رابطه کوبا-
امریکا : از منظری دیگر
جان
کرک –برگردان : هاتف رحمانی
17
دسامبر 2014 رئیس جمهور باراک اوباما به تلویزیون رفت تا اعلام نماید" به
رویکرد قدیمی امریکا (نسبت به کوبا) که دهه ها ،از پیش برد منافع ما شکست
خورده است به صورت یک جانبه پایان می دهد ."
پس چرا سیاست مدار ها ومفسر های امریکایی بسیاری هنوز بر این استدلال که
امریکا در رفتار با کوبا " رها و تسلیم" بوده است پافشاری می کنند ، و بر
مقابله به مثل کوبایی هابا ... خوب ، تغییر دولت خود مناسب با درخواست
امریکا اصرار دارند ؟
اجازه دهید با حقایق ساده ای آغاز کنیم . کوبایی ها یک تحریم خفه کننده 55
ساله را بر ایالات متحده تحمیل نکرده بودند که در پیش برد منافع کسی شکست
خورده باشد . کوبا ایالات متحده را در لیست کشورهای حامی تروریسم قرار
نداده بود . کوبا سعی نکرده بود رئیس جمهور های امریکایی را ترور کند .
کوبا تلاش نکرده بود تا دولت امریکا را سرنگون سازد .
در زمان دیدار تاریخی رئیس جمهور اوباما ازکوبا در هفته جاری ، امریکایی ها
ضروری است حداقل چشم انداز تقسیم تنگه فلوریدا را از سمت کوبایی ملاحظه
کنند.
تحریم امریکا – کوبایی ها آن را محاصره می خوانند- هنوز قانون سرزمین
امریکایی است . طبق اعلام سازمان ملل ،تحریم که عموما به صورت واقعی از طرف
جامعه بین المللی محکوم شده بوده است برای اقتصاد کوبا 116 میلیارد دلار آب
خورده است .
تعجب آور نیست که پایان دادن به تحریم شرط اصلی کوبا برای عادی سازی روابط
با امریکا است .
برای منصف بودن، رئیس جمهور اوباما با استفاده از قدرت اجرایی خود برای سبک
کردن فشار برخی از تحریم ها ، همین اواخر اجازه استفاده از دلار امریکا در
تراکنش های (معامله های) درگیر با کوبا را صادر کرده است . کارهای زیادی
وجود دارد که او می تواند انجام دهد ، اما به خاطر قانون هلمس - برتون ،
تاثیر های مخرب تحریم به صورت نهایی تا زمان رای کنگره به لغو آن از بین
نخواهد رفت .
در ضمن ، حتی نوسازی راهبردی قانون تجارت با دشمن 1917 ،همان کاری که
اوباما در ماه سپتامبر برای واگذاری اتاق شلوغ خود در اطراف تحریم انجام
داد ، نه تنها توهین آمیز است – ادعا می کنید خواستار عادی سازی رابطه با
یک کشوری هستید که آن را دشمن تعیین می کنید؟- بلکه به ممنوع کردن جنبه
های بسیاری از تجارت با کوبا ادامه می دهد . حتی در سال 2012 یک تاجر
امریکایی به خاطر سرمایه گذاری در مسکن کوبا به نقض قانون متهم شد . به
خاطر مقررات قلمرو گرایی افراطی مندرج در قانون توریسلی 1992 و قانون هلمس
– برتون 1996 ، شرکت های خارجی طرف تجارت با کوبا و بانک های بین المللی
بسیاری با جریمه های چندین میلیون دلاری به خاطر رفتاری غیر از تراکنش های
مالی عادی سیلی خورده بودند .
قلمرو گرایی افراطی تا کجا می تواند ادامه یابد؟ در دسامبر ، یک مدیر ارشد
شرکت معدنی کانادایی شریت پس از امتناع دولت امریکا از صدور اجازه ورود
برای او به داخل کشور به دلیل تجارت شرکت او با کوبا ، ناگزیر به شرکت
اسکایپی در یک کنفرانس مورد حمایت اقتصاددان ها در نیویورک درباره "فرصت
های جدید برای شرکت های امریکایی علاقمند به انجام تجارت " شده بود .
با این که کوبایی ها تحریم را به مثابه جدی ترین مانع برای بر قراری مجدد
رابطه عادی با امریکا تلقی می کنند اما مانع های دیگری هم وجود دارد .
گوانتانامو؟ اگر چه پایگاه دریایی دیگر هیچ اهمیت راهبردی یا نظامی ندارد ،
اما ایالات متحده به اشغال این 45 مایل مربع از خاک کوبا تحت یک پیمان نو
استعماری 113 ساله از زمان تئودور روزولت ادامه می دهد . کوبا که از سال
1960 چک 4085 دلاری "اجاره" سالانه امریکایی را نقد نکرده است ، خواهان
بازگشت سرزمین خود است . اما واشنگتن می گوید نه .
رها کردن و تسلیم؟
یا به برنامه پزشکی تخصصی پارلو فکر کنید ، ابتکار عصر بوش که هنوز نافذ
است و به هر پزشک کوبایی که از خدمت فرار کند امکان ورود سریع السیر به
ایالات متحده را ارائه می دهد . تنها هدف آن خراب کردن ابتکار
انترناسیونالیسم پزشکی به شدت موفق کوبا است ، که بیش از 50.000پرسنل پزشکی
در 60 کشورجهان دارد ، که به افراد فقیری که به هیچ وجه نمی توانند به
مراقبت (پزشکی) دسترسی داشته باشند مراقبت پزشکی ارائه می کند.
و بعد تلاش های دائمی امریکا برای ترویج "تغییر رژیم" کوبایی ها وجود دارد
. از حمایت آشکار و نهان از حمله های تروریستی خشن علیه کوبا گرفته، تا
ارسال سیگنال های رادیو تلویزیونی تبلیغاتی به داخل کوبا با نقض قوانین بین
المللی ، تا حمایت جاری وزارت خارجه و سازمان امریکا برای توسعه جهانی
USAID
از گروه های ضد دولتی تحت عنوان " یاری به تقویت دموکراسی" . می توانید درک
کنید که چرا کوبا آن را به مثابه تهدید می بیند .
اگر چه کوبا در فرهنگ ، حقوق بشر اجتماعی – مراقبت بهداشتی ، آموزش
وپرورش - امتیازخوبی دارد ،اما در تامین حقوق مدنی و سیاسی افراد شهروند
پرونده ضعیفی دارد .
اگر واشنگتن واقعا نسبت به بهبود آن ها جدی است ، در هر حال ، می تواند با
پایان دادن به مداخله در امور داخلی کوبا شروع نماید . هاوانا زمانی که
قدرتمند ترین کشور جهان – در 90 مایلی آن – گروه هایی را که برای سرنگونی
آن تلاش می کنند تامین مالی می کند چگونه می تواند آزاد سازی اقتصاد خود
راآغاز کند؟
رابطه
بین امریکا وکوبا از 17 دسامبر 2014 به صورت عظیمی بهبود یافته است .
ادامه سریع این روند به سود منافع هر دو کشوراست . اما در ابتدا برای هر دو
کشور درک موضع طرف مقابل ، برای قدم زدن با کفش های خود دارای اهمیت است .
تا این تاریخ شاهد اندکی وجود دارد که (نشان دهد ) واشنگتن نگرانی های
کوبایی ها را درک می کند – و این خیلی بد است .
سرچشمه : کانتر پانچ
مطلب را به بالاترین بفرستید:
مطلب را به آزادگی بفرستید:
بازگشت به صفحه نخست
