حزب
کارگران ترکیه : برای پایان دادن به جنگ از سوریه خارج شوید!
برگردان: آرش وجدانی
گلوله
باران جرابلس با هدف
گرفتن
داعش ، به دنبال حمله به یک مجلس عروسی کردی در گازینانتپ که جان 54 نفر را
گرفت، نشان می دهد که دولت چیزی از پی آمدهای سیاست خود در سوریه نیاموخته
است . نومان کورتولموش معاون رئیس جمهور گفته است" چیزی که امروز ترکیه از
آن رنج می برد نتیجه سیاست نسبت به سوریه است". اما این گفته به رها کردن
نقش دولت او در برافروختن جنگ در سوریه منجر نشد.
دولت از آغاز فقط گفته است " غرب فرات خط قرمز ماست"، " به یک تشکیلات کردی
در سوریه شمالی نمی تواند اجازه داده شود" ، " در مرز منطقه امنی باید
ایجاد شود" وبا تمام توان برای ترسیم دوباره نقشه سوریه متناسب با منافع
خود تلاش کرد، این سیاست خارجی به دیوار هر موقعیتی ضربه می زند، اما دولت
ترکیه قدمی از موضع خود در رابطه با سوریه به عقب بر نداشته است.
با
این حال، طرح های ترسیم شده در انکارا تحقق نیافته است، نیروهای دموکراتیک
سوری از خط قرمز ها عبور کرده اند، منجیب باز پس گرفته شد و کریدور جرابلس
محاصره شد . دیدار های هیئت امریکایی در دو روز گذشته از ترکیه ، دیدار
بارزانی ، دیدار پیش بینی شده پوتین ، کودتای نافرجام ، بازگشت گولن ،
کشتار عروسی ، مورد ضراب ، این ها حاکی از کارت های نهاده شده روی میز برای
گفتگو و برای دیپلماسی کثیف چند جانبه ای هستند که برای دست یابی به هدف
های خود در سوریه انجام می دهد.
با
این حال راهبرد ارائه شده خارج از مرزهای سوریه موفق نخواهد شد. نماینده
های دولت به همان اشتباه ها در عین اعلام " ما اشنباه کردیم" ادامه خواهند
داد. آن چه امروز شاهد انیم چیزی جز نسخه متفاوت همان سیاست نیست.
سیاست
سوری دولت عدالت وتوسعه چیزی جز بدبختی و مرگ برای خلق های منطقه ندارد.
حمایت ارائه شده به نیروهای جهادی شرایط جنگی را به مرزهای ما می کشاند.
نتیجه کردهراسی دولت آشوب در داخل مرزهای سوریه و ویرانی در کشور بوده است
.
ترکیه باید دست های خود را از سوریه کوتاه کند، حمایت از باند های مسلح را
متوقف سازد و از توافق با قدرت های امپریالیستی ، که به حمام خون در منطقه
ادامه خواهد داد اجتناب نماید. اصرار ترکیه برای کنترل بخشی از سوریه ،
مداخله در نقشه های منطقه ای و برنامه ریزی شکست خورده جمعیتی به معنی
ویرانی ادامه دار هم برای مردم کرد و هم مردم سوریه است .
تنها راه مبارزه با این سیاست های جنگی اتحاد مردم وکارگران برای صلح و
دموکراسی است . این ضرورت با شدت خود را نشان داده است همان طور که روز
جهانی صلح در 21 سپتامبر آن را می طلبد .
سیاست های جنگی باید رها شوند ، حمله به سرزمین سوریه باید توقف شود، مرزها
باید به روی نیروهای مسلح انفعالی بسته شود ، امپریالیست ها باید به دخالت
در منطقه پایان دهند.
این راه اجتناب از اشتباه در سوریه و حفظ کشورمان از پی آمد های چنین
اشتباهی است .
سلما گورکان
مطلب را به بالاترین بفرستید:
مطلب را به آزادگی بفرستید:
بازگشت به صفحه نخست
