مطلب دریافتی

 

از سفسطه تا ماکیاولیسم - سیر و سیاحتی در سایت "توده ای ها" و عملکرد مسئول آن

س. سیاوش

 

واژه سفسطه (Sophisme) ارتباط ریشه ای با سوفسطائی (Sophistēs) دارد که خود از ریشه سوفوس (Sophos) مشتق شده است که در زبان یونانی به معنی خرد، دانایی و فرزانگی است. سوفسطائیان جماعتی بودند که در زمان سقراط در یونان زندگی می کردند و ادعای دانایی می کردند. یکی از ویژگی های این افراد این بود که در بحث ها و مناظره ها معتقد بودند که می توان از هر حربه ای برای سر جای نشاندن حریف استفاده کرد و لازم نیست که بحث پایه های عینی و حقیقی داشته باشد بلکه می توان  با استفاده از حربه های مختلف از جمله حملات شخصی، استفاده از ابزارهای روانی، فریاد زدن، استفاده از واژگان زیبا و قلمبه سلمبه و عوام پسند در هر بحث حتی اگر دانشی نسبت به آن نداشتند پیروز شوند.

ماکیاولیسم نیزعبارت است از مجموعه اصول و روش‌های دستوری که نیکولو ماکیاولی سیاست‌مدار و فیلسوف ایتالیایی (۱۴۶۹-۱۵۲۷) برای زمامداری و حکومت بر مردم ارائه داد. نیکولو ماکیاولی که بنیاد نظریه خود را پیرامون روش و هدف در سیاست قرار داده، در کتاب خود به عنوان "شهریار"، هدف عمل سیاسی را دستیابی به قدرت اعلام کرد، و دست بابی به قدرت را محدود به هیچ حکم اخلاقی نمی‌دانست و در نتیجه به کار بردن هر وسیله‌ای را در سیاست برای پیشبرد اهداف مجاز می‌شمرد و بدین گونه سیاست را به کلی از اخلاق جدا می‌دانست.

سیر و سیاحتی در سایت اینترنتی "توده ای ها" که تنها نویسنده اش فرهاد عاصمی است نمونه جالبی از سفسطه و ماکیاولیسم سیاسی است که ذکر چند نمونه از آن می تواند جالب باشد. فرهاد عاصمی در شماره های اخیر "توده ای ها" کشف جدیدی کرده است و آن اینکه گویا حزب تودۀ ایران توسط هم نظران تونی بلیر، نخست وزیر اسبق و منفور بریتانیا تسخیر شده و از جاده مارکسیسم- لنینیسم به راه سوسیال دموکراسی منحرف شده است و جالب تر اینکه در مطالب مختلف خود ضمن قلمبه سلمبه گویی های  بی محتوا  و اعلام حمایت (البته باید گفت حمایت مصلحتی-دروغین)  از اسناد ششمین کنگره حزب تودۀ ایران به رهبری حزب و تنظیم کنندگان این اسناد نیز چگونگی درک درست و مارکسیستی – لنینیستی این اسناد را توضیح می دهد!

برای نمونه در مطلب " بازتاب هستی اجتماعی در آگاهی! «سیاست و خط مشی» تونی بلیر و بازتاب آن در ذهن نویسنده ی مقاله نامه مردم!"  که اخیرا در سایت "توده ای ها" منتشر شده است، می خوانیم: " آیا نمی توان به آسانی چگونگی «گم شدن» درد پشت خونین و جان به لب رسیده را در شیوه ی بلیرگونه، در «سیاست و خط مشی» بلیرگونه باز شناخت و دریافت! البته از بیان ادیبانه نبرد طبقاتی به این مفهوم نباید گله مند بود، زیرا به گفته زنده یاد احسان طبری در همان شعر ”نوش باد به رزمندگان“، «اندک اندک پهلوان گشتن» را نباید فراموش نمود! اما در عین حال نباید فراموش نمود که مبادا این رفیق نویسنده ی مقاله های کارگری داماد و یا عروس تونی بلیر باشد! با بوی مضمون چنین خویشاوندی نظری- ایدئولوژیک و اسلوب عملکردی، در سطور بعدی بیش تر آشنا خواهیم شد!"

بر اساس آخرین کشفیات عاصمی اگر تمامی مطالب "نامه مردم" از مطلب خبری، تا تحلیلی تأکید و توضیحی درباره مرحله انقلاب ملی –دموکراتیک نداشته باشد، اصول مارکسیسم- لنینیسم را تکرار نکند و در آن به رهبری طبقه کارگر اشاره نشود حتما توسط "داماد و یا عروس" تونی بلیر نوشته شده واینها همه نشانۀ سقوط حزب به منجلاب سوسیال دموکراسی است. بر این اساس کشف استثنایی بخش اساسی ۵۰۰ شمارۀ نامه مردم، که پس از انقلاب در ایران منشتر شد، هم لابد توسط "داماد و یا عروس" نخست وزیر وقت انگلستان یا یک کشور استعماری دیگر تنظیم شده بوده است چون در بخش عمده ای از سرمقاله های این ۵۰۰ شماره و مطالب کارگری آن نه اشاره ای به مارکسیسم-لنینیسم می توان پیدا کرد، و نه خبری از سرکردگی طبقه کارگر در انقلاب است.

می گویند که ملاک ارزیابی کارنامه افراد سیاسی نه مدعیات آنها بلکه عملکرد آنها در دوره های گوناگون است. آقای عاصمی خوب بود روشن می کرد که در دورانی که "راه تودۀ" دورۀ دوم با وجود مخالفت روشن رهبری حزب و رفیق خاوری با وظیفه حمله مرتب به حزب تودۀ ایران و ارگان های آن، با سردبیری او و کمک و همکاری نزدیک علی خدایی منشتر می شد کدامیک از اصول نامبرده در بالا را دنبال می کرد؟

انتشار "نامۀ ا.ک" در "راه تودۀ" شمارۀ ۲۴[1] به سردبیری عاصمی که به اعتراف خود او توسط پاسداران و محافظان امنیتی رفیق کیانوری برای او ارسال شده بود، و خواست عاصمی از حزب برای تبدیل این مطلب تنظیم شده توسط ارگان های امنیتی رژیم، به پرچم مبارزاتی-سیاسی حزب تودۀ ایران بر کدام اسلوب های مارکسیستی-لنینستی و دفاع از منافع طبقه کارگر ایران استوار بود؟ مطلبی که در آن توده ای ها به انشعاب از حزبشان تشویق می شدند و از آنها خواسته می شد تا: "در مقابل سیاست خانمان برانداز طرد ولایت فقیه تنها یک راه وجود دارد دفاع از انقلاب و دفاع از جناحِ چپ رژیم جمهوری اسلامی ... نه تنها خود باید از این جناح دفاع کنیم، بلکه باید تمام قدرت خود را به کار گیریم، تا سایر نیروهای انقلابی را نیز، اگر تردیدی دارند متقاعد کنیم، که به حمایت از آن‌ها بر خیزند..."   

شاید آقای عاصمی فراموش کرده که چگونه به حزب تودۀ ایران و رفیق خاوری برای افشاء کتاب "خاطرات کیانوری" به عنوان توطئه دستگاه امنیتی رژیم و افشای اینکه این ها همان ویراستاری شده متن بازجویی های زیر فشارند، تازید و نظر رفیق خاوری را همان نظر دشمنان قدیم و جدید حزب تودۀ ایران معرفی کرد و در شمارۀ[2] ۱۱ "راه توده" نوشت: "درباره کتاب "خاطرات کیانوری": ”در مهاجرت نیز انتشار این کتاب و مصاحبه در بین توده‌ای‌ها و بطور کلی جنبش چپ بازتاب ناهمگون داشته است... اخیراً نشریه ”نامه مردم“ (که به عنوان ارگان مرکزی حزب توده ایران در مهاجرت هر دو هفته یکبار منتشر می شود) نیز در مصاحبه ای [با] صدر کمیته مرکزی حزب توده ایران، سرانجام پس از یکسال و اندی پس از انتشار کتاب خاطرات و ماه ها پس از چاپ مصاحبه ”نورالدین کیانوری“ در روزنامه جمهوری اسلامی، اشاره ای مستقیم به این خاطرات و مصاحبه دارد. این مصاحبه ظاهراً اظهار نظر شخصی است زیرا در مشورت با همه توده ای ها داخل و خارج از کشور انجام نشده است. ”علی خاوری“ در این مصاحبه، که انگیزه واقعی آن می تواند توجیه برگزاری کنگره ای با شرکت چند ده نفر در مهاجرت و موضعگیری در برابر اظهارات اخیر ”نورالدین کیانوری“ در تهران و در کتاب خاطرات و مصاحبه با روزنامه جمهوری اسلامی باشد، کتاب خاطرات را با همان موضعگیری های یک جانبه و ذهنگرایانه رد می کند، که دشمنان قدیم و جدید حزب توده ایران با وحشت از رشد کردن مجدد توده ای ها در داخل کشور، رد کرده و می کنند..."

از این نمونه اظهار نظرهای صد در صد "مارکسیستی"، "طبقاتی" و در دفاع از "حقوق کارگران" و از سر "دلسوزی" برای هویت نظری حزب تودۀ ایران در میان نوشته های فرهاد عاصمی زیاد می توان یافت. . به چند نمونه زیر توجه کنید:

• -      تطهیر “ولایت فقیه “ زیر عنوان، “عده ای می خواهند ولایت فقیه را پرچم استبداد كنند “ كه در تأیید تحلیل نشریه “عصر ما “ می خوانیم: “صلاحیت ها، اختیارات و وظایف ولی فقیه همگی كم و بیش همان اموری هستند كه  حكومت، از آن جهت كه حكومت است، می باید واجد و عهده دار آن باشد ... “ (راه توده شماره ۵۱)[3].

• -      دفاع  و رأی دادن به كارگزاران سازندگی در انتخابات مجلس  و این ادعا كه: “گروهبندی كارگزاران با تأكید بر دفاع از آزادی های موجود و  گسترش آنها و تأكید بر بازگشت به سیاست عدالت اجتماعی [!!!] صف خود را  از متحدان ... برای اجرای برنامه “تعدیل اقتصادی “ جدا می كند!... “ (راه توده،  شماره ۴۷)[4]. 

• -      دفاع از ری شهری، جلاد افسران توده ای، و گروهك فرمایشی “جمعیت دفاع از ارزش ها”، به عنوان متحدان جبهه انقلاب (راه توده شماره ۵۵)[5].

• -      ادعای اینكه انتخاب رفسنجانی به عنوان رئیس مجمع تشخیص مصلحت، نتیجه مبارزه مردم، بویژه نفتگران تهران [!!!?]  و تن دادن  خامنه ای به خواست مردم بود !! (راه تودهٌ شمارهٌ ۵۸)[6].

• -      ادعای اینكه  سید علی خامنه ای در مقابل “روحانیت مبارز و جمعیت موتلفه اسلامی “ قرار گرفته است و طرح نظر امكان پیوستن او به جبهه مردمی پس از انتخابات سرنوشت ساز مجلس خبرگان ؛ كه “راه توده “ فعالانه مردم را به شركت در آن تشویق می كرد (راه توده، شماره ۷۰)[7].

• -      وظیفه نیروهای مردمی  بیرون آوردن “حزب الله “ و “انصار حزب الله “ و “انصار ولایت”، از جبهه ارتجاع و قرار دادن آنها در جبهه مردم است! (راه توده شمارهٌ ۸۰)[8].

• -      حملات مداوم و پیگیر بر ضد حزب توده ایران، و ارگان های قانونی و منتخب آن، جعل اعلامیه به نام حزب تودۀ ایران (شماره های گوناگون)، جعل خبر برای دامن زدن به جو  بی اعتمادی به رهبری حزب 

• -      وخلاصه اینكه: “می خواهم بگویم رهبر نه تنها قدرت مطلقه، بلكه قدرت هم در جمهوری اسلامی نیست و تنها با انواع مانورهای سیاسی خودش را سر پا نگهداشته ...  نه سال است ما می گوییم دوستان، رفقا، آقایان به اصل ماجرا بپردازید جنبش مردم علیه  ولایت فقیه نیست “ (راه تودهٌ شماره ۹۶)[9].

 

از فقر عمیق درک مسایل نظری که عاصمی طوطی وار آنها را تکرار می کند بگذریم موضوعی که از لابلای این نوشته ها می توان یافت همان تلاش عاصمی برای رسیدن به کرسی رهبری حزب است که با هوشیاری  رهبری حزب در ۳۰ سال گذشته ناکام مانده است.

ماجرای عاصمی در طی سی سال گذشته، چه آنوقتی که طرفدار سینه چاک "دفاع از جناج چپ جمهوری اسلامی" بود و چه امروز که خواهان سرکردگی طبقه کارگر و "طرد رژیم ولایت" است، مانند آن داستان آموزنده قدیمی و ماجرای "نوشتن مار و کشیدن مار روی زمین" است.

واقعیت این است که سیاست و مشی نظری حزب تودۀ ایران در ۲۵ سال گذشته از نظر اصولی هیچ تغییری نکرده است. از سومین کنگره حزب تودۀ ایران در سال ۱۳۷۰ تا ششمین کنگره و در تمامی نشست های کمیته مرکزی، حزب تودۀ ایران ضمن پافشاری بر اصول مارکسیسم – لنینیسم و ارزیابی مرحلۀ گذار ملی و دموکراتیک در کشور ما بر طرد رژیم ولایت فقیه پای فشرده است. موضوع اساسی این است که عاصمی و "راه توده" به سردبیری او برای سالهای طولانی همان سیاست هایی که او امروز خود را مدافع سینه چاک آنها معرفی می کند را سیاست های "خانمان برانداز"ی معرفی می کرد که توده ای ها باید بر ضد آنها شورش می کردند.

در انتها،  "مارکسیسم-لنینیسمی" که عاصمی مبلغ آن است به تعبیری شبیه برحورد مارکسیست های فرانسوی قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم است که با عکس العمل جالب مارکس رو به رو شد. انگلس دراین مورد نوشت "مارکسیسم فرانسوی به راستی پدیده ای عجیب و غریب است و این عجیب و غریبی آنچنان است که مارکس به پل لافارگ گفت: " ‘Ce qu’il y a de certain c’est que moi, je ne suis pas Marxiste.’   "اگر چیزی مسلم است این است که من مارکسیست نیستم" ( پل لافارگ، ۱۸۴۲-۱۹۱۱، نویسنده و فعال سیاسی سوسیالیست فرانسوی، بنیان‌گذار حزب کارگران فرانسه و از اعضای کمون پاریس بود).

 

مطلب را به بالاترین بفرستید: مطلب را به آزادگی بفرستید:  

     بازگشت به صفحه نخست