جی 7 :
کشورهایی برای حفاظت ، کشورهایی برای بمباران
وی جی پراشاد - برگردان : مهرگان
عضوهای
جی 7 به تازگی به 14 مین گردهمایی خود پایان دادند . رهبرهای کانادا ،
فرانسه، المان ، ایتالیا ، ژاپن ، بریتانیا و امریکا در قصر بزرگ باواریایی
المائو گرد آمدند . آنجا محل مناسبی برای ارباب های جهان بود.
آن ها ادعا می کنند که حفظ نظم جهانی مورد علاقه آن هاست . در واقع آن چه
آن ها بسیار به آن علاقه دارند حفاظت از قدرت خود به هر قیمت است .
اولین همایش جی 7 در سال 1974 در قصر فتودالی چاتو دو رامبو در فرانسه
برگزار شد .هدف ان همایش برای کشورهای جی 7 یافتن راهبرد مشترکی برای
جلوگیری از کارتل نفتی اوپک و نظم جهانی جدید اقتصادی بود .
اوپک تامین نفت مازوت را به خاطر افزایش قیمت محدود کرده بود ، که رشد
اقتصادی کشورهای پیشرفته صنعتی را تهدید می کرد . نظم اقتصادی جدید جهانی
در اجلاس عمومی سازمان ملل با حمایت کشورهای جهان سوم تصویب شده بود .
آن مصوبه ملت های فقیر تر را به ساختار اقتصادی وسیاسی جدیدی به سود آن ها
فرا می خواند . جی 7 برای ایجاد شکاف هم در اوپک و هم در نظم اقتصادی جدید
جهانی تلاش می کرد .
تا حد زیادی موفق شد .
بلعیدن کل جهان
پس از فروپاشی اتحاد جمهوری های شوروی ، جی 7 روسیه را به مدار خود کشید و
در سال 1994 به جی 8 تبدیل شد . پوتین باید به حد قابل توجهی تقویت می شد
تا از ظهور قطب جدید اقتصادی و سیاسی در کره زمین – به نمایندگی ظهور چین –
جلوگیری نماید .
با بحران مالی جهانی درسال 2007 ، غرب نخ نما برای تامین نقدینگی به بلوک
بریکس ( برزیل ، روسیه ، هند ، افریقای جنوبی ، چین) رو کرد.
وعده آن بود که اگر این کشورها ، به ویژه چین ، به سامانه مالی جهان پول
تزریق کنند ، جی 8 می تواند به سود جی 20 به حال تعلیق در آید . چین به
تمامی تسویه کرد . آن وعده بستن جی 7 زمانی که بانک هااحساس امنیت کردند با
سرعت کنار گذاشته شد . جی 20 به تاخیر انداخته شد .
اطمینان غرب در پی آمد دخالت 2011 ناتو در لیبی افزایش یافت . اکنون فکر می
کرد که نه تنها سامانه مالی نجات یافته ، بلکه دخالت بشر دوستانه ( در
لیبی) مشروعیت قابل توجهی برای غرب در استفاده از نیروهای نظامی عالی برای
برقراری نظم کره زمین فراهم کرده است .
فشار غرب علیه ایران از اواسط دهه 2000 ،
به محض
آشکار شدن تنش ها با روسیه در اطراف سوریه و اکرایین افزایش یافت . جی 8
عضویت روسیه را در سال 2014 به حال تعلیق در آورد . در همایش جدید جی 7 ،
روسیه هدف لفاظی ها آتشین بود . باراک اوباما رئیس جمهور امریکا ، از همکار
روس خود ولادیمیر پوتین پرسید :" آیا به متلاشی کردن اقتصاد کشور خود و
ادامه انزوای روسیه در تعقیب آرزوی
خیره سرانه ایجاد دوباره افتخارهای امپراطوری شوروی ادامه می دهد ؟"
اگر امپراطوری شوروی مدت طولانی است رفته است ، اما جاه طلبی غرب برای
اداره سیاست جهان دست نخورده باقی است . تناقض ها در سیاست جی 7 اروپا را
بیشتر از امریکا تحت تاثیر قرار می دهد – دو تامین کننده بزرگ انرژی برای
اروپای غربی ، ایران و روسیه ، با تحریم های ترویج شده از سوی امریکا از
طریق جی 7 آسیب می بینند ، و لیبی ، تامین کننده بزرگ دیگر ، شاهد نابودی
نهادهای خود با جنگ ناتو وپی آمدهای آن بود .
اروپا بار زیاده خواهی جی 7 را به دوش می کشد . صدراعظم المان ، آنجلا مرکل
، به خوبی می تواند از اوباما بپرسد آیا او با تعقیب جاه طلبی خیره سرانه
خود برای ابدی کردن سرکردگی امریکا خواهان متلاشی کردن اقتصاد اروپا است .
جی 7 ، آن چنان که من در جریان تحقیق برای کتاب خودم در فوروم پی بردم ،
اغلب گفتگوهای بسیار مهم خود با ملت های فقیر تر را آشکار نمی کند .
اعلام های عمومی آن در دهه 1970 در باره ثبات ونظم صادر می شدند . رهبر ها
به طور خصوصی در باره شرایط عملی شکست دادن اوپک و بلوک جهان سوم با هر
وسیله ضروری ، از جمله بی ثباتی بحث می کردند .
همه حرف ، بی هیچ عملی
در همایش بسیار جدید ، ارباب های دنیا به خارج کردن سوخت های فسیلی تا
پایان قرن بیست ویکم – 85 سال بعد از اکنون- و پایان دادن به فقر تا 2050
متعهد شدند . هیچ برنامه عملی وجود ندارد ، تنها تعهد های خالی است.
آن چه به طور خصوصی مورد بحث قرار گرفت ممکن است بسیار مورد علاقه ما بوده
باشد ، اما مجبور خواهیم بود دهه ها برای خواندن رونوشت ملاقات های خصوصی
منتظر بمانیم .
حیدر العبادی نخست وزیر عراق ، در سالن انتظار ، منتظر دعوت بود . به او
گفته شده بود که جی 7 " برای همکاری با یک دیگر در مبارزه بیشتر با
تروریسم" موافقت کرده است . آن ها چگونه می توانند این کار را انجام دهند؟
جی 7 هیچ برنامه ای ندارد . اوباما در اظهارات پایانی خود گفت :" ما هنوز
راهبرد کاملی نداریم ، چون مستلزم تعهد هایی در سمت عراق است ."
از یک سال پیش تاکنون ، امریکا ومتحد های آن – مورد پشتیبانی جی 7- در حال
بمباران عراق وسوریه بوده اند ، اما به نظر می رسد بدون هیچ راهبردی بوده
است . اوباما گفت :" ما هنوز برنامه نهایی شده ای نداریم ، چون عراق تا
کنون آن را به ما نداده است ".
ارباب های جهان ادعا ی حق تعیین امور جهانی ، با استفاده از نیروی نظامی ای
که در خور آن ها است ، و نیز ابراز اهانت مطلق به متحد های زیر دست خود را
دارند :
اوباما از حیدر عبادی که ظاهرا مشتاق گفتن بیشتر بود روی بر گرداند ، و خود
را وارد گفتگویی سرزنده با ماتئو رنزی نخست وزیر ایتالیا ، و کریستین
لاگارد رئیس صندوق بین المللی پول کرد . عبادی کناری ایستاد . هیچ کس یادی
از او نکرد . او سرانجام از آن جا دور شد . او درک نکرد که زمانی که اوباما
روی از او بر گرداند مرخص شده بود .
ارباب های جهان با یک دیگر مشغول بودند . آن ها کشورهایی برای حفاظت و
کشورهایی برای بمباران دارند .
مطلب
را به بالاترین بفرستید:
مطلب را به آزادگی بفرستید:
بازگشت به صفحه نخست
