بیانیهٔ حزب تودهٔ ایران: دربارهٔ توافقِ ایران و کشورهای «۵ به‌علاوهٔ ۱
شکستِ
مفتضحانهٔ بیش از یک دهه سیاست‌هایِ ماجراجویانه و مخربِ رژیم ولایت‌فقیه
حاصلِ
فاجعه‌بار سیاست
خارجیِ رژیم ولایت‌فقیه، با رهبری و کارگردانیِ علی خامنه‌ای- در بیش از
یک دههٔ گذشته-
جز تنش‌های خطرناک در منطقه، تحریم‌های مخربِ اقتصادی‌ای که کمر اقتصاد
کشور را خرد کرد، و زندگی را بر میلیون‌ها ایرانی به‌طورِ‌تحمل‌ناپذیری سخت
کرده است، هیچ چیز دیگری نبوده است.
بالاخره پس از هفته‌ها مذاکره میان هیئت‌های نمایندگی جمهوری اسلامی و
کشورهایِ ۵ به‌علاوهٔ ۱، «چارچوبِ» توافق اتمی با ایران، پنجشنبه‌شب در شهر
لوزان، به‌صورت بیانیه‌یی مشترک از سوی فدریکا موگرینی، مسئول سیاست‌خارجیِ
اتحادیه اروپا، و محمدجواد ظریف، وزیر امورخارجه ایران، اعلام گردید. این
بیانیه، حاصلِ واپسین هشت روز از آخرین دُورِ مذاکرات نمایندگان ایران و
گروه کشورهای موسوم به «۵به‌علاوهٔ ۱»
(آمریکا،
بریتانیا، روسیه، چین، فرانسه، و آلمان) در هتل بوریواژ شهرِ لوزان در
سوئیس است.
محمدجواد ظریف نتیجهٔ مذاکرات را- که به‌گفتهٔ او زیرِ نظر و رهبریِ
ولی‌فقیه رژیم انجام شده بود- پیروزیِ بزرگ دیپلماسی ایران اعلام کرد. این
در حالی است که «بیانیهٔ» صادرشده از سوی دولت ایران، به‌شکل سؤال‌برانگیزی
بسیاری از نکته‌های اساسیِ این توافق را- که به‌طورِ‌جداگانه از سوی وزارت
امورخارجه آمریکا و رسانه‌های گروهی جهان گزارش شده است- بازتاب نداده است.
بر اساس آنچه تاکنون گزارش شده است، رژیم ولایت‌فقیه، بخش اساسیِ
خواست‌هایِ کشورهای «۵به‌علاوهٔ ۱» درزمینهٔ غنی‌سازی و تغییر سیاست‌های
هسته‌ای ایران در ده سال گذشته را پذیرفته است.
همچنین، برخلاف مدعیات ظریف، بر سرِ مهم‌ترین مسئله‌یی که رهبرِ رژیم و
هیئتِ مذاکره‌کننده نیز بر آن در حکم خط‌قرمزِ مذاکرات تأکید داشتند، یعنی:
لغوِ کاملِ تحریم‌ها از سوی آمریکا و کشورهای غربی، توافقی صورت نگرفته است
و تحریم‌ها به‌صورت مرحله‌ای و تنها با «راستی آزماییِ» همه‌جانبهٔ ایران
در اجرایِ تعهدهایش، این تحریم‌ها برداشته خواهند شد. در ضمن، بر اساسِ
بیانیهٔ صادرشده از سوی وزارت امورخارجهٔ آمریکا، همه تحریم‌های اعمال‌شده
از سوی ایالات‌متحده نسبت به ایران در ارتباط با تروریسم، نقضِ حقوق‌بشر، و
موشک‌های بالیستیک، طبق توافق اخیر، همچنان پابرجا خواهند ماند.
حاصلِ فاجعه‌بار سیاست‌خارجیِ رژیم ولایت‌فقیه، با رهبری و کارگردانیِ علی
خامنه‌ای- در بیش از یک دههٔ گذشته- جز تنش‌های خطرناک در منطقه، تحریم‌های
مخربِ اقتصادی‌ای که کمر اقتصاد کشور را خرد کرد، و زندگی را بر میلیون‌ها
ایرانی به‌طورِ‌تحمل‌ناپذیری سخت کرده است، هیچ چیز دیگری نبوده است. اکنون
حتی این نگرانی جدی هم وجود دارد که حقِ طبیعیِ کشور ما برای بهره‌وریِ
صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای و ادامهٔ کار تحقیقاتی و علمی ایران در این عرصه
نیز ازاین‌پس به تأییدِ ایالات‌متحده آمریکا نیازمند باشد.
از سیاستِ «استقبال از تحریم‌ها» که از سوی احمدی نژاد، رئیس‌جمهور
برگماردهٔ ولی‌فقیه و مزدوری همچون علی لاریجانی تبلیغ و اجرا شدند تا
سیاستِ «نرمشِ قهرمانانه»، و شکستِ ذلت‌بار این سیاست‌ها، یادآورِ سیاستِ
فاجعه‌بار رژیم و سرانِ آن در ادامهٔ جنگ خانمان‌سوز ایران و عراق به مدت
هشت سال و سپس نوشیدنِ جام‌زهرِ صلح از سوی خمینی در مردادماه ۱۳۶۸ است.
مردم ما فراموش نکرده‌اند که در پی برگماریِ انتخاباتی سال ۱۳۸۴ و روی کار
آوردن دولت محمود احمدی‌نژاد، در ۲۰ دی‌ماه ۱۳۸۴، بعد از دو سال تعلیقِ
داوطلبانهٔ غنی‌سازیِ اورانیوم [از سوی ایران]، پلمپ تأسیسات مجتمع
تحقیقات هسته‌ای نطنز با حضور بازرسان آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای
شکسته شد، و «غنی‌سازیِ آزمایشگاهی» بر اساس «اصل تحقیق و توسعه» بار دیگر
از سر گرفته شد. از همان زمان اعلام شد که ایران بحث تعلیق را دیگر
نمی‌پذیرد و به زمان پیش از تعلیق بازمی‌گردد. یعنی درپیش گرفتنِ سیاستی
که، به‌دستورِ ولی‌فقیه رژیم و کارگزاریِ علی لاریجانی، در مقام دبیر
شورای‌عالی امنیت‌ملی، و محمود احمدی‌نژاد، در مقام رییس‌جمهور برگماردهٔ
ولی‌فقیه، به مرحله اجرا درآمد و سرانجام به ارجاعِ پروندهٔ هسته‌ای ایران
از آژانس‌بین‌المللی‌هسته‌ای به شورای‌امنیتِ سازمان‌ملل و صادر شدنِ
قطعنامه‌های سه‌گانهٔ شورای‌امنیتِ سازمان‌ملل (قطعنامه‌های: شمارهٔ ۱۶۹۶
مصوبِ نهم مردادماه ۱۳۸۵ و شمارهٔ ۱۷۳۷ مصوبِ دوم دی‌ماه ۱۳۸۵ و شمارهٔ
۱۷۴۷
مصوبِ چهارم فروردین‌ماه ۱۳۸۶) بر ضد ایران منجر گردید و زمینه‌سازِ
تحریم‌های مخرب و همه‌جانبهٔ اقتصادی و مالی کشورهای امپریالیستی بر ضد
کشور ما گردید.
حزب تودهٔ ایران، از همان آغاز درپیش گرفته شدنِ این سیاست‌های رژیم، آن‌ها
را سیاست‌هایی نابخردانه، مخرب، و ضدِ منافع ملی ارزیابی کرد، و در هیاهوی
تبلیغات «ضدآمریکاییِ» رژیم و هوادارانِ آن، عواقب چنین سیاست‌های
ماجراجویانه‌ای را برای مردم و استقلال کشور فاجعه‌بار دانست. بر این اساس،
حزب ما همواره موافقِ حلِ اختلاف‌ها از طریق مذاکره و تخفیف تنش‌های خطرناک
در منطقه خاورمیانه بوده است. جای شگفتی نیست که نیروهای جنگ‌طلبی مانند
رژیم نتانیاهو در اسرائیل و رژیم سرسپردهٔ عربستان سعودی در منطقه و همچنین
نیروهای جنگ‌طلب در صفوف رژیم ایران-
ازجمله شماری از رهبران سپاه و نیروهای انتظامی و کسانی همچون شریعتمداری،
سردبیر کیهان- با موضع‌گیری‌هایی هماهنگ و همسان، مخالفت‌شان را با هرگونه
مذاکره و توافقی اعلام کرده‌اند.
حزب ما، ضمن استقبال از اتخاذ رویکرد مذاکره جدی، پیگیر و شفاف به عنوان
تنها راه حل اختلاف های موجود در رابطه با مسائل هسته ای و تحققِ توافقی
همه‌جانبه که منافع ملی کشورمان را تأمین کند، معتقد است که رژیم و دولت
روحانی به‌جای مانورهای تبلیغاتی و دروغ‌گویی دربارهٔ جزییاتِ توافق‌های
صورت‌گرفته، باید با شفافیت همهٔ جزییاتِ توافقِ صورت‌گرفته را منتشر کنند.
اینکه میان بیانیهٔ انتشاریافته از سوی وزارت امورخارجهٔ آمریکا و بیانیهٔ
انتشاریافته از سوی دولت ایران تفاوت‌هایی چشمگیر وجود دارند، قطعاً
نمی‌تواند بیانگرِ توافق‌های جدی طولانی و پایدار باشد. حزب ما معتقد است
که، همچنان که مبارزهٔ همه نیروهای مترقی باسیاست‌های مخرب و ماجراجویانه
رژیم، در عرصهٔ داخلی و جهانی، سرانجام ولی‌فقیه و دولت برگماردهٔ او را به
عقب‌نشینی وادار کرد، با ادامه دادن به این مبارزه و فشارها، باید به رژیم
اجازه نداد که با مانورهای گوناگون بتواند همچنان به سیاست‌های مخرب و
ماجراجویانهٔ یک دههٔ گذشته ادامه دهد و امکانِ رشد صلح‌آمیز اقتصادی و
فن‌آوری کشور با مخاطره روبه‌رو کند.
حزب تودهٔ ایران، خواهان صلح و رفعِ تشنج در منطقه، و درعین‌حال، دفاعِ
اصولی از استقلال، حق حاکمیتِ ملی، و حقوقِ طبیعیِ مردم میهن‌مان در تعیینِ
سرنوشت‌شان است.
کمیته مرکزی حزب تودهٔ ایران
۱۵
فروردین‌ماه ۱۳۹۴
مطلب
را به بالاترین بفرستید:
مطلب را به آزادگی بفرستید:
بازگشت به صفحه نخست
