سروش: طبری را با دهان و فک شکسته برای مناظره آوردند! 

 

آقای عبدالکریم سروش در تحلیل جلوگیری از سخنرانی های آقای مجتهد شبستری نوشتاری را تحت عنوان "به کجای این شب تیره بیاویزم قبای ژنده خود را " در گویا نیوز منتشر کرده است . ایشان در این نوشتار از جمله نوشته اند :
«در آغاز انقلاب که هیمنه‌ی هائل «چپ‌روان کافر کیش»، مومنان را ناآرام کرده بود، بنگاه صدا و سیما مرا و آیت‌الله مصباح یزدی را نامزد و دعوت به مناظره کرد. از آن سوی دیگر هم، آقایان احسان طبری و فرخ نگهدار آمده بودند تا از اصول و فروع باورهای خویش دفاع کنند (مشروح آن مناظرات اینک طبع و نشر شده و در دسترس همگان است. گرچه مرا در تحریر و طبع و نشر آن مطلقا نظارتی و دخالتی نبوده است و از میزان دقت متن مکتوب بی‌خبرم). 
هفت جلسه به سر آمد و بحث ما به سر نیامد، تا وقایع خونین خرداد ۱۳۶۰ بر آن مهر خاتمت دائم نهاد. با این همه، نکات بسیار روشن شد. از جمله این‌که در یکی از جلسات که سخن از موضوع بحث جلسه آینده می‌رفت و مصباح یزدی موضوع خدا را پیشنهاد کرد، احسان طبری برآشفت که در آن بحث شرکت نخواهد کرد حتی اگر حزب، وی را ملزم به آن کند و یادداشتی به آقای مصباح داد که: مرا ملحد نخوانید، من ملحد نیستم. پس از خاتمه‌ی آن مناظرات، یک بار دیگر احسان طبری را دیدم و آن شبی از شب‌های ماه رمضان -سال۶۳؟- بود که وی را از زندان به خانه مرحوم محّمدتقی جعفری آوردند و مرا هم بدان مجلس فراخواندند. حال و روز خوشی نداشت و دهان و فک‌اش گویا شکسته یا کج شده بود. جعفری می‌خواست‌با وی محاجه کند، اما من مطلقا خوش نداشتم که با اسیری در بحث شوم، و نشدم. یک‌بار که آقای جعفری سخنی در نقد شوروی (سابق) گفت، احسان تکانی خورد و دفاعی غیورانه کرد.»

این که آقای سروش پس از نزدیک به 33 سال آن هم در معترضه ای بخشی از حقیقت را بیان کرده اند جای قدردانی دارد . اما این که آیا قصد ایشان فقط یاری جستن از مورد احسان طبری برای تایید رفتارهای امروز بوده است یا افشاگری چندان روشن نیست . آقایان سروش ها که روزی محفل آرای تهاجم بربرمنشانه حکومت مذهبی نو برآمده بودند وخود نیز به غضب همین حکومت گرفتار آمده اند از باب روشن شدن حقیقت و ادای دین به باورهای خود آیا تا کجا سکوت را بر پرتو افکنی بر جنایت های شنیع اربابان قدرت ترجیح خواهند داد ؟

تجربه بشری جوامع اثبات می کند که هیچ رازی برای همیشه مکتوم نخواهد ماند . همچنان که حقیقت شکنجه و آزار زندانیان سیاسی چپ از جمله زنده یاد احسان طبری در همین سال ها و نحوه "تواب" ساختن ایشان ذره ذره به روی آب آمده و روشن تر شده است .آقای سروش وظیفه انسانی دارد حداقل در پاسخ به اسودگی وجدان خود از حقیقت رفته بر قربانیان تا جایی که می داند پرده برداری نماید .