با یاد آن که همیشه زنده است
بدرود رفیق
فیدل
احمد سپیداری
می گویند مرده ای
و مرگت نیز،
همچون زندگانی پربارت،
کلافه شان می کند؛
باز هم ترورت می کنند، فیدل!
همچون صدها باری که جان به سلامت بردی.
از رسانه های سیاهشان دود باروت بلند است.
جوخه های ترور افکار تو که لحظه ای خاموشی نمی گیرند.
آنان که به شعله های آتش شلیک می کنند
آنان که در اوهام، افکار روشنت را خاموش می کنند
آنان که در یاوه گویی هر روزه شان،
نقش بدیلت را در مبارزات مردمی پیش رو،
به عمد فراموش می کنند،
نابود می شوند و تو می مانی.
ای کور دلان پُرهیاهو!
او نمی میرد...
بنگرید!
خوب بنگرید!
سرخی پرچمی که در راهش رزمید
و امشب بر بدنش کشیده اند،
در میلیون ها چشم می لرزد.
