اعلامیه کمیته مرکزی حزب توده ایران به مناسبت روز جهانی کارگر!

دست در دست هم برای از بین بردن محرومیت و فقر، برای تحقق عدالت اجتماعی، و دست یابی به حقوق سندیکایی و تشدید مبارزه بر ضد رژیم استبدادی ولایت فقیه!

 

کارگران و زحمتکشان!

کمیته مرکزی حزب توده ایران فرارسیدن ۱۱ اردیبهشت ماه، اول ماه مه، روز جهانی کارگر، روز همبستگی با نبرد خستگی ناپذیر طبقه کارگر و متحدان آن، و روز تجدید عهد با پیکار برای رهایی از زنجیر استثمار و ستم سرمایه داری، و برای کسب آزادی واقعی و عدالت اجتماعی، را صمیمانه به شما شادباش می گوید.

امسال ۱۲۵مین سالگرد برگزاری مراسم اول ماه مه است. سنت خجسته و انقلابی ای که در ژوئیه ۱۸۸۹، در جریان برگزاری نخستین کنگره انترناسیونال دوم، در بزرگداشت خاطره پیکار قهرمانانه و خونین کارگر ان نساجی شیکاگو، در روز اول ماه مه ۱۸۸۶، پایه گذاری شد. از آن تاریخ تاکنون، با وجود همه تلاش های سرمایه داری جهانی برای کم اهمیت نشان دادن و به حاشیه راندن این روز پر اهمیت، طبقه کارگر در کشورهای مختلف جهان و در شرایط سیاسی متفاوت با شعار اتحاد برای رفع ستم طبقاتی، صلح، پیشرفت و عدالت این روز تاریخی را به مثابه فرصتی برای بررسی مبارزات خود و تجدید پیمان برای ادامه آن گرامی می دارند. مبارزان راه طبقه کارگر حتی در سخت ترین شرایط دشوار و سرکوب، این پرچم پر افتخار را که نمادی نیرومند از مبارزه جبهه کار و زحمت برای رهایی از یوغ ستم سرمایه است، همچنان در اهتزاز نگاه داشته اند.
امسال کارگران و زحمتکشان جهان در شرایطی به استقبال روز جهانی کارگر می روند که تهاجم لجام گسیخته سرمایه انحصاری برای محدود کردن حقوق زحمتکشان و تشدید استثمار خشن توده های محروم همچنان ادامه دارد.  ادامه بحران اقتصادی جهان سرمایه داری با وجود عکس العمل دولت های سرمایه داری در سال های اخیر و تزریق میلیاردها دلار برای تثبیت بازارهای مالی و نجات موسسه های مالی سرمایه داری از سقوط، تشدید سرعت گیری ورشکستگی کارخانه ها و موسسه های تولیدی، و افزایش رشد نرخ بیکاری و بی خانمان شدن خانواده های زحمتکش به دلیل عدم امکان پرداخت اقساط خانه های خود  از سوی دیگر، از نشانه های این بحران بزرگ ساختاری سرمایه داری جهانی است. بر اساس آخرین آمار منتشر شده، از سوی بنگاه آماری ”یورو استس“، در مهرماه ۱۳۹۲، میزان بیکاری در کشورهای عضو اتحادیه اروپا،  به ۲/ ۱۲ درصد افزایش یافته است و اکنون بیش از ۵ / ۱۹ میلیون نفر در صف بیکاران قرار دارند. در همین سال میزان بیکاران در آمریکا و دیگر کشورهای پیشرفته جهان نیز افزایش یافته است و تنها در آمریکا از رقم ۵/ ۱۰ میلیون نفر بیکار فراتر رفته است.
اعمال سیاست های نولیبرالی، دیکته شده از سوی نهادهای جهانی سرمایه داری، از جمله صندوق بین المللی پول و بانک جهانی و همچنین سیاستمداران راستگرا شماری از کشورهای اتحادیه اروپا، از جمله یونان، اسپانیا، پرتغال، قبرس و ایتالیا، را با بحران های جدی اقتصادی و تشدید فقر و محرومیت رو به رو کرد. سرمایه داری با دیکته کردن سیاست های خشن ریاضتی، تشدید روند تعدیل نیروی انسانی کار و کاهش گسترده خدمات اجتماعی در واقع فشار بحران ورشکستگی مالی سرمایه داری را به گرده طبقه کارگر و زحمتکشان انتقال داد.
امپریالیسم جهانی برای نجات سرمایه داری از بحران های پی در پی، سعی به ارعاب خلق ها و نمایش بلامنازع بودن ماشین سرکوب خود دارد. در سال های اخیر نظامی گری و سیاست های بیش از پیش مداخله جویانه امپریالیسم در سطح جهان، که آخرین نمونه های خطرناک آن را ما این روزها در کشور اوکراین شاهد هستیم، به شکل تهدید آوری دستاوردهای تاریخی مردم و زحمتکشان جهان را هدف قرار داده است. مداخله نظامی –سیاسی آمریکا و متحدان اروپایی اش در منطقه خاورمیانه کشور مستقل سوریه را به صحنه جنگ داخلی مخرب و فاجعه بار تبدیل کرده است، انقلاب مردم مصر را با خطرات جدی مواجه کرده است و در بقیه منطقه سد جدی ای است در برابر مبارزه نیروهای مترقی و آزادی خواه برای حاکم کردن مردم بر سرنوشت شان.
بر خلاف همه تبلیغات پردامنه رسانه های سرمایه داری درباره ”پایان تاریخ“ و بی ثمر بودن مقاومت در مقابل تهاجم سرمایه داری، مبارزه زحمتکشان جهان با همه دشواری ها ادامه و گسترش یافته است.  مبارزات پرشور زحمتکشان اروپا، در یونان، اسپانیا، پرتغال، ایتالیا و قبرس که میلیون ها انسان زحمتکش را به میدان مبارزه سیاسی-صنفی کشاند و طبقه کارگر و نمایندگان سیاسی آن، نقش اساسی ای را در آن ایفا کردند، در کنار رشد مبارزه زحمتکشان، در آمریکای مرکزی، آفریقا و کشورهای آسیایی، نشانه های مثبتی از اوج گیری دوباره پیکاری است که هدف آن را باید بر پایی ”جهانی دیگر“، جهانی عاری از استثمار، فقر و محرومیت، و جهانی متکی بر ارزش های انسانی برابری و عدالت دانست.
 
کارگران و زحمتکشان!
در کشور ما ایران نیز کارگران و زحمتکشان و نیروهای ترقی خواه بیش از نُه دهه است با برگزاری جلسات، راه پیمایی ها و تظاهرات متنوع در شهرهای مختلف به گرامیداشت  اول ماه مه پرداخته اند. از برگزاری نخستین همایش اول ماه در سال ۱۳۰۱، به ابتکار کمونیست ها تا به امروز، رژیم های ارتجاعی- استبدادی حاکم بر میهن ما در تمامی این دوره، از حکومت شاهنشاهی گرفته تا حکومت جمهوری اسلامی، همواره تلاش کرده اند تا به هر شکل و بهانه ای از برگزاری این مراسم جلوگیری کنند.  از سرکوب خونین جشن اول ماه مه تا سازماندهی مراسم فرمایشی- رسمی هیچ ترفندی نتوانسته است، کوچک ترین خللی در اراده کارگران و زحمتکشان کشور ما برای برگزاری این عید بزرگ کارگری ایجاد کند.  امسال نیز با ابتکار جالب شماری از سندیکاها و انجمن های صنفی مستقل، طبقه کارگر ایران و زحمتکشان، مصمم اند تا اول ماه مه، روز جهانی کارگر را به عنوان نماد روشنی از همبستگی و همدلی کارگران و زحمتکشان، در مبارزه شان برای رفع محرومیت و فقر، دست یابی به عدالت اجتماعی و حقوق سندیکایی و حرکت به سمت طرد رژیم ولایت فقیه برگزار کنند.
نزدیک به یکسال از روی کار آمدن دولت ”تدبیر و امید“ حسن روحانی در کشور ما می گذرد. آقای روحانی در جریان کارزار انتخاباتی ریاست جمهوری در سال گذشته قول داد که تغییر وضعیت اقتصادی کشور و رسیدگی به وضعیت محرومان را در سرلوحه برنامه های دولت خود قرار دهد ولی واقعیت عملکرد های دولت روحانی نشانگر ادامه همان سیاست های مخرب گذشته ولی اینبار با ”ظاهری ملایم تر“ از گذشته است.
واقعیت انکار ناپذیر این است که در نزدیک به یک دهه گذشته در نتیجه سیاست های خانمان برانداز و ضد ملی اقتصادی -اجتماعی، که از سوی دفتر ولی فقیه رژیم به عنوان سیاست های کلان، به دولت های دست نشانده ولایت دیکته شده اند، کشور ما در بحران همه جانبه اقتصادی دست و پا می زند. اعمال سیاست های نابخردانه بین المللی و تنش آفرین در دوران دولت احمدی نژاد، با حمایت همه جانبه خامنه ای و رهبران نظامی رژیم، در کنار ادامه سیاست های نولیبرالی اقتصادی از جمله تشدید روند خصوصی سازی و گسترش آن به مراکز تولیدی بزرگ کشور، تمرکز فعالیت های اساسی اقتصادی بر ”اقتصادی دلالی“ و رانت خواری و همچنین بی توجهی کامل به تورم افسار گسیخته و کاهش چشمگیر قدرت خرید زحمتکشان کشور، به رغم بیش از ۶۰۰ میلیارد دلار درآمد نفتی، در دوران دولت احمدی نژاد، در مجموع ایران را به کشوری فقیر و ورشکسته و محتاج کمک های خارجی تبدیل کرده است. 
شما کارگران و زحمتکشان بیش از هر بخش دیگری از جامعه، این فشارهای طاقت فرسا را بر دوش خود احساس می کنید.  خطر بیکاری، ماه ها کار کردن در مراکز تولیدی که توان پرداخت حقوق شما را ندارند، نبود یک سیستم سراسری و عادلانه تامین اجتماعی که بتوان در صورت نیاز به آن مراجعه کرد، نبود یک قانون کار مدرن، فراگیر و دموکراتیک که از حقوق شما دفاع کند، نبود هیچ ضابطه و قانونی برای ملزم کردن کارفرمایان به رعایت اصول ایمنی در کارگاه ها و مراکز تولیدی، به کار گرفتن کودکان با حقوق بسیار ناچیز و اعمال انواع تضییقات بر ضد زنان کارگر تنها گوشه کوچکی از دردنامه شما کارگران و زحمتکشان ایرانی در چارچوب حاکمیت رژیم ”ولایت فقیه“ است. شما به تجربه دریافته اید که قول ها و وعده های سران رژیم و دولت ”تدبیر و امید“ پشیزی نمی ارزد و اینک نیز مانند همیشه حق گرفتنی است.  در حالیکه سران رژیم میلیاردها دلار ثروت کشور را به انحای مختلف در رابطه ها و سیاست های ضد ملی و ضد مردمی به باد می دهند و طبقه حاکم کشور در ناز و نعمت به سر می برد، زحمتکشان کشور ما باید ”صبر و قناعت“ پیشه کنند.  پاسخ رژیم به هرگونه حق طلبی و اعتراض مشروع زحمتکشان گسیل سپاه پاسداران، نیروهای امنیتی و قداره کشان بسیجی، و به شلاق و شکنجه کشیدن معترضان است.   
مانورهای دولت روحانی، در زمینه‌های مختلف از جمله تعیین حداقل دستمزد ها در آغاز سال ۱۳۹۳، که با مخالفت اکثریت نیروهای مترقی و کارگران و زحمتکشان میهن رو به رو شد، ادامه ضد مردمی حذفِ یارانه‌ها به‌ضرر زحمتکشان، و تأکید بر این نظر که دولت امکانی جز ادامه همین سیاست ها را ندارد، در کنار ابلاغ سیاست کلان اقتصادی کشور، با عنوان ”اقتصاد مقاومتی“ از سوی دفتر خامنه ای که تأکید بر ادامه همان سیاست های فاجعه بار گذشته و انتظار ریاضت کشیدن از میلیون ها شهروند،  نشانگر این واقعیت است که از این دولت نیز نمی توان جز سیاست های کارگر ستیزانه انتظار دیگری داشت.

کارگران و زحمتکشان مبارز ایران!
تجربه انقلاب بهمن ۵۷ نشان داد که، شما توان آن را دارید تا با مبارزه مشترک، منسجم و سازمان یافته خود، هر سدی را از پیش  پا بر دارید.  اعتصاب سراسری کارگران، کارمندان و خصوصاٌ کارگران صنعت نفت و بستن شیرهای نفت، سرانجام رژیم تا دندان مسلح شاهنشاهی را در هم شکست و ما اطمینان داریم که این بار نیز فروپاشی رژیم مستبد ”ولایت فقیه“ از مسیر حرکت و عمل برنامه ریزی شده کارگران و زحمتکشان میهن ما خواهد گذشت.  باید برای این مبارزه آماده شد.  بحران عمیق اقتصادی، اجتماعی، سیاسی ای که سرتاسر جامعه ما را فرا گرفته است و از سر گیری مجدد مبارزه نیروهای اجتماعی نشانگر آغاز روندی است که در صورت سازمان یافتگی می تواند راه را برای استقرار دموکراسی، آزادی و عدالت اجتماعی در میهن ما بگشاید.   حزب توده ایران در طول بیش از هفت دهه حیات سیاسی خود،  همواره در کنار شما زحمتکشان، سازندگان واقعی زندگی و تاریخ بوده و همچنان خواهد بود.  توده ای ها همواره در کنار طبقه کارگر ایران و سایر زحمتکشان میهن برای احقاق حقوق پایمال شده شما رزمیده اند و به آن افتخار می کنند.  هزاران جان باخته، ده ها هزار سال زندان و کارنامه درخشانی از روشنگری انقلابی در صفوف طبقه کارگر، برای سازماندهی مبارزه سیاسی- صنفی، رشته های پولادین و جدایی ناپذیری است که حزب ما را به جنبش کارگری کشورمان پیوند می زند. حزب ما افتخار می کند که در صفوف آن کارگران رزمنده، آگاه  و انقلابی همچون علی اُمید، علی شناسایی و حسین پور تبریزی ها.... رزمیدند و صفحات درخشانی از رزمندگی، شهامت، اخلاق انقلابی و ایثار آفریدند.   
تلاش های خستگی ناپذیر هفتاد و اندی ساله حزب توده های کار و زحمت، حزب توده ایران در سازمان دهی و آموزش های سیاسی و سازمانی به کارگران و زحمتکشان میهن سند درخشانی است که طبقه کارگر میهن ما را به مثابه یک طبقه رزمنده و انقلابی در جامعه برجسته می کند. در آستانه جشن روز جهانی کارگر بیائید هم صدا با جنبش سندیکائی جهانی، خواهان حقوق و مزایای کاری برای همه زحمتکشان یدی و فکری، آزادی های سندیکایی و حق تشکل در اتحادیه های کارگری مستقل برای همه، جهانی فارغ از استثمار، خاتمه فوری کشتار و تعقیب فعالان سندیکایی، آزادی فوری زندانیان سیاسی، صلح و پیشرفت، و همبستگی بین المللی بشویم.
کارگران و زحمتکشان ایران! بیائید دست در دست هم جبهه وسیع ضد دیکتاتوری را در مقابل صف واحد ارتجاع، استبداد و واپس گرایی پایه گذاری کنیم و راه را برای تحقق دموکراسی، آزادی و عدالت اجتماعی بگشائیم. تاریخ نزدیک به یک قرن مبارزه قهرمانانه طبقه کارگر میهن و دست آوردهای آن نویدبخش پیروزی خلق بر ضد ارتجاع و استبداد است.
 فرخنده باد اول ماه مه، روز جهانی کارگر، روز همبستگی رزم جویانه کارگران و زحمتکشان سراسر جهان!
آزادی فوری و بدون قید و شرط برای همه فعالان کارگری دربند و همه زندانیان سیاسی-عقیدتی! 
درود بر کارگران و زحمتکشان رزمنده ایران!
درود بر خاطره تابناک شهدای جنبش کارگری و تمامی شهدای راه آزادی میهن!
پیروزباد مبارزه خلق در راه طرد رژیم ولایت فقیه برای آزادی، صلح، استقلال و عدالت اجتماعی!

کمیته مرکزی حزب توده ایران
۱ اردیبهشت ماه ۱۳۹۳

به نقل از نامه مردم، شماره ۹۴۵، ۱ اردیبهشت ماه ۱۳۹۳

 

 

 

 

مطلب را به بالاترین بفرستید: مطلب را به آزادگی بفرستید:  

     بازگشت به صفحه نخست