هانی حبیب –برگردان : هاتف رحمانی
روند سیاسی که طی آن کردها یک منطقه خود مختار در سوریه اعلام کردند در
تقابل با رویکرد صهیونیستی برای تشکیل دولت یهودی است .
شاید مهم ترین بازتاب بحران 5 ساله در سوریه پدیداری چالش کردهای سوری برای
نقشه منطقه ای و نقشه جهانی است . کرد های سوری از یک سو در حال مبارزه با
تروریسم ، در عین رو در رویی با مخالفت شدید دیگران ، با موفقیت بحران
طولانی سوریه را برای اعلام یک منطقه
خود مختار فدرالی
در حوزه شمالی سوریه به کار گرفتند. این اعلام ، هم زمان با رخ داد های
دیگر ، از جمله خروج روسیه از سوریه و گفتگو های صلح ژنو ، که کرد ها به
صورت عمدی از آن کنار گذاشته شده اند مورد استقبال دوستان و متحد های کرد
ها قرار نگرفت .
این اولین بار نیست که کرد ها اعلام استقلال می کنند . در سال 1946 جمهوری
کردی مهاباد در شمال غرب ایران اعلام شد ، اگر چه قبل از آن که منافع منطقه
ای و جهانی آن را خفه کند تنها یک سال دوام آورد .
با وضعیت جاری اوضاع منطقه ای و جهانی ، اکنون ممکن است شانس بیشتری برای
تحقق یک ساختار سیاسی جدید کردی وجود داشته باشد . با وجود رد روسی و
امریکایی منطقه به تازگی تاسیس شده کردی ، دلالت های قوی وجود دارد که آن
ها ساختاری فدرالی ایجاد شده از سوی کرد ها را نادیده نخواهند گرفت ، پیش
از این نیز اظهاراتی از سوی هر دو کشور در رابطه با احتمال تقسیم سوریه ، و
نیز ضرورت یک شکل واقعی استقلال برای کرد ها وجود داشته است . این امر به
اضطراب ترکیه و حمایت انکارا از بعضی نیروهای تروریست منجر شده است .
انکارا امیدوار است که این نیرو ها استقلال کردها در مرز ترکیه با سوریه را
متوقف خواهند کرد .
برای افزایش امکان موفقیت ، اعلام فدرالیسم کردی به دنبال همایش حدود 150
نفر از شخصیت های برجسته شمال سوریه ، از جمله عرب ها و سوری ها ، آشوری ها
، ترک ها و ارمنی ها ، که همه آن ها سامانه فدرالی را پذیرفتند صورت گرفت.
ریاست این فدراسیون ، با دو رهبر قابل توجه خود – منصور سالم ، یک عرب و
هدیه یوسف ، یک زن کرد- سامانه پیشرفته ای از خود گردانی در داخل چارچوب
کشور سوریه است . حدود جغرافیایی آن هنوز باید تعیین شود ، شاید به خاطر
آن که طرف داران آن منتظرند تا ستیزه سوری ها با پیشرفت بیشتری همراه شود و
آرزو می کنند در برابر مشکل های مرتبط با این اعلام ، مانند مسئله کرد ها
در عراق و چشم انداز تفرقه بین گروه های مختلف مذهبی و اجتماعی در داخل
سوریه ایجاد مانع نمایند .
اگر خود گردانی حق مردم کرد است ، این حق بهتر است از طریق رفراندوم تحقق
یابد ، حتی اگر این رفراندوم ، آن طور که بعضی ها ادعا می کنند ، صرفا یک
فورمالیته باشد . یک رفراندوم می تواند بر آن که خودگردانی یک خواست مردمی
است و نه فقط نیاز رهبران کرد و شخصیت های برجسته مهر تاکید زند. علاوه بر
این هر فدراسیون ، مثلا مانند ایالات متحده امریکا و المان ،نشان دهنده
اجماع حاصل از رضایت دو جانبه تمام مردم ایالت است – نه اعلام استقلال یک
جانبه تحمیل شده بر طرف های دیگر . در نظر داشتن منافع خلق در داخل کشور ،
از جمله حقوق و وظایف آن ها ، برای تشکیل یک کشور فدرال پایدار حیاتی است
.
اهمیت مدل پیشنهادی کردها بعد ملی آن است ، که برای کشورها و سامانه های
سیاسی مدرن ضروری است . این پاسخی به هواداران جدا سازی سوریه در راستای
خطوط عقیدتی و فرقه ای است . کشور ها باید بنیاد های ملی و نه مذهبی داشته
باشند – کشور یهودی اسرائیل نباید نمونه ای برای عرب خاورمیانه باشد .
هانی حبیب نویسنده و روزنامه نگار فلسطینی
سرچشمه :
آلترناتیو نیوز
مطلب را به بالاترین بفرستید:
مطلب را به آزادگی بفرستید:
بازگشت به صفحه نخست
