|
نویدنو 28/07/1396
بمناسبت
صدمین سالگرد انقلاب اکتبر و نهضت زنان در ایران
ناهید مذکوری
 صد
سال از انقلاب کبیر اکتبر می گذرد.بر پایه سوسیالیسم و بهمراه انقلاب
کبیر نه تنها زندگی نو در کشور شوراها پدید آمد,بلکه این آغازی بود که
در پرتو و با یاری آن تعداد بسیار زیادی از کشور ها,آنرا سر مشق خویش
قرار داده و در این راه قدم نهادند.انقلاب کبیر اکتبر پایه های اساسی
آزادی خلق ها و برابری آنها را بنا نهاد.
هم اکنون صدها میلیون از مردم دنیا با پیروی از تعلیمات لنین با کار و
کوشش خود ,با موفقیت های روز افزون و امید به زندگی شکوفان و صلح
ونابودی جنگ,و پیشرفت را درسراسر دنیا را دارند.استثمار شدگان امروزی
هر اندازه هم که شرایط زندگیشان سخت باشد می دانند که آزاد خواهند شد.
"زن" این مظلوم ترین مظلوم ها بیش از دیگران مزه آزادی را در انقلاب
اکتبر و پس از آن در کشور های آزاد دیگرچشیده است.
لنین در میان تغیرات بزرگ اجتماعی, به آزادی زن ,شر کت او در نهضت
انقلابی , مبارزه برای برابری واقعی زن و مرد در جامعه وخانواده توجه
زیادی داشت و تغییرات بزرگی که در این باره در قرن ما بوجود آمده از
لنین است.
استقلال و آزادی زنان نیز مانند طبقه کارگر فقط از راه انقلاب ممکن می
باشد . کارل مارکس و فردریش انگلس در مانیفیست حزب کمونست می آموزند که
:وقتی بساط اسارت زنان از میان بر چیده خواهد شد که مالکیت خصوصی بر
وسائل تولید لغو گردد و به استثمار انسان از انسان خاتمه داده شود.
لنین در روسیه , در تمام دوران مبارزه انقلابی از هر جهت به مسئله ترقی
نهضت زنان و جلب زنان زحمتکش به جبهه واحد مبارزه علیه سرمایه اهمیت
بسیار می داد .
لنین می گفت :تا وقتی که پرولتاریا برای زنان آزادی کامل بدست نیاورد
به آزادی کامل نائل نخواهد شد.پر واضح است که انقلاب اکتبر زحمتکشان
جهان را به مبارزه علیه ظلم و استثمار تشویق نمود و درجهت آزادی زنان
هم تاثیر بسزائی بخشید و چنان که این انقلاب در جنبش زنان ایران هم نقش
عمده خویش را ایفا نموده است. بر حسب اسناد تاریخی جنبش زنان ایران هم
ریشه های عمیقی دارد, زنان کشور ما در مبارزات مترقی و آزادیخواهانه
ملت ایران به تناسب امکاناتی که داشته اند فداکاری ها نشان داده اند
.نمونه های این درخشش در جنبش تنباکو در 1891میلادی در قیام زنان
ایران علیه محتکران غله (درسال 1895)میلادی و همچنین در انقلاب مشروطیت
زنان ایران از هیچگونه فداکاری دریغ نورزیدند وبا همان چادر سیاه پا به
میدان مبارزه گذاردندانقلاب مشروطه ایران هم در رشد مبارزه زنان ایران
اثر نموده چنانکه در سالهای (1911-1909 ایوانسکی در کتاب (ایران در راه
مبارزه برای استقلال)در این مورد نمونه های بسیاری نشان می دهد.
پیروزی انقلاب اکتبر روسیه ,واز آن جمله بر قراری حکومت سوسیالیستی در
آذربایجان شوروی در توسعه جنبش رهائی بخش ملی دموکراتیک در ایران , در
شهر های بزرگ و مختلف کشور توام با تشکیل سازمان های سیاسی ,سازمان های
زنان نیز تشکیل شد. منظری اجمالی از این فعالیت ها را یاد آوری می
نمائیم.در سال 1300 شمسی در گیلان در شهر رشت چمعیتی به نام "پیک
سعادت" با مرامنامه و اساسنامه مشخص که عبارت بود از بدست آوردن حقوق
سیاسی و اجتماعی زنان تشکیل شد. فعالیت آنها بر محور تاسیس کلاس اکابر
"دبستان,کتابخانه و قرائت خانه, ایجاد مجله"پیک سعادت نسوان" سخنرانی
ها و اجرای نمایش ها در تشویق افکار زنان آن زمان بود .مجله "پیک سعادت
نسوان"به مدیریت یکی از زنان مترقی گیلان به نام روشنک منتشر می شد
.این مجله خدمت بزرگی به آگاهی و روشن شدن افکار زنان نمود زیرا
خوانندگان آن منحصر به زنان رشت و حتی گیلان نبودند. جمعیت پیک سعادت
برای اولین بار در ایران 8مارس را بعنوان روز بین المللی زنان پذیرفت و
این روز را جشن گرفت .مقارن با همین در سال 1300 شمسی جمعیتی در تهران
به اسم "نسوان وطن خواه" تشکیل شده بود که مرکب بود از عده ای از
مدیران , آموزگاران دبستان ها و دبیرستان ها و بانوان روشنفکر که
هدفشان محدود به رفع حجاب و مبارزه با خرافات بود. پوشیدن لباس های
وطنی و ترک اشیائ تجملی و لوکس برای زنان از شعارهای برجسته ای بود که
در مرامنامه این جمعیت جهت نفوذ افکار سیاسی و ملی در نهضت زنان قید
شده بود.
یکی از رهبران این جمعیت محترم اسکندری بود. مجله جمعیت به نام"جهان
زنان" که از نمونه های خوب مطبوعات آن روز است به سرپرستی وی و مدیریت
ملوک اسکندری منتشر میشد. این مجله پس از یکسال فعالیت با مخالفت جمعیت
"اسلام سوسیالیست" مواجه و بسته گردید ولی جایگزین آن "مجله لسان زنان
" منتشر شد و تا سال 1924 میلادی به فعالیت مشغول بود .
جمعیت های دیگری هم در اصفهان و سپس در شیراز تاسیس گردید و مجله ای با
تلاش شاعره دمکرات زندخت شیرازی منتشر شد و کمی بعد تر در اصفهان
اتحادیه صنفی زنان تشکیل شد.در اواخر سال 1315 شمسی در اصفهان جمعیتی
نظیر "پیک سعادت "رشت در تهران بنام "بیداری نسوان"تشکیل گردیده و شروع
به مبارزه نمود. مقارن همین ایام در قزوین جمعیت دیگری با همین مرام
بنام "انجمن نسوان" مرکب ازعده ای بانوان روشنفکر قزوین تاسیس یافت. در
قزوین نیز فعالیت "انجمن نسوان" شایان دقت بود. در پیدایش سازمان های
نام برده حزب کمونیست ایران غیر مستقیم دخیل بود و در آنها فراکسیون
حزبی متشکل داشت .در سال های 1921-1920میلادی تحت تاثیر انقلاب کبیر
اکتبر در ایران و شهر های مختلف آن جمعیت های مترقی زنان تشکیل گردیده
بود .گرچه این جمعیت ها جنبه مترقی داشتند ولی در فعالیت آنها روش های
متفاوتی مشاهده می شد .
باید متذکر شد که ما بین جنبش های زنان ایران قبل از انقلاب اکتبر و
نحوه فعالیت جمعیت هائی که در سالهای 1930 -1920 میلادی تشکیل یافته و
به فعالیت پرداخته بودند فرق زیادی موجود بود .در ایران قبل از انقلاب
اکتبر و در دوره انقلاب مشروطه جنبش های زنان با شعار مترقی برای بدست
آوردن حقوق سیاسی ,اجتماعی و اقتصادی , برای استقلال کشور , مبارزه
علیه رژیم شاه و خرافات دینی بود.در این زمان سران سازمان های زنان
عبارت بودند از زنان ترقی خواه و تحصیل کرده و مجهز به تعلیمات سیاسی
وبه نظریه مارکسیسم –لنینیسم , رهبری سازمان ها بر عهده حزب طبقه کارگر
ایران بود .
قبل از جنگ جهانی دوم با ورود ارتش آزادی بخش به ایران در تمام شهر های
ایران جنبش ملی و دمکراتیک اوج گرفت و بزودی حزب توده ایران که ادامه
دهنده کار حزب کمونیست ایران بود تشکیل شد و فعالیت علنی خود را شروع
نمود .در این زمان زنان آزادیخواه کشور ما تشخیص دادند که ترقی و
استقلال میهن ما با چنین عقب ماندگی مادران این کشور امکان پذیر
نیست.باید توده زنان را به حقوق اجتماعی و سیاسی وحق بشری واقف ساخت
.برای اجرای این منظور زنانی که با تئوری مارکسیسم – لنینیسم مجهز
بودند ,به استقبال هر گونه خطری که در راه مبارزه داشتند شتافتند وتحت
رهبری حزب توده ایران در تیر ماه 1322 "تشکیلات زنان "را با برنامه
اصولی و مترقی تاسیس کردند .
نخستین هدف "تشکیلات زنان "متشکل کردن زنان کارگر ,دهقان ,روشنفکر و
خانه دار محروم ایران و بدست آوردن حقوق اجتماعی و سیاسی زنان و مخصوصا
استقلال اقتصادی زنان ایران بود. تشکیلات زنان حمایت اطفال و تاسیس
کودکستان ها و نجات زنان از جهالت را وظیفه خود می دانست . این تشکیلات
با بیسوادی مبارزه می کرد و برای با سواد کردن زنان به تاسیس کلاس های
بزرگ سالان اقدام کرده بود و تاسیس قرائت خانه ها و کتابخانه های مجانی
و کنفرانس ها را برای ترقی فرهنگ زنان واجب و لازم می دانست و در این
راه مبارزه می کرد ,و برای بالا بردن سطح فکری زنان مجله "بیداری ما"را
در تیر ماه 1323شمسی منتشر ساخت شعار این مجله چنین بود ,"ما هم در این
خانه حقی داریم "بیداری ما در حالیکه اختصاصا از حقوق زنان دفاع می کرد
,علل بد بختی و عقب افتادگی زنان را بطور آشکار بیان نموده راه چاره
را بدانها نشان می داد. "تشکیلات زنان " به منظور آشنا کردن زنان به
امور اجتماعی و سیاسی کنفرانس های با شکوه در نقاط مختلف پایتخت و
شهرستان ها تشکیل می داد.شعبات تشکیلات در اغلب شهر های ایران فعالیت
می کردند .سازمان با اغلب نهضت های مترقی زنان دنیا روابط دوستانه بر
قرار کرده بود,بعلاوه زنان مترقی ایران در احزاب مترقی و دموکراتیک و
اتحادیه های کارگری شرکت می جستند و همگام با برادران مبارز برای بدست
آوردن حقوق زنان کارگر ومحروم می کوشیدند .
پس از تشکیل حزب دمکرات آذر بایجان در تبریز جنبش زنان آذر بایجانی
تشکیل شد. حکومت آذربایجان با تمام قوا زنان را پشتیبانی و رهبری می
کرد و برای نخستین بار به زنان در ایران حقوق اجتماعی اقتصادی و سیاسی
داد. زنان در تاریخ مملکت ما برای اولین بار در انتخابات شرکت کردند.
حکومت ملی آذربایجان به زنان حق انتخاب کردن و انتخاب شدن را داد, شرکت
زنان در تولید و کار های اجتماعی توسعه یافت .هزاران کارگر زن در
کارخانجات آذر بایجان مشغول کار شدند و در مقابل کار مساوی حقوق مساوی
با مردان در یافت کردند .طبق قانون کار یک ماه مرخصی قبل و یکماه بعد
از زایمان با استفاده از حقوق به زن کارگر داده می شد, بعد از شکست
نهضت, سازمان زنان آذر بایجان نیز منحل گردید.
در سال 1328 شمسی در تهران سازمان دیگری بنام "سازمان دموکراتیک زنان
ایران" تاسیس شد .این سازمان در بیشتر شهر ها ی ایران از جمله رشت
,تبریز ,اصفهان ,آبادان ,قزوین و غیره شعباتی دایر نمود .و در سال
1332اولین کنگره زنان ایران را تشکیل داد ,در این کنگره قریب 300 نفر
زن از اغلب شهرستان های ایران شرکت جسته و نمایندگانی برای شرکت در
کنگره جهانی زنان که در کپنهاک تشکیل می گردید انتخاب نمودند وقطع نامه
هائی صادر نمودند.
سازمان دموکراتیک زنان ایران ,بزرگترین سازمان علنی زنان ایران در
دوران قبل از کودتا بشمار می رفت.
پس از کودتای مرداد 1332 زنان ایران نیز ما نند سایر مبارزان جنبش نجات
بخش خلق ما گرفتار تعقیب و حبس و زجر رژیم شاه شدند .
رژیم کودتا همانطور که به ساختن احزاب دولتی دست زد ,کوشید که برای
زنان نیز سازمان هائی درباری ,دولتی بوجود آورد و توجه زنان را از
مبارزات سیاسی و مسائل اجتماعی به کار های کم اهمیت و از جمله کار های
خیریه معطوف سازد . و سازمانی به نام "شورای عالی زنان "تحت ریاست اشرف
پهلوی تشکیل شد ولی نتوانست کاری از پیش برد. در نتیجه اعتراضات زنان
دربار مجبور شد آنرا منحل نماید.در شهریور ماه 1345 روزنامه های تهران
خبر انحلال"شورا های زنان" و نشکل سازمان جدید ی بنام "سازمان زنان
"ایران را اعلام نمود.
هدف اصلی از تشکل این سازمان سر گرم کردن زنان به امور فرعی و انحراف
آنان از هدف اصلی مبارزه بوده است .تعداد این سازمان ها و جمعیت زنان
در ایران آن زمان متجاوز از 30 سازمان و انجمن بوده است که با تعداد
محدودی عضو فعالیت می کردند,"امید فردا" و "اطلاعات بانوان" ,"کلوب
زنان"جمعیت طرفداران صلح" "راه نو"-جمعیت حقوق شناسان زنان"تعدادی از
این سازمان ها بود که کلیه آن ها به زنان تحصیل کرده از طبقه عالی و
بورژوازی منسوب بودند.
چند سال پس از آن دربار پهلوی برای جلو گیری از شدت مبارزه طرفداران
حقوق زنان و نارضایتی توده های زحمتکش و در نتیجه مبارزه طولانی زنان
مترقی ایران اجبارا عقب نشینی کرد و به اتخاذ تدابیری در مورد تامین
حقوق سیاسی زنان فی الجمله دادن حق انتخابات مجبور گردید.
در طی این دوران رکود زنان مبارز ایرانی که مدت ها طعم زندان و شکنجه و
زندگی مخفی وترک وطن اجباری را می چشیدند برای نجات و آزادی زنان
میهنمان دست از مبارزه بر نمی داشتند. و به نشر مقالات علمی وسیاسی و
اجتماعی و اقتصادی و ادبیات هنری و انقلابی دست می زدند.در این میان
نام زنانی چون ایراندخت ابراهیمی ,مریم فیروز ,ژاله اصفهانی ,ملکه
محمدی ,عادله چرنیک بلند که یکی از اعضای فرقه دموکرات آذر بایجان و
اسطوره مقاوم گذشته و حال ,و صد ها زن قهرمان مبارز دیگر که در راه
آزادی و برابری جان باختند و حتی نامی از آنها برصفحه زرین افتخارات
زنان ایران باقی نیست.به همراه فعالیت این زنان در خارج زنان دلاور و
جسوری که در داخل میهن دست به فعالیت می زدند هم کم نبوده اند.سازمان
هائی چون فدائیان که در میان آنان اشرف دهقان و زنانی چون مرضیه اسکوئی
و....دیگر گروه هائی همچون سازمان های مذهبی مجاهدین و....گروه های
قشری مذهبی دراین میان بکار ترویج نظریات خویش مشغول بودند. بغیر از
این گروه ها سازمان های مخفی حزب توده ایران آز جمله "سازمان نوید" که
فاطمه مدرس با نام مخفی "سیمین فردین یکی از فعالان این سازمان بود در
تهران و زنان دیگری در دیگر استانها علیه رژیم شاه به فغالیت مشغول
گشتند.از جمله گروه کاوه آهنگر که در استان گیلان که باز هم نیروی زن
در آن بی نقش نبود به فعالیت خویش ادامه می دادند.
در دوران مبارزات مردمی علیه رژیم سلطنتی و بر اندازی آن زنان و دختران
ایرانی نقش پر اهمیتی را ایفا نمودند.این زنان با انبوهی از تجربیات
گذشتگان خویش و با آگاهی روز افزونی در صفوف اول مبارزات مردمی و با
پشتیبانی دیگر نیروها در سال1357شمسی رژیم را سرنگون نمودند.
یکسال پس از بر اندازی حکومت سلطنتی در تیر ماه سال 1358کادر های
برجسته زنان حزب توده ایران با کمک و همراهی مریم فیروز"فرمانفرمایان"
یک بار دیگر سازمانی به نام "تشکیلات دمکراتیک زنان "ایران را تشکیل
دادند. مریم فیروز با انبوهی از تجربیات گذشته با سرعت هرچه تمام تر
تعدادی از زنان فعال را در این تشکیلات سازمان داد.از عمده کارهای این
تشکیلات.کلاس های اکابر ارتباط نزدیک با زنان کارگر و خانه دار و چاپ
مجله "جهان زنان "در جهت آگاهی آنان تشکیل کلاس های تعلیم خیاطی و دیگر
کارهای دستی و خدمات پزشکی و....می باشد. این تشکیلات با سرعت بی نظیری
در دیگر استان ها گسترش یافت از جمله استان هائی که تشکیلات دمکراتیک
زنان ایران در آن فعالیت می نمود,استان گیلان بود ,این تشکیلات نه تنها
در شهر رشت موفق به سازماندهی زنان گردید بلکه در شهر های غربی گیلان
از جمله صومعه سرا –کسما-فومن و حتی در روستاهای آن فعال گردید. در شرق
گیلان انزلی ,هشتپر ,رضوان شهر, اسالم, تالش,خمام و دیگر شهرها و
روستاهای آن به شکل انسجام یافته ای برای آگاهی روستائیان و کارگران و
زنان خانه دار و قشر روشنفکر به تلاش خود ادامه می داد. در شرق گیلان
هم شهر های فومن ، آستانه، لاهیجان، لنگرود و روستاهای آن این فعالیت
ادامه داشت.در جنوب گیلان هم همین گونه بود. از جمله فعالیت های این
تشکیلات در گیلان گشایش دفتر تشکیلات زنان در رشت و تشکیل کلاس های
سواد آموزی به زنان, کمک به کشاورزان زن در کشت برنج و چیدن چای, آموزش
کارهای فنی وتخصصی,چون خیاطی ،گل سا زی و آشپزی و از دیگر خدمات این
تشکیلات جمع آوری دارو برای بی بضاعتان و جبهه جنگ ایران و عراق و تهیه
و بافت لباس های زمستانی و کشت پیاز و صیفی جات برای مصدومین و جبهه
جنگ ایران و عراق. تشکیلات پس از آموزش تخصص به زنان , برای کار یابی
به آن ها کمک می کرد. تشکیلات دمکراتیک زنان در استان های آذربایجان ،
فارس ،وخراسان به فعالیت های خود ادامه داد...و تا حمله و هجوم به
دفاتر تشکیلات دموکراتیک زنان توسط غاصبان آزادی جمهوری اسلامی در
تاریخ 1360 شمسی تشکیلات دمکراتیک زنان همچنان فعال بود. طی این حملات
بهترین زنان آزاده کشورمان ایران از جمله مریم فیروز و در دیگر استان
ها از جمله استان گیلان شهلا فرجاد و زنان آزاده دیگری دستگیر و به
حبس وشکنجه محکوم شدند.
اعدام زنان آزادی خواهی چون "فاطمه مدرس"با نام مستعار سیمین فردین و
گیتا علیشاهی از جمله جنایت های دد منشانه رژیم ولایت فقیه می باشد که
تاریخ انسانیت هرگز آنرا بفراموشی نخواهد سپرد.
هجوم واپسگرایانه رژیم جمهوری اسلامی به سر کردگی ولایت فقیه مردان و
زنان آزادیخواه ایران را یا به جوخه های اعدام کشاند و یا به زندان و
ترک اجباری از وطن.
دشمنان آزادی و برابری زن که میدان را در این عرصه آزاد یافتند دست به
تاخت و تاز و سازماندهی و تشکیل جمعیتی به نام""جمعیت زنان جمهوری
اسلامی ایران" زدند در تاریخ 1365شمسی به پیشنهاد زهرا مصطفوی,دختر
خمینی این تشکل با گرایش فرهنگی و بعضا سیاسی اسلامی.....و مسائل
اجتماعی مذهبی و قوانین ارتجاعی ضدبرابری زن و مرد پا به عرصه وجود
گذارد. این جمعیت در تاریخ 1368شمسی مجوز فعالیت ضد زنانه خویش را رسمی
نمود که شاید جایگزین تشکل های زنان آزادیخواه و مبارزایران گردد و حال
آنکه اجحاف و اعدام و کشتار فرزندان خلق هرگز جلو دار حرکت
آزادیخواهانه آنان نخواهدگشت.زیرا پیدایش این درد ها کم و اندک نبوده و
در پروسه زمانی طولانی به انبوهی از مشکلات مبدل و تبدیل به مبارزه می
گردند.
در سال 2009میلادی گروهی از زنان در پارک لاله شهر تهران گرد آمده و
به کشتار هائی که در سال 1367شمسی توسط دژخیمان جمهوری اسلامی انجام
شده بود اعتراض نموده و صدای خویش را به گوش جهانیان رساندند. از جمله
فعالیت های مبارزاتی این زنان اعتراض به اعدام زنی به نام "ریحانه"
است که تاثیر فراوانی در اذهان عمومی داشت. از دیگر فعالیت های این
زنان, آزادی زندانیان سیاسی عقیدتی و زندانیان سیاسی و هم چنین علیه
سنگساربود . این زنان همچنان به فعالیت خویش در داخل و خارج از کشور
ادامه می دهند.
یکی از تشکل های مبارزاتی زنان ما که در تاریخ 13آبان1386شکل یافت
"مادران صلح " ایران است."مادران صلح"ایران نام گروهی از زنان فعال در
صحنه اجتماعی ایران است که در سال 1386شمسی با نام مادران صلح در وب
سایت اختصاصی شان خود را بدینگونه معرفی می نمودند این گروه در رابطه
با کمپین یک میلیون امضاء فعالیت نموده است . نام شهلا فرجاد که یکی از
مسئولین تشکیلات دمکراتیک زنان ایران در گیلان بود را در لیست فعالان
این گروه می توان یافت.
در لیست مبارزاتی زنان ایران طیف های وسیعی همچون فعالان مدنی ,کنشگران
, خبرنگاران بی مرز, کانون موکلان مدافع زندانیان سیاسی و.... رامی
توان نام برد. نام وکلائی چون "خانم شیرین عبادی"و"نسرین ستوده"از جمله
اسامی زنان شناخته شده ایرانی در جهان می باشد. شیرین عبادی که برنده
صلح جهانی و نسرین ستوده که در زندان های ارتجاعی بهترین سال های زندگی
خود را گذراند برای دفاع از حقوق هموطنان خود فعالیت نمودند.لیست بی
پایان خبرنگاران زنی که در دفاع از حقوق هموطنان خود در زندان های سیاه
ولایت فقیه بسر می برند را هم نباید بفراموشی سپرد. نام "هاله سحابی"
روزنامه نگار-فعال مذهبی-فعال حقوق بشر, فعال حقوق زنان و زندانی سیاسی
ایرانی و از اعضای انجمن مادران صلح که در 1388شمسی به دو سال زندان
محکوم شده بود و در روز خاکسپاری پدرش بعلت در گیری با نیروهای امنیتی
در تاریخ 1390شمسی کشته شد را می توان نمونه ای از جنایات حکومت ولایت
فقیه به شمار آورد. دلاوری های این زنان در مبارزات را هرگز نباید از
خاطر زدود. نام زنانی چون "نرگس محمدی" مدافع حقوق بشر و در بند زنان
(نسوان) "گیتی پور فاضل" مدافع و روشنگر حقوق زنان و نویسنده کتاب "دو
کهربای غارتگر" که آخرین اثر این حقوقدان است ,وی را بخاطر اعتراض به
قوانین زن ستیز بمدت 14سال از کار محروم نمودند و پروانه کاری وی را
لغو کردند هم در این لیست بلند می باشد.
نخستین زندانی زنی که در ایران بجرم فعالیت در حوزه برابری جنسییتی در
ابتدا به تحمل 3سال زندان محکوم شد,"عالیه اقدام دوست" نام دارد که پیش
از دستگیر شدنش در مجمع زنان در میدان هفت تیر در خردادماه سال
1385شمسی به سه سال زندان محکوم شد که در سال های دهه 1360نیز به 6 سال
زندان محکوم شده بود.
مبارزات زنان ایران در راه دستیابی به حقوق برابر و رهائی از بندهای
واپسگرایانه عمیق اجتماعی-مذهبی وپیکار پیگیرانه آنها بر ضد حکومت های
استبدادی یکی از درخشان ترین برگ های تاریخ زرین پیکار رهائی بخش کشور
ما بوده ومی باشد. از نخستین تلاش ها برای برگزاری اولین جشن روز جهانی
زن در 17 اسفند 1301خورشیدی که 95 سال پیش در شهر رشت برگزار شد ,تا
امروز جنبش زنان ایران راه درازی پیموده است. مبارزه زنان پیشرو برای
بالا بردن سطح آگاهی به درون جامعه ایران آن دوران ,و تلاش برای تحقق
حقوق اولیه از جمله :حق رای, در دگرگون کردن سیمای جامعه پس مانده آن
زمان و روندتحقق پیشرفت اجتماعی در ایران اثر ژرفی نهاده است. تاریخ
معاصر میهنمان سرشاز از مبارزات تحسین برانگیز زنان کشور در مقطع های
تعین کننده ای همچون انقلاب مشروطیت , جنبش تنباکو, جنبش ملی شدن صنعت
نفت کشور و انقلاب بهمن 1357می باشد که بدون شک انقلاب اکتبر در آن
بدون تاثیر نبوده ونیست.
ناهید مذکوری 27مهر1396برابر با 19.10.2017
منابع-1-برنامه حزب کمونیست اتحاد شوروی
2-آثار لنین چاپ روسی
3-جزوه نقش زن در اجتماع ترجمه مریم فیروز
4-انقلاب اکتبر وتاثیر آن در زنان ایران ایراندخت ابراهیمی.
7
|
