مطلب دریافتی
مارکس و لنین
کجا هستند زمانی که ما به آنها نیاز داریم؟
نویسنده:
پل کریک رابرتس -
برگردان: آمادور نویدی
مارکس
و لنین جلوتر از زمان خود بودند. مارکس درباره برون سپاری مشاغل و سرمایه
مالی اقتصاد قبل از این که اتفاق بیفتد نوشت. لنین رهبری انقلاب کمونیستی
را در کشوری گرفت که هنوز عناصر فئودالی بیش تر از سرمایه داری غالب بود.
در قرن ۲۱ سرمایه داری آمریکا از مقرراتی که آن را دمکراتیک کرده بود، رها
ساخت، و آن را به جامعه ای خدمتگزار تبدیل کرد. امروز سرمایه داری با
عواقبی که قدرت تولیدی آن در خدمت بدهی، تخلیه شده، اداره مالی می شود.
وقتی که جوان بودم، هر فردی با یک میلیون دلار خیلی ثروتمند بود. هر کسی با
چند میلیون، ثروتمند ترین بود. امروز کسانی وجود دارند که صاحب چند هزار
میلیون هستند.
عده قلیلی میلیاردها دلار خود را از طریق تولید کالا و خدمات فروخته شده به
مصرف کنندگان بدست آورده اند.
اقتصاددانان نئولیبرال، که سیاست اقتصادی تجویز می کنند نه تنها در غرب،
بلکه همچنین در روسیه و چین، به غلط ادعا می کنند که پولی که دریافت می
کنند، پولی است که با زحمت کسب کرده اند. در واقع، چه گونه یک درصدی ها
واقعاً هزارها میلیون خود را بدست می آورند؟
آن ها را از طریق ارتباطات سیاسی و از طریق معاملات صرفاً مالی بدست می
آورند.
زمانی که در اثر عواقب ناشی از دستگیری رئیس جمهور گورباچف توسط کمونیست
های تندرو، شوروی ازهم پاشیده شد، افرادی که در روسیه و اکراین شوروی
ارتباطات خوبی داشتند، به ویژه آنهایی که با واشگتن و اسرائیل بخوبی متصل
بودند، به منابع عظیمی دست یافتند که قبلاً در مالکیت دولت بود.(برخلاف نظر
نویسنده، شوروی نه به خاطر دستگیری گورباچف، بلکه به دلیل خیانت او از هم
پاشید – م)
میلیادرهای آمریکا نتیجه وام های بانکی برای به دست گرفتن اهرم قدرت شرکت
ها است. این اهرم قدرت از طریق کم کردن حقوق بازنشستگی و با استفاده از پول
نقد شرکت برای پرداخت وام، برای شخص، ثروت تولید می کند. اغلب شرکت و
کارکنان آن ویران می شوند، اما اهرم قدرت پول زیادی به چیب می زند. برای
ثروتمندان منبع دیگری شستشوی مغزی عرضه های اولیه عموم مردم است، به همان
گونه ای که مشتقات اوراق بهادار می باشد.
اقتصاد دانان کلاسیک، و مایکل هادسون امروز، به این سودها «رانت اقتصادی»
می گویند، درآمدی که هیچ نیازی به بازده واقعی برای تولید ندارد. به عبارت
دیگر، کسب این میلیادرها سود و ثروت، شکلی انگلی مبتنی بر استثمار و نه بر
تولید بازده واقعی است. این سودها حاصل تخلیه درآمد از عمل در خدمت به وام
است.
اقتصاد دانان سرمایه داری امروز به مراتب ناکارآمدتر از دوران مارکس هستند.
در طول دو دهه گذشته اقتصاد دانان غربی به هیچ کسی بجز کلان سرمایه داران
خدمت نکرده اند و توده های استثمار شده، تسلیم استثمار آن ها شده اند. پس
مردم غرب مانند برده هستند.
هیچ دلیلی وجود ندارد که چرا یک شخص باید هزاران میلیون دلار داشته باشد.
پول، قدرت سیاسی افراد را بر قدرت رأی دهندگان افزایش می دهد. در واقع، پول
به حوزه انتخابیه تبدیل می شود. پول جهت خریدن کنترل سیاسی به کار برده می
شود، که دولت نماینده را نابود می کند. میلیادرها، مانند شلدون آدلسون،
جورج سوروس، و برادران کاچ، از میلیاردها ثروت خود برای کنترل دولت آمریکا
به نفع مننافع خود استفاده می کنند. دیوان عالی جمهوری خواه این امر را
برای آن ها آسان تر کرده است.
افزایش قدرت سرمایه مالی در روسیه و چین، مراکز قدرت خصوصی را در آن کشورها
ایجاد کرده است، مانند آن هایی که در آمریکا و مستقل از دولت هستند. مراکز
قدرت این پتانسیل را دارند که دولت را به تصرف خود درآورده و از ادارات
دولتی برای تمرکز ثروت بیشتر در دست عده قلیلی استفاده کنند. خصوصی سازی در
روسیه و چین باعث تقویت قدرت مستقل منافع خصوصی محدودی افراد مانند اروپا و
انگلستان می شود. اقتصادهای نئولیبرال ضمانت می کند که در نهایت پول خصوصی
دولت را کنترل می کند.
آکسفام، یک مؤسسه خیره بین المللی واقع در آکسفورد، انگلستان، گزارش می
دهد که ۶۲ میلیادر صاحب نیمی از ثروت جهان هستند.
این وارن بافیت، یکی از ثروتمندترین های مگا میلیاردری بود، که گفت نرخ
مالیات منشی او بالاتر از اوست. اگر دولت ها این را اصلاح نکنند، انقلاب آن
را تصحیح می کند.
اما ظاهراً، حداقل در آمریکا رأی دهندگان نمی توانند. هم چنان که هزینه نطق
۱۵۳ میلیون دلاری کلینتون گواهی می دهد، هیلاری یک درصدی ها را نمایندگی
می کند، اما ۹۹ درصد با رأی دادن به حمایت از جاه طلبی هیلاری برای کسب
مقام ریاست جمهوری خود را تخریب اند. ظاهراً، اچ. ال. منکین درست می گفت،
که اکثریت قریب به اتفاق آمریکایی ها سبک مغز و کم عقل هستند.
http://www.marxist.com/sixty-two-billionaires-own-half-the-world.htm
درباره نویسنده:
دکتر پل کریک رابرتس، معاون وزیر خزانه داری برای سیاست اقتصادی و همکار
سردبیر ژورنال وال استریت بود. او مقاله نویس هفته نامه بیزنس، خدمات
اخباری هاوارد اسکریپس، و از مؤسسان سندیکا بود. او دارای چندین مقام
دانشگاهی است. مقالات اینترنتی او در سراسر جهان هواداران زیادی دارد.
آخرین کتاب های او انحلال اقتصادی غرب و چگونه آمریکا شکست خورد، و تهدید
نو محافظه کاران بر نظم جهانی می باشد.
برگردانده شده از:informationclearinghouse
مطلب را به بالاترین بفرستید:
مطلب را به آزادگی بفرستید:
بازگشت به صفحه نخست
