مطلب دریافتی
با آقای رئیس
جمهور !
آقای رئیس جمهور ، نظرتان در باره کشف گور جمعی قربانیان قتل عام سال 67
در اهواز چیست؟
آقای
رئیس جمهور شما که در تبلیغات انتخاباتی خود را "حقوق دان" معرفی می کنید
نه سرهنگ، در مورد خبر کشف یک گور جمعی با بقایای اجساد نزدیک به 50 نفر
از فرزندان این کشور که در قتل عام سال 67 به قتل رسیدند، به عنوان یک
"حقوق دان" که اتفاقاً رئیس جمهور این کشور هم هست، چه رسالت حقوقی برای
خود قائل هستید؟ فکر می کنید چند تا گور جمعی دیگر از این نوع در شهرهای
مختلف سرتاسر کشور می تواند وجود داشته باشد؟ آیا شما هم مانند بسیاری از
مقامات حکومتی بر آن هستید تا حقیقت این "راز مگو" بهتر است همچنان در پرده
ای از ابهام باقی بماند؟
آقای رئیس جمهور احتمالا شما هم شنیده اید که دهها تن از خانواده های
بازماندگان قتل عام زندانیان سیاسی در سال 67 اقدام به طرح شکایت و گشایش
پرونده حقوقی جهت دادرسی در ارتباط با قتل عام عزیزانشان کرده اند. می
دانیم که شما در مقام ریاست قوه قضائیه نیستید تا مسئولیت مستقیمی در این
زمینه متوجه شما باشد، اما به عنوان رئیس جمهوری که از رای 23 میلیون
ایرانی برخوردار است و با افتخار بر "حقوقدان" بودن خود تاکید می کند و در
عین حال در شعارهای انتخاباتی خود مایل است در مورد حقوق شهروندی مردم داد
سخن بدهد، آیا هیچگونه مسئولیتی برای یاری و نشان دادن نوعی "مردانگی" از
خود در جهت کمک به دادرسی خانواده های این قربانیان برای حود قائل هستید؟
آیا :مردانگی" شما فقط شامل مجرمان و دزدان قدرتمندی چون قالیباف می گردد
یا قربانیان نقض حقوق بشر نیز می توانند از آن سهمی داشته باشند؟
آقای رئیس جمهور، بر اساس شواهد موجود و از جمله آشکارترین آنها که انتشار
نوار صوتی آیت اله منتظری از سوی فرزند ایشان احمد منتظری همگان از آن با
خبر شدند، مسئولان اصلی این قتل عام که قربانیان آن در خاوران ها در
سرتاسر کشور به صورت دسته جمعی در گودالها افکنده شدند، کسانی بودند که یکی
از آنها رقیب شما در همین انتخابات بود و یکی از آنها نیز با اتهام بزرگ
جنایت علیه بشریت و قتل عام ، وزیر دادگستری شماست! به عنوان یک "حقوق دان"
که وعده تامین و توسعه حقوق شهروندی را به مردم می دهید، چگونه این تناقض
در رفتار و گفتارتان را توضیح می دهید؟
آقای رئیس جمهور، برخی از هواداران شما بر این باور بودند که بعضی از
وزرای شما از جمله آقای پور محمدی متهم به قتل عام و جنایت علیه بشریت به
شما تحمیل گردیده اند. به عنوان یک "حقوق دان" که خوشتان می آید خودتان را
با این ویژگی معرفی کنید، آیا تن دادن به چنین تحمیلی را با رسالت حقوقی
خود و سوگند خود به پایبندی به حقوق اساسی مردم در تعارض نمی بینید؟ تا چه
حد تن دادن به چنین تحمیل هایی را در چارچوب پراگماتیسم سیاسی مجاز می
دانید؟ آیا در شرایطی که صالح ترین وکلای این کشور چون نرگس محمدی به دلیل
دفاع از حقوق اساسی مردم متحمل پرداخت هزینه های بسیار سنگین هستند، قصد
دارید تا در کابینه جدید خود نیز آقای پور محمدی را به عنوان وزیر
دادگستری حفظ نمایید؟ شما اگر نمی توانید مانع تحمیل زندان به وکلای
مدافع حقوق اجتماعی مردم شوید، ایا از عهده ایستادگی در برابر تحمیل وزرایی
از این دست هم بر نمی آیید؟ و اگر چنین است چرا باید به شعارهای انتخاباتی
شما مبنی بر پایبندی شما به توسعه حقوق شهروندی و آزادی های سیاسی باور
داشت؟
آقای رئیس جمهور، شما بسیار علاقمندید تا از یک سو در مناظره های انتخاباتی
با یادآوری عبارات و اصطلاحاتی چون "گاز انبری" و " لوله کردن" از شخصیت
هایی چون قالیباف ، خود را مخالف اینگونه سیاست ها و مدافع حقوق مدنی مردم
معرفی کنید و از سوی دیگر با نشان دادن "مردانگی " خود به همین آدم ها و
اغماض و برخوردار نمودن آنها از نوعی رانت به تداوم اقتدار آنها در فضای
سیاسی و مدیریتی کشور یاری می نمایید! آقای رئیس جمهور وقتی شما اینچنین حق
به جانب از "مردانگی" خود در چشم فرو بستن بر جرایم چنین افراد قدرتمندی
به عنوان یک کار ارزشمند دفاع می کنید، این ذهنیت را ایجاد می نماید که از
این نوع "مردانگی ها" در مورد برخی دیگر از مجرمان قدرتمند نیز از خود نشان
داده اید و در آینده نیز نشان خواهید داد. آیا این نوع "مردانگی " را که به
آن افتخار می کنید، ناقض حقوق دموکراتیک و حقوق اساسی مردم نمی دانید؟
آقای رئیس جمهور، شما به عنوان یک "حقوق دان" در ارتباط با موارد گسترده
نقض حقوق شهروندی مردم شامل سرکوب اعتراضات صنفی و به زندان انداختن
کارگران، معلمان، روزنامه نگاران و...که شما را بر کرسی ریاست جمهوری
نشاندند، چه اقدامت مشخص و برجسته ای را انجام دادید؟ تدبیر شما در این
زمینه چه دستاوردهای روشنی داشته است و چه برنامه عملی برای این مطالبه
همگانی دارید؟
آقای رئیس جمهور، آیا فکر می کنید که تامین حقوق دموکراتیک و به قول شما
حقوق شهروندی مردم بدون خلع ید از هسته سخت قدرت متشکل از نهادهای نظامی،
امنیتی- اطلاعاتی، نفتی و طرد ولایت فقیه امکان پذیر است؟ آیا میزان اهمیت
حقوق اساسی مردم در کشور انعکاسی از مفاهیم شکل و محتوی ، ساختار و عملکرد
هسته سخت قدرت در کشور نیست که به هیچ وجه هم انتخابی نبوده و همواره تعیین
کننده جهت گیری های اصلی حکومت بوده اند؟ آیا فکر نمی کنید به مصداق "از
کوزه همان برون تراود که در اوست"، ادعای تامین حقوق دموکراتیک مردم در
چارچوب ساختار و توازن قوای موجود، شعار فریبنده ای بیش نیست؟
آقای رئیس جمهور برای رفع حصر آقایان موسوی و کروبی و خانم زهرا رهنورد در
چهار سال گذشته چه اقدامات معینی انجام دادید و به کدام نتایج رسیدید؟
برنامه مشخص شما برای پیگیری این خواسته مردمی چیست؟ اگر مردم رای دهنده به
خود را نامحرم نمی دانید، چرا در این مورد هیچ سخنی از شما شنیده نمی شود؟
آقای رئیس جمهور ، اصلاح طلبان اولیه به فشار از پایین و چانه زنی در بالا
اعتقاد داشتند . شما که خود را نه یک اصلاح طلب بلکه یک اعتدال گرا (لابد
در برابر تند روی ها و رادیکالیسم اصلاح طلبی!) می دانید ، به هیچ وجه نشان
نداده اید که به چیزی به نام فشار از پایین جز حضور هر چند سال یک بار مردم
در انتخابات اعتقاد داشته باشید.، اما در مورد چانه زنی در بالا نیز شواهد
چندانی در شما مشاهده نمی گردد. در این صورت چگونه می خواهید حقوق
دموکراتیک و "حقوق شهروندی " را توسعه دهید؟ شما که در استفاده از اختیارات
قانونی خود نیز در انتخاب وزرا ناتوان نشان داده اید، چطور خواهید توانست
حقوق شهروندی مردم را توسعه دهید؟ آیا با این ادعای خود توهم ایجاد نمی
کنید و این ادعا به نوعی مانند ادعای قالیباف در مورد ایجاد 5 میلیون شغل
فریبکارانه و برای جمع آوری رای نبوده است؟
آقای رئیس جمهور، شما در تبلیغات انتخاباتی خود در مورد مبارزه با فساد
بسیار سخن گفته اید. می دانیم که فساد ساختاری در این کشور در نتیجه چندین
دهه حکومت اساسا ضد دموکراتیک به امری بدیهی و نهادینه شده در نظام تبدیل
شده است و عمیق تر و گسترده تر از آن است که یک رئیس جمهور با نقشی که
برایش در این ساختار تعریف شده است، قادر به اقدامات اساسی برای از بین
بردن آن باشد. از جناحی که حاکمیت را نه حق مردم بلکه حق مطلقه خود به
عنوان نماینده خدا بر روی زمین می داند و مانند شما علاقمند به تاکید بر
"حقوقدان بودن" نیست، انتظار نمی رود برای این فساد گسترده ساختاری و
مبارزه با آن پاسخی ارائه دهد ، آنها خود به نوعی محصول این فساد و در
تعامل دائمی با آن هستند. اما شما که خود را نماینده مردم می دانید و بر
تامین حقوق شهروندی آنها تاکید می نمایید، چرا این همه شواهد گسترده فساد
در دولت شما و بدنه اجرایی آن در سطح کشور مشاهده می شود و به واقعیتی
متعارف و قاعده و یک فرهنگ تبدیل شده است ؟ در هیچ وزارتخانه و سازمان
دولتی نمی توان امیدوار به انجام کاری بدون رشوه و... بود. چه اقدامات
معینی را در ارتباط با فساد فیش های حقوقی انجام دادید؟ چرا هیچ گزارش
شفافی در این مورد به مردم نداده اید؟ چه تدابیری را برای پیشگیری از تکرار
برداشت ها و سوء استفاده های مختلف در دستگاه دولت اندیشیده اید؟ آیا فکر
نمی کنید بین مبارزه واقعی با فساد و توسعه دموکراسی و آزادی های سیاسی و
اجتماعی ارتباط معنا داری وجود دارد و بدون شکل گیری یک فضای مشارکت فعال
سیاسی و اجتماعی مردم در قالب احزاب و سازمانهای صنفی و تشکل های مدنی ،
آرادی بیان، و آزادی بعد از بیان مبارزه با فساد در حد حرف باقی می ماند؟
آقای رئیس جمهور ، بر اساس تجربه انتخابات های مشابه در دهه های اخیر،
اصولگرایان (خارج از دایره تقلب و...) با استفاده از همه شیوه های
غیرقانونی و سوء استفاده ها از امکانات حکومتی و...هیچگاه از چنین سهمی در
جذب آرای مردم برخوردار نبوده اند. فکر نمی کنید بخشی از این سهم آنها از
آرای مردم را باید به نتیجه عملکرد شما و کابینه شما در ارتباط با زمینه
هایی چون فساد و...مورد بررسی قرار داد؟ شما و معاون اول تان در مناظره های
تلویزیونی نیزنتوانستید پاسخ قانع کننده ای به افکار عمومی در مورد فساد
در دولت بدهید.
آقای رئیس جمهور ، شما و مشاوران اقتصادی و مسئولین اجرایی تان در حوزه
اقتصادی خیلی علاقمند هستید به اینکه از کاهش نرخ تورم ، افزایش نرخ رشد
اقتصادی و افزایش صادرات سخن بگویید. در حالی که خوب می دانید که این شاخص
ها به تنهایی قادر به ارائه تصویر درستی از وضعیت اقتصادی یک جامعه نیستند.
شما فراموش می کنید که به نرخ تعطیلی شرکت ها و شهرک های صنعتی ، نرخ
فزاینده بیکاری ، افزایش ضریب فلاکت ، افزایش چشمگیر فاصله طبقاتی و ضریب
جینی، رشد چشمگیر فقر ،کارتون خوابی، قبر خوابی، ترک تحصیل کودکان و
نوجوانان، افزایش کودکان کار ، تن فروشی و فحشا و...و خودکشی و افزایش
بزهکاری اجتماعی اشاره کنید. آیا فکر می کنید نرخ ترک تحصیل کودکان و
نوجوانان، میزان کودکان کار، زنان خیابانی و نرخ فحشاء ، نرخ بزهکاری های
اجتماعی، کارتن خوابی و....در پایان دولت دوم شما کاهش خواهد یافت؟ آیا
حاضرید قولی برای این موارد به مردم بدهید؟ آیا حاضرید اعلام کنید که چگونه
می خواهید به این اهداف دست یابید؟
آقای رئیس جمهور، شما هم مانند همه دولت های پس از جنگ در این کشور راه
رشد سرمایه داری نئولیبرالی را برای توسعه کشور دنبال نموده اید. شما
مشتاقانه در جستجوی فرصت برای برقراری و تقویت ارتباط اقتصاد ایران با
اقتصاد سرمایه داری جهانی هستید و میل دارید به دلیل گام هایی که در این
راستا برمی دارید به شما دسته گل تقدیم شود. و این در حالی است که شواهد
آشکاری نشان می دهند که این جهت گیری در نقاط مختلف دنیا رشد اقتصادی برای
کشور ها را در پی نداشته است و در عوض فاصله طبقاتی را در کشورهای مختلف
افزایش داده است. در مورد کشورهای باصطلاح در حال توسعه نتایج از این هم
وخیم تر بوده و استقلال این کشورها را نیز در معرض خطر قرار داده است. آقای
رئیس جمهور ، برخی از اقتصاددانان مستقل و مردمی ما به زبان های مختلف این
خطرات را در ارتباط با جهت گیری های اقتصادی دولت شما نشان داده اند ، چرا
هیچ گونه توجهی به دغدغه های ملی و عدالتخواهانه آنها نشان نمی دهید؟
آقای رئیس جمهور ، دولت شما برای اولین بار طی 65 سال گذشته تحت عنوان
قرارداد
IPC
اجازه دسترسی به دارایی‌های نفت و گاز و تقسیم سود حاصل از
استخراج نفت و گاز کشور را به شرکت‌های خارجی داده است و آنها را در سود
فروش نفت کشور شریک کرده و نوعی حق مالکانه برای شرکت های سرمایه گذار
ایجاد کرده است که نقض صریح اصل 81 قانون اساسی مبنی بر ممنوعیت اکید
«اعطای امتیازات به خارجیان جهت تأسیس شرکت و سازمان در عرصه بازرگانی،
صنعت، کشاورزی، معادن و خدمات » به شرکت های خارجی است. آخرین شرکتی که از
چنین امتیازی در ایران برخوردار بود شرکت "بریتیش پترولیوم" و در سال 1950
بود که با جنبش ملی شدن نفت به رهبری دکتر مصدق این امتیاز لغو گردید. آقای
رئیس حمهور، آیا فکر نمی کنید که با این رویکرد ، دولت شما استقلال کشور
را به خطر انداخته است؟
شما و هوادارانتان نمی توانید در پاسخ به این نقد که از سوی کارشناسان
اقتصادی و نفتی مستقل و ملی و مردمی مطرح می شود، مطرح کنید که با روند طی
شده در زمان احمدی نژاد استقلال کشور بیشتر در معرض خطر بوده است. اینکه
احمدی نژاد و تیمش و امثال جلیلی و رئیسی و... به نوعی دیگر استقلال کشور
را در خطر قرار می دهند، شما را مجاز به به حراج گذاشتن استقلال کشور تحت
عنوان قراردادهای تجاری و نقض قانون اساسی کشور نمی کند!
آقای رئیس جمهور، شما به عنوان "حقوق دانی" که به پاسداری از قانون اساسی
سوگند یاد می کنید ، چه توضیحی برای نقض این اصول قانون اساسی در دولت خود
دارید؟ شما به عنوان "حقوق دانی" که در بالاترین مقام اجرایی کشور قرار
گرفته اید و به اجرای قانون اساسی نیز سوگند یاد می کنید، آیا اساساً
رسالتی برای خود در زمینه اجرای اصل سی ام قانون اساسی در زمینه تحصیل
رایگان از کودکستان تا دانشگاه، و سایر اصول مربوط به حق کار و معیشت و
مسکن برای همه مردم قائل هستید؟ کارنامه شما در این موارد چگونه بوده و چه
تدابیری برای چهار سال آینده دارید؟ آیا شما و تیم اقتصادی شما که شیفته
خصوصی سازی و سایر موارد دستور کار نئولیبرالی است اساساً اعتقادی به این
اصول قانون اساسی دارید یا فکر می کنید برای افزایش بهره وری آموزش باید
آموزش را هم علی رغم تاکید قانون اساسی خصوصی و پولی نمود؟
آقای رئیس جمهور، برنامه ریزی بودجه کشور از اختیارات شماست . دهه ها
حاکمیت غیر دموکراتیک در کشور سبب گردیده است تا منابع کشور تحت فشار هسته
سخت و غیر انتخابی حاکمیت به گونه ای غیر مرتبط با نیازمندی های توسعه
اجتماعی کشور مصرف گردد. روندی که شما هم از آن اطلاع دارید و هم در آن
مشارکت داشته اید. تمام تصمیمات مربوط به سرمایه گذاری در زمینه هسته ای که
به تایید شورای عالی امنیت ملی کشور می رسید و شما نیز ریاست این شور را
برای مدتی برعهده داشته اید، یکی از این موارد است که بعدها نیز انتظار
داشتید با تصویب برجام و بتن ریزی تاسیسات اراک ، دسته گل به گردن شما و
تیم مذاکره کننده شما آویخته شود! آقای رئیس جمهور نگاهی به ساختار بودجه
کشور در سال های ریاست جمهوری خود بیاندازید و ببینید که تخصیص منابع در آن
تا چه حد با نیازهای رشد و توسعه اجتماعی کشور سازگار بوده است! سهم
نهادهای مختلف متنفذ و مرتبط با هسته سخت قدرت دائما در این بودجه ها
افزایش می یابد و این در حالی است که سهم منابع تخصیص یافته برای آموزش،
بهداشت و درمان، امور پژوهشی و خدمات اجتماعی به هیچ وجه تناسبی با
الزامات تعیین شده در قانون اساسی و نیازهای واقعی رشد و توسعه کشور نداشته
است. به چه دلیل در برابر اعمال نفوذها و سنت متعارف در تخصیص منابع برای
ساختار نادرست و ضدمردمی بودجه کنار می آیید؟ چرا برابر سوگندی که به
قانون اساسی یاد می کنید و برابر وعده هایی که در زمان انتخابات به مردم می
دهید، در برابر نهادها و مراکز مرتبط با هسته سخت قدرت بر تخصیص درست منابع
کشور ایستادگی نمی کنید؟ چرا از چالش در این زمینه گریزان هستید؟ شاید هم
اساساً این انتظاری بیهوده از شماست و شما خود نیز با این ساختار تخصیص
منابع موافق هستید!
آقای رئیس جمهور، شما در تبلیغات انتخاباتی خود بارها از ضرورت الزام به
پرداخت مالیات سازمان ها و نهادهای مختلفی سخن گفته اید که بخش های قابل
توحهی از اقتصاد و منابع کشور را در دست دارند. آیا این ها فقط شعارهای
انتخاباتی برای جذب آرای مردم بوده است؟ اگر نه، در این صورت باید از شما
پرسید که چه برنامه ای برای این مسئله دارید و چرا به صورت شفاف به مردمی
که به شما رای داده اند، اعلام نمی کنید؟ آیا اراده و توان درافتادن و چالش
با نهادهای مربوطه را در خود می بینید؟
آقای رئیس جمهور، شما و تیم اقتصادی شما بارها از ضرورت راه اندازی تولید و
خارج نمودن کشور از رکود مزمن سخن می گویید. رویکرد و برنامه های واقعی شما
برای این موضوع چیست؟ رویکردهای شناخته شده خروج از بحران و رکود در
اقتصاد سرمایه داری یا کینزی هستند که با حمایت و جهت گیری افزایش تقاضای
کل و تخصیص اعتبارات به متقاضیان و مصرف کنندگان کالاهای مختلف همراه است
که به رشد نقدینگی، رشد بادکنکی تقاضا و ایجاد حباب و تورم افسار گسیخته می
انجامد که بارها در جوامع مختلف و از جمله کشور ما بروشنی تجربه شده است و
یا با رویکرد هایک به تقویت جانب عرضه و هدایت سیاست های پولی و مالی و
تخصیص اعتبار در جهت حمایت از تولید کنندگان برای خروج از بحران اقدام می
شود که آن نیز به نوبه خود در اقتصاد سرمایه داری منجر به بحران اضافه
تولید و تشدید رکود می انجامد. نکته مهم این است که هیچ یک از این رویکردها
اساسا قادر به حل بحران و خروج از رکود نیستند گرچه در کوتاه مدت با حمایت
از یک سوی عرضه یا تقاضا ممکن است جنب و جوشی را در اقتصاد ایجاد کنند.
پرسش اینجاست که با چند صد هزار میلیارد تومان میزان بدهی انباشته دولت به
بخش خصوصی و سایر تعهدات دولت، اولا منابع مورد نیاز برای تقویت تولید در
کشور را چگونه تامین خواهید نمود و ثانیاً با توجه به فساد گسترده ساختاری
که در نهادهای مالی، بانک هاو تمام وزارتخانه ها ریشه دوانده است، چگونه
نظارت می کنید که این منابع تخصیص یافته به حمایت از تولید واقعاً صرف همین
کار شود و سر از جاهای دیگر در نیاورد؟
آقای رئیس جمهور، شما و تیم اقتصادی شما در تبلیغات انتخاباتی از صادرات و
ضرورت افزایش صادرات غیر نفتی زیاد حرف زده اید. و این در حالی است که
بازارهای کشور پر از وارداتی است که به صورتهای قانونی و غیر قانونی با
قیمت های کاملا رقابتی با محصولات بازار داخل همه جا را پر کرده است. منابع
ارزی کشور صرف واردات اقلام کالاهای مصرفی تاسف باری می گردد که معلوم نیست
چه کسانی و با چه انگیزه ای (بجز سهم بردن از سود ناشی از واردات آن
کالاها) می توانند اجازه ورود آنها را از طریق گمرک به کشور بدهند؟ اگر فکر
می کنید که نیروهای قدرتمند در ساختار سیاسی کشور در این واردات ذی نفع اند
و نمی توان مانع آنها گردید، در آن صورت با مردم روراست باشید و برای آنها
ایجاد توهم نکنید که گویا رئیس جمهورشان قرار است با کنترل و محدود نمودن
واردات در کشور ، زمینه رشد تولید داخلی را فراهم نماید!
آقای رئیس جمهور، سازمان تامین اجتماعی که به عنوان بزرگترین موسسه اقتصادی
در خاورمیانه مشهور شده است، متعلق به مردم است . اما مردم و صاحبان واقعی
این سازمان نه تنها از هیچ نقشی در اداره امور این سازمان برخوردار نیستند،
بلکه بشدت مورد بی احترامی، کم لطفی و حتی اهانت در این سازمان قرار می
گیرند. به عنوان یک "حقوق دان" که دولت شما نیز نزدیک به 150 هزارمیلیارد
تومان به این سازمان بدهکار است، اولا چه برنامه واقعی برای بازپرداخت بدهی
خود به این سازمان دارید و ثانیا چه تدبیری را برای ممانعت از حیف و میل و
سوء استفاده از اموال این سازمان توسط تیم های بوروکرات فاسد جا خوش کرده
در آن که با نهادهای قدرت نیز همدست هستند، دارید؟ در واقع چه برنامه ای
برای اعمال قدرت بیمه شده ها یعنی کارگران و زحمتکشان و صاحبان اصلی این
سازمان در مدیریت آن و نظارت بر منابع آن دارید؟
آقای رئیس جمهور، شما به عنوان یک "حقوق دان" بدرستی می دانید که بسیاری از
شهروندان این جامعه از کارگران گرفته تا معلمان، دانشجویان، روزنامه
نگاران، وکلا ، اقلیت های ملی و مذهبی، دگر اندیشان و...به دلایل واهی به
سال های طولانی زندان محکوم شده اند و هم اکنون نیز در زندان بسر می برند.
می دانیم که این احکام توسط قوه قضائیه صادر شده است. اما پرسش از شما این
است که به عنوان پاسدار قانون اساسی و رئیس جمهور "حقوق دانی" که در راس
قوه اجرایی کشور قرار دارد و ناظر این موارد نقض حقوق شهروندی مردم است،
آیا هیچ احساس مسئولیتی برای دفاع از حقوق این قربانیان دیکتاتوری در خود
احساس می کنید؟ اگر پاسخ شما مثبت است، تا کنون چه اقدامی در این ارتباط
انجام داده اید؟ چه برنامه ای برای این موارد دارید؟ فکر می کنید چه اشکالی
دارد که مثلاً از نرگس محمدی شیرزن آزاده و زندانی این کشو و نماد اجحاف
و رفتارهای ضد انسانی و ضد حقوق بشری دیکتاتوری در ایران عیادت کنید یا در
مصاحبه ای با او همدردی کنید؟ شاید وجدان حقوقی شما قدری تسکین یابد؟
آقای رئیس جمهور، پیشبرد برنامه های اقتصادی شما در قالب اقداماتی چون
خصوصی سازی در کنار سایر اقدامات و جهت گیری های نئولیبرالی بیشترین ضربه
را به طبقه کارگر ایران وارد نموده است. نرخ بسیار بالای بیکاری، خارج
نمودن بسیاری از کارگران از شمول قانون کار ، سرکوب گسترده اعتراضات کارگری
و به زندان انداختن کارگران، ممانعت از شکل گیری تشکل های کارگری و برگزاری
تجمعات کارگری قانونی و...واقعیت هایی غیر قابل انکار در کشور هستند. آیا
این موارد نقض حقوق اجتماعی و قانونی کارگران هیچگونه دغدغه ای را در زمینه
حقوق شهروندی مردم در شما ایجاد نمی کند؟
آقای رئیس جمهور حقوق دان، شما رئیس جمهور کشوری هستید که عضو سازمان بین
المللی کار بوده و همه مقاوله نامه های آن را امضا کرده است و با اینکه در
قانون کار این کشور نیمی از حقوق تصریح شده در مقاوله نامه های سازمان بین
المللی کار مورد توجه قرار نگرفته است، شاهد نقض سیستماتیک و گسترده همین
قانون نیم بند کار در کشور هستیم. آیا این همه موارد نفض حقوق قانونی
کارگران هیچگونه تعهد حقوقی را در شما بر نمی انگیزد؟
آقای رئیس جمهور، برخی از هواداران شما فکر می کنند که از طریق مشارکت در
انتخابات و انتخاب افرادی چون شما می توانند فضای سیاسی کشور را در میان
مدت به سمتی هدایت کنند که نهادهای عیر انتخابی در آن به چیزی شبیه
امپراتوردر ژاپن، ملکه الیزابت در انگلیس و پادشاهان بسیاری از کشورها چون
اسپانیا و... تبدیل گردیده و در اداره امور اجرایی کشور مداخله چندانی
نداشته باشند! شناخت و تجربه شما در این مورد چه می گوید؟ آیا چنین روندی
را دارای پتانسیل واقعی در ساختار بسته سیاسی و توازن قوای بین سمت های
انتخابی و غیر انتخابی در کشور امکان پذیر می بینید؟ (با توجه به اینکه
نهادهای انتخابی اساساً در یک انتخابات به معنی واقعی آزاد برگزیده نمی
شوند و نهادهای غیر انتخابی مهر خود را براین حوزه نیز می زنند!)
آقای رئیس جمهور از منظر حقوق اساسی تا چه می توان این انتخابات های مهندسی
شده ای را که در ایران برگزار می گردد ، یک انتخابات آزاد نامید؟ انتظار
نمی رود که در پاسخ به این پرسش به کشورهایی مانند عربستان اشاره کنید که
مردم آنجا هیچ درک روشنی از مفهوم انتخابات ندارند. بر اساس موازین حقوق
اساسی آیا می توان انتخاباتی را که شما در آن به عنوان ریاست جمهور
برگزیده شدید، یک انتخابات آزاد دانست؟
آقای رئیس جمهور، آیا فکر می کنید برنامه ای برای محدود کردن دایره عمل
هسته سخت قدرت داشته باشید یا اینکه شما هستید که باید در چارچوب تعیین شده
از سوی آنها حرکت کنید؟
آقای رئیس جمهور ، آیا برنانمه واقعی برای پاسخگویی مسئولانه به شور و
امیدی که رای دهندگان به شما با استدلال های مختلف، خود و دیگران را راضی
به مشارکت در انتخابات و رای دادن به شما کردند، دارید؟ به گونه ای که
پیگیری و چالش در پیشبرد آنها که نظر توده های مردم را جلب نموده و آنها
را قانع کند تا در انتخابات بعدی بار دیگر به امثال شما رای دهند و از خطر
روی آوردن آنها به رئیسی ها بکاهد؟
آقای رئیس جمهور، چگونه است که فقط در هنگام تبلیغات انتخاباتی در ادبیات
شما واژه ها و عباراتی چون "گاز انبری" و " لوله کردن" و... یافت می شود و
پس از پایان انتخابات بیشتر جنبه های "مردانگی " شخصیت شما در مماشات و
امتیاز دادن به افراد متنفذ و تضییع حقوق مردم مشاهده می شود؟
آقای رئیس جمهور آیا فکر نمی کنید که هسته سخت قدرت در حاکمیت به مدد
کارشناسان و تحلیل گران خود به این نتیجه رسیده است که نمی تواند با تاکید
یک سویه بر اصول گرایی و.. تداوم حاکمیت خود را تضمین کند و به وجود امثال
شما و اصلاح طلبان استحاله شده و بی خطر و تحت کنترل در ساختار حکومت
نیازمند است تا از یک سو همواره با چالش هایی که پیرامون انتخابات شکل می
گیرد، بخش قابل توجهی از مردم را به پای صندوق های رای بکشاند و برای خود
جلب مشروعیت کند و ضریب امنیتی خود را در شرایط پیچیده و بحرانی منطقه و
جهان بالاتر برده و از سوی دیگر نیز مانع جهت گیری مردم ناراضی از فقر،
فساد ، تبعیض، دیکتاتوری و...به سمت آلترناتیوهای رادیکال و انقلابی در
جامعه گردد؟
طبیعی است که می توان بر فهرست این پرسش ها در زمینه های مختلف اجتماعی،
اقتصادی، سیاسی، فرهنگی ، حقوق بشری ،زنان، زیست محیطی و... افزود.
آقای رئیس جمهور ، آیا فکر نمی کنید که برنامه های اقتصادی شما ممکن است
فاصله طبقاتی را در جامعه افزایش دهد؟ آیا حاضرید به مردم شرافتمندانه قول
دهید که در پایان دولت دوم شما ضریب جینی را کاهش خواهید داد؟
آقای رئیس جمهور، به دلایل بسیار زیاد به نظر نمی رسد شما در چهار سال
آینده قادر به توسعه حقوق شهروندی مردم گردید، همانگونه که در چهار سال
گذشته نیز نتوانستید! آیا شما هنوز به نتیجه ای که خاتمی در مورد
"تدارکاتچی" بودن رئیس جمهور رسید، نرسیده اید؟ اگر چهار سال بعد در زمینه
توسعه حقوق شهروندی مردم از شما پرسش شود و اتفاق مهمی در این زمینه رخ
نداده باشد، فکر می کنید که چه پاسخ قانع کننده ای برای مردم می توانید
داشته باشید؟ شاید هم چاره ای جز استناد به پاسخ نخ نمای "اگر اصولگرایان
و رئیسی انتخابات ریاست جمهوری را می برند، وضع می توانست خیلی بدتر از این
باشد" ، در برابر خود نیابید. در آن صورت باید از جناح اصولگرا ممنون باشید
که همواره برای شما این فرصت را فراهم می نمایند تا در صدد توجیه ناکارایی
ها و کاستی های خود با اتکاء بر "بدتر" بودن گزینه مقابل باشید. توجیهی که
البته لزوماً نمی تواند برای توده های مردم رای دهنده به شما قانع کننده
باشد.
آقای رئیس جمهور بنا گزیر این متن را بدون اسم واقعی خود در معرض دید همگان
قرار می دهم ، چون از عواقب آن برای خود و خانواده ام بیمناکم . آشکار است
که آنچه از نظر گذشت، نقدی مستقل و در قالب یک آلترناتیو سوم و از موضعی
ملی و ضد امپریالیستی، دموکراتیک و ضد دیکتاتوری و آزادی خواهانه و
عدالتخواهانه بوده و نه تنها هیچ نسبتی با اختلافات اصولگرایان با رئیس
جمهور روحانی ندارد بلکه مجموعه طیف های اصوالگرا، اصلاح طلب و اعتدال گرا
و هسته سخت قدرت و کلیت نظام دیکتاتوری را مد نظر دارد.
14 خرداد 96
امضا محفوظ
