بیانیه ی «اتحاد دموکراسیخواهان ایران»

 به مناسبت فاجعه ی ملی کشتارزندانیان سیاسی درتابستان67

 

هم میهنان گرامی!

تابستان هرسال یاد آورهولناکترین وجنایتبارترین قتل عام زندانیان سیاسی درسال 67 در زندانهای جمهوری اسلامی ایران است.

برپایه­ی اسناد موجود، چند هزار نفر از بهترین فرزندان این آب و خاک – که دوران محکومیت چندساله­ی خود را در زندانها می­گذراندند- به فرمان سران حکومت واقدام هیئتهای مرگ در زندانها، درمدتی کوتاه، قتل­عام­شدند!

نزدیک به سه دهه ازاین جنایت کم نظیر در تاریخ معاصر گذشت؛ ولی دولتمردان جمهوری اسلامی وآمران وعاملان این جنایتها همچنان ازپذیرش مسئولیت خویش وپاسخگویی در باره­ی این حقیقت آشکار سرباز می­زنند و شماری از آنان هنوزهم منصبهای مهم دولتی وحکومتی دارند وبا محاکمات غیرقانونی، جان جوانانی دیگر را می­گیرند!

اما ستمی که برخانواده وبازماندگان اعدام شدگان سال67 رفته­است وهمچنان می­رود، خود فاجعه­ای دیگر است که تنها به خونهای به ناحق ریخته­ی عزیزانشان، تحویل ندادن پیکرهایشان، نامشخص­بودن تاریخ و دلیل کشتار و محل دفنشان و ... محدود­نمی­شود؛ بلکه این بازماندگان بارها ضرب وشتم، احضار و بازداشت شده­اند و همه­ی این سالها مأموران از برگزاری مراسم سالگرد عزیزان جانباخته­شان، و حضور آنان برسرخاکشان، به ویژه ورود به گورستان خاوران، با خشونت جلوگیر­ی­، و گلهایی را که برای نهادن بر گور بی نشان عزیزانشان به همراه می­آورده اند، زیر پای­خویش لگدکوب­کرده­اند و برای آزار و فشار بیشتر مادران وپدران سالخورده و زجر­کشیده، آبریزگاههای موجود در گورستان خاوران را ویران کرده اند و... .

انتشار سند صوتی آیت اله منتظری درباره­ی کشتارزندانیان سیاسی درسال 67 باردیگر فضای سیاسی ایران را درگیر این فاجعه­ی دهشتناک کرد و نشان داد که حقیقتی این­چنین آشکار را نمی توان همواره پشت پرده پنهان و از افشای آن پیشگیری­کرد.

انتشارشجاعانه­ی این سند، بحثهایی گوناگون را برانگیخت؛ برخی از دولتمردان به­طورکلی منکر اعدام نیروهای دگراندیش، بجز مجاهدین خلق، شدند. گروهی خواهان بخشیدن عاملان وآمران این اعدامها از سوی خانواده­های قربانیان، وکسانی خواهان عذرخواهی از خانواده های بردارشدگان، وجمعی دیگر خواستار پاسخگویی کمیته­ی مرگ، ازجمله آقایان نیری، پورمحمدی ورییسی شدند .

اتحاد دموکراسیخواهان ایران براین باوراست که:

1-   برخلاف ادعای هیئتهای مرگ وتوجیه کنندگان این جنایت، تنها مجاهدین خلق مشمول این کشتارنشدند، گورهای دسته جمعی در خاوران - که گورستان ویژه­ی دگراندیشان چپ وغیرمذهبی است- گواه روشن قتل عامی سازمان­یافته است!

2-   تنها پس از برکناری آمران و عاملان این جنایتها از مناصب حکومتی واعتراف آنان وفاش شدن همه­ی حقایق، بخشیدن یا نبخشیدن عاملان این تبهکاری هولناک، موضوعیت می­یابد و آن نیز فقط و فقط حق بازماندگان قربانیان است و بس.

3-   باید نام وتاریخ و علت اعدام و محل دفن یکایک جانباختگان، به بازماندگان آنان به­طور رسمی اعلام­شود.

4-   باید وصیتنامه وهرآنچه از قربانیان دراسارت به جامانده، به خانواده­های آنان بازپس­داده­شود.

5-   باید مراسم سالگرد اعدام­شدگان آزادانه برگزارشود وساخت بنای یادبود واداره­ی گورستان خاوران یا هر خاکی که پیکر این جانباختگان را درآغوش دارد، به بازماندگان سپرده شود واز هرگونه ورود  مأموران  به آن جلوگیری­شود.

 همان گونه که در بیانیه­ی «فراخوان برای اتحاد و برنامه­ی پیشنهادی اتحاد دموکراسیخواهان ایران» در بهار 90 آمده است:

·      دستگاه قضایی باید مستقل و فارغ از دخالت نهادهای امنیتی، دولتی و دینی باشد و مدیران و قضات آن به گونه­ای دموکراتیک انتخاب ­شوند.

·      قوانین قضایی برپایه­ی موازین حقوق بشر اصلاح و همه­ی قوانین و مقرارت مغایر با آن لغو و همه­ی سازمانهای تضییع­کننده­ی آزادیها و حقوق اساسی مردم منحل شود.

·      همه­ی دادگاه­های ویژه، غیر قانونی، و بدون حضور هیئت منصفه برچیده شود.

·      حضور وکیل دادگستری در دادگاه­ها، از لحظه­ی شروع تحقیقات تا زمان مختومه­شدن پرونده،باید الزامی باشد.

·      همه­ی زندانها و بازداشتگاه­های غیر قانونی و مخفی باید برچیده­شود و مسئولیت اداره و نظارت بر    همه­ی زندانها و بازداشتگاه­ها و زندگی و سلامت زندانیان با دادگستری باشد؛ و حقوق انسانی همه ی­زندانیان رعایت شود.

·      بدون اطلاع و دستور مقام صلاحیتدار دادگستری و بدون موازین مشخص و مدون، پلیس نباید اختیار بازداشت اشخاص را داشته­­باشد.

·      باید کمیته­ی حقیقت­یاب، با نظارت بازماندگان قربانیان سیاسی- عقیدتی همه­ی سالهای پس از انقلاب بهمن 57 ، به ویژه فاجعه­ی ملی قتل عام زندانیان سیاسی در سال 67 و قتلهای سیاسی و زنجیره ای، مخفی ،  ترورها و  مشابه آن، برای شناسایی آمران و عاملان در هر مقام و موقعیت و روشن­شدن همه­ی ابعاد این جنایتهای هولناک، به منظور پیشگیری از بازتولید خشونت، تشکیل­شود.

اتحاد دموکراسیخواهان ایران برای التیام زخمی که از این جنایت برپیکر ملت ستمدیده­ی ایران نشسته­است راهی جزاین نمی شناسد!

با امید به استقرار کامل عدالت اجتماعی در میهنمان

اتحاد دموکراسیخواهان ایران

تابستان 95

.

 

مطلب را به بالاترین بفرستید: مطلب را به آزادگی بفرستید:  

     بازگشت به صفحه نخست