اسلوب های استقرایی آقای عاصمی - 1

آرش

 

کسی که تازه یک زبان خارجی را یاد گرفته است، آن زبان را همیشه در ذهن خود به زبان مادری ترجمه می کند، ولی فقط زمانی می تواند روح زبان جدید را فرا گیرد وآن راآزادانه به کار برد که مطالب خود را بدون ترجمه ذهنی بیان دارد واز زبان مادری منفک شود . (مارکس - 18برومر – ص 29 ترجمه زنده یاد پورهرمزان)

 

پیش در آمد

هر انسانی تاریخی دارد که هویت وزبان او را شکل می دهد. این تاریخ ها همیشه انسان ها را وادار می کنند که از چیزهای خاصی در رابطه با همین تاریخ سخن بگویند . آقای عاصمی هم از این قاعده مستثنی نیست . آقای عاصمی برای نوشتن چند دلیل موجه دارد:

1-           تاریخ آقای عاصمی حکایت از آن دارد که ایشان از حزب توده ایران بریده بود وبه علی خدایی در راه توده پیوسته بود .

2-           و بعد از بیست سال از علی خدایی بریده است وظاهرا سعی می کند به حزب توده ایران بپیوندد.

این تناقض رفتاری با توجه به تاریخ آقای عاصمی نیازمند توجیه است :

 الف – به نظر آقای عاصمی جدایی از حزب توده ایران در یکی از ناملایم ترین برهه های تاریخی درست بوده است .

نوشته های اولیه آقای عاصمی در تارنگاشت توده ای ها همه در این جهت بوده و تلاش می کرد با مظلوم نمایی و"ارائه سند وفاکت "برای خود وجاهت قانونی کسب نماید . (به عنوان مثال در اینجا واینجا واینجا )

بعد از مدتی به " درست شدن" سیاست حزب توده ایران باور نشان داد وفقط انتقادهایی را در برخی موضوع ها مطرح کرد . واعتقاد داشت ودارد که " واقعیت تلخ آنست که به علل تاریخى‏‏ معین، ... جنبش توده‏اى‏‏ اکنون از انسجام نظرى‏‏ و سازمانى‏‏ ضرور برخوردار نمى‏باشد. این اما ازیک‏سو، به معناى‏‏ نفى‏‏ “توده‏اى‏‏“ بودن و به “جنبش توده‏اى‏‏“ تعلق داشتن تک تک توده‏اى‏‏ها نیست و ازسوى‏‏دیگر، مسئولیت هر توده‏اى‏‏ را براى‏‏ پایان بخشیدن به این وضع نفى‏‏ نمى‏‏کند! …"http://www.tudeh-iha.com/lang/fa/archives/date/1387/08

وباور دارد که توده ای ها " طیف " دارند و از میان این طیف "ارزیابى‏‏‏ ارایه شده در تارنگاشت ‏”عدالت“، در باره "مواضع شخصیت‏هاى‏‏‏ شناخته شده در ایران، همانند تاج‏زاده، ابطحى‏‏‏، رفسنجانى‏‏‏، ”نیروهاى‏‏‏ ملى‏‏‏- دمکراتیک“و همچنین نشریات ”نامه‏مردم“ و ”راه توده“... در نکات عمده‏اى‏‏‏ محق است. " (تاکید از من است ) همان منبع

 

 همه این کلنجارها در خود این نکته را نهفته داشته ودارد  که " بازگشت من به حزب نه به دلیل تغییر من بلکه به دلیل اتخاذ سیاست های درست درسال های اخیر از سوی حزب بوده است ."  آقای عاصمی فاقد شهامت مدنی برای ابراز حتی کلمه ای در پذیرش اشتباه در عملکرد خود است ، واین در بنیان با رفتار ذاتی یک توده ای در تناقض است . 

ب- علی خدایی وراه توده "شیاد" وکلاهبردار ، اما در " طیف " توده ای ها قرار دارند .

آقای عاصمی در چندین نوشته در باره راه توده ظاهرا آن را به چالش کشیده است ، اما از حد فحش فراتر نرفته وحتی در مواردی چشم انتظار آن بوده است که مثلا " شورای سیاست گذاری راه توده" در نشست سالانه خود بتواند به "وظیفه خود" بعنوان " نیروی چپ وتوده ای " در تببین شرایط موجود عمل نماید . آقای عاصمی در تمام این سال های پس از جدایی ، عملا راه توده را بعنوان سازمان چپ توده ای اما راست رو مشروعیت بخشیده است ، تا جایی که رفیق غار تازه یافته اش ،آقای بزرگمر اورا در این رابطه مورد شماتت قرار می دهد . آقای عاصمی تاکنون کلامی در این که چرا با خدایی رفت وچرا از خدایی جدا شد بیان نکرده است .

هاتف رحمانی در گفتگویی با آقای عاصمی نوشته بود "چرا بعد از سال ها تازه در شهریور 87فیلتان یاد هندوستان کرد وسایت توده ایها رابرای نقد حزب راه اندازی کردید؟ ... آیا به خاطر آن نبود که علی خدایی به ادعای خودتان "سرتان کلاه" گذاشت وزیر پایتان در راه توده خالی شد؟ یا این که سایت "توده ای ها" علیرغم انتقاداتی که به راه توده وارد می کنید، نسخه بدل همان راه توده است که دریک تقسیم کار جدید صورت اجرایی گرفته است؟...آیا به دلیل آنکه حنای بیان برخی مطالب از سوی راه توده درباره حزب دیگر رنگی ندارد ، شما این وظیفه را بعهده نگرفته اید که همان مطالب را به شکل دیگری بیان کنید؟به راستی کدام یک ؟"

امروز می توان به افقی که هاتف در مورد نسخه بدل راه توده به صورت پرسشی مطرح کرد ،بیشتر اندیشید .  به ویژه آن که ، یک راه توده ای – عدالتی پیشین هم به هم نوازی با پرداخته های آقای عاصمی بر خاسته است ، این اندیشه را بیشتر تقویت وجدی تر می کند.

در نوشتار بعدی نگاهی به برخی دیدگاه های اخیر آقای عاصمی خواهیم داشت .

 

 

 

                       

 

مطلب را به بالاترین بفرستید: مطلب را به آزادگی بفرستید: