2017-07-17

نویدنو  22/04/1396 

رفیق شهلا فرجاد آزاد در کلام رضوان مقدم

پیش در آمد : خانم رضوان مقدم ناگزیر از مهاجرت شد . سال ها در تلاش زنان این کشور کوشید . از دادخواهی خانواده های جانباختگان فاجعه ملی ، که همسرش رفیق علی اصغر منوچهر آبادی را از او و دو فرزندش گرفته بودند ، تا جنبش زنان ، پویش یک میلیون امضا ، هم اندیشی زنان ، همگرایی زنان و ...

او در هر تلاشی برای دگر گونی وضعیت زنان و دفاع از حقوق آنان حاضر بود و با تمام توان قلمی و قدمی و سازماندهی در گیر فعالیت می شد . اما پاسخ او جز زبان تهدید و تحدید نبود تا جایی که بنا گزیر دست از وطن شست و به خارج مهاجرت کرد .

این گفتگو که از رفیق زنده یاد شهلا فرجاد آزاد می گوید، از طریق کتبی با ایشان انجام گرفته است .

خانم مقدم شما بعنوان یک فعال اجتماعی و زنان در ایران از چه زمانی با رفیق شهلا فرجاد آزاد آشنا شدید ؟

سابقه آشنایی من با شهلا به اواخر دهه سیاه و دهشتناک 60 بر می گردد . اینکه چگونه و کجا برای اولین بار شهلا را دیدم به یاد ندارم . شاید به خاطر شرایط خاص ان دوران باشد. ولی آنچه مسلم است پس از آزادی از زندان بود شاید در خاوران یا در مراسم سالگرد یکی از عزیزانمان شاید هم ...اما بعد در فعالیت اجتماعی زیادی با هم از نزدیک کار کردیم . در جمع هم اندیشی فعالان جنبش زنان در جمع مادران صلح درفعالیت های مربوط به کمک رسانی در زلزله بم و...

نقش رفیق فرجاد در فعالیت های مختلف اجتماعی اعم از زنان ، کودکان کار، مهاجران افغان و...را چگونه ارزیابی می کنید ؟

 شهلا انسان جالبی بود بی ادعا هر کاری از دست اش بر می آمد برای جهانی بهتر انجام می داد. با این که پزشک بود، بسیار فراتر ازحرفه پزشکی با مشکلات مردم آشنا بود و البته یاری رسان ،از کار با پناهندگان افغانی و کودکان کار گرفته تا حضور در بم و امداد رسانی  و نیز حضورمرتب در جمع های مختلف فعالان جنبش زنان .دغدغه های انسان دوستانه شهلا از او شخصیتی مسئول ساخته بود انچنان که چون موج آرام وقرار نداشت.اگرچه در ظاهر انسانی آرام به نظر می آمد.

آیا از گرایش سیاسی رفیق فرجاد اطلاعی دارید ؟ و آیا اطلاع دارید که ایشان در خارج از کشور هم تحصیل کرده بودند، یا نه ؟

 شهلا عضو حزب توده ایران بود و تا پیش از یورش به حزب از اعضای کمیته ایالتی حزب توده ایران در گیلان و عضو تشکیلات زنان بوده .پس از آن هم مانند بسیاری از همفکران و همراهان اش 8 سال از عمرش در زندان های جمهوری اسلامی به جرم برابری خواهی سپری شد.یکی از خطاهای جمهوری اسلامی محروم کردن جامعه از وجود انسان های صادقی چون شهلا است.

در نبود افراد فعالی که در جنبش زنان فعالیت می کردند و ناگزیر از ترک کشور شدند، وضع جنبش زنان داخل ایران را چگونه ارزیابی می کنید ؟

جنبش زنان به دلیل ساختارش تک تک اعضای فعال اش در پیشبرد اهداف جنبش زنان نقش دارند. بدیهی است چه مرگ چه مهاجرت و یا زندانی شدن هر عضوی از جنبش زنان حداقل برای مدتی تاثیر سوء خواهد داشت. همچنین دراین چند سال اخیر مرگ ناگهانی برخی از اعضای جنبش زنان چون زنده یادها رزا قراچورلو ، فریده ماشینی، هاله سحابی ، مهسا شکرلو، و شهلا فرجاد در داخل ایران و در خارج  پروين ، جملگی دست بدست هم داده و جنبش زنان از ایجاد حرکت های خلاقانه چون کمپین یک میلیون امضا ، هماندیشی و یا همگرایی فاصله گرفته است . البته وضع به این منوال نخواهند ماند و نیروهای تازه نفس وارد عرصه فعالیت خواهند شد.چون که تا کنون چیزی به نفع زنان تغییر نکرده بنابراین هم انچه جنبش زنان  ایران را بر سر زبان ها اورد تلاش برای تغییر قوانین تبعیض آمیز علیه زنان وتغییر درجهت رفع تبعیض و خشونت علیه زنان بود که همچنان باقی است . پس انگیزه وجود دارد ولی مانند جویباری است که لازم است مسیر خودش  را پیدا کند. خواه اینکه جنبش زنان در داخل خودش را باز تعریف کند و یا از طریق همکاری فعالان داخل و خارج دست به اقدام مشترک بزنند.

Facebook

 خوانندگان گرامی می توانند نظر خود را از این طریق منتشر سازند

بازگشت به صفحه نخست

مطلب را به بالاترین بفرستید:

نامه ها ومقالات خودرا به نشانی webmaster@rahman-hatefi.net  بقرستید