نویدنو :
پی آمد شکست چاویست ها در انتخابات اخیر ونزوئلا ، به اشتهای سیری ناپذیر
نئو کان های جمهوری خواه امریکا میدان جدیدی داده است . آن ها پس از پیروزی
راست ها در آرژانتین و ونزوئلا ، دومینویی از سرنگونی چپ در امریکای لاتین
را در چشم انداز می بینند. برگردان نوشتار بروس چاپمن (1) ، تلاشی است برای
آشنایی بیشتر با گرایش نئو کان ها و هشداری به چپ خودمان که در لهیب سوزان
تفرقه روزها را به شب می رسانیم ونیروهای تهاجمی راست را هر چه بیشتر خشنود
می سازیم .
اگر ونزوئلانفت
کاسترو را قطع کند چه اتفاقی می افتد؟
بروس
چاپمن – برگردان : آرش وجدانی
رد
روز یکشنبه حکومت هوادار کوبای چاویستا پی آمد های غیر مستقیم عظیمی
دارداگر ونزوئلا یارانه عظیم نفت برای کوبا و نیکارگوا را قطع کند چه
اتفاقی می افتد؟ که حداقل امکان پذیر است .
امریکایی ها در حال حاضر آن چنان گرفتار دولت اسلامی وتروریسم هستند که ما
به طور عریان شاهد تغییر عظیمی در سیاست های امریکای لاتین هستیم . در راس
همه ، آینده کوبا به طور ناگهانی مورد تردید بزرگتری قرار می گیرد ، همچنین
، به همین خاطر ، سیاست خارجی اوباما – کلینتون نسبت به همسایه جنوبی ما هم
مورد تردید است .
در روز های اخیر حزب دولت متمایل به چپ هوادار ایران در آرژانتین قدرت را
به یک ائتلاف نسبتا مرکز گرای هوادار امریکایی باخت ، در عین حال حزب چپ
گرا ی حاکم در برزیل هم در حال تسلیم شدن به رسوایی فساد بی سابقه ای است
.
اما بزرگترین رخ داد تازه رد روز یکشنبه دولت چاویستای چپ افراطی ، هوادار
ایران ، مجاور کوبا در ونزوئلا است . جانشین هوگو چاوز ، نیکولاس مادورو
رئیس جمهور باقی می ماند ، اما ائتلاف مخالف ها به در دست گرفتن دو سوم بخش
قانون گذاری نزدیک است . حدود 20 کرسی از 167 کرسی مجلس ملی هنوز معین نشده
است . اما حتی اگر ائتلاف – با 99 کرسی تا کنون – به هدف دو سوم نرسد ، باز
هم می تواند تغییر های عمده ای را انجام دهد. مثلا زندانی های سیاسی می
توانند آزاد شوند . فساد ژرف ماشین دولتی چاوز می تواند افشا و تورم کندتر
شود .
در عین حال ، مخالف ها ادعا می کنند که خوانش آن ها از نتیجه (انتخابات)
نیز نشان می دهد که آن ها به سطح دو سوم کرسی ها دست خواهند یافت .
اما شاید مورد علاقه ترین موضوع برای امریکایی ها احتمالی است که یارانه
نفت دارای اهمیت حیاتی که ونزوئلا برای کوبای کاسترو – حدود 80.000 بشکه در
روز- فراهم می کند ممکن است به پایان برسد . در طی جنگ سرد با اتحاد جمهوری
های شوروی ، نفت در ازای شکر و حمایت دیپلماتیک ونظامی به کوبا حمل می شد .
زمانی که روس ها در دهه 1990 به قرار ها پایان دادند کوبا وارد رکود
اقتصادی ژرفی شد . پس از آن ، زمانی که انقلاب پوپولیستی در ونزوئلا پیروز
شد، هوگو چاوز به نجات (کوبا) آمد.
در حال حاضر ونزوئلایی ها از ذخیره های عظیم خود به کوبا نفت ارسال می کنند
و کوبا پزشک های وظیفه و انبوهی از اطلاعات و افسر های نظامی خود را به
ونزوئلا ارسال می کند. در این قرار داد ها فایده ای اندک یا هیچ وجود دارد
، هر چند ، برای کشوری که قانون گذار های آن در تعارض با اتحاد کاسترو
هستند ، در واقع ، باز گرداندن ونزوئلا به دموکراسی حقیقی تا زمانی که
نفوذکمونیستی کوبا پاکسازی شود دشوار است . مخالفین به تازگی موفق شده می
دانند واز قبل هم از باز پس گرفتن یارانه های نفت کوبا / نیکارگوا برای
نیاز های داخلی صحبت می کردند.
پس ، آیا جریان نفت به کوبا متوقف خواهد شد ؟ و اگر چنین شود ، برای رژیم
کاسترو چه اتفاقی خواهد افتاد؟ روابط جدید با امریکا که دولت اوباما
کارگزار آن بود اقتصاد سوسیالیستی در حال مرگ کوبا را تغییر نداده است یا
به تلاش های افراد متهور برای ترک کوبا پایان نداده است . کوبا امروز غیر
از گردشگری و کشاورزی برای تامین معاش اقتصاد اندکی دارد . بدون نفت رایگان
، رژیم در خطر است .
جمهوری خواهان کشور ، با این حال در خطر فراموشی نیاز برای دسترسی به رای
دهنده های اسپانیولی در سال آینده هستند. اینجا ، اما ، مسئله آن است که هر
تغییری مورد توجه قرار خواهد گرفت و مورد قدر دانی بخش بزرگی از رای دهنده
های لاتین قرار خواهد بود . آن ها می توانند دلیل بیاورند که یک رئیس
جمهور جدید ، باید دست خود را به سوی کشورهای امریکای جنوبی – و کارائیب-
که در نهایت برای تغییر ساختاری آمادگی دارند دراز کند.
1-
بروس چاپمن متولد 1940 ، دانش آموخته دانشگاه هاروارد ، روزنامه نگار ،
دیپلمات و سیاست مدار جمهوری خواه ، مدیر وبنیان گذار اتاق فکر " موسسه
دیسکاوری " در "حقوق مذاهب " است .
سرچشمه :
Spectator
مطلب را به بالاترین بفرستید:
مطلب را به آزادگی بفرستید:
بازگشت به صفحه نخست
