2017-08-31

نویدنو  09/06/1396 

من هم رضا شهابی هستم 

کاظم فرج الهی

رضا شهابی را بنا به ضرورت های کار حرفه ای و از سال ۱٣٨۰ می شناسم. راننده ی جوان و پرشوری که نسبت به حقوق و مطالبات صنفی خود و دیگر همکارانش در شرکت واحد اتوبوس رانی تهران بسیار حساس و پیگیر بود و در عین حال خواهان آموختن و یادگیری بیشتر. در آغاز کار از کانال شوراهای اسلامی کار و خانه ی کارگر در پی کسب حقوق و مطالبات صنفی اش بود و همزمان در یکی از رشته های آموزش عالی وابسته به خانه کارگر مشغول تحصیل شد؛ امری که بعدها به دلیل گرفتاری های شغلی و صنفی و نبود فرصت کافی کنار گذاشته و رها شد. رضا، پس از ناامید شدن از روش ها، اهداف و کارکرد شوراهای اسلامی کار و خانه ی کارگر، سندیکا و راه سندیکایی را برای دستیابی به مطالبات صنفی کارگران برگزید و از سوی اعضا به عنوان عضو هیئت مدیره ی سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران برگزیده شد و مجبور شد در این راه رنج و محرومیت و سختی های فراوانی را تحمل کند. در بهار ۱٣٨۹ در حال انجام وظیفه ی رانندگی و هدایت اتوبوس بازداشت و در پی یک بازجویی طولانی به ناروا به ۵ سال زندان محکوم شد. در هنگام بازداشت و در حین انتقال به بازداشتگاه و زندان، در اثر ضرب و شتم و فشارهای وارد شده، ستون فقرات او به شدت آسیب دید و در ادامه ی تحمل شرایط نامساعد درون زندان، بی توجهی و نبود امکانات رسیدگی و درمان، آسیب ها بیشتر و بیشتر و رضا به فلج کامل بسیار نزدیک شد. 
رضا به منظور اعتراض به نبود شرایط مناسب و با هدف دستیابی به امکانات مداوا و درمان در چند نوبت مجبور به اعتصاب غذای طولانی شد. سرانجام به بیمارستان امام خمینی منتقل و تحت درمان و عمل جراحی، هر چند دیرهنگام، قرار گرفت. به تشخیص پزشکی قانونی و به دلیل شرایط ویژه ی جسمانی و نبود توانایی تحمل شرایط زندان برای مدت باقیمانده ی دوران محکومیت، ناگزیر چند نوبت به مرخصی پزشکی و مراقبت در خانه فرستاده شد. سرانجام پس از چندین و چند بار مراجعه و گذراندن مراحل مختلف اداری، از سوی مقامات مسئول قضایی، به ضامن رضا اعلام می شود که برای پیشگیری از مصادره ی ملک مورد وثیقه، لازم است رضا برای تحمل آخرین سه ماه محکومیت خود به زندان باز گردد. 
اکنون اما پس از مراجعه و بازگشت به زندان معلوم می شود که تمامی روزهای مرخصی استعلاجی ایشان و همچنین روزهای بستری بودنشان در بیمارستان غیبت منظور گشته و مشمول جریمه هم شده است. 
کوتاه سخن این که رضا دوباره محکوم به تحمل ۹۶۷ روز زندان شده است و همه ی این ها در حالی و در شرایطی رخ داده که رضا فقط و فقط وظایف سندیکایی خود را انجام داده، پیگیر مطالبات و حقوق صنفی خود و همکارانش بوده و بطور مطلق هیچ عمل مجرمانه ای مرتکب نشده است. 
برخورد امنیتی با کارگران فعال در امور صنفی و پیگیری کنندگان حقوق و مطالبات کارگران نه تنها برخلاف موازین و مقررات داخلی و بین المللی(ILO) است بلکه با سلامت و مصالح یک جامعه ی مدرن و آزاد نیز مطابقت ندارد. 
ما کارگران همگی "رضا شهابی" هستیم. 
رضا شهابی ها را آزاد کنید. 

منبع: فیس بوک نویسنده 

بازگشت به صفحه نخست

مطلب را به بالاترین بفرستید:

نامه ها ومقالات خودرا به نشانی webmaster@rahman-hatefi.net  بقرستید