4 سپتامبر اتمام بی شگفت یک کودتای پارلمانی بود که دسامبر گذشته آغاز شد ، سنای برزیل ، مرکب از اکثریت مقام های فاسد چاپلوس الیگارشی برزیل و امپریالیسم ، روز 31 اوت با رای  61 به 20 به برکناری دیلما روسف رئیس حزب کارگر از ریاست جمهوری رای داد.

رای به دولت های 13 ساله حزب کارگر که با انتخاب لولا دسیلوا رئیس جمهورکارگر- رهبر درسال 2002 آغاز شد خانمه داد. برکناری درطی کسادی اقتصادی برزیل که بخشی از نزول اقتصادی جهانی سرمایه داری و نه نتیجه سیاست های دولت است  انجام گرفت .

برکنار کننده روسف سلطه مجدد بر برزیل را از سوی 71 مولتی میلیاردری که با کنترل دادگستری ، رسانه های فاسد و اکثر سیاست مدارهای برزیلی بر جمعیت 210 میلیونی برزیل حکومت می کنند اجرا می کند.  

در سال 1964 این طبقه حکومت خود را از طریق کودتای نظامی آشکار توسط ارتش ، بخشی از ماشین دولتی که به طبقه حاکم سرمایه دار خدمت می کند تحمیل کرد.تحت آن حکومت نظامی وحشیانه ، دیلما روسف جوان یک انقلابی قهرمان بود که به مبارزه زیر زمینی کمک می کرد و بعدا دستگیر و بعنوان یک زندانی شکنجه شد . 

کودتای پارلمانی در برزیل و تمام امریکای لاتین ، که نقش برزیل در آن  بسیار مهم است امپریالیسم امریکا را نیزتقویت می کند. این مانور با حمایت واشنگتن به اجرا در آمد و از قبل دعای خیر سیاست مدار ها  و وال استریت را کسب کرده بود – همان طور که درنوشتارهای بسیارمجله فوربس هوادار سرمایه داری منتشر شده در سال جاری حمله به روسف را می توان مشاهده کرد. 

امپریالیسم امریکا سرنگونی دولت های مردمی ونزوئلا، بولیوی ، اکوادور را با استفاده از راهکار های مشابه و متفاوت هدف گرفته است . امپریالیسم پیش از این با آمیزه ای از "کودتای پارلمانی"  و نیروی عریان برای سرنگونی دولت های منتخب در هندوراس و پاراگوئه کمک کرده است.  

  برکناری غیر قانونی

اتهام وارد شده علیه روسف دستکاری در برخی رقم های بودجه در راستای مصرف در یک منطقه به جای منطقه دیگر بود ، که اغلب از سوی دولت ها عملی می شود. هیچ وجهی به جیب های روسف پیچانده نشده بود.

بنا به گفته تحلیل گران امریکای لاتین ، هیچ کس در برزیل ، حتی مخالفان حزب کارگر ، اعتقاد ندارند که روسف واقعا مقصر فساد رایجی  که در آن راست ترین حزب ها ( وبرخی از عنصر های حزب کارگر) مشارکت داشته اند باشد . 

پس از هشت ماه حمله های رسانه ای و تحقیق دقیق ، زمانی که روسف از پایین ترین محبوبیت برخوردار بود ، محبوبیت او باز هم بالاتر از رئیس جمهور جدید بود . میشل تمر رئیس جمهور کنونی از حزب محافظه کار جنبش دموکراتیک محرک خلع ید علیه روسف ، همراه با ادواردو کونها رئیس کنگره در لاوا جاتو( عملیات کارواش)[1] دست داشتند. کون ها از مقام خود معلق شده بود . 

کون ها ، سیاست مدار ثروتمند پروتستان که روند خلع ید را آغاز کرد ، از سوی دادگاه عالی برای فساد و پول شویی تحت بازجویی قرار دارد . او به دریافت 5 میلیون دلار رشوه از شرکت ساختمانی در رابطه با پتروبراس شرکت نیمه دولتی نفت برزیل متهم است .

همان طور که برخی سیاست مدار های ضد روسف خودشان پذیرفته اند ، آن ها خلع ید را برای متوقف کردن تحقیقات آغاز کردند. رومرو جوکا وزیر برنامه ریزی سابق که پس از علنی شدن گفته هایش استعفا داد گفت " ما باید تحقیقات در رسوایی پترو براس را متوقف می کردیم . ما باید دولت را برای متوقف کردن این خونریزی تغییر دهیم" ( تله سور 30 اوت )

آنتونیو آناستازیا سناتور هوادار خلع ید، که مسئول تدارک آخرین گزارش مستند به سنا بود ، درخواست روسف برای قرار دادن مستندان را رد کرد و واقعیت ها را " خارج از حوزه دادگاه" خواند.

 همچنان که پذیرفتن دادگاه  یک لودگی بود ، سنا در نهایت 42 به 36 به روسف اجازه حفظ حقوق سیاسی اش را  به جای باز داشتن او از هر پست سیاسی به مدت هشت سال داد . 

محدودیت های سوسیال دموکراسی

به واسطه دولت های قبلی حزب کارگر ، پیشرفت اقتصادی برزیل به دولت اجازه داد به فقرا بدون مقابله با سرمایه داری کمک نماید . ده ها میلیون نفری که در فقر زندگی می کنند ، به ویژه در برزیل شمالی وایالت های شمالی ، درآمدحداقلی تضمین شده دریافت کردند.

رکود اقتصادی سرمایه داری بی نهایت ضربه زد ،  و در چند سال گذشته ، بیکاری با بیش از 10 درصد دو برابر شد. ثروتمندان برزیلی برای اطمینان از گرفتن هر قدر ثروتی که می توانستند دست هایشان را باز کردند. 

اما فقیر ها به اندازه کافی برای پیروزی در دور دوم به روسف رای دادند – او 54 میلیون رای گرفت – حزب کارگر هرگز خارج از فرایند های انتخاباتی حامیانش را در سازمان های مردمی بسیج نکرد . حزب کارگردر مقایسه نسبی در مقابله با طبقه بورژوای متحد مصمم به  نادیده گرفتن  دموکراسی و  برکنار کردن دولت روسف، ضعیف بود .

 روسف تلاش کرد تا دولت خود را با دادن امتیاز هایی به طبقه حاکم و حزب های راست گرا نگهدارد . هر امتیازی با درخواست های بزرگتری برای ریاضت اقتصادی رو در رو شد . امتیاز ها تنها اشتیاق مردمی را که حزب کارگر را در سال 2002 به ریاست رساند شکست داد. 

بسیج مردمی

اولین گام رژیم موقت تمر تعیین کابیته ای مرکب از مردان تنها اروپایی تبار در ارتباط نزدیک با حاکمان ثروتمند بود. این امر حقوق اکثریت ، مرکب از زنان ، افراد افریقایی تبار و خلق های بومی را نادیده گرفت. این امر حمله آشکار به طبقه کارگر و بر تمام مزایایی که حزب کارگر به فقرا عرضه کرده بود را به صدا در آورد.

در طی 8 ماه روند غیردموکراتیک خلع ید ، ده ها هزار نفر از کارگران برزیلی ، کشاورزان و دیگر نیروهای چپ، حامیان  و منتقدان حزب کارگر مانند هم ، علیه خلع ید تظاهرات کردند. این امر در طی بازی های المپیک ، درست زمانی که هزاران نفر شعار اصلی خود " تمر اخراج!" را بیرون بازی ها فریاد می کردند قابل مشاهده بود . 

این شعار و مخالفت با روند (خلع ید) در سراسر امریکای لاتین و حتی در ایالات متحده امریکا از حمایت مردمی برخوردار بود . گروه هایی مانند مرکز اقدام بین المللی در دفاع از روسف علیه الیگارشی برزیل و امپریالیسم امریکا به برزیلی ها تبعیدی پیوست .

اما این جنبش برای متوقف کردن برکنار کننده ها ضعیف است . راست گرا ها به  رد هر روند دموکراتیک ، از جمله انتخابات زود رس سال جاری ، که اکثریت برزیلی ها خواهان آن هستند ادامه می دهند. با این حال چپ برزیل  هنوز گرفتار در یک وضعیت دشوار علیه دولت تمر متحد شده است . 

ریکاردو آنتونس کارشناس کار برزیلی ، در ورملو   Vermelho  روزنامه حزب کمونیست برزیل نوشت :" سناریویی که ما در شش ماه آینده با آن رو در روئیم وحشت آور است ، و جنبش های کارگری واجتماعی را به مبارزه های احساسی وادار خواهد کرد ." آنتونس انتظار دارد " برزیلی ها وارد دوره ای از تقابل اجتماعی ، اعتراض های سندیکایی و اجتماعی" شوند .(  vermelho.org.br, Sept. 4)

آنتونس در نوشتار خود از جوائو پدرو ستدیله Joao Pedro Stedile نامه جنبش کارگران کشاورزی و روستاییان بی زمین را نقل می کند. استدیله به بسیج مردمی عمومی تحت موضوع " تمر اخراج!" دعوت کرده است .

استدیله می نویسد " این بزرگ ترین نبرد همه ماست ، ما می خواهیم برای تغییر در سامانه سیاسی کشور ، همراه با اصلاحات سامانه سیاسی و اصلاح ابزار های ارتباطی ، امری که تنها می تواند از سوی مجلس موسسان ملی عملی شود مبارزه کنیم . همه این نبردها مبارزه های توده ای و بسیج مردمی را می طلبد.

ما مبارزه های بیشتری را به موازات حرکت به پیش  انتظار داریم " استدیله اضافه می کند  کودتا گران " تنها حقارتی را که سزاوار آن هستند " دریافت خواهند کرد "چون در زباله دان تاریخ رزرو شده برای آن ها یه پایان می رسند ".

 

مطلب را به بالاترین بفرستید: مطلب را به آزادگی بفرستید:  

     بازگشت به صفحه نخست