نویدنو -  کتاب -   رحمان هاتفی  درباره ما -  آرشیو

از همین قلم

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

2014-09-05

نویدنو  13/06/1393 

 

 

کریمه، اوکراین و آغاز جنگ جهانی دوم

 

هفتاد و پنج سال پیش اول سپتامبر آلمان نازی به لهستان حمله کرد و جنگ جهانی دوم سال‌های 1939 - 1945 شروع شد. بر اثر وحشتناک ترین جنگ در تاریخ بشریت 55 الی 57 میلیون نفر کشته شد و تا بحال هم تلفات جانی آن دقیقاً حساب نشده است. زندگی تعداد بیشتری از مردم ویران شد و مرز ها تغییر کردند و تصورات در باره خوبی و بدی عوض شد. در این جنگ 62 کشور دارای 80 درصد از جمعیت زمین شرکت کردند.

تاریخ کامل این فاجعه جهانی تا بحال هم نوشته نشده است ولی این امر انسان را به حیرت می‌اندازد که بلافاصله پس از پایان این جنگ بزرگ به مسخ کردن علل، جریان و پیامد های آن دست زدند. به وارونه نشان دادن و تحریف سهم کشور های جنگنده و مورد شک قرار دادن اهمیت پیروزی بر نازیسم پرداختند و الان کار به توهین تلفات رسید.

این روز ها پیش چشمان ما در کشور های بالتیک و اوکراین نظامیان لشگر های اس اس و یا فرزندان و نوه هایشان در برابر عموم رژه می روند. شبه نظامیان ملی گرای اوکراین در زمان جنگ 100 هزار لهستانی را در غرب اوکراین نابود کردند و در محله «بابی یار» در کی یف 150 هزار یهودی، اوکراینی و بلاروس را به توپ بستند. در حال حاضر ملی گرایان اوکراین دارای مقام های بالا در حکومت اوکراین بوده و اروپا این حقیقت را اصلاً نادیده می گیرد.

دستاورد های اساسی در تار و مار کردن نازی ها به «جبهه دوم» افتتاح شده در 1944 و سلاح های آمریکا و انگلیس نسبت داده می‌شود و آمریکا ادعا می‌کند که بدون پیروزی های آن در منطقه اقیانوس آرام پیروزی در آن جنگ میسر نبود.

در باره سهم متفقین در پیروزی باید گفت که تقسیم سهمیه ها در این جریان کار توهین آمیزی است: تعداد سربازان کشته شده ائتلاف ضد هیتلری در سال‌های جنگ بیش از حد بالا است. ولی جا دارد به یاد بیاوریم که در سال‌های 1941 - 1945 ارتش سرخ در جبهه شرقی 607 لشگر آلمان و متحدان آن را قلع و قمع کرد و در جبهه غربی و مدیترانه 176 لشگر ارتش آلمان نابود شد.

پروفسور «رودولف پیخویا» مورخ معتبر روس می‌گوید که لازم است که درس‌های جنگ جهانی دوم را در به یاد داشته باشیم. او می افزاید: نبود درک (از) پیامد ها و تمایل به حل مسایل آنی بدون تعمق (درباره ) اینکه عمل‌کرد دوم، سوم، و دهم چگونه (می تواند) باشد وحشتناک ترین چیز در تاریخ جنگ جهانی دوم بود. از یک سو خودخواهی دولتی بود و از سوی دیگر فقدان خردمندی دولتی که به بروز فاجعه جنگ جهانی دوم منجر شد. این جنگ برای اروپا و کل جهان چنان پیامد های عظیمی داشت که حالا هم احساس می شود.

به گفته پیخویا این جنگ چند علت داشت. ولی نباید فراموش شود که ابتدا انگلیس و فرانسه (بودند که) به آلمان اجازه دادند از پیمان ورسای عدول کند و بعد بر اثر توافق مونیخ چکسلواکی متحد خود را به خورد آن کشور دادند. این حوادث مدت‌ها پیش از پیمان مولوتف- ریبنتروپ رخ دادند که امروز رسانه‌های غربی دوست دارند در باره آن‌ها صحبت کنند.

در سال 1936 هنگامی که موسولینی رهبر ایتالیای فاشیست و متحد نزدیک هیتلر اتیوپی را به تصرف در آورد و وقتی که آلمان منطقه غیر نظامی راین و در 1938 اتریش را اشغال کرد هیچ پیمان مولوتف- ریبنتروپی در میان نبود.

کسانی که امروز پیوستن مجدد کریمه به روسیه در 2014  را با اشغال اتریش از سوی آلمان در 1938 مقایسه می‌کنند حقایق تاریخ را عمداً تحریف می کنند. 12 ماه مارس 1938 گروه 300 هزار نفری آلمان به اتریش تجاوز کرد و 13 مارس اتریش خاک آلمان اعلام شد و تنها 13 آوریل ، هنگامی که هزاران اتریشی بازداشت و زندانی شده بودند در آن کشور همه‌پرسی برگزار شد. روسیه یگان های خود را وارد کریمه نکرده بود. به حکم تاریخ روسیه در کریمه پایگاه دریایی دارد و در 23 سال اخیر 16 هزار ناوی و نظامی روسی مطابق قرارداد منعقده با اوکراین در کریمه مستقرند. در طول چند قرن کریمه به روسیه تعلق داشت و اکثر اهالی این شبه جزیره روس هستند و روسیه را میهن خود می دانند، هنگامی که کریمه را به اوکراین تحویل می‌دادند کسی جویای عقیده ساکنان آن شبه جزیره نشده بود و هیچ همه‌پرسی برگزار نشد و وقتی که در ماه مارس 2014 همه‌پرسی انجام شد معلوم شد که بیش از 90 درصد اهالی خواهان ورود این شبه جزیره به ترکیب روسیه هستند.

درس‌های جنگ جهانی دوم اهمیت دارد و ما باید آن‌ها را یاد داشته باشیم به این خاطر که برای اجرای وظایف آنی و رفع حوایج خودخواهانه دولتی ممکن نیست حقایق تاریخ را مسخ کرد.
سرچشمه : صدای روسیه

 

مطلب را به بالاترین بفرستید: Balatarin مطلب را به آزادگی بفرستید:Azadegi  

     بازگشت به صفحه نخست

نامه ها ومقالات خودرا به نشانی webmaster@rahman-hatefi.net  بقرستید

انتشار اخبار، مقالات و بیانیه ها در این صفحه الزاماً به معنای تایید آن‌ها نیست
 
    اشتراك در نویدنو

  

نشانی پست الکترونیک: