شهرهای ایران را فراگرفته است. درعین‌حال، در دو روز گذشته، خشونت سازمان‌یافتهٔ نیروهای سرکوبگر رژیم ولایت فقیه را شاهد بوده‌ایم که به‌منظور ارعاب مردم و سرکوب اعتراض‌های به‌حق آنان، به خیابان‌ها گسیل شده‌اند. کشته شدن تنی چند از تظاهرکنندگان در "دورود" و زخمی شدن شمار دیگری از تظاهرکنندگان در تهران و شهرهای دیگر، از برنامه‌های رژیم برای به‌خشونت کشاندن اعتراض‌های مردمی و سرکوب خونین و خشن آن‌ها حکایت می‌کند.

همان‌طور که حزب ما قبلاً اشاره کرده است، اعتراض‌های مردم به ادامهٔ حکومت ضدِ مردمی و ارتجاعی ولایت فقیه دارای پایه‌های عینی در بحران اقتصادی-اجتماعی کشور، بحران مشروعیت حاکمیت- حاکمیتی که ابعاد فساد و بی‌کفایتی آن‌ هرروز بیش‌ازپیش عیان می‌شود- و فقر و محرومیت روزافزون میلیون‌ها تن از هم‌میهنان دارد. بر این مجموعه عوامل عینی، استمرار سرکوب و خفقان و محروم کردن مردم از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی‌شان را نیز باید افزود. ازاین‌روست که مردم جان به‌لب رسیده، ناامید و سرخورده از کسانی که دم از اصلاحات و حکومت "مردم‌سالاری دینی" می‌زدند، امروز به‌دنبال دیگر راهکارهای روشن به‌منظور رهایی یافتن از وضعیت غیرقابل‌دوام کنونی‌اند.

هم‌میهنان گرامی!

بر اساس اطلاعات رسیده، رژیم خود را به‌سرعت برای سرکوب گسترده، خشن و خونین جنبش مردمی آماده می‌کند. تنها راه موثر مقابله با این سیاست حاکمیت استبدادی بسیج گسترده نیروهای مردمی، کارگران، زحمتکشان، جوانان، دانشجویان و زنان مبارز کشور است. تجربهٔ انقلاب بهمن ۱۳۵۷، و سرنگونی رژیم دیکتاتوری- پلیسی پَهلوی، نشان داد که تنها با تظاهرات خیابانی نمی‌توان رژیم‌های دیکتاتوری را سرنگون کرد. آنچه در روند نضج و رشد انقلاب بهمن ۵۷، کمر رژیم وابستهٔ شاه را شکست، تظاهرات میلیونی توده‌های مردم در کنارِ اعتصاب عمومی و شرکت فعال کارگران و زحمتکشان- خصوصاً کارگران نفت- در اعتصاب‌های سراسری‌ای بود که ادامهٔ حکومت را برای رژیم استبدادی غیرممکن کرد. تحقق ‌چنین امر مهمی، نیازمند سازمان‌دهی سراسری، آگاهانه و شعارهای درست مردمی است. شعارهای مبارزاتی دانشجویان در درگیری‌های دیروز دانشگاه تهران با مضمون: اتحاد عملِ دانشجویان، کارگران و دیگر قشرهای اجتماعی، ازجمله نطفه‌های مثبت شکل‌گیری چنین درک و ضرورتی در شرایط حساس کنونی است. بدون اتحادِ عمل قشرهای مختلف اجتماعی که همگی از ادامهٔ شرایط کنونی ناراضی‌اند، نمی‌توان مطمئن بود که اعتراض‌های شجاعانهٔ خیابانی مردم و خصوصاً نسل جوان کشور به سرانجام موفق خود برسد. درعین‌حال، با هوشیاری کامل، از سوءِاستفادهٔ نیروهای ارتجاعی داخلی و خارجی که هدفشان جا انداختن شعارهایی انحرافی و مصادرهٔ جنبش اعتراضی و راستین توده‌هاست باید جلوگیری و با آن مقابله کرد. شعارهای انحرافی این نیروها- ازجمله تشویق برخی از این نیروها به‌خشونت کشاندن اعتراض‌های مردمی- تنها به‌نفع نیروهای سرکوبگر رژیم و مخالفان جنبش مردمی خواهد بود.

هم‌میهنان گرامی!

حزب تودهٔ ایران، در کنار مبارزات شما، خود را بخشی جداناپذیر از اعتراض‌های مردمی بر ضد ادامهٔ حکومت استبدادی می‌داند. ما بار دیگر همهٔ نیروهای مترقی و آزادی‌خواه کشور، کارگران و زحمتکشان، دانشجویان و جوانان و زنان مبارز میهن، فرا می خوانیم که در صفی واحد برای:

پایان دادن به حکومت استبدادی؛

آزادی فوری و بدون قیدوشرط همهٔ زندانیان سیاسی؛

پایان دادن به جَو سرکوب و اختناق و بازگرداندن همهٔ نیروهای

سرکوبگر به پادگان‌هایشان؛

پایان دادن به فقر و محرومیت، گرانی، دشواری های اقتصادی،

فساد و ظلم دستگاه های حکومتی؛

به ‌هدف ایجاد شرایط به‌منظورِ حاکم شدن مردم بر

سرنوشت‌شان، کار سازمان‌دهی جنبش بزرگ و سراسری

خلق را با صبر و حوصله و با طرح شعارهای مناسب تدارک ببینند.

نباید گذاشت رژیم با حملهٔ گسترده و سرکوب خونین و خشن

این جنبشِ درحال نضج‌گیری توده‌ها را سرکوب و مردم را از

ادامهٔ مبارزه ناامید کند.