|
نویدنو 08/07/1396
رفراندوم عراق ودیدگاه
ها -2
پشتیبانی از اراده مردم کردستان عراق می تواند جهانی شود-
کومله
روز دوشنبه سوم مهرماه برابر با
۲۵
سپتامبر مردم کردستان عراق پای صندوق های رأی رفتند تا در یک همه پرسی
اراده خود را برای استقلال کردستان به نمایش بگذارند. همزمان با
برگزاری این همه پرسی ، موجی از حمایت و پشتیبانی از خواست مردم
کردستان عراق، بسیاری از شهرهای کردستان ایران را نیز فرا گرفت. بر
پایه گزارشهای رسیده از ساعت پنج و نیم بعداز ظهر روز دوشنبه سوم
مهرماه ، هزاران نفر از مردم مبارز شهر سنندج در گروه های جداگانه برای
ابراز همبستگی با مردم کردستان عراق و با سردادن شعار در دفاع از تشکیل
دولت مستقل کردستان، از مسیرهای مختلف به سوی میدان اقبال راهپیمایی
کردند. نیروهای مسلح رژیم به طور گسترده در مسیر راهپیمایی صف آرایی
نموده و بر پشت بام بانک ها و مراکز دولتی و یا ساختمانهای بلند با
دوربین و تک تیرانداز، مستقر و در حال فیلمبرداری از تظاهرکنندگان
بودند. اما موج جمعیت آنچنان گسترده بود که ماموران رژیم قادر به متوقف
کردن و پراکنده نمودن آنان نبودند. این تجمع تا نیمه های شب ادامه
یافت.همچنین در همین روز شمار زیادی از مردم مبارز شهرهای سقز، مریوان،
مهاباد، بانه، بوکان، پیرانشهر، سردشت، کامیاران و جوانرود به خیابانها
آمدند و در دفاع از رفراندوم استقلال کردستان شعار سر دادند و به شادی
و پایکوبی پرداختند.
مردم در شهرهای مختلف کردستان ایران با
این حرکت خود نمایشی باشکوه از همبستگی با مردم هم سرنوشت را به صحنه
آوردند. تهدیدات سران جمهوری اسلامی بر علیه رفراندوم کردستان عراق، که
طی روزهای گذشته از زبان سران ریز و درشت رژیم مدام تکرار میشد،
تبلیغات شونیستی روزنامه های سرسپرده رژیم و رادیو تلویزیون دولتی،
انجام مانورنظامی در مرز، حضور گسترده نیروهای نظامی و امنیتی در سطح
شهرها،هیچکدام از اینگونه اقدامات، نه تنها مردم کردستان را مرعوب
نساخت بلکه همانطوری که دیدیم اراده آنها را در دفاع از مردم همسرنوشت
خود در کردستان عراق محکم تر نمود.
همانطوریکه هماهنگی در توطئه گری و دشمنی
جمهوری اسلامی و دولتهای ترکیه و عراق رژیم بشار اسد در سوریه ، یعنی
سرکوبگران مردم کرد، امری قابل انتظار است، به همانگونه ابراز همبستگی
مردم هم سرنوشت در بخشهای مختلف کردستان هم امری ضروری و قابل انتظار
است. مردم کردستان عراق که روز گذشته به پای صندوقهای رای رفتند و به
استقلال کردستان عراق رای دادند، تا دست یابی به استقلال واقعی و تا
بهرمندی از یک زندگی آزاد و مرفه، هنوز راه درازی در پیش دارند. پیمودن
این راه و پیروزمندانه به سرمنزل مقصود رسیدن، به ملزوماتی نیاز دارد
که پشتیبانی مردم بخشهای مختلف کردستان، یکی از ارکان آن است.
بیش از صد سال است که دولت های حاکم در
عراق برای تداوم حاکمیت ستمگرانه و استثمارگرانه خود هرگونه تلاش حق
طلبانه مردم ستم دیده کرد را با سرکوب جواب داده‌اند. با چنین پیشینه
ای و در شرایطی که رژیمی مذهبی، ضد آزادی و دشمن حقوق اولیه انسان،
رژیمی که حتی حقوق هم کیشان سنی مذهب خود را نیز با خشونت پایمال می
کند، رژیمی که به عنوان یکی از فاسدترین حکومت های جهان شناخته شده
است، امروز در بغداد حاکم است، استقلال کردستان عراق دیگر فراتر از یک
حق، بلکه به یک ضرورت تبدیل شده است. مضافا در این زمینه فرصتهای
سرنوشت سازی هم از کف رفته اند.
اما روشن است که هیچ دست آوردی نه در
کردستان عراق و نه در هیچ بخشی از کردستان، تنها از طریق رفراندوم میسر
نمی شود. اراده ای که در روز رفراندوم خود را نشان میدهد، تنها در
تداوم خود و مستحکم تر شدن آن است که امید به پیروزی را در دلها زنده
نگه میدارد. نگاهی به اوضاع سیاسی موجود در خاورمیانه اهمیت این نکته
را برجسته تر می کند. همه پرسی روز دوشنبه برای استقلال کردستان در
شرایطی برگزار شد که هنوز خاورمیانه در آتش جنگ قدرت های جهانی و
منطقه‌ای، نیابتی و مستقیم میسوزد. در چنین شرایط یبدون شک دشمنان
آزادی و حقوق مردم کردستان همچنان تلاش خواهند کرد تا اراده این مردم
را با دسیسه های آشکار و پنهان، از مسیر خود منحرف کنند و آنرا در
میدان رقابت های منطقه‌ای به بازی بگیرند. در چنین صورتی قربانیان
چنین سناریوئی همان مردم شریفی هستند که برای تحقق خواست عادلانه خود
به پای رفراندوم رفته اند. اما این سرنوشت محتوم نیست، برای جلوگیری از
به بازی گرفته شدن خواست عادلانه مردم کردستان برای تعیین سرنوشت
خویش، راه دیگری نیز هست. مردمی که روز گذشته با شور و شوق به پای
رفراندوم رفتند، مردمی که در خیابانهای سنندج و بانه و بوکان و مهاباد
با مردم کردستان عراق ابراز همبستگی کردند، نباید صحنه را برای توطئه
گران و دشمنان مردم کردستان خالی کنند. نباید وظیفه خود را تنها در یک
روز و با انداختن یک رای به صندوق، خاتمه یافته ببینند. این نیروی
توده‌ای باید خود را در اشکال مختلف برای حضور در صحنه سیاسی و دخالت
در امر تعیین سرنوشت خود سازمان دهد. نیروی پیشرو و رادیکال در میان
همین مردم و در متن همین مبارزه می تواند شکل بگیرد.در چنین شرایطی است
که میتوان امیدوار بود که اراده مردم کردستان به بازی گرفته
نمیشود و همانطور که تجربه روژآوا نشان داد میتواند با حضور مداوم،
از طریق تشکل های توده‌ای در مقابل تهدیدات ایستادگی کرده و آنها را
خنثی کند. در اینصورت پشتیبانی از اراده مردم کردستان عراق، در
کردستان ایران نیز تنها به یک روز و یک حرکت معین محدود نمیماند. این
پشتیبانی می تواند مرزها را در نوردد و یک پشتیبانی جهانی،مترقی و
پیشرو را به دنبال داشته باشد.همانطور که کوبانی و جنبش روژآوا با
مقاومت خود در مقابل همه تهدیدات و مخاطرات، توانست توجه و حمایت
جهانیان را به خود جلب کند.
|
