در این زمین عبث مرو بیافرین , بیافرین ( احسان طبری)

امیر حسینی

پیش از فروپاشی اتحاد شوروی بسیاری از مارکسیست ها در غرب - که انتقادات و نظرات جالبی را هم ارائه داده اند - بر این باور بودند که وجود کشور شوروی مانعی برای برپایی سوسیالیسم در بقیه جهان می باشد. سالها پس از فروپاشی شوروی , بسیاری از این مارکسیست ها برای برپایی سوسیالیسم زمان تعیین کرده و بر این باورند که بدون رشد معین نیروهای مولده , امکان برپایی سوسیالیسم ممکن نیست.

تجربه اتحاد شوروی نشان داد که سوسیالیسم , علیرغم فشارهای کمرشکن , می تواند در مدت کوتاهی نیروهای مولده را به شدت افزایش دهد. مقاومت مردم کوبا در برابر فشارهای شدید امپریالیسم , نشان داده است که گسترش نیروهای مولده عاملی تعیین کننده برای برپایی جامعه ای سالم تر و انسانی تر از جامعه سرمایه داری نمی باشد. در این سالها , مردم کوبا از خدمات درمانی و آموزشی رایگان بهره مند بوده , دزدی , جنایت و بیماریهای روانی موجود در جوامع سرمایه داری در جامعه کوبا جایی نداشته و فردگرایی به گوشه ای رانده شده است. مارکسیستی که این دستاوردها را نبیند تنها برای ذهن خود ارزش قائل است.

امکان برپایی سوسیالیسم در یک کشور, کم بودن درصد بهره وری , پایین بودن سطح نیروهای مولده , عقب ماندگی و غیره سال هاست که مطرح می شوند. این بحث های بی پایان تئوریک تا کنون  کمکی به مردم و زمین در آستانه نابودی نکرده اند. تئوری چکیده ای از تجربیات انقلابی است.  سوسیالیسم بوسیله مردم و نه از " بالا " بوجود می آید.

در سالهای اخیر چندین نماینده ریاست جمهوری در کشورهای مختلف  امکان برپایی سوسیالیسم را بطور مستقیم با مردم مطرح کرده اند. مردم این کشورها " یک شبه " سوسیالیست نشده اند. نگاهی کوتاه به سابقه مبارزات سوسیالیستی مردم جهان این نکته را آشکار می کند.

مک کارتیسم در غرب , امپریالیسم در بقیه جهان و " زیرکی " سرمایه سدی در برابر تصمیم گیری آزادانه مردم برای دستیابی به زندگی ای انسانی تر بوده اند.

 

مطلب را به بالاترین بفرستید: مطلب را به آزادگی بفرستید:  

     بازگشت به صفحه نخست